Το χριστουγεννιάτικο δέντρο, σύμβολο των γιορτών, πρωταγωνιστής της διακόσμησης και έναυσμα της χαρούμενης διάθεσης, είναι ένα έθιμο με ελληνικές ρίζες που εδραιώθηκε όμως στη χώρα μας μετά την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους, όταν πρώτοι οι Βαυαροί συγκυβερνήτες του Όθωνα στόλισαν το ανάκτορο του και τον προαύλιο χώρο του με πλήθος καταπράσινα έλατα. Το έθιμο έγινε μόδα και η μόδα έγινε μια κλασσική γιορτινή συνήθεια που εφαρμόζεται μέχρι σήμερα ευλαβικά πλαισιώνοντας αρμονικά το χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Από την αγορά του μέχρι τον στολισμό και την τοποθέτηση του σε περίοπτη θέση μέσα στο σπίτι, είναι μια διαδικασία που συναρπάζει μικρούς και μεγάλους. Όμως το δέντρο αυτό κρύβει από πίσω του έναν ολόκληρο θησαυρό και μια μοναδική επιχειρηματική ευκαιρία, ειδικά για την χώρα μας. Στην Ελλάδα πολλά μέρη άγονα και απροσπέλαστα, που δεν είχαν καμία δυνατότητα προηγουμένως για οικονομική ανάπτυξη και ευημερία, έχουν επεκτείνει τις αγροτικές τους δραστηριότητες φυτεύοντας μικρά έλατα σε αρκετά σημεία πάνω στα βουνά. Η εποχική αυτή εργασία αποφέρει για πολλούς ένα σοβαρό ποσό συνεισφέροντας στον οικογενειακό προϋπολογισμό και ενισχύοντας το εισόδημα σε μεγάλο βαθμό. Όμως τα πράγματα δεν σταματούν στην εγχώρια αγορά. Στην Γερμανία πωλούνται κάθε χρόνο 25 εκατομμύρια έλατα σε πολλά και διαφορετικά μεγέθη και είδη. Από αυτά τα 7 εκατομμύρια εισάγονται από την Δανία, που έχει στρέψει όλη την προσοχή της σε αυτήν την επικερδή εξαγωγική δραστηριότητα. Και η χώρα μας θα μπορούσε να έχει μια θέση ανάμεσα στις προμηθεύτριες χώρες ελάτων, ακόμα και σε παγκόσμιο επίπεδο, εάν υπήρχε περισσότερη ενίσχυση από την πολιτεία και οργάνωση μεταξύ των παραγωγών. Εκτός όμως από την οικονομική διάσταση του θέματος υπάρχει και η οικολογική που είναι και περισσότερο σημαντική σήμερα. Η καλλιέργεια δέντρων έλατου είναι από πιο κρίσιμες και παραγωγικές για τη βιωσιμότητα της άγριας χλωρίδας και πανίδας. Πολλά είδη άγριων ζώων και πτηνών ζουν και αναπτύσσονται σε συνδυασμό με τα έλατα ή επωφελούνται από την ύπαρξη τους για να βρίσκουν πιο εύκολα τροφή και καταφύγιο. Επίσης τα έλατα διαθέτουν ισχυρό ριζικό σύστημα που λειτουργεί σαν πλέγμα, απομακρύνοντας το ενδεχόμενο της διάβρωσης και αλλοίωσης του εδάφους γύρω τους. Συγκρατούν την υγρασία και υποβοηθούν στην διατήρηση της αρχικής συνοχής και δομής όλων των εδαφών όσο σκληρά και άγονα και αν είναι. Ακόμα, λόγω της φυσιολογίας τους στα έλατα σπάνια γίνεται χρήση φυτοφαρμάκων και άλλων χημικών σκευασμάτων, έτσι το περιβάλλον γύρω τους καθαρίζει γεμίζοντας με καθαρό οξυγόνο που τα ίδια παράγουν. Εξαιτίας της αργής τους ανάπτυξης, αυτή η ευεργετική διαδικασία μπορεί να διαρκέσει πολύ καιρό, σαν να υπήρχε ένα μικρό δάσος σε εκείνη την περιοχή. Όσον αφορά τις ανησυχίες των οικολογικών οργανώσεων για την κοπή των δέντρων και την παράνομη υλοτομία, ένα είναι σίγουρο πως δεν υπάρχει περίπτωση να κοπεί δέντρο στο βουνό και να μην γνωρίζει το δασαρχείο για αυτό, καθώς χρειάζεται ειδικά έγγραφα για να κυκλοφορήσει και να πουληθεί. Άλλωστε τι θα κερδίσει κάποιος εαν πουλήσει και 10 παράνομα έλατα? Σκοπός είναι να έχει συνεχή και σοβαρή παραγωγή προκειμένου να μπορεί ανά πάσα στιγμή να τροφοδοτήσει την εκάστοτε αγορά και να καλύψει τις εκάστοτε ανάγκες. Επίσης είναι πολυ τραγικό να αγοράζονται κάθε χρόνο χιλιάδες πλαστικά δέντρα που αποτελούνται από ακατάλληλα υλικά και που βάφονται με αμφισβητίσιμης ποιότητας βαφές, συνήθως κινεζικά και να τοποθετούνται σε χώρους όπου ζουν και παίζουν μίκρά παιδιά.  Είναι πραγματικά επικίνδυνα για την υγεία, όσο και αν αυτό φαίνεται υπερβολικό. Όποιος πραγματικά θέλει να συμβάλλει στην οικολογία και έχει έντονη οικολογική συνείδηση δεν έχει παρά να ακολουθήσει την τεχνική της κομποστοποίησης. Σε ειδικούς κάδους κομποστοποίησης μπορεί να τοποθετήσει τα ήδη χρησιμοποιημένα έλατα και αφού σπάσει τα κλαδιά τους, μαζί με φύλλα, λουλούδια και άλλα φυσικά υλικά να δημιουργήσει φυσικό οργανικό λίπασμα που μπορεί να του φανεί πολύ χρήσιμο την Άνοιξη στα φυτά και τα λαχανικά του. Με αυτόν τον τρόπο το έλατο θα έχει ολοκληρώσει τον κύκλο του προσφέροντας τα μέγιστα στο περιβάλλον του σε αντίθεση με το αντίστοιχό του πλαστικό η ανακύκλωση του οποίου στη χώρα μας αργεί χαρακτηριστικά πολύ.