Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο καρπός που προσφέρθηκε από την θεά Εριδα στον τρώα πρίγκηπα Πάρη με σκοπό αυτός να επιλέξει μια από τις τρείς ολύμπιες θεές και να το αποδοσει στην κάλλιστη εξ αυτών Αφροδίτη, προκαλώντας έτσι την αφορμή για την αρχή του τρωικού πολέμου, ήταν το γνωστό σε όλους μας κυδώνι. Ίσως και τα περίφημα μήλα των εσπερίδων να ήταν κυδώνια, ποιος ξέρει αλήθεια? Πάντως το σίγουρο είναι ότι η κυδωνιά σαν δέντρο κατάγεται από την μακρινή Κεντρική Ασία και στην χώρα μας εμφανίστηκε από την εποχή της αρχαιότητας και ύστερα πολύ εντατικά. Πρόκειται για φυλλοβόλο είδος, συγγενικό του μήλου και του αχλαδιού που παράγει λευκορόδινα άνθη μοναδικού μεθυστικού αρώματος. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, το ύψος του δεν ξεπερνά τα 4-6 μέτρα, διαθέτει θυσανωτή ρίζα, μεγάλα δερματώδη φύλλα και εξαιρετικά ανθεκτικό ξύλο. Δεν σαπίζει, σπάνια νοσεί από ωίδιο κυρίως και παράγει από τον τέταρτο εως τον δέκατο πέμπτο χρόνο πολλούς, μεγαλόσχημους καρπούς ακανόνιστου σχήματος με χρυσοκίτρινο χρώμα, που γίνονται υπέροχο γλυκό του κουταλιού. Χρειάζεται ετήσιο κλάδεμα και λίπανση για εξασφάλιση της εντυπωσιακής ανθοφορίας και της πλούσιας καρποφορίας του. Άλλωστε ο κορμός του δεν είναι ποτέ ευθυτενής και λίγες φορές τοποθετείται κάπου για καθαρά καλλωπιστικούς σκοπούς. Η κυδωνιά σαν είδος, έχει δύο βασικές υποποικιλίες, το μηλοκύδωνο και το γίγας ή αλλιώς εκείνο των 200 γραμμαρίων, που δεν έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους πέρα από το μέγεθος του καρπού. Αποτελεί μια εύκολη και σχετικά γρήγορη καλλιέργεια ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς με μεγάλη αποδοτικότητα. Το σημαντικότερο πλεονεκτημά της είναι η άψογη και πολύ αποτελεσματική της προσαρμογή σε όλα τα εδάφη και τους τύπους χώματος.

Στ φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κυδωνιές, ειδικά την εποχή του Φθινοπώρου, σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.