Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ελιά

Η Ελλάδα είναι μια πλούσια χώρα, άκρως ενδιαφέρουσα φυτολογικά και χαρισματική, όπου ο καθένας μπορεί στην αυλή του, στο χωράφι του πατέρα του, στο εξοχικό του να φυτέψει από ένα απλό κουκούτσι εως μια συστάδα τεράστιων δέντρων και το αποτέλεσμα να είναι άψογο, εύκολα και γρήγορα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, όπου οι συνθήκες, το κλίμα, η ποικιλομορφία στο αναγλυφό τους και η πυκνοκατοίκηση των αστικών κέντρων, καθιστούν κάτι τέτοιο αδύνατον. Και σε αυτές τις περιπτώσεις όμως λόγω της αναγκαιότητας "πράσινων" παραθύρων, υπάρχουν λύσεις και μια από αυτές είναι και το λεγόμενο cour anglaise. Πρόκειται για τον γαλλικό όρο μιας τεχνικής που εφαρμόστηκε με μεγαλύτερη συχνότητα στην Αγγλία του προηγούμενου αιώνα, απο οτι στην υπόλοιπη Δυτική Ευρώπη. Σε κτίρια ή δομές που δεν έχουν πρόσβαση σε μεγάλους εξωτερικούς χώρους ή κήπους, κάποια μικρά ανοίγματα γης διαμορφώθηκαν με τέτοιον τρόπο, ώστε να αποτελούν μια μικρή "πρασινη" ανάσα. Στη χώρα μας λέγονται και πρασιές, αν και αυτές είναι αρκετά πιο μεγάλες χωροταξικά και δεν έχουν καποια άλλη σοβαρή χρήση. Τα cour anglaise από την άλλη πλευρά, παράλληκα με τους αισθητικούς, εξυπηρετούν και λειτουργικούς λόγους, όπως η συγκράτηση των υδάτων, η καλύτερη κυκλοφορία του αέρα σε περιορισμένους χώρους και η εξαφάνιση των υψηλών επιπέδων υγρασίας που σε κάποια σημεία είναι πολύ έντονη και συχνά καταστρεπτική. Η πιο κλασσική μορφή είναι εκείνη που διαμορφώνεται μπροστά από παράθυρα που βυθίζονται κατά το ήμισυ στη γη σε καθαρά επικλινές σημείο, όπου δημιουργούνται πολλά και διαφορετικά επίπεδα με φυτά, πετρώματα και άλλα υλικά. Τα cour anglaise όμως, εμφανίζονται και σε εντελώς ίσια μέρη όπως οι πορτες εισόδου-εξόδου με στενό διάδρομο σε μικρό πλάτος και δυσανάλογο μήκος. Εκεί η επιλογή των υλικών οφείλει να πρσαρμοστεί στις διαστάσεις και τις απαιτήσεις του χώρου με ψηλόλιγνα φυτά και πέτρες μικρής διαμέτρου, ώστε με την πάροδο του χρόνου να μην δημιουργηθούν προβλήματα. Εσωτερικοί εξώστες με μικρά "δύσκολα" στη διαχείριση κενά-αίθρια μπορούν επίσης να αποτελέσουν τη βάση ενός πολύ κομψού και λειτουργικού cour anglaise. Σε αυτήν την περίπτωση πολλά φυτά εσωτερικού χώρου μπορούν να χρησιμεύσουν ως βασικά στοιχεία σε μια ολοκληρωμένη "πράσινη" εικόνα. Ακόμα και ένα πετρόχτιστο τοιχίο αντιστήριξης, μια απο τις πιο διαδεδομένες τεχνικές σε μέρη με έντονη κλίση, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τεράστια επιτυχία ως το ιδανικό φόντο των cour anglaise. Παχύφυτα, κισσοί, κάκτοι ακόμη και μικρά φοινικοειδή, θάμνοι σε νανοειδή μορφή μεγάλα βότσαλα και φλούδες πεύκου συνιστούν τα εντυπωσιακότερα σκηνικά με φαντασία αλλά και διάρκεια. Τέλος, απαραίτητη προυπόθεση πάντα παραμένει η άριστη αποστράγγιση με τη χρήση πολύ καλών ποιοτικά υλικών υποστρώματος και η τακτκή τους συντήρηση με κλάδεμα και λίπανση των φυτών που τα κοσμούν.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα απαραίτητα υλικά καθώς και την τεχνογνωσία φύτευσης όλων των ειδών cour anglaise.

Η Ελλάδα, μια από τις αρτιότερες παραγωγικά χώρες του κόσμου τόσο σε συνθήκες όσο και σε εδαφολογικό υπόβαθρο, έχει μια ετήσια σοδειά από το σύνολο των ελαιώνων της αρκετά ικανοποιητική, όχι όμως και ποιοτικά ανώτερη όπως όφειλε κανονικά. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες από τους οποίους σημαντικότερος είναι η έλλειψη γνώσεων και ενημέρωσης πάνω στο αντικείμενο που τελικά οδηγεί σε έλλειψη εκσυγχρονισμού. Οι ίδιες κλασσικές ποικιλίες με την ίδια και απαράλλαχτη μέθοδο στα ίδια εδάφη και περιοχές. Σε αυτό το πλάισιο τα φυτώρια μας προτείνουν κάποιες καινοτόμες ιδέες και ποικιλίες ειδκκά για τις περιοχές της Β. Ελλάδας που έχουν προβλήματα με το κρύο και την υγρασία, όπως για παράδειγμα η ποικιλία της ελιάς της Μαρώνειας. Πρόκειται για ένα είδος ελαιόδεντρου που λόγω της καταγωγής του από την ομωνυμη περιοχή της Κομοτηνής, έχει την ιδιότητα να παρουσιάζει μεγάλη ανοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες, ακόμη κσι στον παγετό. Αυτός είναι και ο λόγος που τα φυτά της Μαρώνειας δεν εμβολιάζονται ποτέ και είναι αποκλειστικά μοσχεύματα με εξωτερική φυσιολογία που θυμίζει εκείνη της κλασικής ελιάς. Τα φύλλα της λογχοεδή και μακρόστενα είναι αρκετά αδρά στην υφή, ενώ το χρώμα της δεν διαφέρει από εκείνο τνω κοινών ποικιλιών. Δύσκολα κάποιος που δεν γνωρίζει μπορεί να ξεχωρίσει το συγκεκριμένο είδος και με απόλυτη βεβαιότητα να πιστοποιήσει οτι πρόκειται για αυτό. Κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα χαρακτηρισιτκά παραμένουν τα ίδια με την μοναδική διαφορά να επικεντρώνεται στην σχετικά μέτρια παραγωγικότητα του είδους. Οι ελιές τύπου Μαρώνειας δεν είναι τόσο αποδοτικές όσο εκείνες της κορωνέικης ποικιλίας ωστόσο έχουν βραβευτεί στο εξωτερικό πολλές φορές για το εξαιρετικής ποιότητας λάδι που παράγουν. Αυτή η ποιότητα λαδιού είναι περιζήτητη στα διάφορα εστιατόρια και delicatessen μαγαζιά της Ευρώπης και συνήθως πωλείται αρκετά πιο ακριβά από τις υπόλοιπες. Βεβαια,λόγω της αυξημενης ζήτησης τα τελευταίαι χρόνια ελάχιστα φυτώρια διαθέτουν μεγάλες ποσότητες της ποικιλίας αυτής και σε συνεχή βάση. Σε περιπτωσεις επαγγελματικής χρήσης, η φύτευση είναι αυστηρά 5Χ5 και με επιπλέον περιθώριο για την εύκολη μετακίνηση του εκάστοτε οργωτικού μηχανήματος. Τα στηρίγματα αρχικά είναι απολύτως απαραίτητα και προτιμώτερο είναι να χρησιμοποιούνται εκείνα με περισσότερο πάχος για καλύτερο αποτέλεσμα. Η ελιά της Μαρώνειας σπανίως νοσεί και τα κλασικά ραντίσματα την καλύπτουν τις περισσότερες φορές χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Τέλος, πολύ σημαντική είναι η μηνιαία λίπανση των δέντρων με σκοπό την αύξηση όσο το δυνατόν και περισσότερο της υπάρχουσας παραγωγής.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε δέντρα στην ποικιλία της Μαρώνειας διετίας σε τιμη γύρω στα 4,0 ευρώ + φπα.  

Η ελιά, το κατεξοχήν ελληνικό φυτό, σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων και της θεάς Αθηνάς, είναι γνωστό οτι ευδοκιμεί στην χώρα μας ανέκαθεν λόγω του εύκρατου κλίματός της. Εκείνο όμως που δεν είναι γνωστό για αυτό το δέντρο είναι οτι υπάρχουν και ποικιλίες του που παρουσιάζουν εξαιρετική αντοχή στο κρύο,χωρίς να επηρέαζονται από την πρωινή πάχνη που καταστρέφει τα νεαρά κλαδιά τους και αναστέλλει την ανάπτυξη του φυτού. Κατ'επέκτασιν οι ποικιλίες αυτές μπορούν να αναπτύσσονται και να καρπίσουν και σε φτωχότερα εδάφη και δυσκολότερα κλίματα. Τέτοιες είναι η λευκοελιά και η πετροελιά Σερρών, που μπορούν να τοποθετηθούν ακόμα και σε κάποιο υψόμετρο. Η πρώτη προορίζεται για παραγωγή λαδιού, όπου 4-5 κιλά μπορούν να αποδώσουν μέχρι και ένα κιλό λάδι, και ο καρπός της έχει το ίδιο μέγεθος με εκείνη των Μεγάρων. Τα κλαδιά της εμφανίζουν χαρακτηριστική ευλυγισία σε σχέση με των άλλων ποικιλιών, έτσι ώστε κρατούν το βάρος του χιονιού για αρκετό χρονικό διάστημα χωρίς να σπάζουν και επανέρχονται στην αρχική τους θέση μετά το πέρας της κακοκαιρίας. Όπως σε όλες τις ελιές έτσι και σε αυτές είναι απαραίτητη η λιπανσή τους κατά τον χειμώνα με κατάλληλα σκευάσματα πλούσια σε βόριο για να αποδώσουν το μέγιστο στην ετήσια παραγωγή τους. Όσον αφορά το δεύτερο είδος αντιστοιχεί σε εκείνο της Χαλκιδικής καθώς προορίζεται μόνο για φαγητό και όχι για παραγωγή λαδιού λόγω του μεγάλου μεγέθους της. Στα φυτώρια μας υπάρχουν και τα συγκεκριμένα δύο είδη και πολλά άλλα, ακόμα και σε μεγάλες ποσότητες αν χρειαστεί.