Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 70, όπου η άνθηση του κινήματος των λουλουδιών και των χίπις διαφοροποίησε την νοοτροπία του μέσου ανθρώπου, ήταν διάχυτη παντού η ανάγκη για μια νεοεκκολαπτόμενη οικολογική συνείδηση, με απώτερο σκοπό την επιστροφή στην φύση και την άμεση εφαρμογή αυτού στην καθημερινή ζωή όλων. Αυτή η τάση αποτυπώνεται στην αλλάγή στον τρόπο διακόσμησης του εσωτερικού χώρου μεγάλων διαμερισμάτων στις πιο γνωστές μεγαλουπόλεις της εποχής, με κυρίαρχο θέμα τα φυτά και τα λουλούδια μεν αλλά με ειδικές τεχνικές, διαφοροποιημένες από τις προηγούμενες, με πιο δημοφιλή εκείνη του τεράριουμ. Πρόκειται για μεσαίου μεγέθους γυάλινα κλουβάκια, συνήθως στενόμακρα ή οκταγωνικού σχήματος με συγκεκριμένες διαστάσεις, μεταλλικό σκελετό και υδατοστεγές δάπεδο. Εκτός από τις προδιαγεγραμμένες φόρμες στα διάφορα καταστήματα της αγοράς, υπάρχουν σήμερα και πολλά είδη με ξεχωριστά κομμάτια που εύκολα και γρήγορα μπορεί οποιοσδήποτε να κατασκευάσει και μόνος του, καθορίζοντας ο ίδιος τη μορφή και τις διαστάσεις του εκάστοτε δοχείου. Πέντε είναι οι κυριότερες προυποθέσεις ενός επιτυχημένου τερράριουμ: το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστεί, ο φωτισμός, να είναι ο επαρκής, το πότισμα, να έχει την σωστή αναλογία, η αποστράγγιση, να είναι άριστη και τα φυτά, να επιλεγούν με προσοχή για αυτήν την εργασία. Πρώτον και κυριότερον, σε οτι αφορά τον φωτισμό, απαραίτητο είναι το φιλτράρισμα και ο περιορισμός του, τουλάχιστον τις πρώτες εβδομάδες, ούτως ώστε τα φρεσκοφυτεμένα φυτά να ξεπεράσουν με επιτυχία το στάδιο της προσαρμογής που ακολουθεί εκείνο της μεταφύτευσης.και να αποκτήσουν σιγά σιγά δυνατότερο ριζικό σύστημα. Η τυχόν αλλαγή στη θέση του δοχείου μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα δεν είναι ικανή να επηρεάσει αποφασιστικά και είναι οπωσδήποτε μέσα στα επιτρεπόμενα όρια, αρκεί να μην έχει πολύ δραστικό χαρακτήρα. Σε αυτό το σημείο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και τεχνητό φως με ειδικές λάμπες, που ταυτόχρονα καλύπτουν και το θέμα της θερμοκρασίας. Η παντελής έλλειψη φωτός, έστω και για το λίγο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ωρών, είναι φυσικά και ένα από τα βασικότερα προβλήματα του όλου εγχειρήματος και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ολική καταστροφή του ζωντανού περιεχομένου ενός τεράριουμ. Δεύτερο σε ιεραρχία είναι το πότισμα και γενικά η δοσολογία του νερού και της υπάρχουσας υγρασίας που αυτό συνεπάγεται. Λόγω της απουσίας κατάλληλης διόδου για την αποστράγγιση, οι ποσότητες νερού που απαιτούνται για την ασφαλή ανάπτυξη των φυτών οφείλουν να είναι σε απόλυτη αναλογία με αυτές που δύναται το δοχείο να απορροφήσει. Διαφορετικά, η επιπλέον ποσότητα που θα περισσεύει κάθε φορά θα εγκλωβίζεται στις ρίζες των φυτών προκαλώντας ταχύτατα σε ολόκληρο το σύστημα άφθονες μυκητιάσεις, σηψηριζία και τελικά μαρασμό. Βέβαια απαραίτητη είναι και η πρόσθετη τοποθέτηση διαδοχικών στρωμάτων άμμου, άργιλου, φλούδας, περλίτη ή άλλου απορροφητικού υλικού κατάλληλου για αποστράγγιση, με σκοπό να διοχετεύεται αρχικά όλη η ποσότητα νερού εκεί και αργότερα να διενέμεται σταθερά και παροδικά σε ολόκληρο το περιβάλλον του τεράριουμ, είτε στις ρίζες των φυτών, είτε στον υπόλοιπο άνω χώρο. Ασφαλέστερη και προτιμώτερη λύση παραμένει και στην περίπτωση αυτή ο συνεπής εβδομαδιαίος ψεκασμός με υδατοδιαλυτό λίπασμα σε μικρές ποσότητες , διαδικασία που ταυτόχρονα εξασφαλίζει την άριστη αποστράγγιση, προστατεύει από τον κίνδυνο της υπερδοσολογίας και συνάμα προσφέρει περισσότερες θρεπτικές ουσίες απευθείας στο φυτό, δημιουργώντας γύρω του ένα πλούσιο μικροπεριβάλλον με ουσίες ανάλογης αξίας με εκείνες που υφίστανται το φυσικό του. Πολύ σημαντικό είναι και το υλικό της κατασκευής ενός τεράριουμ, διάφανο, αδιάβροχο, ελαφρύ και εύχρηστο στη διαχείριση, ιδανικό είναι το γυαλί σε πρώτη φάση, το πλεξιγκλάς και το απλό πλαστικό σε δεύτερη. Το άνω μέρος, αποσπώμενο ή όχι, δημιουργεί συνθήκες θερμοκηπίου, επιτρέποντας το φως να διεισδύσει σε όλο το χώρο, εγκλωβίζοντας την υγρασία και προστατεύοντας τα φυτά από τυχόν βλαβερούς εξωτερικούς παράγοντες. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα το γυαλί σίγουρα υπερτερεί, διότι δεν συγκρατεί βακτήρια, καθαρίζεται εύκολα και αποτελεσματικά χωρίς να θαμπώνει, διατηρώντας την αίσθηση του καθαρού και του διάφανου σε όποιον το κοιτάζει με θαυμασμό. Τέλος, όσον αφορά την επιλογή των φυτών, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται κατακόρυφα, καθώς όλα τα είδη δεν επιβιώνουν, ούτε προσαρμόζονται σε ανάλογα περιβάλλοντα, ειδικά εκείνα με άφθονη, συνεχή ανθοφορία. Φτέρες, κισσός, φιττόνια, χαμεδόρεα, υπόεστες, μπουκαρνέα, νολίνα, παχύφυτα, μικρά φοινικοειδή εσωτερικού χώρου, σπαθίφυλλο, σιγκόνιο, κρότον, δράκαινες, σανσεβιέρα, διάφοροι φίκοι, αρέκα, σελαγκινέλα, κορδιλίνη, κρασούλα, σεφλέρα, αγλαόνεμο, διάφορα είδη διεφεμπάχιας είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά είδη ενός τεράριουμ. Εξαίρεση στον κανόνα των ανθοφόρων αποτελεί η ορχιδέα που λατρεύει τέτοια περιβάλλοντα με υπερβολική υγρασία και περιορισμένο φωτισμό, ζεί και αναπτύσσεται με ευκολία και τεράστια επιτυχία, ανθίζει και δημιουργεί εξαίσια χρωματικά σύνολα. Μοναδική επιφύλαξη διατηρείται για το σιμπίντιουμ, αφού το είδος αυτό διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα κυρίως λόγω της δυνατότητας του να αποκτά ισχυρό ριζικό σύστημα και σε υποστρώματα με βασικό συστατικό το χώμα και να επιβιώνει σε κήπους ή άλλα ανήλια εξωτερικά μέρη. Φυτά επιρρεπή σε σηψηριζίες και άλλες παρόμοιες αρρώστιες του ριζικού συστήματος είναι προτιμώτερο να αποφεύγονται σε κάθε περίπτωση, όπως πολύ χαρακτηριαστική είναι η αλοκάσια, κυκλάμινο, καλαγχόη, ζαμιόκουλκας, σεντπόλια και άλλα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη κατάλληλα για το περιβάλλον του τεράριουμ καθώς και υλικά ή συμβουλές για την σωστή και ασφαλή τους ανάπτυξη.