Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: MELISSA OFFICINALIS

Μια ξεχωριστή κατηγορία φυτών που διαθέτει όχι μόνο αισθητικές, αλλά και αρκετές θεραπευτικές ιδιοτητές με εκτεταμμένη χρήση, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, είναι τα αρωματικά φυτά. Ο αριθμός τους είναι πραγματικά τεράστιος λόγω της ποικιλίας προελευσής τους, και στην χώρα μας, λόγω του κλιματός, της ανατομίας του εδαφούς και της παράδοσής μας, ζεί και μπορεί να ευδοκιμήσει ένα ικανοποιητικά μεγάλο μέρος τους. Σε κήπους, μπαλκόνια ακόμα και σε στέγες μονοκατοικιών, σε ορθοκλαδή ή έρπουσα μορφή, σε μικρό (γλαστράκια για περβάζια κουζίνας ) ή μεγάλο (βραχόκηποι, μπολντούρες διαχωριστικές απο το γκαζόν) μεγεθός, ανθισμένα ή όχι, είναι μια εύκολη και σίγουρη λύση.

Τα πιο διαδεδομένα ειναι ο ανηθός ( αυξάνει την ρόη του αιματός σε νεαρές μητέρες και γενικότερα, είναι θεραπευτικός με αντισπασμωδική δράση, χρησιμοποιείται ευρύτατα στο μαγείρεμα και αντιμετωπίζει φυσικά την κακοσμία του στοματός),

η αχιλλέα ( πολυετές και πικρό σε γεύση φυτό, τονωτικό και χωνευτικό με ισχυρή αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδωτική δράση που καθαρίζει το αίμα, εξαιρετικής αντοχής στο κρύο που φτάνει μέχρι και τους -25 βαθμούς ), 

ο βασιλικός (κλασσικός σε μπάλα ή αγιορείτικος που ψηλώνει χρησιμοποιείται πάρα πολύ στην μαγειρική και τελευταία και στην διακόσμηση κοινωνικών εκδηλώσεων),

η δάφνη (αυτοφυής στην Ελλάδα, πολυετής θάμνος που χρησιμεύει στην μαγειρική, σαν αιθέριο έλαιο και φυσικό εντομοκτόνο ),

το εστραγκόν (πολυετής, ποώδης θάμνος με ρίζα που έχει το σχήμα του δράκου, ορεκτικό, χωνευτικό, τονωτικό και εντομοαπωθητικό με δυνατή ξεχωριστή γεύση για αυτό συνδυάζεται μόνο με λεμόνι και μικρά κρεμμυδάκια παντά σε μκρή ποσοτητά ),

η αλθαία ή νερομολόχα (αρχαίο ελληνικό αλλά δυσεύρετο φυτό για υγρά αμμώδη εδάφη με πολυ σοβαρές εφαρμογές στην βοτανοθεραπεία για πολλά όργανα του σώματος, ιδιαίτερα για το στομάχι και το λέπτο εντέρο ),

το δεντρολίβανο (σε ορθόκλαδη ή ερπουσα μορφή, με διακριτικό ανθος και εξαιρετική αντοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες, χρησιμοποιείται πολύ στην μαγειρική, την διακοσμητική και την ιατρική ),

το δικταμο ( αντισηπτικό, τονωτικό, αντισπασμωδικό, καταπραυντικό και αφροδισιακό βοτανό με κρητικη προέλευση )

ο δυόσμος ( έντονα πράσινος θάμνος με ευχάριστο άρωμα, πολύ διαδεδομένος στην Ελλαδα, τονωτικός, χωνευτικός και καταπραυντικός που θεραπεύει τις δερματικές νόσους ),

το θυμάρι ( ποώδης, πολυετής θαμνός με μικρό άνθος που παράγει μέλι, με ιδιαίτερες βαλσαμωτικές, απολυμαντικές και θεραπευτικές ιδιότητες που προσδίδουν ενεργητικότητα και δύναμη ως αιθέριο έλαιο, αφέψημα αλλά και για εξωτερική χρήση ),

η μέντα ( ποώδες αυτοφυές ελληνικό φυτό, όχι ιδιαίτερης αντοχής στο κρύο, μελισσοκομικό, φαρμακευτικό που χρησιμοποιείται στην ποτοποιεία, την ζαχαροπλαστική και την μαγειρική ),

ο μαιντανός ( διεγερτικό, τονωτικό και καθαρτικό φυτό που δεν αντέχει στις χαμηλές θερμοκρασίες, ανθίζει και παράγει περισσότερη βιταμίνη C απο όλα τα εσπεριδοειδή μαζί ),

η ρίγανη ( πολυετές, θαμνώδες φυτό σε αφθονία στην ελληνική φύση με αντκαρκινική και αντιβακτηριδιακή δράση ),

το σελινο ( φυτό που ανθίζει αρκετά, φθάνει το 1μ ύψος και έχει σοβαρές αντιρρευματικές, αντισπασμωδικές και διουρητικές ιδιότητες ),

το φασκόμηλο (κατεξοχήν ελληνικό φυτό, πολυέτες με ιδιάζον γκρί χρώμα και πυκνά, ξυλώδη κλαδιά, δεν παγώνει και χρησιμοποιείται ως αφέψημα και καρύκευμα ),

η βαλεριάνα ( ανθοφόρο φυτό, αρκετά δραστικό με μαλλόν δυσάρεστη γεύση που καταπραύνει το νευρικό σύστημα και προσελκύει γάτες και ποντίκια )

,

ο ευκάλυπτος (δεντρο με πάνω απο 550 είδη σε ποικιλία και χρήση στην βυρσοδεψία και την φαρμακευτική ) με δράση ενάντια στα κουνουπια

το κάρδαμο ( ποώδες και πολυετές, πικροκάρδαμο και νεροκάρδαμο, είναι αυτοφυές με πικάντικη γεύση και πολλές χρήσεις στην μαγειρική),

η λεβαντα ( πολυετής θάμνος με γκρί ή πράσινο χρώμα που είναι γνωστός οτι διώχνει τα κουνούπια τους σκόρους και τα υπόλοιπα έντομα ),

η λουίζα ( θάμνος χωρίς μεγάλη αντοχή στο κρύο και χαρακτηριστικό χρώμα και άρωμα λεμονιού στα φύλλα του που είναι λεπτά και μακρόστενα ),

ο μαραθός ( γνωστό και ως φινόκιο, ποώδες φυτό που οι σπόροι του εχούν καυστική γεύση και παράγουν αιθέριο έλαιο ),

η μαντζουράνα ( ποώδες βοτανο που δεν παγώνει και χρησιμοποιείται πάρα πολύ σε μαγειρική και φαρμακευτική από τα αρχαία χρόνια ),

το σπαθόχορτο ( βότανο που ονομάστηκε έτσι απο την μοναδική ικανοτητά του να επουλώνει τις πληγές απο σπαθιά στις μάχες, αλλά και εσωτερικά προβλήματα, όπως αυτό της κυτταριτιδάς ),

το μελισσόχορτο ( φυτό που ονομαστηκε έτσι απο το πλούσιο νέκταρ που παράγουν τα άνθη του και προσελκύουν υπερβολικά τις μέλισσες, τις διατρεφει και μυρίζει έντονα λεμόνι ). 

Το Μελισσόχορτο, αρωματικό βότανο γνωστό και ώς μελισσοβότανο χρησιμοποιείται στη μαγειρική, στην ζαχαροπλαστική και στην παρασκευή ποτών και τσαγιού λόγω της ευχάριστης μυρωδίας του. Είναι πολυετές, ποώδες φυτό και ανθίζει Ιούνιο με Αύγουστο. Κατατάσσεται στην οικογένεια της μέντας και είναι ένα απο τα κλασσικά μεσογειακά φυτά. Πολλές είναι οι ευεργετικές του ιδιότητες καθώς θεωρείται αγχολυτικό, αντιοξειδωτικό, αντιιϊκό και αντιβακτηριδιακό. Η συγκομιδή των φύλλων του γίνεται πρίν την ανθοφορία.