Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ΦΥΤΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Οι Φιλιππίνες είναι μια χώρα στην νοτιοανατολική γωνιά της Ασίας με ξεχωριστή παραδοση, κουλτούρα και πολιτισμό που διαθέτει επίσης και μια ευρεία πολυπλοκότητα σε διαφορετικά είδη πανίδας και χλωρίδας. Ειδικά όσον αφορά την χλωρίδα, τα φυτά που προέρχονται από αυτό το σημείο του πλανήτη διακρίνονται για το πλούσιο και εντυπωσιακό σαν ζωγραφιά φύλλωμά τους, όπως και για τα ιδιόρρυθμα και πολλές φορές αρωματικά τους άνθη. Η χόγια ανήκει δικαιωματικά σε αυτήν την κατηγορία, εαν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά έστω και 20 με 30 απο τα 700 συνολικά είδη της, κάθώς στη χώρα μας με δυσκολία και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις μπορεί κανείς να έχει πρόσβαση σε περισσότερα. Σαν κλασσικό επίφυτο οι περισσότερες χόγιες αναζητούν τη συνεχή και έντονη υγρασία στην ατμόσφαιρα, όπως και τις υψηλές όλο το χρόνο θερμοκρασίες. Σε περιοχές με 60 και 70 τοις εκατό υγρασία και θερμοκρασίες από 16 εως 28 βαθμούς Κελσίου όλο το χρόνο, το φυτό ευδοκιμεί και αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς. Η συγκεκριμένη ποικιλία που ονομάζεται wayetti δεν παρεκκλίνει και πολύ από αυτόν τον γενικό κανόνα. Επίσης δεν απαιτεί μεγάλα ευρύχωρα δοχεία, όπως και οι υπόλοιπες του είδους της, το αντίθετο μάλλον, ευημερεί σε στενά, περιορισμένου χώρου σκεύη, που όμως διαθέτουν άριστη αποστράγγιση. Το ελαφρύ πολύ καλής ποιότητας χώμα με αρκετή ποσότητα περλίτη, όπως και οι πολλές δίοδοι απομάκρυνσης του νερού κατά το πότισμα είναι και ο ιδανικός συνδυασμός για κάθε χόγια.  Άλλωστε το νερό είναι και το καίριο συστατικό για την ολοκληρωμένη φρόντίδα και συντήρηση της χόγιας, καθώς η ποσότητα οφείλει πάντα να είναι αρκετή, διαφορετικά το φυτό κλονίζεται και σύντομα μαραζώνει.Το πιο χαρακτηριστικό στοιχείο όμως κάθε χόγιας, όπως και της wayetti, είναι η ανθοφορία της και πως αυτή επιτυγχάνεται σε ετήσια σταθερή βάση. Σε αυτήν την διαδικασία ουσιαστικό και πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν 3 παράγοντες, η ηλικία του φυτού, η ζέστη και η λίπανση. Ορισμένες χόγιες έχουν συγκεκριμένο ηλικιακό όριο που εμφανίζουν τα πρώτα τους άνθη. Λίγες είναι οι φορές που νεαρά φυτά παρουσιάζουν με φυσικό τρόπο μακροσκελείς περιόδους πλούσιας ανθοφορίας. Ωστόσο, μερικές ποικιλίες, όπως και στα υπολοιπα φυτά, διατηρούν τα λουλούδια τους καθόλη τη διάρκεια του καλοκαιριού, ίσως και μέχρι το Φθινόπωρο. Όσό περισσότερο καλοκαίρι και ζέστη τόσο πιο πολλά κρεμαστά αρωματικά άνθη για τη χόγια. Η wayetti ανήκει στην ομάδα με την λιγότερη χρονικά ανθοφορία, αλλά την πιο εντυπωσιακή σε χρώμα, καθώς το έντονο κόκκιινο χρώμα των "κέρινων" σε όψη λουλουδιών της είναι πολύ ξέχωριστό και αρκετά σπάνιο. Τέλος, ο τελευταίος αλλά πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η τακτική, συνεχής λίπανση του φυτού με σκευάσματα κυρίως σε υγρή μορφή, που προάγουν τόσο την ανθοφορία όσο και την ανάπτυξη του ριζικού της συστήματος. Ιδανικός συνδυασμός είναι η χρήση των "πράσινων" λιπασμάτων το Χειμώνα και των ανθοφόρων απο την Άνοιξη μέχρι και το Φθινόπωρο. Εννοείται πως η χρήση τους είναι πάντα σε μηνιαία βάση.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε χόγια όλο το χρόνο σε μεσαία και μεγάλα μεγέθη.

Αγλαόνεμα σε διαφορετικές ποικιλίες στην Κέντια

Στην τεράστια οικογένεια των τροπικών εσωτερικού χώρου φυτών ελάχιστα είδη παρουσιάζουν τόσο μεγάλη ποικιλομορφία στο φύλλωμα αλλά και στην συμπεριφορά τους, οσο το αγλαόνεμα. Μετρίου ανάπτυξης αλλά ευπροσάρμοστο και πάντα φουντωτό χαρίζει τροπικό αέρα όπου και εαν τοποθετηθεί, καθώς τα φύλλα του καλύπτουν μια ευρύτατη γκάμα τόσο σχημάτων, όσο και χρωμάτων. Από το μακρόστενο, λογχοειδές μέχρι το κλαασικό οβαλ και από το έντονο κόκκινο, μέχρι το απαλό ροζ, το ανοικτό λαχανί και τους πρώτους τόνους του γκρι το αποτέλεσμα είναι σίγουρα η απόλυτη διαφορετικότητα. Ακόμα και σε υφές είναι έντονα διαφοροποιημένα, άλλοτε αδρά και με ραβδώσεις και άλλοτε απαλά σαν βελούδο.Το ύψος του αγλαόνεμα με δυσκολία ξεπερνά τα 60 μέ 70 εκατοστά στις περισσότερες ποικιλίες τονίζοντας αυτή τη διαφορετικότητα στα φυλλώματα και καθιστώνταςτο πολύ εντυπωσιακό, όμορφο και ταυτόχρονα αρκετά σπάνιο. Είναι Ιδανικό για σκιερά ή ημισκιερά σημείσ με περιορισμένη πρόσβαση που δεν διαθέτουν πάντα τις τέλειες συνθήκες διαβίωσης για ένα κανονικό φυτό, εφόσον παρουσιάζει αξιοσημείωτη ανοχή στην έλλειψη φωτός και κατορθώνει να επιβιώνει ακόμα και χωρίς αυτό. Δεν κλαδεύεται ποτέ, έχει όμως τεράστιες απαιτήσεις σε λίπασμα ειδικής σύνθεσης, όπως και τα υπόλοιπα φυτά εσωτερικού χώρου. Μεταφυτεύεται μόνο κατά τους θερινούς μήνες σε κατάλληλο υπόστρωμα, που αποτελείται κατά 70 τοις εκατό από ξανθιά εμπλουτισμένη τύρφη αναμεμειγμένη με ιχνοστοιχεία και περλίτη για την υγρασία. Δεν συγχωρεί το υπερβολικό πότισμα και δύσκολα συνέρχεται, εαν παραμείνει για πολλές ώρες σε χαμηλές θερμοκρασίες. Απεχθάνεται τις μεγάλες γλάστρες και την συχνή μεταφύτευση. Στη χώρα μας δυστυχώς, έχουμε πολυ περιορισμένη πρόσβαση σε αυτό το είδος λόγω του γεγονότος οτι τις περισσότερες φόρες προέρχεται από το εξωτερικό και η μεταφορά του πλέον είναι αρκετά δαπανηρή. Ωστόσο, φυτώρια που έχουν επαφές με άλλες χώρες και κάνουν εισαγωγές μπορούν ορισμένες εποχές του χρόνου να προμηθευτούν κάποια είδη αγλαόνεμα, όχι όμως πάντα σε καλές τιμές. 

Στα φυτώρια μας υπάρχουν σχεδόν όλο το χρόνο αγλαονεμα σε πολλά και διαφορετικά είδη.

Οι καλαθέες είναι μια ομάδα φυτών τροπικών, δηλαδή εσωτερικού χώρου, όπως συνηθίζουμε να λέμε στην Ελλάδα, πολύ παρεξηγημένη με αποτέλεσμα να καταλήξει και αρκετά προβληματική. Στην πραγματικότητα όμως, όλο αυτό βασίζεται στην τεράστια παραπληροφόρηση που υπάρχει για το αντικείμενο κυρίως στον τομέα του διαδικτύου. Όπως λοιπόν όλα τα φυτά εσωτερικού χώρου λειτουργούν με έναν δικό τους ιδιόρρυθμο τρόπο εντελώς διαφορετικά από τα αντίστοιχα του εξωτερικού χώρου, έτσι και οι καλαθέες ακολουθούν κάποιους δικούς τους κανόνες και έχουν τις αντίστοιχες απαιτήσεις. Η κτενάνθη που αποτελεί και μια από τις ομορφότερες αλλά και ανθεκτικότερες του είδους, για παράδειγμα, έχει ανάγκη απο καθημερινό πότισμα σε πολύ μικρές ποσότητες αλλά και γενναίες δόσεις λιπάσματος. Δεν προρμόζεται εύκολα μετά από ένα ισχυρό σοκ, όπως η μεταγλάστρωση, ή η αλλαγή της θέσης, ή κάποια έντονη κακουχία, όπως απευθείας έκθεση στον ήλιο, έντονη ξηρασία ή παράλογο κλάδεμα.  Γενικά, ιδανικές συνθήκες ανάπτυξης της είναι σε εναν καλά προστατευμενο εσωτερικό χώρο, ίσως και με ελαφρώς ελλειπή φωτισμό, με ζέστη χειμώνα καλοκαίρι και σταθερή υγρασία. Το νερό της είναι απαραίτητο σε ελάχιστες όμως τακτικές δόσεις, καθως η υπερβολική ποσότητα μπορεί να προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά. Η μεταγλάστρωση της κτενάνθης καλό είναι να αποφεύγεται μέχρι ότου το φυτό να αναπτύξει πλήρως το ριζικό του σύστημα και πάντα να πραγματοποιείται κατά τη θερινή περίοδο που οι θερμοκρασίες είναι αρκετά υψηλές. Βέβαια εδώ ειπισέρχονται και άλλοι αστάθμητοι παράγοντες που αφορούν τη  χώρα μας, όπως το γέγονος οτι τα περισσότερα φυτά που πουλιούνται στο εμπόριο δεν έχουν " ενηλικιωθεί " και ως εκ τούτου δεν είναι έτοιμα για μεγάλες αλλαγές, οπότε οφείλουμε να είμαστε πολύ προσεχτικοί. Πρώτα από όλα δεν χρειάζονται υπερμεγεθείς γλάστρες, μόνο ένα ή 2 νούμερα μεγαλύτερη από την ήδη υπάρχουσα για να μην συγκρατεί επιπλέον ποσότητα νερού και προκαλέσει άμεσα συψηριζία. Δεύτερον, μόνο ξανθιά εμπλουτισμένη τύρφη υψηλής ποιότητας χρησιμοποιείται ως υπόστρωμα στη μεταφύτευση αυτών των φυτών, εξαιτίας κυρίως της ταχύτατης απορροφητικότητας που εμφανίζει, αλλά και των πολλών θρεπτικών συστατικών που περιέχει. Μόλις αποπερατωθεί η διαδικασία το φυτό χρειάζεται μια γεναία ποσότητα νερού και όχι πολλές μετακινήσεις για να ξεκινήσει η φαση της προσαρμογής. Οι καλαθέες δεν κλαδεύονται ποτέ. Κάποιες προσπάθειες αφαίρεσης ξερών φύλλων είναι θεμιτές, αλλά μέχρι εκεί και με μεγάλη προσοχή. Μεγάλη προσοχή επίσης απαιτείται κατά την χειμερινή περίοδο, ούτως ώστε να μην μείνει το φυτό εκτεθειμμένο σε χαμηλές θερμοκρασίες και δεν επιβιώσει. Σε ολοκληρωμένη φάση οι καλαθέες και ειδικά η κτενάνθη φτάνει μεχρι και τα 2μ, αλλά αυτό είναι αρκετά σπάνιο και θέλει συνεχή προσπάθεια και προσοχή. Τα φυτά που εμφανίζονται σε φωτογραφίες στο διαδίκτυο ( αν οι φωτογραφίες είναι αληθινές και αυθεντικές) είναι μεγαλωμένα σε ιδανικές συνθήκες θερμοκηπίου, και όχι σε απλά σπίτια. 

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε καλαθέες σε πολλά μεγέθη και ποικιλίες όλο το χρόνο και ειδικά την Άνοιξη.

Οι χόγιες είναι μια ολόκληρη οικογένεια τροπικών πολυετών φυτών που περιλάμβάνει 200 με 300 είδη και παρουσιάζει μια από τις πιο χαρακτηριστικές διασπορές σε όλον τον πλανήτη. Από την Κεντρική Αμερική εως την Αργεντινή και από την Νότια και Ανατολική Ασία μέχρι την Αυστραλία, το φυτό αυτό, είτε αναρριχώμενο, είτε σε μορφή θάμνου, κατακλύζει τα τροπικά δάση σε πολλές και διαφορετικές μορφές.

Πρόκειται για αειθαλή επίφυτά ή και χερσαία είδη με ποικίλα φυλλώματα και πλούσια αρωματική ανθοφορία. Τα περισσότερα διαθέτουν μικρά σαρκώδη φύλλα με αδρή εξωτερική επιφάνεια που θυμίζει κερί, άλλοτε μονόχρωμα, άλλοτε με ασημένια ή κίτρινα στίγματα. Βέβαια, δεν λείπουν και οι μεγαλόφυλλες ποικιλίες, είναι όμως αρκετά σπάνιες.

Οι χόγιες πήραν τον ονομά τους από τον Βρετανό βοτανολόγο Thomas Hoy, καθώς αυτός πρώτος τις ανακάλυψε στις ατέλειωτες περιηγήσεις του. Σαν είδος αγαπούν τη ζέστη, την υγρασία και το άπλετο φυσικό φως, για αυτό και σε πολλά ελληνικά νησιά υπάρχουν χόγιες χειμώνα καλοκαίρι εξώ σε σκιερά ή ημισκιερά μέρη. Ο έντονος φωτισμός διευκολύνει την ανθοφορία τους, αλλά και την γρήγορα ανάπτυξη τους. Τα λουλούδια τους είναι σε σχήμα αστεριού και πολλά πολλά μαζί δημιουργούν μικρές ομπρέλες ή σε απλή σφαιρική μορφή σε διαφορετικά χρώματα ανα ποικιλία. Το λευκό σίγουρα κυριαρχεί, αν και υπάρχουν και κόκκινα ή σκούρα βυσσινί χρώματα εξίσου εντυπωσιακά. Πολλές φορές εμφανίζεται και συνδυασμός με δυο ή τρία χρώματα ανα λουλούδι. Ποιό όμως είναι το μυστικό της ανθοφορίας τους? Οι χόγιες δεν αγαπούν τις μεγάλες γλάστρες και τα φτωχά σε θρεπτικά συστατικά χώματα. Χρειάζονται, δηλαδη, πολύ υψηλής ποιότητας ξανθιά τύρφη σε συνδυασμό με άργιλο ή περλίτη, για άριστη αποστράγγιση, άφθονο φώς και σταθερή θερμοκρασία άνω των 20 βαθμών Κελσίου όλο το χρονο. Επίσης, τα λιπάσματα είναι πολύ ουσιώδη στην ανάπτυξη της, καθώς συμπληρώνουν τα στοιχεία εκείνα που είναι απαραίτητα σε μηνιαία βάση για την επίβίωση και την μακροζωία του φυτού. Συνήθως τα σκευάσματα της ορχιδέας είναι τα κατάλληλα , αφού διαθέτουν πολλά και διαφορετικά συστατικά, ιχνοστοιχεία και άλλα..Όλες οι χόγιες κλαδεύονται, άλλες πιο επιμελώς, άλλες πιο δραστικά, ούτως ώστε να αναπτύσσουν νέα βλάστηση και ως εκ τούτου νέα ανθοφορία.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε χόγιες όλο το χρόνο σε διάφορες ποικιλίες.

Πολλά φυτά εσωτερικού χώρου με ξεχωριστά χαρακτηριατικά και εντυπωσιακή εμφάνιση είναι σχεδον άγνωστα στη χώρα μας, αν και εύκολα θα μπορούσαν να ευδοκιμήσουν εδώ, κυρίως λογω της περιορισμένης γνώσης και πληροφόρησης που υπάρχει γύρω απο το αντικείμενο αυτό, αλλά και της πολύ δύσκολης πρόσβασης σε αυτά. Ένα από αυτά είναι και η αλπίνια ένας πολυετής, ποώδης θάμνος, με πλούσιο φύλλωμα και πολύ ιδιαίτερα λεπτοκαμμωμένα λουλούδια. Πρόκειται για ένα φυτό που κατάγεται απο την Αν Ασια, εμφανίζεται στην παραδοση και την κουλτούρα των Κινεζών και των Ιαπώνων πολυ κυριαρχικά και ανήκει στην οικογένεια του τζίντζερ. Αγαπά την ζέστη και την υγρασία, αν και πολλές φορές επιβιώνει σε αρκετά χαμηλές θερμοκρασίες με σταθερή απόδοση. Ανθίζει εύκολα τους καλοκαιρινούς μήνες εμφανίζοντας μικρά λουλουδάκια που αρχικα θυμίζουν μαργαριταρια, όταν είναι άγουρα, ενώ στη συνέχεια, όταν ανοίγουν αποκτούν το σχήμα μιας ιδιόμορφης χοανης σε θερμά χρ.ωματα. Τα φύλλα του τοποθετημένα σε κανονική διάταξη ξεχωρίζουν για το λογχοειδές τους σχήμα και την ιδιότητα να κρέμονται από έναν αρκετά μακρύ μίσχο. Πολλές φορές χάνουν την λαμπρότητα τους εξαιτίας του φωτισμού που δεν ειναι επαρκής, ποτέ όμως την μαλακή τους υφή και τις χαρακτηριστικές τους ρίγες σε ανοικτό κίτρινο χρώμα. Η ομοιότητα της με ένα είδος καλαθέας είναι έντονη και μπορεί να παρασύρει έναν άπειρο ερασιτέχνη σε μια λανθασμένη ταυτοποίηση των ειδών.Το φυτό κλαδεύεται δραστικά, με προσοχή όμως μόνο κατα τους καλοκαιρινούς μήνες και απαραίτητη θεωρείται η λίπανση του σε τακτική μηνιαία βάση. Μεγάλες τεράστιες γλάατρες δεν είναι οτι καλύτερο για την αλπίνια, καθώς συγκρατούν το νερό και την υγρασια στις ρίζες εμποδίζοντας την σωστή και ασφαλή της αναπτυξη. Η εκτεταμμένη της χρήση στην μαγειρική έχει κάνει την αλπίνια διάσημη  σε όλα τα μέρη του πλανήτη. Ειδικά οι ρίζες του φυτού χρησιμοποιούνται πολύ συχνά για να αρωματίσουν πιάτα πολύ δημοφιλών και εκκεντρικών εστιατορίων παγκοσμίως. Στην ιαπωνική παράδοση τα φύλλα του θάμνου είναι απαραίτητα για την παρασκευή κάποιων παραδοσιακών πιάτων, ακόμα και ατην ζαχαροπλαστική στην παρασκευή ενός πολύ ξεχωριστού κέικ. Στην βοτανολογία επίσης χρησιμοποοιούνται εκτεταμμένα τα φύλλα της αλπίνιας εδω και πολλά πολλα χρόνια.για την παρασκευή ενός ειδικού τσαγιού.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρειτε αλπίνια σε μεσαία μεγέθη κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες.

Παρόλη την παρεξηγημένη στάση που υπάρχει γύρω από την οικογένεια των φίκων εδώ και πολλά χρόνια, ωστόσο αυτή η κατηγορία τροπικών φυτών παρουσιάζει πολύ αξιόλογους σε ομορφιά αλλά και συμπεριφορά εκπροσώπους που κερδίζουν τελικά και τον πιο απαιτητικό συλλέκτη. Ένα κλασικό πλέον παράδειγμα, αν και στη χώρα μας σπάνια εμφανίζεται, είναι ο φίκος monclame. Πρόκειται για μεσαίου μεγέθους φυτό με αργή αλλά στσθερή ανάπτυξη που δεν ξεπερνά σχεδόν ποτέ τα 2 μέτρα σε ύψος, κερδίζει όμως τις εντυπώσεις με το ολοζώντανο φύλλωμα του που δημιουργεί πλούσιους όγκους πρασίνου. Με καταγωγή από την Ν.Ανατολική Ασία και την Ν.Αμερική, ο φίκος monclame είναι ιδανικός για διακόσμηση μεγάλων εσωτερικών χώρων με τον εκκεντρικό του χαρακτήρα και την ιδιαίτερη αισθητική του Τα μικρά ολοστρόγγυλα φυλλαράκια του που αναπτύσσονται συμμετρικά σε κυκλική διάταξη γύρω από τον κεντρικό του  κορμό δίνουν μια αίσθηση απόλυτης γεωμετρίας και αποπνέουν έναν ακραίο μινιμαλισμό. Λόγω της εμφανισής του δεν χρειάζεται κλάδεμα για να διατηρήσει το αρχικό του όμορφο σχήμα, μόνο τακτικές δόσεις λιπάσματος καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Δεν αγαπά τις μεγάλες γλάστρες, γιατί η επιπλέον ποσότητα νερού που συγκρατείται σε αυτές, εγκλωβίζεται στο ριζικό του σύστημα και το σαπίζει σιγά σιγά. Ο φίκος monclame επιζητά σημεία με έμμεσο φωτισμό, προστατευμένα, με σταθερή θερμοκρασία όχι λιγότερο απο τους 15 βαθμούς Κελσίου καθόλη τη διάρκεια του χρόνου. Τους καλόκαιρινούς μήνες μπορεί να μεταφερθεί σε εξωτερικούς φωτεινούς χώρους, που όμως καλύπτονται αποτελεσματικά από τον έντονο ήλιο.και τον δυνατό άνεμο. Χρειάζεται γενναίες ποσότητες νερού και πολύ καλής ποίοτητας υπόστρωμα εμπλουτισμένης τύρφης κατά την μεταγλάστρωση του με σκοπό να αντλήσει από αυτό τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για την ασφαλή και σωστή του ανάπτυξη.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε φίκο monclame την Άνοιξη και το καλοκαίρι σε μεσαία κυρίως μεγέθη.

Η οικογένεια των φίκων είναι από τις πολυπληθέστερες και με την μεγαλύτερη ποικιλομορφία σε όλο το φυτικό βασίλειο, καθώς τα πολλά και αξιόλογα μέλη της παρουσιάζουν εκτεταμμένη διασπορά σε όλο σχεδόν τον πλανήτη, απίστευτη ανθεκτικότητα και ως εκ τούτου η εμφάνισή τους αποτελεί μια σύνθεση διαφορετικών μεταξύ τους στοιχείων. Άλλοι ψηλοί, εντυπωσιακοί με λεπτεπίλεπτα φυλλώματα , σχεδόν εύθραυστα στο βλέμμμα, άλλοι όγκώδεις και επιβλητικοί και άλλοι κοντύτεροι αλλά πολύ πυκνότεροι και με χοντρά σε υφή ελαφρώς αδρά φύλλα, όλοι ωστόσο, παρά τη διαφορετικότητα τους, ανήκουν χωρίς αμφοβολία στην ίδια ομάδα φυτών.Τα φυτώρια Κέντια βέβαια στο άρθρο αυτό ξεχωρίζουν μια ιδιαίτερη ποικιλία φίκου, τον λεγόμενο φίκο της Αυστραλίας, ή αλλιώς φίκο κιαθιστίπουλα,  με μοναδικό κριτήριο της συγκεκριμένης επιλογής την καταπληκτική του εμφάνιση, αλλά και φοβερή του ανθεκτικότητα. Ο φίκος κιαθιστίπουλα είναι ένα χαρακτηριστικό φυτό εσωτερικού χώρου που για πολλά χρόνια κυριαρχούσε σε εσωτερικες διακοσμήσεις λόγω της αντοχής του, χωρίς όμως να είναι γνωστός με το πραγματικό του όνομα Πρόκειται για έναν πλούσιο καταπράσινο θάμνο με χοντρά οβαλ σαρκώδη φύλλα σε σκούρη απόχρωση από τη μια πλευρά γυαλιστερά και μαλακά και από την κάτω όψη ελαφρώς αδρότερα.και σε αρκετά πυκνή διάταξη μεταξύ τους. Όπως όλοι οι φίκοι αγαπά το φως και τους μεγάλους ελεύθερους χώρους, προσαρμόζεται όμως και σε σημεία περισσότερο περιορισμένα. Χρειάζεται τακτικό πότισμα, τουλάχιστον μια φορά εβδομαδιαίως και αυθεντική ξανθιά εμπλουτισμένη τύρφη σαν βασικό του υπόστρωμα. Αναπτύσσεται αρκετά και πολλές φορές μπορεί να κλαδευτεί δραστικά χωρίς κανένα πρόβλημα. Η λίπανση του είναι απαραίτητη για να διατηρεί αυτό το κλαασικό σκούρο πράσινο χρώμα στα φύλλα και να έχει πάντα πολλά πυκνά κλαδιά. Το ονομά του αποκαλύπτει και την καταγωγή του, στην οποία οφείλεται και η απίστευτη αντοχή που εμφανίζει σε ζεστά αποπνιχτικά περιβάλλοντα. Τέλος, καλό θα ήταν εξαρχής να τοποθετηθεί σε ένα σκεύος με βάθος τουλάχιστον 60 εκατοστά, καθώς το φυτό αυτό έχει την τάση να ψηλώνει εύκολα και γρήγορα και να δημοουργεί ισχυρό ριζικό σύστημα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε φίκο κιαθιστίπουλα σε μεσαία και μεγάλα μεγέθη.

Οι χόγιες είναι μια οικογένεια τροπικών ανθοφόρων φυτών, συνήθως αναρριχώμενων, που διακρίνονται για δύο βασικά, πολύ χαρακτηριστικά γνωρίσματα τους. Το πρώτο είναι η τεράστια διασπορά που παρουσιάζουν σε όλο τον πλανήτη καλύπτοντας γεωγραφικά όλες τις ηπείρους και τους ωκεανούς και το δεύτερο είναι η εντυπωσιακή και εξαιρετικά σπάνια ανθοφορία τους που ξεχωρίζει, τόσο για την πολυπλοκότητα των λουλουδιών, όσο και για την εκτεταμμένη χρονική τους διάρκεια. Αν και έχει πολλές και διαφορετικές ποικιλίες χόγιας, τα Φυτώρια Κέντια έχουν επιλέξει σε αυτό το άρθρο να ασχοληθούν με μια πολύ ιδιαίτερη, λίγο πιο σπάνια για τη χώρα μας και αρκετά ξεχωριστή όσο αφορά την ανθοφορία, με το όνομα publicalyx. Η συγκεκριμένη χόγια διατηρεί τα περισσότερα χαρακτηριστικά της οικογένειας όσο αφορά το φύλλωμα. Δηλαδή, διαθέτει αυτά τα οβαλ σχήματος, ελαφρώς χοντροκομμένα, σαρκώδη, σχεδόν "κέρινα" φύλλα σε σκούρο πράσινο χρώμα, με τη διαφορά όμως, οτι στην επάνω επιφάνεια τους αυτά στιγματίζονται από μικρές λευκές ακανόνιστες κηλίδες ανα λίγα εκατοστά απόσταση η μια από την άλλη. Η ονομασία κεράκι που οι περισσότεροι νομίζουν οτι απευθύνεται στα άνθη,  στην πραγματικότητα σχετιζεται άμεσα με την υφή των φύλλων και την ασυνήθιστη αυτή κερωμένη όψη τους, που κάνει το νερό να κατρακυλά με ευκολία πάνω τους χωρίς να δίνει την αίσθηση οτι απορροφάται σχεδόν ποτέ. Όσο περισσότερο αναπτύσσεται το φυτό τόσο πιο χοντρά και "κέρινα" γίνονται τα φύλλα του σε υφή και σε όψη. Το ίδιο " κέρινα" σε εμφάνιση παρουσιάζονται και τα άνθη του φυτού, αιχμαλωτίζοντας το βλέμμα με το σχήμα, αλλά και το χρώμα τους. Οι περισσότερες χόγιες έχουν ξεχωριστά άνθη σε λευκό ροζ και κίτρινο χρώμα, η publicalyx όμως είναι ακόμα πιο δελεαστική, καθώς τα λουλούδια της είναι ολοστρόφγγυλες κατασκευές, που αποτελούνται από μικρά σαν αστέρια ανθάκια τοποθετημένα πολλά πολλά μαζί το ένα δίπλα στο άλλο με μεγάλη προσοχή και λεπτομέρεια. Το έντονο κόκκινο και βυσσινί χρώμα που κυριαρχεί δίνει την εντύπωση πως όλος ο ανθοφόρος σχηματισμός έχει μια πολυτελή βελούδινη υφή. Η περίοδος της ανθοφορίας που ξεκινάει νωρίς την Άνοιξη και ξεπερνά τα όρια του καλοκαιριού αποκαλύπτει μια πληθώρα τέτοιων "κέρινων" κόκκινων λουλουδιών σε πολλά μεγέθη και αποστάσεις. Ωστόσο, για να ανθίσει πληθωρικά μια οποιαδήποτε χόγια, όχι μόνο η publicalyx, χρειάζεται άπλετο ηλιακό έμεεσο φωτισμό και γερές δόσεις λιπάσματος όλο το χρόνο. Προσοχή στα λιπάσματα,! Μόνο εκείνα που προορίζονται για τα τροπικα ανθοφόρα φυτά εσωτερικού χώρου είναι τα κατάλληλα. Όλα τα υπόλοιπα δεν χρησιμεύουν δυστυχώς, καθώς δεν προσφέρουν στο φυτό τα θρεπτικά στοιχεία που χρειάζεται για τη  ανάπτυξη και την ανθοφορία του. Τέλος, ένα μυστικό που είναι απαραίτητο να γνωρίζουν οι λατρεις της χόγιας, είναι οτι αγαπά τη ζέστη όλο το χρόνο, και ιδιαίτερα τους χειμωνιάτικους μήνες και οτι προτιμά χώματα πολυ υψηλής ποιότητας, όπως είναι η ξανθιά εμπλουτισμένη τύρφη εισαγωγής.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε χόγια publicalyx όπως και άλλες ποικιλίες χόγιας όλο το χρόνο σε μικρά και μεσαία μεγέθη.

Η αλοκάσια είναι μια πολύ ξεχωριστή και ιδιαίτερη οικογένεια φυτών εσωτερικού χώρου με καθαρά τροπικό χαρσκτήρα, που διακρίνεται για την εξωτερική εκκεντρική της εμφάνιση και αισθητική από τη μια, αλλά κυρίως για την τεράστια ανοχή και ανθεκτικότητα που παρουσιάζει σαν είδος. Όλες οι αλοκάσιες εντυπωσιάζουν με τα μεγάλα σαρκώδη φύλλα τους και την διάταξη αυτών πάνω σε ευλύγιστους καταπράσινους κορμούς, τόσο συμμετρικούς που πραγματικά κυριαρχούν μέσα στους χώρους που καλούνται να τοποθετηθούν. Αυτό σε συνδυασμό με την αντοχή τους σε ξηρά και άνυδρα περιβάλλοντα όπως και τον πολυετή τους χαρακτήρα, συνθέτουν την ιδανική λύση για την διακόσμηση των σύγχρονων εσωτερικών χώρων. Σε αυτό το άρθρο τα Φυτώρια Κέντια θα εξετάσουν και θα παρουσιάσουν μερικές από τις πιο γνώστές και δημοφιλείς ποικιλίες αλοκάσιας που μπορούν νά προσαρμοστούν, να επιβιώσουν και να  ευδοκιμήσουν σε ένα απαιτητικό περιβάλλον όπως είναι η Ελλάδα. 

1. Αλοκάσια polly. Ευρύτατα γνωστή και αρκετά ταλαιπωρημένη η ποικιλία αυτή αλοκάσιας είναι από τις πιο χαρακτηριστικές, θαυμαστές στην όψη, αλλά και ευαίσθητες συνάμα. Το υπέροχο σκούρο βυσσινί φύλλο της που πλησιάζει στα όρια του απόλυτου μαύρου, κλέβει τις εντυπώσεις με την γνωστή σαρκώδη υφή του και τη χαρακτηριστική λαχανί νεύρωση στο πάνω τμήμα του που προεξέχει ελαφρώς, δίνοντας όπτικά την αίσθηση ενός ανάγλυφου ζωγραφισμένου στο χέρι απο κάποιον καλλιτέχνη. Ο μίσχος σαρκώδης και αυτός σε υφή αλλά ανοικτότερος σε χρωματισμό, είναι τόσο λεπτοκαμμωμένος που με την παραμικρή κίνηση λυγίζει και μπορεί και να σπάσει. Αν και σε μέγεθος δύσκολα ξεπερνά το 1 μέτρο και εκείνο μετά από πολλά πολλά χρόνια και άριστη συντήρηση, το φυτό αυτό διακρίνεται για τη  τεράστια ανοχή που εμφανίζει στην ξηρασία και την υπερβολική ζέστη. Αγαπά τα σκιερά και ανήλια σημεία, τα άκρως προστατευμένα με ελεγχόμενες θερμοκρασίες καθώς ο απευθείας ήλιος μπορεί να του προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημιά δημιουργώντας μόνιμα φυτικά εγκαύματα πάνω στα φύλλα. Η λίπανση του σε τακτικά χρονικά διαστήματα, όλο το χρόνο κρίνεται ουσιώδης και απαραίτητη για την ασφαλή διαβίωση του. Δεν προσαρμόζεται εύκολα στις αλλαγές, για αυτό και η μεταγλάστρωση του είναι μια διαδικασία που ενέχει πάντα μεγάλο ρίσκο. Χρειάζεται ελαφρύ υπόατρωμα που αποτελείται σχεδόν 100 τοις εκατό από ξανθιά εμπλουτισμένη τύρφη εισαγωγής χωρίς και πολλά πρόσθετα στοιχεία, γιατί είναι η μόνη που δεν συγκρατεί ίχνος επιπλέον υγρασίας το οποίο μοιραία θα καταλήξει στις ρίζες. Καλό θα ήταν επίσης να αποφεύγονται μεγάλα σκεύη ή γλάστρες που εγκλωβίζουν το νερό του ποτίσματος και οδηγούν πιο εύκολα σε συψηριζίες.

2. Αλοκάσια calidora. Από τις πιο όμορφες και επιβλητικές αλοκάσιες που τα τελευταία χρόνια έχουν κατακλύσει σε μεγάλο ποσοστό τα περισσότερα περιοδικά διακόσμησης παγκοσμίως, καθώς αποτελούν την μεγαλύτερη τάση στην διαμόρφωση των εσωτερικών χώρων. Πρόκειται για ένα φυτό με μεγάλα καρδιόσχημα φύλλα σε ανοικτό πράσινο χρώμα που στηρίζονται πάνω σε χοντροειδείς τριγωνικού σχήματος βλαστούς, αρκετά σαρκώδεις και χαρακτηριστικά μακρυούς που με την πάροδο του χρόνου ελαφρώς σκληραίνουν σε υφή και σκουραίνουν σε χρώμα. Η calidora είναι ένα φυτό που χρειάζεται αρκετό χώρο γύρω της, προκειμένου να απλώσει το τεράστιο φύλλωμα της. Επίσης απαιτεί έντονο και καλής ποιότητας έμμεσο φωτισμό, ζεστή ατμόσφαιρα και τακτικό πότισμα ειδικά το καλοκαίρι, όπότε και η θερμοκρασία ανεβαίνει. Η υδρόφιλη φύση της έχει ανάγκη και τα ανάλογα ιχνοστοιχεία στο λίπασμα προκειμένου οι ρίζες να συγκρατούν όσο περισσότερη υγρασία γίνεται με το πιο ασφαλή τρόπο. Και εδώ η εμπλουτισμένη ξανθιά τύρφη είναι το πλέον κατάλληλο υπόστρωμα με την διαφορά οτι χρειάζεται και ένα μικρό ποσοστό μαύρης τύρφης της τάξεως του 15 τοις εκατό σε όλο το μείγμα. Η μαύρη τύρφη θα επιτρέψει στην επιπλέον υγρασία να λειτουργήσει θετικά στην ανάπτυξη του ριζικού συστήματος και κατόπιν στην πλούσια ανθοφορία.

3. Αλοκάσια zebrinus. Σχεδόν άγνωστη στη χώρα μας η αλοκάσια αυτή διαθέτει εξαιρετική ομορφιά, τόσο στο φύλλωμα που είναι ελαφρώς τριγωνικό σε σκούρο πράσινο χρώμα, όσο και στους βλαστούς που έχουν αυτό το χαρακτηριστικό ζεμπρέ print. Είναι αρκετά ντελικάτη και ευαίσθητη, ειδικά στις υπερβολικές ποσότητες νερού αλλά και τον ανεπαρκή φωτισμό. Αγαπά τους προστατευμένους εσωτερικούς χώρους που δεν διαθέτουν ρεύματα αέρος και άμεσο ηλιακό φως. Αναπτύσσεται με αργούς αλλά σταθερούς ρυθμούς διατηρώντας μια πιο minimal εκδοχή από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Δεν θέλει αλλαγές στο περιβάλλον που ζεί, ειδικά μεταγλαστρώσεις σε μεγάλύτερα ακατάλληλα για αυτήν σκεύη και γλάστρες. Η λίπανση είναι απαραίτητη και μάλιστα σε τακτικές εβδομάδιαιες δόσεις με ειδικά σκευάσματα εισαγωγής πλούσια σε θρεπτικά συστατικά. Μεγάλη προσοχή απαιτείται κατά την αρχική αγορά του φυτού, ούτως ώστε αυτό να μην έχει εκτεθεί σε χαμηλές θερμοκρασίες πράγμα που πλήττει ανεπανόρθωτα την καλή φυσική του κατάσταση.

4. Αλοκάσια lauterbacchiana. Είναι η αλοκάσια που μόνο τα τελευταία 2 χρόνια έχει μια ευρύτερη διάδοση στη χώρα μας και δεν είναι δημοφιλής παρά μόνο σε ελάχιστα άτομα και προσβάσιμη σε ακόμα πιο ελάχιστα σημεία πώλησης. Έχει λογχοειδή πράσινα στο πάνω μέρος και βυσσινί στο κάτω μέρος φύλλα με κυμματοειδή απόληξη που θυμίζουν εκείνα της καλαθέας rufibarba, με αποτέλεσμά να συγχέονται πολλές φορές τα δύο αυτά είδη. Ο μίσχος είναι και εδώ ελαφρώς χονδροειδής σε σκούρο χρώμα, αλλά αρκετά πιο σκληρός σε υφή και άκαμπτος. Η αλοκάσια lauterbacchiana αγαπά τη ζέστη και την υγρασία ακριβώς όπως και η polly, έχει όμως πολύ ευαίσθητο ριζικό σύστημα που εύκολα επηρεάζεται από εξωτερικούς πάράγοντες. Δεν της αρέσει η έκθεση σε δύσκολες καιρικές συνθήκες και αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς. Η μεταγλάστρωση είναι μια διαδικασία που αφορά σχεδόν πάντα μεγσλύτερα φυτά, καθώς τα νεαρά χρειάζονται επιπλέον προσοχή και δύσκολα επιβιώνουν οποιαδήποτε αλλαγή. Σίγουρα ποτέ δεν μπορέί να τοποθετηθεί σε ανήλια και απόλυτα σκιερά μέρη, εφόσον ο επαρκής φωτισμός είναι ένα από τα ουσιώδη συστατικά μιας ασφσλούς διαβίωσης. Τα υψηλής ποιότητας λιπάσματα είναι και εδώ άκρως απαραίτητα.

5.Αλοκάσια wentii. Η πιο όμορφη, επιβλητική αλλά και εντελώς άγνωστη στη χώρα μας αλοκάσια που θυμίζει πολύ την calidora τόσο στην εμφάνιση όσο και στην συμπεριφορά. Τα τεράστια σκούρα πράσινα φύλλα της φύονται το ένα μετά το άλλο από ένα πολύ χοντροειδή και σαρκώδη στην υφή πράσινο κορμό που καταλήγει σε ένα αρκετά ισχυρό ριζικό σύστημα. Της λείπει η γυαλάδα και η στιλνότητα των άλλων ποικιλίων αλλά διαθέτει έναν εύκολο και ευπροσάρμοστο χαρακτήρα. Απαιτεί πολύ καλης ποιότητας χώμα, τύρφη εμπλουτισμένη, αρκετό νεράκι και χρειάζεται τακτική εβδομαδιαία λίπανση με ειδικά λιπάσματα εισαγωγής. Αναπτύσσεται με γρήγορους ρυθμούς πράγμα που την καθιστά ένα ιδανικό φυτό για την διακοσμηση των εσωτερικών χώρων σε ένα αρχικό ερασιτεχνικό επίπεδο. Δεν ψηλώνει, φουντώνει όμως χαρίζοντας στο περιβάλλοντα χώρο μια έντονη τροπική αίσθηση. Στο εξωτερικό είναι πολύ δημοφιλής στο hollywood καθώς αποτελεί ένα απο τα πιο βασικά στοιχεία του φυτικού διάκοσμου των ταινιών με θέμα τη ζούγκλα.

6. Αλοκάσια portodora. Από τις πιο δημοφιλείς στη χώρα μας από την εποχή των sixties ακόμα, όταν τις χρησιμοποιούσαν στις αξέχαστες σε όλους μας ελληνικές ταινίες. Πρόκειται για τον λεγόμενο δράκο, ένα φυτό με μεγαλοπρεπή όψη και αρκετά σκληρό χαρακτήρα. Η αλοκάσια portodora έχει μεγάλα ελαφρώς καρδιόσχημα σκούρα πράσινα φύλλα με αυλακώσεις που ξεκινούν από ένα τύπου ψευδοβολβό λίγο πιο πάνω από την επιφάνεια του έδάφους. Είναι σαρκώδη και αρκετά γυαλιστερά, ανάλογα με την φροντίδα και την περιποιήση που δεχονται. Η ταχύτητα με την οποία αναπτύσσεται την καθιστούν ως ένα από τα πιο κλασσικά τροπικά φυτά, ειδικά στο εξωτερικό. Μοναδική της απαίτηση παραμένει το τακτικό πότισμα, επειδή είναι αρκετά υδρόφιλη, η μεταγλάστρωση με τύρφη πολύ υψηλής ποιότητας καθώς και η συνεπής εβδομαδιαία λίπανση με άριστα σε ποιότητα σκευάσματα εισαγωγής. Αγαπά τη ζέστη πολύ, ανέχεται όμως και το κρύο μέχρι και τους 8 βαθμούς Κελσίου. Το καλοκαίρι μπορεί να τοποθετηθεί σε εξωτερικό σκιερό χώρο για να αποκτήσει όσο το δυνατον περισσότερη επαφή με το φως, πράγμα που θα τονίσει ακόμα περισσότερο το αρχικό της πράσινο χρώμα. Εαν αρχίσει να το χάνει και να ξεθωριάζει αρκετά σημαίνει οτι έχει λάβει υπερβολική ποσότητα γερού ή έχει ''παγώσει'', όπως λένε και οι ειδικοί, λόγω της χαμηλής θερμοκρασίας.

7. Αλοκάσια cucculata. Η αγαπημένη όλων των σχεδιαστών και των διακοσμητών ανά τον κόσμο τα τελευταία 3 χρόνια η αλοκάσια αυτή έχει μια πολύ εκκεντρική εμφάνιση και άκρως ατίθαση συμπεριφορά. Σε νεαρότερα φυτά ο κορμός είναι ευλύγιστος και ελαστικός, σε ανοικτό πράσινο χρώμα και με ελαφρώς σαρκώδη υφή. Τα φύλλα της είναι σίγουρα τα μικρότερα όλων των ποικιλίων αλλά ο τρόπος που φύονται από τον κορμό και γενικά όλη η διάταξή τους είναι αξιοθαύμαστη. Έχει αντοχή σε ξηρασία και υπερβολική ζεστή ατμόσφαιρα, όμως παράλληλα ανέχεται και επιβιώνει και σε χαμηλότερες θερμοκρασίες, καλύπτοντας ένα ευρύτατο φάσμα στην κλίμακα Κελσίου. Η ανάπτυξη της ακολουθεί πιο αργούς ρυθμούς και προσαρμόζεται δύσκολα σε καινούργια περιβάλλοντα. Χρειάζεται νερό, αλλά όχι στις ποσότητες που είναι αναγκαίες για τις υπόλοιπες μεγαλόφυλλες που αναφέρθηκαν. Η εμπλουτισμένη τύρφη είναι και εδώ ο πρωταγωνιστής και ο ρυθμιστής των καταστάσεων, καθώς χωρίς αυτή το φυτό μαραζώνει και τελικά πεθαίνει. Μεγαλύτερα σε ηλικία φυτά, αν και έχουν πολύ εντυπωσιακή εμφάνιση, εντυτοις είναι δύσκολα στη διαχείριση, επειδή έχουν τεράστιες απαιτήσεις σε εμπλουτισμένα λιπάσματα και δύσκολα επιβιώνουν χωρίς αυτά. 

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε πολλών ειδών αλοκάσιες όλο το χρόνο σε πολλά και διαφορετικά μεγέθη.