Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: φυτά για λίγο αέρα

Η ελληνική γλώσσα, που όπως όλοι γνωρίζουμε είναι μια από τις πλουσιότερες παγκοσμίως, έχει χαρίσει σε πολλά ζώα και φυτά υπέροχα χαρακτηριστικά ονόματα, που βασίζονται κυρίως στην εξωτερική τους εμφάνιση, τη μορφολογία τους.ή και σε κάποιο πολύ ιδιαίτερο γνωρισμά τους. Ανάμεσα στα πιο θαυμαστά από αυτά είναι και μια ομάδα παχυφτων-κάκτων που ονομάζονται lepismium, κλασσικά τροπικά φυτά, σχεδόν άγνωστα στη χώρα μας, με τόπο καταγωγής τα πυκνά και καταπράσινα δάση της Βολιβίας. Τα πολύ μακριά, σαρκώδη, ελαφρώς πράσινα, λογχοειδή φύλλα τους θυμίζουν μεταλλικά ελάσματα, που σαν λεπίδες αρχαίων σπαθιών κρέμονται με γνώριμη ευλυγισία κατευθείαν από τις ρίζες πολλά πολλά μαζί δημιούργωντας ένα περίεργο και ασυνήθιστο αισθητικό αποτέλεσμα. Στις άκρες τους εκατέρωθεν έχουν πολλές μικρές εσοχές σαν κουκίδες που λειτουργούν σαν υποδοχές των μετέπειτα λουλουδιών τους που εμφανίζονται κάθε καλοκαίρι σε λευκό και φούξια χρώμα θυμίζοντας απαλές και αφράτες νιφάδες χιονιού. Το lepismium έχει μεγάλη ανθεκτικότητα και επιβιώνει σε μέρη φτωχά και στείρα, άνυδρα με ελάχιστο φωτισμό και λοιπή φροντίδα. Η μίνιμαλ εμφάνιση του οφείλεται στη επιφυτική του φύση, καθώς το ριζικό σύστημα είναι αρκετά επιφανειακό και λεπτεπίλεπτο. Αγαπά τη ζέστη και την υγρή πλούσια ατμόσφαιρα των τροπικών δασών από όπου και προέρχεται. Χρειάζεται τακτικό μηνιαίο λίπασμα, μικρές γλάστρες και ελάχιστες αλλά συχνές ποσότητες νερού. Η μεταγλάστρωση σπανίζει και στην περίπτωση που είναι απαραίτητη, απαιτείται χώμα πολύ υψηλής ποιότητας, τύρφη εμπλουτισμένη, διάλυμα ιχνοστοιχείων σε συνδυασμό με ειδικά κακτοχώματα εισαγωγής. Δεν κλαδεύεται ποτέ και δεν τοποθετείται σε εξωτερικούς πρόσηλιους χώρους, όπου πάντα εγλοχεύει ο κίνδυνος του εγκαύματος απο τις έντονες αχτίδες του ήλιου. Τέλος, δεν χωρίζεται ούτε κόβεται σε κομμάτια.  Για τον πολλάπλασιασμο του υπάρχουν ειδικές τεχνικές και απαιτούνται ειδικές συνθήκες θερμοκηπίου με αποστειρωμένα εργαλεία και εξειδικευμένο προσωπικό, κατάλληλα εκπαιδευμένο για ανάλογες εργασίες.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε lepismium το καλοκαίρι και σε συγκεκριμένα μεγέθη.

Πριν από πολλά χρόνια, ίσως να ήταν και 20, δεν θυμάμαι ακριβώς, ανάμεσα στα φυτά εσωτερικού χώρου που είχαν παραγγελθεί από το εξωτερικό όταν και 30 τεμάχια από ένα περίεργο τροπικό, καθώς φαινόταν, παχύφυτο, κοντό και πυκνό σε όψη που ξεχώριζε για την εξαιρετική γυαλάδα των φύλλων του. Ο ζαμιοκουλκας που τότε ήταν σχεδόν άγνωστος στη χώρα μας, γρήγορα κέρδισε το κοινό με την εξωτερική του εμφάνιση και την απίστευτη αντοχή του στην ξηρασία και το σκοτάδι. Σήμερα, βρίσκεται πάντα στην πρώτη θέση ανάμεσα στα φυτά που επιλέγονται για τις λεγόμενες δύσκολες αποστολές, όπως η διακόσμηση καταστημάτων και ξενοδοχείων, γραφείων και πολλών άλλων κοινόχρηστων χώρων. Βέβαια, όπως και τότε,  πάλι για πρώτη φορά τα φυτώρια μας πρωτοπόρα στα φυτά εσωτερικού χώρου προτείνουν ένα νέο υβρίδιο, τον ζαμιόκουλκας raven, ή αλλιώς τον μαύρο ιππότη. Πρόκειται στην πραγματικότητα για το ίδιο φυτό μόνο που εμφανισιακά διαφέρει κυρίως λόγω των σκουρότερων σε χρώμα φύλλων του, που είναι και ελαφρώς λεπτότερα σε υφή. Όποιος το δεί για πρώτη φορά αποκτά την αίσθηση οτι πρόκειται για ''παγωμένο'' όπως συνηθίζεται να λέγεται φυτό, αλλά η αλήθεια είναι πως αποτελεί μια νέα ποικιλία. Πάντως σίγουρα το πιο έντονο αυτό χρώμα του είναι αρκετά ελκυστικό στο βλέμμα για αυτό και αμέσως κυριαρχεί στον χώρο και τραβά όλη την προσοχή. Σαν κλασσικός ζαμιόκουλκας παραμένει ανθεκτικός σε ζέστη και ξηρασία, όπως και στην έλλειψη φωτός. Μεγάλη προσοχή χρειάζεται κατά την μεταφύτευση, ούτως ώστε να μην διαιρεθεί κατά λάθος και εκτεθεί μέρος του ριζικού του συστήματος. Πάντα φυτεύεται σε εμπλουτισμένο τυρφόχωμα που αποτελεί και τό καλύτερο υπόστρωμα για τα φυτά εισαγωγής. Τέλος, απαραίτητη είναι η τακτική μηνιαία του λίπανση με ειδικά σκευάσματα για φυτά εσωτερικού χώρου.

Στα φυτώρια μας υπάρχει από φέτος και αυτό το είδος όλο το χρόνο σε μικρά και μεσαία μεγέθη.