Η Εξοχόνδρα είναι ένας ανθοφόρος θάμνος προερχόμενος απο την Ασιατική ήπειρο με υπέροχα τοξοτά κλαδιά και μέγιστο ύψος σε πλήρη ανάπτυξη τα τέσσερα μέτρα. Η ιδανική τοποθεσία για αυτό το φυτό είναι σε σημεία του κήπου ή του μπαλκονιού με πλήρη ηλιοφάνεια για να χαρείτε και τα μέγιστα στην περίοδο της ανθοφορίας του. Άν και δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε θέματα εδάφους έχει παρατηρηθεί οτι σε όξινα εδάφη έχει καλύτερη ανάπτυξη.

Ο θάμνος αυτός χρησιμοποιείται καθαρά για ένα όμορφο αισθητικά αποτέλεσμα καθώς τα λευκά πεντάφυλλα άνθη του που κατα την ωρίμανση τους μοιάζουν με πέρλες στην πλήρη ανθοφορία τους το Μαϊου δίνουν την αίσθηση της χιονόπτωσης ειδικά αν τοποθετηθούν σε μαζικές φυτεύσεις.                                                        

Το κλειδί για να χαρείτε τα μέγιστα απο την Εξοχόνδρα είναι η κατάλληλη εποχή κλαδέματος του φυτού έτσι ώστε να προετοιμαστεί για την ανθοφορία της επόμενης χρονίας. Πρέπει επομένως να κλαδευτεί αμέσως μετά το τέλος της ανθοφορίας του και πρίν αρχίσει να αναπτύσει τα κλαδία του κατα τα μέσα του καλοκαιριού. Με αυτό το τρόπο το φυτό θα αναπτύξει τοξοειδή κλαδιά απο τα οποία θα αναπτυχθούν οι συστοιχίες των νέων ανθέων.

Κάθε κλαδί που έχει ξανθίσει θα πρέπει να κλαδευτεί στο μισό και τα παλαιότερα κατα ένα τρίτο του συνολικού μήκους τους.

Η ανάπτυξη όλων των φυτών και των δέντρων στον κήπο ή στο σπίτι εξαρτάται από την αλληλεπίδραση 3 βασικών παραγόντων, του ήλιου, του νερού και του χώματος. Η διαφορετική ποσότητα και ποιότητα του καθενός ανάλογα με την χρονική στιγμή διαμορφώνει και πλήθος διαφορετικών αποτελεσμάτων. Οι δύο από τους τρείς, ο ήλιος και το νερό, δεν ανήκουν πάντα στον απόλυτο ελεγχό μας, το χώμα όμως είναι μια άλλη κατάσταση. Οι πολυποίκιλες συστάσεις των χωμάτων εξυπηρετούν τις αντίστοιχες ανάγκες φυτών και συμβάλλουν αποφασιστικά στην εξελικτική τους πορεία. Για παράδειγμα τα εσπεριδοειδή ευημερούν σε εδάφη πλούσια και για αυτό όταν φυτεύονται σε γλάστρες, χρησιμοποιείται πάντοτε ένα μείγμα μαύρης τύρφης με απλό χώμα, περλίτη και λίγο λίπασμα ειδικό για λεμονιές. Σε κάθε αντίθετη περίπτωση το φυτό υποφέρει για να προσαρμοστεί και αν συμβεί αυτό, μπορεί να μην ανθίσει και να μην καρπίσει ποτέ λόγω της έλλειψης των θρεπτικών συστατικών που του είναι απαραίτητα για την διαδικασία. Δεύτερο παράδειγμα οι ορτανσίες, οι γαρδένιες, οι αζαλέες και οι καμέλιες που χρειάζονται ειδικό χώμα για οξύφυλλα, που συγκρατεί αρκετή ποσότητα νερού και διατίθεται στην αγορά σε μικρές και βολικές συσκευασίες των 20λίτρων. Άλλη περίπτωση είναι οι ορχιδέες που δεν φυτεύονται σε κανονικό χώμα, αλλά σε ένα μείγμα με ελάχιστη πολύ ελαφριά τύρφη και φλούδα πεύκου, υπόβαθρο ιδανικό για αυτές, καθώς αφήνει τον αέρα να διεισδύσει στις ρίζες τους, ανανεώνοντας τες, χωρίς να καταπλακώνονται και να ασφυκτιούν. Τέταρτο παράδειγμα τα μπονσάι, φυτά μεγάλα σε ηλικία, μικρά όμως σε μέγεθος, με αυξημένες ανάγκες για διαρκή φροντίδα και εδάφη πλούσια σε συστατικά. Για αυτά υπάρχουν ειδικά χώματα για μεταγλάστρωση ή για επιπλέον πρόσθεση, εισαγωγής, σε πολύ καλές ποιότητες και σε 5λιτρες εύκολες στη μεταφορά συσκευασίες. Τέλος, για την δημιουργία ενός καραπράσινου στρωμένου με γκαζόν κήπου απαραίτητη προυπόθεση είναι ένα λεπτό στρώμα τύρφης πάνω ακριβώς στο φρεσκοφρεζαρισμένο χώμα. Εκεί θα τοποθετηθεί ο σπόρος και σε 15 ημέρες η προσπάθεια θα στεφθεί με επιτυχία όταν θα αρχίσουν να εμφανίζονται τα πρώτα πράσινα βλασταράκια και το γκαζόν θα πυκνώνει μέρα με την μέρα όλο και περισσότερο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλες τις διαφορετικές ποιότητες χώματος που προαναφέρθηκαν όλο το χρόνο.

Τα παχύφυτα αποτελούν μια ιδιόμορφη κατηγορία κάκτων με παρόμοιες συνήθειες, διαφορετική όμως εμφάνιση και φυσιολογία. Σε αυτήν αλλωστε οφείλεται και το όνομα τους που ετυμολογικά σημαίνει παχύ-φυτό, ουσιαστικά όμως εννοείται παχύ-γεμάτο-νερό-φυτό. Όντως τα φύλλα τους δεν έχουν σκληρά και αγκαθωτά μέρη όπως οι υπόλοιποι κάκτοι, αντίθετα είναι μαλακά σε υφή και όψη, εφόσον κατακρατούν ποσότητες νερού που τα διευκολύνουν στην επακόλουθη εύρυθμη λειτουργία τους. Οι διασημότεροι εκπρόσωποι της οικογένειας είναι το επίφυλλο και η εχεβέρια, με ελκυστική, πλούσια και συνεχή ανθοφορία και τα δύο σε διαφορετικούς χρωματισμούς και εύρωστο φύλλωμα. Το ιδιόρρυθμο σε σχήμα φύλλωμα του επίφυλλου, που μοιάζει με μικρά μικρά τμήματα προσκολλημένα το ένα στο άλλο, είναι αρκετά ανθεκτικότερο από ότι δείχνει και ακολουθεί μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης, ειδικά τους χειμωνιάτικους μήνες. Η μεγαλύτερη ηλιοφάνεια και υψηλότερη θερμοκρασία των ανοιξιάτικων και καλοκαιρινών ημερών σε συνδυασμό με τα κατάλληλα επίπεδα υγρασίας αυξάνουν αποφασιστικά τους ρυθμούς ανάπτυξης και το φυτό επεκτείνεται λίγο σε ύψος και περισσότερο σε πλάτος. Σε αυτό συμβάλλει και η τακτική του λίπανση, ώστε τα πανέμορφα κόκκινα, φουξ και πορτοκαλί του άνθη να εμφανίζονται πιο συχνά και σε μεγαλύτερο αριθμό. Δεν νοσεί εύκολα, όμως το νερό μπορεί να αποδειχθεί ο πιο ουσιαστικός του αντίπαλος εάν η εβδομαδιαία δοσολογία του υπερβεί τα επιτρεπτά όρια. Η απότομη αλλαγή του καιρού επίσης προκαλεί οξύ πρόβλημα στο φυτό που δεν αντέχει θερμοκρασίες κατώτερες των 8-9 βαθμών Κελσίου. Σε κάθε τέτοια περίπτωση όλο το φύλλωμα του αποκτά ένα καφέ σκούρο χρώμα και μαλακώνει τόσο που διαλύεται μόλις το αγγίξει κάποιος.

Η εχεβέρια από την άλλη έχει εντελώς διαφορετική διάταξη στα φύλλα της που θυμίζει το σχήμα του ρόδακα και είναι σκληρότερη στην αντιμετώπιση του κρύου, με ελαφρύ αποχρωματισμό σαν κύριο σύμπτωμα, πάντως σε καμία περίπτωση δεν θα καταστραφεί εντελώς σαν το επίφυλλο. Κάποια τμήματά της θα αποσχιστούν, το υπόλοιπο όμως κομμάτι θα συνεχίσει να αναπτύσσεται και να ανθίζει με όμορφα πορτοκαλοκίτρινα λουλούδια. Δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε χώματα και φυτεύεται παντού και πάντα, αρκεί μετά να τοποθετηθεί σε θέσεις με άπλετο έμμεσο φωτισμό, ζέστη και υγρασία. Το πότισμα της με φειδώ πραγματοποιείται σε μικρές ποσότητες εβδομαδιαίως ή μηνιαίως και σε ίδιους ρυθμούς και η λίπανση της. Είναι και τα δύο φυτά πολυετή και ευπροσάρμοστα, ιδανικά για χώρους που δεν έχουν πρόσβαση σε νερό και η υγρασία αγγίζει τα ανώτατα επιτρεπτά όρια.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε επίφυλλα και εχεβέριες σε πολλά μεγέθη ολο το χρόνο.

Τα φυτά έχουν άπειρα είδη και το καθένα αναρρίθμητες ποικιλίες που καλύπτουν όλες τις προτιμήσεις σε χρώματα και μεγέθη, όλες τις επιλογές σε σχήματα και όλες τις ανάγκες ανάλογα με την θέση που είναι προορισμένα να τοποθετηθούν. Αλλοι επιθυμούν φυτά καταπράσινα, ψηλά και γεμάτα όμορφα, μυρωδάτα άνθη, άλλοι είναι της άποψης των κοντών κωνοφόρων θάμνων που συμπληρώνουν έναν βραχόκηπο και άλλοι των πρωτότυπων χρωματικών συνδυασμών της εξωτικής ορχιδέας. Μεταξύ των πιο ασυνήθιστων, παράξενων αλλά εντυπωσιακών επιλογών είναι τα αερόφυτα, φυτά χωρίς ρίζες και χώμα που αναπτύσσονται και αναπαράγονται στο φυσικό τους περιβάλλον από την πλούσια σε θρεπτικά συστατικά υγρασία της τροπικής ζούγκλας και χρησιμοποιούνται εκτεταμένα στην διακοσμητική. Πολύ ανθεκτικά σε αντίξοες συνθήκες έχουν την μορφή μικροσκοπικών και φουντωτών γκρί θάμνων με αδρή υφή που ακολουθούν εξαιρετικά αργούς ρυθμούς εξέλιξης. Η όψη τους έχει τα χαρακτηριστικά αφυδατωμένης και σκληρής επιφάνειας, πράγμα που οφείλεται ιδιαίτερη φυσιολογία τους και στις ελάχιστες απαιτήσεις τους σε ουσίες και νερό. Σκαρφαλωμένα σε κορμούς δέντρων ή τυλιγμένα γύρω από κομμάτια ξύλου, δημιουργούν την αίσθηση της ακινησίας και της στασιμότητας, ενώ στην πραγματικότητα έχουν καθαρά πολυετή γνωρίσματα. Μοναδική τους φροντίδα αποτελεί ο καθημερινός ψεκασμός με νερό εμπλουτισμένο με λίπασμα, κυρίως τις βραδυνές ώρες ή νωρίς το πρωί. Δεν επιβιώνουν εύκολα χτυπημάτων ή αφαίρεσης κάποιου τμηματός τους, διότι σε αυτήν την περίπτωση το φυτό παραμένει εκτετειμένο σε παράγοντες, όπως οι διάφοροι μικροργανισμοί, που μπορούν γρήγορα να το προσβάλλουν ανεπανόρθωτα. Είναι ως επι το πλείστον προιόντα εισαγωγής που μεταφέρονται μέσα σε ειδικά μονωτικά υλικά και στην συνέχεια με προσοχή τοποθετούνταιαπό αυτούς που γνωρίζουν και με τη βοήθεια κάποιας κολλητικής ουσίας πάνω σε σχηματοποιημένα ξύλα, προκειμένου να προσδώσουν μια ξεχωριστή στυλιστική νότα. Πολύ εκκεντρική αλλά και πρακτική ταυτόχρονα ιδέα είναι η θέση τους σε γυάλες και διαφανή δοχεία τύπου ενυδρείου, χωρίς νερό όμως, με παράλληλη χρήση πέτρας ή και πάλι ξύλου, όπου μπορούν πιο αποτελεσματικά και ταχύτατα να διατηρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αερόφυτζ-τιλάντσια, όλο το χρόνο και σε όλα τα είδη. 

Οι θεραπευτικές ιδιότητες ορισμένων φυτών, που σήμερα είναι ευρύτατα διαδεδομένα στην ελληνική αγορά, είναι αναρρίθμητες και πολλές φορές αντικαθιστούν πλήρως τη χρήση χημικών σκευασμάτων ακόμα και σε επείγουσες ή ανίατες περιπτώσεις. Απειρές δερματικές νόσοι και ένας σημαντικός αριθμός έντονων στομαχικών παθήσεων καταπραυνονται και ανακουφίζονται με την άμεση εφαρμογή της αλόης, που από τα αρχαία ακόμα χρόνια είναι πασίγνωστη για την καίρια συμβολή της στην επιτάχυνση της αναρρωτικής διαδικασίας. Παρόλα τα πολλά της είδη, που και αυτά έχουν σημαντική θεραπευτική χρησιμότητα και αξία, μόνο η ποικιλία αλόη βέρα έχει τόσο θεαματικά αποτελέσματα, που φαίνονται αρχικά αδύνατα, χωρίς περαιτέρω επεξεργασία κσι σίγουρα σε πολύ γρήγορους ρυθμούς. Πρόκειται για ένα είδος παχύφυτου με καταγωγή από την Β.Αφρική και φυσικό περιβάλλον την έρημο, που η φυσιολογία του συγκροτείται από πυκνά, σαρκώδη, πράσινα με λευκά σημάδια, λογχοειδή κλαδιά που ξεκινούν από τη βάση και καταλήγουν σε ένα ύψος περίπου 60-70εκ, τοποθετημένα το ένα δίπλα στο άλλο. Το φυτό δεν αναπτύσσεται σε ύψος, περισσότερο το πλάτος και η ανθοφορία του είναι ενδεικτικά οτι μεγαλώνει και ολοκληρώνει τον κύκλο του σε θερμοκρασίες που κυμαίνονται μεταξύ 15 και 35 βαθμών Κελσίου. Φειδωλοί στο νερό και στα υπερβολικά ποτίσματα αλλά σπάταλοι στο ηλιακό φως και την ζέστη οφείλουν να είναι οι θαυμαστές της αλόης όλο το χρόνο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες. άρα η προτιμώτερη θέση είναι εσωτερικά του σπιτιού όλο το Χειμώνα και εξωτερικά για τους 6 υπόλοιπους μήνες, από τον Μάρτιο μέχρι τον Σεπτέμβριο. Η λίπανση της απαιτεί την σύνθεση των σκευασμάτων για κάκτους και η συχνότητα της είναι 15ήμερη ή μηνιαία για τουλάχιστον 5 φορές. Μετά την αφαίρεση των περιττών μερών του φύλλου, εκείνο που μένει είναι το θαυματουργό τζελ της αλόης που μπορεί να χρησιμοποιηθεί με επιτυχία, απευθείας σε δερματικά προβλήματα, εκζέματα ακόμα και σε εγκαύματα από τον ήλιο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αλόη σε πολλά μεγέθη από 10εκ γλαστράκι έως 20εκ, όλο το χρόνο.  

Όλα τα φυτά εσωτερικού χώρου που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά, ακόμα και αυτά που φαινομενικά είναι μόνο πράσινα, είναι τροπικής προέλευσης, πολυετή στον χαρακτήρα και ανθοφόρα στην συμπεριφορά, λίγα όμως ανάμεσα τους είναι εκείνα που ανθίζουν περισσότερες από 3 φορές ετησίως. Σε αυτήν την ιδιόμορφη κατηγορία ανήκει ένα φυτό που ονομάζεται σεντπόλια, μικροσκοπικό με κόκκινα κλαδάκια, βελούδινα, σκούρα, πράσινα φύλλα και πολύχρωμο ανθάκι σε όλα τα θερμά χρώματα του ουράνιου τόξου, από το ροζ εως το μωβ και με πολλούς δίχρωμους συνδυασμούς. Η σεντπόλια, προσφέρεται στην αγορά όλο το χρόνο, φυτεύεται όλες τις εποχές και σε όλων των ειδών τα χώματα χωρίς ειδικές προτιμήσεις ποιότητας και σύνθεσης, όπως η ορτανσία και η γαρδένια. Αναπτύσσεται όχι σε ύψος αλλά σε πλάτος δημιουργώντας μια πλαγιόκλαδη διάταξη φύλλων με διάμετρο που μετά από πολλά χρόνια μπορεί να ξεπερνά και τα 60εκ. Ευημερεί σε θερμοκρασίες μεταξύ των 12-28 βαθμών Κελσίου, αλλά επιβιώνει και σε μικρότερες, ποτέ όμως πιο κάτω από τους 7-8. Η ευαισθησία της στο κρύο συνοδεύεται και από αντίστοιχη δυσλειτουργεία της σε υπερβολικά επίπεδα υγρασίας που καταστρέφουν το λουλούδι και το κεντρικό της ριζικό σύστημα. Δεν προσβάλλεται εύκολα από αρρώστιες και μοναδική της απαίτηση είναι ο σωστός συνδυασμός ποτίσματος και φωτισμού. Η σεντπόλια επιθυμεί άπλετο, καθημερινό, έμμεσο φως και νεράκι στο πιατάκι της, ποτέ από πάνω κοντά στη ρίζα, πράγμα που προκαλεί στο φυτό άμεση και σίγουρη σηψηριζία. Τέλος, όπως όλα τα πολυετή φυτά έτσι και αυτό έχει αυξημένες ανάγκες σε λίπανση και ανανέωση χώματος μέσω της μεταγλάστρωσης. Ένα λίπασμα για την ανθοφορία σε συνδυασμό με ένα για πράσινα φυτά είναι η ιδανική λύση ακόμα και για 6-7 ετών λουλούδια, γιατί διευκολύνει και επιτείνει την ανθοφορία τους.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε την σεντπόλια όλο το χρόνο σε μικρά μεγέθη και σε μεγαλύτερα κατόπιν παραγγελίας. 

Η τελευταία πενταετία αποτελεί ένα ορόσημο για την εξέλιξη στην αγορά φυτών στην Ελλάδα, διότι σηματοδοτεί μια μεταβατική περίοδο κατά την οποία διαφοροποιήθηκαν αισθητά οι προτιμήσεις του κοινού σε σχέση με αυτό που ίσχυε μέχρι τότε. Η εισροή νέων και άγνωστων εως εκείνη τη στιγμή προιόντων δεν απορρίφθηκε, αντίθετα έγινε δεκτή με ανακούφιση, σαν μια ανάσα εκσυγχρονισμού και τα πλεονεκτήματα τους με την πάροδο του χρόνου έγιναν η αιτία για να εδραιωθούν στην κηπευτική ¨συνείδηση¨ όλων. Ένα τέτοιο νέο είδος είναι το πολύγαλα, ένας μικρός αρχικά θάμνος με λεπτά κλαδιά και στρογγυλά φύλλα, αρκετά πυκνά μεταξύ τους, σε ακτινωτή διάταξη. Το σχήμα του είναι υπέροχο και ολοκληρώνεται όταν πλαισιώνεται από τα λεπτοκαμωμένα μώβ ανθάκια του κάθε Απρίλιο και Ιούνιο. Η νανοειδής εκδοχή του, που δεν ψηλώνει αλλά αυξάνει σε όγκο και πυκνώνει σε φύλλωμα, αποτελεί τον πιο κομψό θάμνο για την διακόσμηση του κήπου ή της βεράντας. Αρκετά ανθεκτικό και προσαρμόσιμο, το πολύγαλα τοποθετείται σε προσήλιες θέσεις που διευκολύνουν την ανθοφορία του, αν και επιβιώνει και σε ημισκιερά σημεία, δεν ανθίζει όμως τόσο πολύ και τόσο συχνά. Η διαφορετική σύνθεση των εδαφών δεν το επηρεάζει τόσο, όσο η έλλειψη νερού, ειδικά το καλοκαίρι οπότε οι ανάγκες του είναι ιδιαίτερα αυξημένες. Κλαδεύεται σε ότι μέγεθος προτιμάται, ακόμα και δραστικά στην αρχή της Άνοιξης και δεν αρρωσταίνει εύκολα. Το κιτρίνισμα των φύλλων του είναι κατά 99,9% σημάδι κακής μεταγλάστρωσης και μετέπειτα ελάχιστου ποτίσματος, εκτός εάν το φυτό εκτεθεί σε συνθήκες απότομου ψύχους, οπότε σοκάρεται ανεπανόρθωτα και δεν επανέρχεται σχεδόν ποτέ.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε πολύγαλα, κανονικό και νάνο, σε δύο μεγέθη, όλη την Άνοιξη και σε μικρότερα μεγέθη όλο το χρόνο.

Οι κάκτοι και η υποκατηγορία τους τα παχύφυτα αποτελούν μια ιδιόμορφη ομάδα φυτών με καταγωγή απο τις πιο θερμές χώρες του πλανήτη,  και με συγκεκριμένες ιδιότητες και γνωρίσματα που τους ταξινομούν ανάμεσα είτε στα αντικείμενα του θαυμασμού είτε της απόλυτης απέχθειας. Η εμφανισή τους, προιόν της αργής ανάπτυξής τους και του χρόνιου εγκλιματισμού τους σε εχθρικά περιβάλλοντα, είναι για άλλους ελκυστική και για άλλους εντελώς απωθητική. Μεταξύ των πλεονεκτημάτων τους είναι η ελάχιστη ανάγκη τους σε νερό και το γεγονός οτι απορροφούν ένα σημαντικό μέρος της ακτινοβολίας των ηλεκτρονικών υπολογιστών. Στα μειονεκτήματα τους συμπεριλαμβάνεται η αγκαθωτή και λιτή τους εμφάνιση και η ελλειπής ή και ανύπαρκτη ανθοφορία τους. Μια ξεχωριστή περίπτωση σε αυτόν τον τομέα είναι τα πολλά είδη της εουφόρβιας, ενός κάκτου που όσο αυξάνει ο αριθμός των ειδών του τόσο πιο έντονη είναι και η ποικιλομορφία ανάμεσα τους. Ένας τέτοιος εκπρόσωπος της θαμνοειδής, ασυνήθιστος σε σχήμα και με κίτρινο λουλούδι εμφανίζεται στην κεντρική Έλλάδα και ειδικά στην Πάρνηθα Άττικής, σε άγρια όμως μορφή. Τα υπόλοιπα τέσσερα είδη εουφόρβιας που κυκλοφορούν ευρύτατα στην αγορά της χώρας μας εδώ και πολλά χρόνια είναι η εουφόρβια ερυθραία, η λακτέα, η μίλι και η πουλχερίμα. Η πρώτη, η εουφόρβια ερυθραία, γνωστή και ως μεξικάνικος κάκτος, είναι σίγουρα η πιο επιβλητική και εντυπωσιακή ποικιλία, καθώς το ύψος της δύναται να ξεπεράσει τα 2μ, μετά από πολλά χρόνια βέβαια και με πολλή φροντίδα και προσοχή. Είναι φυτό απαιτητικό σε συνθήκες ζέστης και ηλιοφάνειας, δηλαδή ευημερεί σε θερμοκρασίες που δεν εγκαταλείπουν ποτέ τους 8 βαθμούς Κελσίου, έντονης υγρασίας και άπλετου έμμεσου φωτός. Κανονικά το φως θα μπορούσε και άμεσα να λειτουργήσει ευεργετικά για το φυτό, πράγμα που συμβαίνει καθημερινά στο φυσικό του περιβάλλον, την έρημο, επειδή όμως τα περισσότερα είδη που προσφέρονται, αναπαράγονται και αναπτύσσονται σε ελεγχόμενες συνθήκες θερμοκηπίων, αποκτούν ιδιότητες που τα εμποδίζουν να προσαρμοστούν ξανά με επιτυχία στους τόπους καταγωγής τους. Ένας σοβαρότατος παράγοντας στην όλη διαδικασία είναι και η τακτική και απόλυτα συνεπής λίπανση του κάκτου, εφόσον το σίγουρο είναι πως η μεταγλάστρωση του δεν αποτελεί και την ευκολότερη εργασία στον κόσμο, άρα το χώμα του με την πάροδο του χρόνου χάνει τα θρεπτικά του συστατικά. Η αναπλήρωση τους πραγματοποιείται με βιολογικά σκευάσματα ειδικά για κάκτους ή με χημικά προιόντα ενισχυμένης σύνθεσης για τον ίδιο σκοπό. Η εουφόρβια δεν προσβάλλεται από ασθένειες, παρά μόνο σε σπάνιες και ιδιαίτερες περιπτώσεις, όταν αποκοπεί ένα τμήμα της ή καποιο συγκεκριμένο έντομο προσκοληθεί στην εξωτερική τηε επιφάνεια. Το μόνο που μπορεί να της προκαλέσει οξύ και μη αναστρέψιμο πρόβλημα είναι η υπερβολική δόση νερού, ειδικά το καλοκαίρι από τον διαρκή φόβο της αφυδάτωσης.

Το δεύτερο είδος, η εουφόρβια λακτέα, είναι με διαφορά η πιο κομψή εκδοχή φυτού για εσωτερικό χώρο, αφού το σχήμα της ξεκινά από τον πράσινο στενόμακρο κορμό της κλασικής ερυθραίας και καταλήγει σε ένα κομματί πιο πλατύ και οβάλ που θυμίζει ανοιχτή βεντάλια. Έχει παρόμοιες συνήθειες με τις υπόλοιπες του είδους με την διαφορά οτι χρειάζεται περισσότερο φώς και λιγότερο νερό. Σε περίπτωση υπερβολικού ποτίσματος  ή απότομης αλλαγής θερμοκρασίας το άνω κομμάτι αποκόπτεται στην βάση του και το υπόλοιπο πράσινο αρχίζει να αποκτά καφέ χρώμα προς τη ρίζα και μαλακή υφή. Σε αυτό το στάδιο ο μοναδικός τρόπος για να σωθεί και να ανακάμψει το φυτό είναι η αφαίρεση του τμήματος εκείνου που έχει το πρόβλημα και η ελάττωση των δόσεων του νερού. Πολύ καλόγουστη και στυλιστικά άρτια είναι η εφαρμογή της λακτέα σε μικρά μεταλλικά διαφόρων χρωματισμών δοχεία στην κουζίνα, το μπανιο ή το καθιστικό, επειδή τα χρωματά της, λευκό, ροζ και φουξ, συνδυάζονται τέλεια με αυτόν τον τρόπο. 

Το τρίτο κατά σειρά είδος , η εουφόρβια μίλι, είναι η μικρότερη σε μέγεθος αλλά με τα περισσότερα χρώματα στο άνθος και τα μεγαλύτερα και αιχμηρότερα αγκάθια στα κλαδιά της. Αργής ανάπτυξης, όπως όλες οι εουφόρβιες, η μίλι είναι πολύ ευχάριστη στο μάτι λόγω των χρωματισμών των λουλουδιών της. Μεγάλη προσοχή όμως χρειάζεται στη διαχειριση της, καθώς σαπίζει ευκολότερα από τις υπόλοιπες και η δυνατότητα να επανέλθει αγγίζει τα όρια του αδύνατου. Η μεταγλάστρωση και η τακτική λιπανσή της είναι το πιο απαραίτητο στοιχείο για την ανάπτυξη της. Ο ελλειπής φωτισμός και η απότομη πτώση της θερμοκρασίας την οδηγούν σε απώλεια φυλλώματος, μέρος του οποίου ανακτά με κόπο μετά από μακρό χρονικό διάστημα.

Τέλος, η εουφόρβια πουλχερίμα είναι ο επιστημονικός όρος του γνωστού σε όλους μας αλεξανδρινού, ένος θάμνου με χριστουγεννιάτικο εορταστικό χαρακτήρα, πολυετή με όλα τα παραπάνω γνωρίσματα της εουφόρβιας και κατακόκκινο λουλούδι.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε εουφόρβιες όλων των ειδών, όλο το χρόνο, σε όλα τα μεγέθη. 

Η Αυστραλία είναι πολύ γνωστή σαν ήπειρος για την ιδιαίτερη πανίδα και χλωρίδα της, μερικοί εκπρόσωποι των οποίων αποτελούν και το σήμα κατεθέν της χώρας για όλο το υπόλοιπο κόσμο. Ανάμεσα στα ανθοφόρα φυτά της, αυτοφυές και θαμνοειδές υπάρχει η γκρεβιλέα, πολυετές με έντονα κόκκινα και βυσσινί άνθη, αρκετά ανθεκτικό και πολύ όμορφο. Ιδανική λύση για βραχόκηπους και παρόμοιες κατασκευές που απαιτούν μικρά ευπροσάρμοστα και καλαίσθητα φυτά με πλούσια ανθοφορία και αξιόλογη αντοχή που στην συγκεκριμένη περίπτωση καλύπτει ένα ευρύ φάσμα απο τους 28 εως τους -7 βαθμούς Κελσίου. Η γκρεβιλέα ακολουθεί μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης και το φύλλωμα της βελονοειδές, αποτελείται απο πολλά κλαδιά σε ακτινωτή διάταξη που σχηματίζουν μια νοητή σφαίρα. Τα δύο πιο διαδεδομένα είδη της είναι ο πλαγιόκλαδος τύπος που ονομάζεται lanigera mount tamboritha, ο ορθόκλαδος τύπος με το όνομα rosmarinifolia και το δέντρο γκρεβιλέα robusta. Στην πρώτη περίπτωση το φυτό έχει εκτεταμένη χρήση σε φράχτες, διαχωριστικούς χώρους, μπολντούρες, αλλά και μόνο του, κεντρικά διακόπτοντας την καταπράσινη ροή του φρεσκοστρωμένου γρασιδιού. Η δεύτερη ποικιλία προορίζεται για εργασίες περισσότερο εδαφοκαλυπτικές, όπως κάτω από δέντρα, γύρω από πέτρινες κατασκευές ή σε παρτέρια στην κορυφή μιας σκάλας με σκοπό να αναπτυχθεί με φορά προς τα κάτω. Στην τρίτη και τελευταία περίπτωση πρόκειται για ένα μεγαλόσχημο, κωνικό δέντρο που ξεχωρίζει για τα πολύ χαρακτηριστικά του πορτοκαλοκίτρινα άνθη του. Και τα τρία είδη έχουν ανάγκη άμεσης πρόσβασης σε νερό όλο σχεδόν το χρόνο, ενώ αντίθετα η ποιότητα των εδαφών δεν είναι και ο καθοριστικότερος παράγοντας για την εξελιξή τους. Σε γλάστρες στο μπαλκόνι ή την βεράντα η γκρεβιλέα ευδοκιμεί και παρόλη την θαμνοειδή φύση της, με την ανάλογη φροντίδα ευημερεί σε όλες τις δυνατές συνθήκες, απο την υπερβολική ζέστη του Ιουλίου μέχρι τον παγωμένο αέρα τον Χειμώνα.

Στα φυτώρια μας υπάρχουν γκρεβιλέες ελληνικής παραγωγής όλη τη διάρκεια της Άνοιξης και εισαγωγής όλο το χρόνο. 

Σε κάποιους εξωτερικούς χώρους που χρειάζονται διαμόρφωση, περιποίηση και ομορφιά , αλλά οι δύσκολες και αντίξοες συνθήκες δεν το επιτρέπουν, όπως γραφεία, καφετέριες ή παραθαλάσσια εστιατόρια, η λύση που προτείνεται συνήθως σχετίζεται άμεσα με δύο φυτά, το βιβούρνο και το δαφνοκέρασο. Πρόκειται για δύο αειθαλείς, καταπράσινους πυκνούς θάμνους με σκούρο σε χρώμα φύλλωμα και μεγάλη ανθεκτικότητα. Το βιβούρνο είναι πολύ δημοφιλές σε δημόσια πάρκα και παιδικές χαρές , όπου πολλές φορές συναντάται κλαδεμένο σε ύψος που δεν ξεπερνά το 1,5μ, δημιουργώντας πυκνές πράσινες μπολντούρες. Πολύ διαδεδομένη και συχνή είναι και η εμφάνισή του σε περιοχές κοντά σε θάλασσα ή σε κατεξοχήν ορεινά μέρη, λόγω της αξιοσημείωτης αντοχής του σε χαμηλές θερμοκρασίες, στους δυνατούς ανέμους και στα αλμυρά νερά. Η δυνατότητα του να προσαρμόζεται με ευκολία και ταχύτητα σε διαφορετικές καιρικές συνθήκες αποτελεί και το κυριότερο προτέρημα του. Σε κήπους η συμπεριφορά του είναι τέλεια και μακροχρόνια απόλυτα αξιόπιστη, ειδικά εάν υπάρχει η πολυτέλεια του αυτόματου ποτίσματος και της συνεπούς λιπάνσεως τουλάχιστον 3 φορές ετησίως. Μικρός είναι ο αριθμός των ασθενειών που το προσβάλλουν και οι περισσότερες αντιμετωπίζονται γρήγορα και με απλό τρόπο. Το βιβούρνο κλαδεύεται δραστικά για την ενδυνάμωση του φυτού, χωρίς να δημιουργηθεί κανένα απολύτως πρόβλημα, ή απλώς ¨κορφολογείται¨ κάθε αρχή της Άνοιξης και στο τέλος του καλοκαιριού με σκοπό να διατηρήσει τον υπάρχοντα όγκο, ύψος και ελαφρώς να ενισχυθεί αποκτώντας το επιθυμητό σχήμα. Ιδανικό και άκρως αποτελεσματικό στην κάλυψη ατελειών κτιρίων ή άσχημων κατασκευών, έγινε πολύ γνωστό στους εργολάβους και χρησιμοποιήθηκε από αυτούς στο έπακρο και για πολλούς άλλους ανάλογους στόχους. Δύο είναι τα σημαντικότερα είδη βιβούρνου , το κλασικό που ονομάζεται tinus και ένα άλλο με πολύ γυαλιστερά φύλλα που ονομάζεται λουσίντουμ.

Το δαφνοκέρασο, από την άλλη, παρουσιάζει αρκετές ομοιότητες με το βιβούρνο σε συμπεριφορά και συνήθειες με μικρές διαφορές στην φυσιολογία του. Τα φυλλώματα του σε πράσινο χρώμα είναι πιο στενόμακρα και δεν ανθίζει σχεδόν ποτέ όπως το βιβούρνο που έχει συστάδες μικροσκοπικών λευκών λουλουδιών καθόλη την διάρκεια της Άνοιξης. Έχει την ίδια προσαρμοστικότητα σε εδάφη και ποιότητες υδάτων και την ίδια αποδοτικότητα με την χρήση λιπάσματος. Η ανάπτυξη του ακολουθεί παρόμοιους ρυθμούς ταχύτητας και η αντοχή του είναι από χρόνια δοκιμασμένη, για αυτόν τον λόγο τοποθετείται σε θέσεις φαινομενικά και πρακτικά δύσκολές. Ευρεία χρήση έχει και στην ανθοδετική, πλαισιώντας πλειστάκις όμορφα και εντυπωσιακά μπουκέτα με τριαντάφυλλα και ζέρμπερες, αφού αντέχει μέσα σε ανθοσυνθέσεις χωρίς νερό για αρκετές ώρες.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε βιβούρνα και δαφνοκέρασα από μεγέθη 3λιτρης γλάστρας εως 30λιτρα φυτά σε ύψος 2μ όλο το χρόνο και σε μεγάλες ποσότητες.