Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: φυτά για πλούσια ανθοφορία

Η μπουκαμβίλια είναι ενα τροπικό φυτό πολύ δημοφιλές στη χώρα μας, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, καθώς εντυπωσιάζει τους πάντες μετα πανέμορφα φούξια και λευκά άνθη της και το πυκνό της φύλλωμα. Όλες οι αυλές και τα μπαλκόνια είναι στολισμένα με όλάνθιστες μπουκαμβίλιες σε διάφορους σχηματισμούς κάί μέγέθη. Ωστόσο, το καταπληκτικό αυτό λουλούδι έχει και μερικές αδυναμίες που καλό θα ήταν να τις γνωρίζουν εκείνοι που επιθυμούν να διατηρήσουν στό χώρο τους ένα υγιέστατο με πλούσια σνθοφορία τέτοιο φυτό. Πρώτον και κυριότερον, η μπουκαμβίλια χρειάζεται άπειρη ζέστη όλο το χρόνο ειδικά τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, τον Μάρτιο, προκειμένου να εξασφαλίστεί μια σίγουρα "πλόύσια" χρονιά. Η ζεστή ατμόσφαιρα βοηθά το φυτό να ξυπνήσει από τήν χειμερία νάρκη του και να ξεκινήσει να φυλλώνει όπως λένε στη γλώσσα των φυτωρίων. Άκόμα και ολόκληρη να είναι γεμάτη ξερά κλαδιά η μπουκαμβίλια μπορεί να γέμίσει νέα καταπράσινα φύλλα με τη βοήθεια της ζέστης και ενός λιπάσματος ( κατά προτίμηση για ανθοφόρα φυτά, υδατοδιαλυτό) πάρα πολύ σύντομα. Ο παράγοντας ζέστη είναι τόσο σημαντικός από μονος του, ώστε μπορεί να οδηγήσει το φυτό στην αρχική του υγιή εικόνα ακόμα και σε έναν μήνα. Το δέύτερο που χρειάζεται ένα τέτοιο τροπικό φυτό είναι η άμεση έκθεση του σε ηλιόλουστο μέρος. Το προσήλιο περιβάλλον θρέφει σε καθοριστικό σημείο την μπουκαμβίλια που την εξωθεί να ανθίζει καθημερινά μέ όλο και εντονότερου χρωματισμού άνθη. Ένα απλό πείραμα θα πείσει και τον πιο καχύποπτο παρατηρητή. Έάν ένα μικρό φυτό μπουκαμβίλιας τοποθετηθεί για 10 μέρές σέ φωτεινό αλλά όχι άμεσα φωτιζόμενο μέρος, το χρώμα του φυλλώματος θα ξεθωριάσει και τα άνθη της θα αποχρωματιστούν. Ή άντίστροφη κίνηση, δηλαδή, η επανατοποθετησή σέ ηλιόλουστο σημείο, θα επαναφέρει το αρχικό χαρσκτηριστικό της χρώμα. Τρίτον, για να αποκτήσει κανείς τις όμορφες κομψές και ολάνθιστες μπουκαμβίλιες των νησιών, το μυστικό βρίσκεται στην θέση των φυτών σε σχέση με τον αέρα. Η μπουκαμβίλια δεν αγαπά τον αέρα. Αυτό πλέον είναι αξίωμα για όσους ασχολούνται με το φυτό αυτό και τις υποποικιλίες τόύ. Όπου υπάρχει εμπόδιο ή τόίχος το φυτό έχει την τάση να ανσπτύσσεται γρηγορότερα, ευκολότερα και σε αρκετό ύψος, πλευρικά με ασφάλεια και για πολλά, πολλα χρόνια. Δεν είναι τγχαίες όί αναοτύξεις στα νησιά του Αιγάίου δίπλα σε παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια, απάνεμα όμως και ηλιόλουστα. Τα μπάλκόνια των πόλεων δύσκολα έχουν τέτοια απάνεμα μέρη, για αυτό και το φυτό δυσκολεύεται να ξεπεράσει τό 1μ ανά χρονιά και τελικά καταλήγει το χειμώνα να πεθαίνει λόγω παγωνιάς. Τέλος, όπως σε όλα τα ανθοφόρα, απαραίτητη είναι η συνδρομή λιπασμάτων ειδικών για κάθε φύτό χωριστά.

Στην Γαλλία του 17ου αιώνα οι φιλόμουσοι βασιλειάδες με τις περίφημες βασιλικές συλλογές τους με τα σπάνια έργα τέχνης, την πολυσύχναστη αυλή τους με την υπερβολική χλιδή και πολυτέλεια και τα συνεχή υπερπόντια ταξίδια εξερεύνησης του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, δημιούργησαν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς νέα είδη και έθιμα, μια ολόκληρη ανανεωμένη κουλτούρα βασισμένη στο συγκερασμό του καινούριου και του πατροπαράδοτου. Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα ερεθίσματα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερη κλίση στις επιστήμες και ειδικά στην βοτανολογία, ο Pierre Magnol ανακάλυψε και μετέφερε στην Ευρώπη ένα κομψότατο ανθοφόρο δέντρο που αργότερα πήρε και το ονομά του, την μανώλια. Σαν διακεκριμένο μέλος της Βασιλικής ακαδημιάς του Παρισιού και επικεφαλής διευθύνων σύμβουλος των διάσημων βοτανικών κήπων του Montpellier, ο Magnol εγκατέστησε απο την μακρινή Μαρτινίκα, ένα μικρής έκτασης τροπικό νησάκι της Καραιβικής με πλούσια και σπάνια φυσική ομορφιά, γαλλική κτήση από τότε μέχρι σήμερα, πειραματικά στους κήπους του το νέο είδος και υπό την αυστηρή του επίβλεψη εκείνο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, δηλαδή μια οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει πάνω από 200 ποικιλίες. Η μανώλια διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες την αειθαλή, με τα μεγαλόσχημα, γυαλιστερά, σκούρου πράσινου χρώματος φύλλα της και τα πολύ αρωματικά και υπόλευκα άνθη της και την φυλλοβόλα, όπου ανάλογα με την ποικιλία διαφοροποιούνται τόσο τα φυλλώματα όσο και τα λουλούδια. Η αειθαλής ποικιλία ονομάζεται magnolia grandiflora και ακολουθεί σαν δέντρο πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης, προτιμά ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις και ανθίζει την Άνοιξη και κάποιες φορές το Καλοκαίρι. Είναι δέντρο που αποπνέει αέρα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς με το πυραμιδοειδές σχήμα του, φυτέυεται σε όλα τα εδάφη ( εκτός από τα αμμουδερά και τα πολύ ορεινά βραχώδη ) και όλες τις εποχές, πάντα μόνο του, ποτέ σε συστάδες, και σε απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρων από το επόμενο. Αδύνατον να μην γοητευτεί κάποιος από τα μακροσκελή, βελούδινα, κρεμ χρώματος άνθη της που ευωδιάζουν και διατηρούνται ανέπαφα πάνω στο δέντρο για minimum τρείς μέρες κάθε φορά. Λόγω της μερικής αντοχής της στην ξηρασία και της κομψής εμφανισής της, πολλές φορές είναι πολύ σύνηθες να διαμορφώνεται σε σχήματα που αποτελούνται από ίσιους κορμούς περίπου 1 εως 1,5μ χωρίς φύλλα και πάνω σε μικρές ή μεγάλες ολοστρόγγυλες καταπράσινες μπάλες, μια αισθητική πολύ διαδεδομένη στην γειτονική μας Ιταλία. Αντίθετα οι φυλλοβόλες ποικιλίες ανθοφορούν πρώτα και ύστερα αναπτύσσουν φύλλα και διαθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στη χρωματική παλέτα των ανθέων τους από το λευκό εως το ροζ, το φουξ και το κόκκινο ακόμη, ενώ το σχήμα του λουλουδιού τους διαφοροποιείται ανάλογα, πάντα όμως έχει ξεχωριστά μεγάλου σχήματος σέπαλα που διευκολύνουν τον επικονιασμό του είδους. Οι κυριότερες απο αυτές στην χώρα μας είναι η stellata και η soulangeana, χαμηλοί καλλωπιστικοί θάμνοι που δύσκολα αποκτούν σχήμα και ύψος, εμφανίζουν όμως χοντρά χνουδωτά μπουμπούκια που ανοίγουν όλη την Άνοιξη και θυμίζουν εκείνα της τουλίπας και του κυκλάμινου. Τέλος, πολύ σημαντικές παράμετροι για την ανάπτυξη του είδους παραμένει το σωστό και τακτικό πότισμα και η συνεπής λίπανση, ειδικά την Άνοιξη 3 φορές μηνιαίαως, χωρίς εξαιρέσεις. Το κλάδεμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν εκπρόσωπο του φυτού αυτού, πρώτον διότι έχουν ήδη σχήμα από μόνα τους και δεύτερον διότι απαιτείται αυστηρά η συνδρομη ειδικού σε αυτόν τον τομέα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μανώλια σε ότι ποικιλία, ύψος ( 1μ -2,5μ-3,5μ ) και σχήμα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Μια όμορφη επιλογή για να γεμίσουμε με περισσότερο "πράσινο" το μπαλκόνι του σπιτιού μας είναι τα κρεμαστά καλάθια στα οποία όπως συνηθίζεται τοποθετούμε ποώδη φυτά με κρεμοκλαδή ανάπτυξη. Η δική μας πρόταση είναι η φουξιά! Παρόλο που χρειάζεται αρκετή περιποίηση το πλούσιο χρώμα της είναι μαγευτικό!