Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ΕΞΑΓΩΓΈΣ

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο καρπός που προσφέρθηκε από την θεά Εριδα στον τρώα πρίγκηπα Πάρη με σκοπό αυτός να επιλέξει μια από τις τρείς ολύμπιες θεές και να το αποδοσει στην κάλλιστη εξ αυτών Αφροδίτη, προκαλώντας έτσι την αφορμή για την αρχή του τρωικού πολέμου, ήταν το γνωστό σε όλους μας κυδώνι. Ίσως και τα περίφημα μήλα των εσπερίδων να ήταν κυδώνια, ποιος ξέρει αλήθεια? Πάντως το σίγουρο είναι ότι η κυδωνιά σαν δέντρο κατάγεται από την μακρινή Κεντρική Ασία και στην χώρα μας εμφανίστηκε από την εποχή της αρχαιότητας και ύστερα πολύ εντατικά. Πρόκειται για φυλλοβόλο είδος, συγγενικό του μήλου και του αχλαδιού που παράγει λευκορόδινα άνθη μοναδικού μεθυστικού αρώματος. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, το ύψος του δεν ξεπερνά τα 4-6 μέτρα, διαθέτει θυσανωτή ρίζα, μεγάλα δερματώδη φύλλα και εξαιρετικά ανθεκτικό ξύλο. Δεν σαπίζει, σπάνια νοσεί από ωίδιο κυρίως και παράγει από τον τέταρτο εως τον δέκατο πέμπτο χρόνο πολλούς, μεγαλόσχημους καρπούς ακανόνιστου σχήματος με χρυσοκίτρινο χρώμα, που γίνονται υπέροχο γλυκό του κουταλιού. Χρειάζεται ετήσιο κλάδεμα και λίπανση για εξασφάλιση της εντυπωσιακής ανθοφορίας και της πλούσιας καρποφορίας του. Άλλωστε ο κορμός του δεν είναι ποτέ ευθυτενής και λίγες φορές τοποθετείται κάπου για καθαρά καλλωπιστικούς σκοπούς. Η κυδωνιά σαν είδος, έχει δύο βασικές υποποικιλίες, το μηλοκύδωνο και το γίγας ή αλλιώς εκείνο των 200 γραμμαρίων, που δεν έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους πέρα από το μέγεθος του καρπού. Αποτελεί μια εύκολη και σχετικά γρήγορη καλλιέργεια ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς με μεγάλη αποδοτικότητα. Το σημαντικότερο πλεονεκτημά της είναι η άψογη και πολύ αποτελεσματική της προσαρμογή σε όλα τα εδάφη και τους τύπους χώματος.

Στ φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κυδωνιές, ειδικά την εποχή του Φθινοπώρου, σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.

Σε όλες τις χώρες γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου υπάρχουν ενδείξεις ότι από τα χρόνια της αρχαιότητας ακόμα ήταν πολύ διαδεδομένη η καλλιέργεια δέντρων με σκοπό την παραγωγή ξηρών καρπών και την μετέπειτα φύλαξη τους, καθώς αποτελούσαν από τότε βασικό συστατικό στην διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων, ισάξιο του σιταριού και του λαδιού. Σύμφωνα με τις ενδείξεις, η αμυγδαλιά με καταγωγή από το μακρινό Ιράν και την ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας, είναι το αρχαιότερο από αυτά τα δέντρα και ίσως το παραγωγικότερο. Από την άλλη πλευρά, η πλούσια και εντυπωσιακή πρώιμη ανθοφορία της προάγγελος της Άνοιξης και το χαριτωμένο σφαιρικό της σχήμα της επιτρέπουν να κατακτήσει με ευκολία μια από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα πολύ δημοφιλή καλλωπιστικά δέντρα. Φυλλοβόλος και μέτριας ανάπτυξης, η αμυγδαλιά δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10 μέτρα και αποτελεί την ιδανική λύση για τα ζεστά εύκρατα κλίματα του Νότου. Η αξιοθαύμαστη ανοχή της την μακρά και έντονη περίοδο της καλοκαιρινής ξηρασίας σε συνδυασμό με εύκολη προσαρμογή της στις ήπιες χειμωνιάτικες συνθήκες με τις ελάχιστες βροχές είναι η ατράνταχτη απόδειξη του αυθεντικού μεσογειακού της χαρακτήρα και την καθιστούν πρώτη ανάμεσα στις εύκολες και αρκετά αποδοτικές καλλιέργειες ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς. Προτιμά περισσότερο εδάφη με κλίση για όσο το δυνατόν καλύτερη αποστράγγιση, ετήσιο κλάδεμα και λίπανση, και στη χώρα μας ευδοκιμούν τρείς βασικές ποικιλίες που διακρίνονται με βάση το μέρος όπου καλλιεργούνται περισσότερο. Πρώτη στην ιεραρχία είναι η texas, αμερικάνικη ποικιλία, διάσημη σε όλο τον κόσμο για την παραγωγικότητα της και την ανθεκτικότητα της σε ασθένειες. Ο καρπός της έχει ημίσκληρη υφή και πολύ ιδιαίτερη πικρίζουσα γεύση. Δεύτερη θέση κατέχει η ferragnes (φερανιά όπως την ονομάζουν οι Έλληνες), γαλλική στην προέλευση, ίδιου τύπου με την texas στα χαρακτηριστικά. Τέλος, η truoito, ιταλική ποικιλία ξεχωρίζει από τις δύο προηγούμενες καθώς διαθέτει περισσότερο σκληρή υφή και απίστευτη ανοχή στην ξηρασία. Ο καρπός της αμυγδαλιάς γενικότερα, συλλέγεται το Φθινόπωρο άγουρος, πράσινου χρώματος, στην συνέχεια αποξηραίνεται στον ήλιο και ύστερα αποφλοιώνεται. Το αυθεντικό αμύγδαλο, σαν καρπός είναι πολύτιμος για τον οργανισμό με τις βιταμίνες και τις πρωτείνες που περιέχει, λόγω όμως της αρχικής πικρής του γεύσης, δημιουργήθηκαν μετέπειτα πολλοί υβριδικοί τύποι, γλυκύτεροι και γευστικότεροι. Σήμερα αυτοί οι τύποι χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην αρωματοθεραπεία και την ζαχαροπλαστική τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Η ελληνική παράδοση άλλωστε, έχει στενό και μακρόχρονο δεσμό με το καρπό του αμυγδάλου, μια σχέση που οι ρίζες της χάνονται στο χρόνο και αποδεικνύεται απερίφραστα μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε όλες τις ετήσιες μεγάλες γιορτές ( κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και ζαχαρωτά στα νησιά ) και τις κοινωνικές εκδηλώσεις ( κουφέτα στους γάμους και τις βαπτίσεις) σε όλα τα σημεία της Ελλάδας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι και η εξαγωγική της ιδιότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αμυγδαλιές των παραπάνω ποικιλιών σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Σε μια πόλη της Βουλγαρίας με το όνομα kazanlak αυτοφύεται ένα είδος κρανιάς πολύ διαφορετικό από αυτά που ηδη γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα απίστευτα ανθεκτικό θάμνο που ζει και αναπτύσσεται σε όλους τους τύπους των εδαφών και ανταποκρίνεται σε όλο το φάσμα των θερμοκρασιών χωρίς να χρειάζεται άφθονο νερό και περιποίηση. Με την πάροδο του χρόνου το καταπράσινο αυτό θαμνάκι εξελίσσεται σε δέντρο καρποφόρο που δύναται να παράγει μέχρι και 30 κιλά φρούτα ετησίως, νούμερο φαινομενικά άπιαστο και δύσκολα διαχειρίσιμο σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Ιδανικό για ορεινές ή ιδιαίτερα άγονες φυτεύσεις η kazanlak κρανιά ακολουθεί έναν συγκεκριμένο τρόπο καρποφορίας, όπου προηγείται το στάδιο της άνθισης την Άνοιξη από εκείνο του φυλλώματος τον Σεπτέμβριο και των καρπών σε δύο περίπου μήνες. Δεύτερη ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει το φυτό αυτό είναι το μέγεθος και η ποιότητα τω καρπών του, καθώς πρόκειται για κράνο τριπλάσιο του κανονικού άγριου, σε διαστάσεις καρότου με χρώμα που ξεκινά από το πράσινο-κίτρινο και καταλήγει σε έντονο κόκκινο. Η διαδικασία αυτή ξεκινά το 2^ο χρόνο και εξακολουθεί για όσο το δέντρο είναι εύρωστο και υγιές. Η χρήση του καρπού είναι πολλαπλή από την ποτοποιεία και την ζαχαροπλαστική εως την χρήση του ξύλου του δέντρου στην επιπλοποιεία και την ξυλουργική. Σαν αποξηραμένο καταναλώνεται με ευκολία και ευχαρίστηση λόγω του αρώματος και της γλυκιάς του γεύσης. Σε σπιτικά λικέρ και μαρμελάδες απογειώνει το γευστικό αποτέλεσμα εξαιτίας του παραλληλισμού του με το cramberry και το βύσσινο. Αποτελεί φθινοπωρινό έδεσμα και η καταλληλότερη εποχή φύτευσης είναι ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος, ούτως ώστε να μπορέσει το νεαρό δεντράκι να καρπίσει σε 2 χρόνια ακριβώς την ίδια εποχή. Λίπανση και κλάδεμα ορίζονται ως προαιρετικά και μόνο νωρίς την Άνοιξη κατά διαστήματα, όχι και τόσο συνεπώς, επειδή πρόκειται για άγρια ουσιαστικά είδη με δικό τους κύκλο ανάπτυξης και καρποφορίας.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε cornus mas kazanlak σε δύο μεγέθη όλο το χρόνο.