Στην χώρα μαε ευδοκιμούν όλα τα καρποφόρα-οπωροφόρα δέντρα και θάμνοι λόγω του εύκρατου και εξαιρετικά ήπιου κλίματος που επικρατεί σχεδόν όλο το χρονικό διάστημα του έτους, σε άλλες χώρες όμως δεν ισχύει το ίδιο και ειδκά σε εκείνες της Β.Ευρώπης, με τις υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες και τη συνεχή παγωνιά. Εκεί υπάρχουν άλλα είδη που ζούν και αναπτύσσονται, μερικά από τα οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μεγάλη έξαρση σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, λόγω της μόδας πρώτα αλλά και των άπειρων εφαρμογών τους στην τροφική αλυσίδα. Πρόκειται για τα φρούτα του δάσους, τα φραγκοστάφυλα, τα βατόμουρα, τα μύρτιλλα και τα σμέουρα, αειθαλείς ή φυλλοβόλοι θάμνοι με έντονη περίοδο καρποφορίας, από τον Ιούλιο εως τον Οκτώβριο, και αποτέλεσμα πλούσιο σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά που προσαρμόζονται σε όλους τους τύπους των εδαφών και χαρακτηρίζονται από ελαστικά όρια αντοχής, όσον αφορά το κρύο. Κάποια από αυτά, παρά το μικρό τους μέγεθος, με την κατάλληλη επεξεργασία μετατρέπονται σε τέλειες μαρμελάδες και χυμούς, γευστικούς και γλυκείς, ενώ άλλα αρωματίζουν ευχάριστα λικέρ ακόμα και διάφορα είδη χειροποίητου, σπιτικού κρασιού. Πολύ χρήσιμα και διαχειρίσιμα είναι και σε αποξηραμένη μορφή, πράγμα σχετικά σπάνιο για φρούτα, οπότε μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλύτερο χρονικό διάστημα, πριν την κατανάλωση, χωρίς να χάσουν περισσότερες βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά που περιέχουν. Ξεκινώντας από το γνωστότερο το βατόμουρο, με κόκκινο ή μαύρο σε χρώμα καρπό, είναι το είδος με τις περισσότερες διασταυρώσεις και υβριδικούς τύπους, άλλους σε θαμνοειδή αγκαθωτή μορφή και άλλους σε αναρριχώμενη με οδοντωτά φύλλα που είναι και η πιο διαδεδομένη. Η ανάπτυξη του μετά τον τρίτο χρόνο, όπως σε όλα τα οπωροφόρα, ακολουθεί μέτριους ρυθμούς, σαν φυτό παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικότητα στα εδάφη και το κλάδεμα του πάντα πραγματοποιείται το Φθινόπωρο μέχρι τις αρχές του Οκτωβρίου στα κλαδιά που ηλικιακά ξεπερνούν τα δύο χρόνια. Η κόκκινη ποικιλία βατόμουρου με άφθονη καρποφορία και μεγαλόσχημους καρπούς, είναι αποτέλεσμα της ανάμειξης του με ποικιλίες σμέουρου και εξαιτίας αυτού έχει και ταχύτερη ανάπτυξη από τις υπόλοιπες και μακρύτερους σε σχήμα καρπούς. Το πιο αξιόλογο στοιχείο του βατόμουρου είναι η απίστευτη αντοχή του σε δύσκολες συνθήκες και η ευρύτατη εξάπλωση του σε πολλές και διαφορετικές περιοχές, όπως ρυάκια, δάση, θαμνότοποι και φράχτες. Το φραγκοστάφυλο από την άλλη πλευρά είναι φυλλοβόλος θάμνος σε ύψος που δεν ξεπερνά το 1-1,5μ και οι καρποί του, αισθητά μικρότεροι από εκείνους του βατόμουρου, έχουν κόκκινο, κίτρινο και σκούρο μώβ χρώμα σχεδόν μαύρο, θυμίζουν τσαμπί από σταφύλι και ξεχωρίζουν για την πολύ ευχάριστη γεύση τους. Δεν επιβιώνει πολύ υψηλών θερμοκρασιών και έντονης ξηρασίας, ενώ οι ημισκιερές θέσεις είναι το ιδανικότερο μέρος για την σωστή και ταχεία ανάπτυξή του. Απαραίτητο το κλαδεμά του τουλάχιστον μια φορά το χρόνο τον Σεπτέμβριο και αρκετή προσοχή απαιτείται στην επιλογή των ποικιλιών, τόσο για το χρώμα όσο και για την γεύση των καρπών τους. Διακρίνεται για τις πολλές ποικιλίες και τα υβρίδια που προκύπτουν με αξιοσημείωτες διαφορές στην περίοδο καρποφορίας και την ποιότητα των καρπών. Στην ίδια κατηγορία με διαφοροποίηση όμως στο μέγεθος των φρούτων ανήκει και το σμέουρο, φυλλοβόλος θάμνος με γρήγορη ανάπτυξη και αξιόλογη προσαρμοστικότητα σε όλων των ειδών τα εδάφη και τα κλίματα. Τα σμέουρα σαν καρποί είναι κατεξοχήν κόκκινοι και μεγαλόσχημοι με αρωματική και γλυκειά γεύση σε μονόφορες ποικιλίες, που λέγονται και φραμπουάζ, ενώ υπάρχουν και ποικιλίες με κίτρινους, πολύφορες με αξιόλογη συγκομιδή και πολύ παραγωγικό χαρακτήρα. Οι πρώτες κλαδέυονται πιο νωρίς το Καλοκαίρι και μόνο τα ξερά τμήματα των κλαδιών, ενώ οι πολύφορες αργότερα στο τέλος του Φθινοπώρου και σε δραστικό βαθμό. Τέλος, το πιο διάσημο φρούτο του δάσους είναι αναμφισβήτητα το μύρτιλλο, φυλλοβόλο και αυτό είδος με πολλές εφαρμογές στην μαγειρική και την ζαχαροπλαστική αλλά και στην διακοσμητική ακόμα, αφού μέχρι και γαμήλιες εκδηλώσεις στολίζονται με τα κλαδιά και τους καρπούς του. Το πλεονέκτημα του σε σχέση με τα υπόλοιπα είναι οτι καλύπτει μεγαλύτερο διάστημα καρποφορίας και σε αυξημένη ποσότητα με σκούρους μπλέ καρπούς, σε ψυχρά, υγρά κλίματα και ημισκιερές θέσεις με αρκετή δροσιά. Το μειονέκτημα του είναι στο πολύ χαμηλό του ύψος που δύσκολα ξεπερνά το 1μ και στο γεγονός οτι δεν αγαπά την ξηρασία των μεσογειακών περιοχών και στο οτι δεν είναι αυτογόνιμο αλλά χρειάζεται σαν επικονιαστή δεύτερο φυτό, για αυτό φυτεύονται πάντα σαν ζευγάρι και ποτέ μόνα τους.

Όλα τα φρούτα οτυ δάσους που προαναφέρθηκαν έχουν άμεση ανάγκη λιπάσματος, όπως και τα υπόλοιπα καρποφόρα δέντρα, και για αυτό η λίπανση οφείλει να είναι συνεπής και τακτική με μηνιαία διάρκεια κάθε Άνοιξη και κάθε Φθινόπωρο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε φρούτα του δάσους ελληνικά και εισαγωγής 3 ετών όλο το χρόνο.