Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: σπαράγγι

Στην ευρύτατη οικογένεια των σπαραγγιών, φυτών που παραδοσιακά τα παλιότερα χρόνια όλες οι γιαγιάδες μας είχαν στις αυλές τους δίπλα στο βασιλικό, τις λεμονιές και τα λαχανικά τους, ανάμεσα στα πολλά είδη της, υπάρχει και ένα που ονομάζεται αράχνη. Το πραγματικό του όνομα είναι asparagus plumosus nanus και δεν διαφέρει και τόσο από τα υπόλοιπα, αυτό που τρώγεται και εκείνο που προορίζεται για εξωτερικούς χώρους. Διαθέτει και αυτό πυκνό, φουντωτό και λεπτοκαμωμένο φύλλωμα σε περίεργη διάταξη και ανοιχτό πράσινο χρώμα που αναπτύσσεται με μέτριους ρυθμούς σε ημισκιερές θέσεις ή φωτεινές με έμμεσο όμως φωτισμό και καλό αερισμό του περιβάλλοντα χώρου. Προσαρμόζεται σε όλα τα εδάφη με σχετική ευκολία, φυτεύεται σε γλάστρες χωρίς διαμαρτυρία και διακοσμεί οποιαδήποτε γωνιά του σπιτιού, εξασφαλίζοντας σε μεγάλο ποσοστό την καθαριότητα του αέρα στο εσωτερικό των χώρων εξαιτίας της μοναδικής ιδιότητας του που του επιτρέπει να απορροφά τους ρύπους και να μετατρέπει την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα σε καθαρό οξυγόνο. Όπως και το σπαθίφυλο, ανήκει στην κατηγορία των φυτών-καθαριστών που διατηρούν εντός του σπιτιού μια ποιότητα, ένα καθαρό και πλήρως ισορροπημένο περιβάλλον γεμάτο ωφέλιμα στοιχεία. Αν και δεν παρουσιάζει γενικά προβλήματα στην συμπεριφορά του, εντούτοις έχει και κάποιες χαρακτηριστικές ευαισθησίες, όπως το επιφανειακό του ριζικό σύστημα και την ελάχιστη ανοχή του σε κρύες καιρικές συνθήκες. Σύμφωνα με αυτές, περισσότερη προσοχή χρειάζεται το φυτό αυτό κατά την μεταγλάστρωσή του με συσκευασμένο χώμα έτσι, ώστε να μην προκύψει κάποια ζημιά στην μπάλα του χώματος ή στις ρίζες του. Το πότισμά του οφείλει να ακολουθεί ένα συνεπές και τακτικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα σε δύο ή τρείς δόσεις με αρκετή προσοχή και εδώ. Τέλος, η προστασία του από δύσκολες συνθήκες είναι και αυτή δεδομένη για τους λάτρεις του φυτού αυτού και ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, οπότε και η θερμοκρασία του χώρου του ποτέ δεν θα εγκαταλείπει τους 10 βαθμούς Κελσίου. Λίπανση και κλάδεμα δεν θεωρούνται απαραίτητα και ίσως σε προαιρετική βάση να μπορούν να εφαρμοστούν δύο ή τρείς φορές ετησίως.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αράχνη εισαγωγής όλο το χρόνο σε μέγεθος που δεν ξεπερνά τα 40εκ σε ύψος.

Στην Ελλάδα, ο καθένας από εμάς μπορεί, λόγω κλίματος και εδάφους, να διατηρεί όλο το χρόνο, ακόμα και στο μπαλκόνι του ένα μικρό λαχανόκηπο, εξυπηρετώντας είτε τις ατομικές του, είτε τις οικογενειακές του ανάγκες σε φρούτα και λαχανικά. Κάθε μήνας έχει και την δική του ποικιλία και με λίγη προσπάθεια και τη βοήθεια της τεχνολογίας είναι εφικτή η διατηρησή τους για μακρό χρονικό διάστημα. Ξεκινώντας από το όχι και τόσο γνωστό φινόκιο, την χαρακτηριστική αδυναμία των Ιταλών, πρόκειται για μια εύγευστη και θρεπτική ρίζα, που δίνει σε φαγητά και σαλάτες μια ξεχωριστή νότα. Η μαραθόριζα, όπως είναι και αλλιώς γνωστό, μυρίζει σαν ούζο, είναι πανέυκολο στην καλλιέργεια, δεν παγώνει και δεν έχει αυξημένες ανάγκες υγρασίας και ποτίσματος. Καταναλώνεται άμεσα και δεν ενδείκνυται να καταψυχθεί, καθώς αλλοιώνεται σημαντικά και η γεύση και η συνθεσή του.

Η αγκινάρα, πολυετές φυτό με καταγωγή απο την Αφρική, αναπτύσσεται σε μορφή μικρού θάμνου με ύψος όχι μεγαλύτερο του 1,5μ και καλλιεργείται με σχετική ευκολία. Απαιτεί έδαφος με καλή αποστράγγιση και πότισμα τακτικό και προσεχτικό κατά το καλοκαίρι. Τον χειμώνα χρειάζεται προστασία με κάλυμμα φυσικό από φύλλα άλλων δέντρων και φυτών ή φλούδα πεύκου. Η καταναλωσή της πραγματοποιείται μέσω των λουλουδιών της που εμφανίζουν σκληρή και αγκαθωτή όψη που αποδεικνύεται αρκετά δύσκολη στο καθάρισμα. Είτε ωμή, είτε βρασμένη, τρώγεται συχνά, συνοδεύοντας τσικουδιά και ούζο με μεγάλη επιτυχία και έχει δυνατότητα να καταψυχθεί για 2-3 μήνες σε ειδικά ψυγεία, χωρίς να χάσει τη γεύση και τις ιδιότητες της.

Το παντζάρι, γνωστό και ως κοκκινογούλι, είναι μονοετές ή διετές φυτό που αναπτύσεεται σε 1,5μ ύψος σε καλά στραγγιζόμενα εδάφη με συχνό και αποτελεσματικό πότισμα. Καταναλώνεται η ρίζα και τα φύλλα του σε σαλάτες, μετά από καλό καθάρισμα και πλύσιμο. Δεν είναι δύσκολο στην καλλιέργεια και αποθηκεύεται για διάστημα μέχρι και ενός μήνα, οπότε και παραμένει άθικτο.

Τέλος, το σπαράγγι, πολύ γνωστό σε όλους μας, ιδιαίτερα διάσημο όμως για τις φαρμακευτικές του ιδιότητες, εμφανίζεται από την αρχαιότητα στην Ελλάδα, χωρίς να χρησιμοποιείται ταυτόχρονα τόσο ευρέως στην μαγειρική. Σε μερικά μέρη θεωρείται και αυτοφυές, ενώ πολύ διαδεδομένο είναι στην Β.Ευρώπη. Κατά την καλλιέργεια του απαραίτητο κρίνεται να απομακρυνθούν υπολλείματα άλλων προηγούμενων ριζών και φυτών, ώστε να μην επηρεαστεί έστω και στο ελάχιστο η ανάπτυξη του. Τακτικό πότισμα και ικανοποιητική άρδευση θεωρούνται αναγκαία για την γρήγορη και ασφαλής συγκομιδή των λαχανικών.

Μια επιπλέον φροντίδα και βοήθεια για την καλλιέργεια όλων αυτών των λαχανικών είναι η λιπανσή τους αρκετά συχνά και ειδικά την Άνοιξη και νωρίς το καλοκαίρι με σκευάσματα ποικίλων συνθέσεων και χρήσεων, υδατοδιαλύτά και στερεά, που πρόσθέτουν δύναμη στο φυτό και σφριληλότητα στον καρπό του.