Στην Γαλλία του 17ου αιώνα οι φιλόμουσοι βασιλειάδες με τις περίφημες βασιλικές συλλογές τους με τα σπάνια έργα τέχνης, την πολυσύχναστη αυλή τους με την υπερβολική χλιδή και πολυτέλεια και τα συνεχή υπερπόντια ταξίδια εξερεύνησης του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, δημιούργησαν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς νέα είδη και έθιμα, μια ολόκληρη ανανεωμένη κουλτούρα βασισμένη στο συγκερασμό του καινούριου και του πατροπαράδοτου. Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα ερεθίσματα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερη κλίση στις επιστήμες και ειδικά στην βοτανολογία, ο Pierre Magnol ανακάλυψε και μετέφερε στην Ευρώπη ένα κομψότατο ανθοφόρο δέντρο που αργότερα πήρε και το ονομά του, την μανώλια. Σαν διακεκριμένο μέλος της Βασιλικής ακαδημιάς του Παρισιού και επικεφαλής διευθύνων σύμβουλος των διάσημων βοτανικών κήπων του Montpellier, ο Magnol εγκατέστησε απο την μακρινή Μαρτινίκα, ένα μικρής έκτασης τροπικό νησάκι της Καραιβικής με πλούσια και σπάνια φυσική ομορφιά, γαλλική κτήση από τότε μέχρι σήμερα, πειραματικά στους κήπους του το νέο είδος και υπό την αυστηρή του επίβλεψη εκείνο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, δηλαδή μια οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει πάνω από 200 ποικιλίες. Η μανώλια διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες την αειθαλή, με τα μεγαλόσχημα, γυαλιστερά, σκούρου πράσινου χρώματος φύλλα της και τα πολύ αρωματικά και υπόλευκα άνθη της και την φυλλοβόλα, όπου ανάλογα με την ποικιλία διαφοροποιούνται τόσο τα φυλλώματα όσο και τα λουλούδια. Η αειθαλής ποικιλία ονομάζεται magnolia grandiflora και ακολουθεί σαν δέντρο πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης, προτιμά ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις και ανθίζει την Άνοιξη και κάποιες φορές το Καλοκαίρι. Είναι δέντρο που αποπνέει αέρα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς με το πυραμιδοειδές σχήμα του, φυτέυεται σε όλα τα εδάφη ( εκτός από τα αμμουδερά και τα πολύ ορεινά βραχώδη ) και όλες τις εποχές, πάντα μόνο του, ποτέ σε συστάδες, και σε απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρων από το επόμενο. Αδύνατον να μην γοητευτεί κάποιος από τα μακροσκελή, βελούδινα, κρεμ χρώματος άνθη της που ευωδιάζουν και διατηρούνται ανέπαφα πάνω στο δέντρο για minimum τρείς μέρες κάθε φορά. Λόγω της μερικής αντοχής της στην ξηρασία και της κομψής εμφανισής της, πολλές φορές είναι πολύ σύνηθες να διαμορφώνεται σε σχήματα που αποτελούνται από ίσιους κορμούς περίπου 1 εως 1,5μ χωρίς φύλλα και πάνω σε μικρές ή μεγάλες ολοστρόγγυλες καταπράσινες μπάλες, μια αισθητική πολύ διαδεδομένη στην γειτονική μας Ιταλία. Αντίθετα οι φυλλοβόλες ποικιλίες ανθοφορούν πρώτα και ύστερα αναπτύσσουν φύλλα και διαθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στη χρωματική παλέτα των ανθέων τους από το λευκό εως το ροζ, το φουξ και το κόκκινο ακόμη, ενώ το σχήμα του λουλουδιού τους διαφοροποιείται ανάλογα, πάντα όμως έχει ξεχωριστά μεγάλου σχήματος σέπαλα που διευκολύνουν τον επικονιασμό του είδους. Οι κυριότερες απο αυτές στην χώρα μας είναι η stellata και η soulangeana, χαμηλοί καλλωπιστικοί θάμνοι που δύσκολα αποκτούν σχήμα και ύψος, εμφανίζουν όμως χοντρά χνουδωτά μπουμπούκια που ανοίγουν όλη την Άνοιξη και θυμίζουν εκείνα της τουλίπας και του κυκλάμινου. Τέλος, πολύ σημαντικές παράμετροι για την ανάπτυξη του είδους παραμένει το σωστό και τακτικό πότισμα και η συνεπής λίπανση, ειδικά την Άνοιξη 3 φορές μηνιαίαως, χωρίς εξαιρέσεις. Το κλάδεμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν εκπρόσωπο του φυτού αυτού, πρώτον διότι έχουν ήδη σχήμα από μόνα τους και δεύτερον διότι απαιτείται αυστηρά η συνδρομη ειδικού σε αυτόν τον τομέα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μανώλια σε ότι ποικιλία, ύψος ( 1μ -2,5μ-3,5μ ) και σχήμα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Σε ολόκληρο τον πλανήτη γή λίγοι εκπρόσωποι του φυτικού βασιλείου, είτε φυτά, είτε δέντρα, συνδυάζουν αρμονικά ένα εξαίσιο αισθητικό αποτέλεσμα με μια απόλυτα πετυχημένη και άμεσα εφαρμόσιμη θεραπευτική δράση. Η λεβάντα, το δεντρολίβανο, ο κραταιγός, η κρανιά, η χαρουπιά είναι μερικά από αυτά τα είδη, τα πιο γνωστά και διαδεδομένα, με παλαιότερο ανάμεσα τους την κάσια, έναν αειθαλή ανθοφόρο θάμνο με τεράστιες δυνατότητες και μεγάλη παράδοση στην οικολογική ιατρική. Η κάσια διαθέτει μαλακά και εύκαμπτα λογχοειδή φύλλα σε ανοιχτό πράσινο χρώμα που με την πάροδο του χρόνου και τις ανάλογες συνθήκες αποκτούν στο σύνολο τους σφαιρική διάταξη, προσφέροντας την δυνατότητα σε όποιον της διαθέσει λίγο περισσότερο χρόνο να διαμορφωθεί σε ένα άκρως άρτιο αισθητικά μικρό δεντράκι. Λόγω της ευπροσάρμοστης φύσης της αποτελεί την εύκολη λύση για πολλές θέσεις, από τις ηλιόλουστες ως τις ημισκιερές, και για πολλά κλίματα, από τα εύκρατα μέχρι τα ορεινά. Δεν παγώνει, δεν παρουσιάζει ιδιοτροπία στις εδαφολογικές συστάσεις, αντίθετα αναπτύσσεται ταχύτατα και με απλό τρόπο και καρπίζει αρκετά παράγοντας ειδικού σχήματος καρπούς. Κλαδεύεται δραστικά και φυτεύεται όλες σχεδόν τις εποχές του χρόνου χωρίς κανένα πρόβλημα. Ιδανική για περίεργες και απαιτητικές φυτεύσεις πάντα με γνώμονα την καταπράσινη και ολοζώντανη φυλλωσιά της. Η καλλωπιστική της πλευρά δεν εξαντλείται εδώ καθώς άνετα τοποθετείται σε κήπους υψηλών προδιαγραφών και σχεδιασμού και βεράντες ειδικής αισθητικής κυρίως λόγω της αντοχής της στον συνεχή ήλιο και τον άνεμο αλλά και του σφαιρικού της σχήματος. Εντοπίζοντας και άλλες παραμέτρους, πολύ σημαντική παραμένει όλα τα χρόνια η εφαρμογή της σε διάφορες θεραπείες σχετικά με τις δυσλειτουργίες του εντέρου και του στομαχιού, όπου διευκολύνει και ανακουφίζει σαν ρόφημα, ακριβώς όπως και το γνωστό βότανο λουίζα. Αρκούν λίγα φύλλα για ελάχιστα λεπτά σε βραστό νερό, ώστε το αποτέλεσμα να είναι το επιθυμητό. Παραδοσιακές παμπάλαιες συνταγές με βότανα για ανάλογες ανίατες περιπτώσεις, την περιλαμβάνουν πάντα σαν βασικό συστατικό που δρα σε άμεση φάση κατά των χρόνιων γαστρεντερολογικών παθήσεων με μεγάλη επιτυχία.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κάσια σε μικρό μέγεθος όλο το χρόνο κατόπιν παραγγελίας.

Σε μια πόλη της Βουλγαρίας με το όνομα kazanlak αυτοφύεται ένα είδος κρανιάς πολύ διαφορετικό από αυτά που ηδη γνωρίζουμε στην Ελλάδα. Πρόκειται για ένα απίστευτα ανθεκτικό θάμνο που ζει και αναπτύσσεται σε όλους τους τύπους των εδαφών και ανταποκρίνεται σε όλο το φάσμα των θερμοκρασιών χωρίς να χρειάζεται άφθονο νερό και περιποίηση. Με την πάροδο του χρόνου το καταπράσινο αυτό θαμνάκι εξελίσσεται σε δέντρο καρποφόρο που δύναται να παράγει μέχρι και 30 κιλά φρούτα ετησίως, νούμερο φαινομενικά άπιαστο και δύσκολα διαχειρίσιμο σε ερασιτεχνικό επίπεδο. Ιδανικό για ορεινές ή ιδιαίτερα άγονες φυτεύσεις η kazanlak κρανιά ακολουθεί έναν συγκεκριμένο τρόπο καρποφορίας, όπου προηγείται το στάδιο της άνθισης την Άνοιξη από εκείνο του φυλλώματος τον Σεπτέμβριο και των καρπών σε δύο περίπου μήνες. Δεύτερη ιδιαιτερότητα που παρουσιάζει το φυτό αυτό είναι το μέγεθος και η ποιότητα τω καρπών του, καθώς πρόκειται για κράνο τριπλάσιο του κανονικού άγριου, σε διαστάσεις καρότου με χρώμα που ξεκινά από το πράσινο-κίτρινο και καταλήγει σε έντονο κόκκινο. Η διαδικασία αυτή ξεκινά το 2^ο χρόνο και εξακολουθεί για όσο το δέντρο είναι εύρωστο και υγιές. Η χρήση του καρπού είναι πολλαπλή από την ποτοποιεία και την ζαχαροπλαστική εως την χρήση του ξύλου του δέντρου στην επιπλοποιεία και την ξυλουργική. Σαν αποξηραμένο καταναλώνεται με ευκολία και ευχαρίστηση λόγω του αρώματος και της γλυκιάς του γεύσης. Σε σπιτικά λικέρ και μαρμελάδες απογειώνει το γευστικό αποτέλεσμα εξαιτίας του παραλληλισμού του με το cramberry και το βύσσινο. Αποτελεί φθινοπωρινό έδεσμα και η καταλληλότερη εποχή φύτευσης είναι ο Σεπτέμβριος και ο Οκτώβριος, ούτως ώστε να μπορέσει το νεαρό δεντράκι να καρπίσει σε 2 χρόνια ακριβώς την ίδια εποχή. Λίπανση και κλάδεμα ορίζονται ως προαιρετικά και μόνο νωρίς την Άνοιξη κατά διαστήματα, όχι και τόσο συνεπώς, επειδή πρόκειται για άγρια ουσιαστικά είδη με δικό τους κύκλο ανάπτυξης και καρποφορίας.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε cornus mas kazanlak σε δύο μεγέθη όλο το χρόνο.     

Με την αρχή του φθινοπώρου, την αισθητή πτώση της θερμοκρασίας και την ελάττωση των ποτισμάτων, νούμερο ένα εργασία σε κάθε σωστό και οργανωμένο κήπο, ξεκινά μια σειρά διαιδικασιών πολύ σημαντικών για την περαιτέρω εξέλιξη των φυτών και την ασφαλή τους διαβίωση. Η πρώτη εργασία, όπως πολύ νωρίτερα έχει αναφερθεί σε άλλο άρθρο, περιλαμβάνει τακτικές και συνεπείς λιπάνσεις σε μηνιαία βάση και με την κατάλληλη δοσολογία σε κάθε φυτό χωριστά ανάλογα με τις ανάγκες. Η δεύτερη σχετίζεται άμεσα με τα κλαδέματα, μια δουλειά που απαιτεί γνώση και επιμέλεια, πολύ περισσότερη από ότι όλοι νομίζουν, με αποτέλεσμα να πραγματοποιείται μόνο από ειδικούς και με τα απαιτούμενα μηχανήματα στον ανάλογο χρόνο. Αν και φαινομενικά δεν παρουσιάζει δυσκολίες, αποδεδειγμένα είναι ένας τομέας με απαιτήσεις και δεν μπορεί να εφαρμόζεται από οποιονδήποτε και οποτεδήποτε. Τεράστια σημασία έχει ο χρόνος που ολοκληρώνεται μια τέτοια εργασία, καθώς απαγορευτικές είναι οι συνθήκες το Καλοκαίρι και το Χειμώνα, λόγω των παρατεταμένων ακατάλληλων θερμοκρασιών που ισχύουν τότε. Σκοπός της όλης διαδικασίας είναι η ενίσχυση του φυτού και όχι η άμεση έκθεση του σε πολλαπλούς κινδύνους που ανακινούνται όταν οι χυμοί του φυτού είναι ακόμη ρευστοί και το κλάδεμα εκείνη την στιγμή δελεάσει βλαβερά έντομα και ζιζάνια και τα επιτρέψει να εισχωρήσουν στο υγιές του σύστημα και να το καταστρέψουν. Ακόμα πιο σοβαρό είναι ο τρόπος που κόβεται κάτι, με ποια γωνία και σε ποιο σημείο του ακριβώς, προκειμένου να συμβάλλει στην ενδυνάμωση του φυτού και την γρήγορη και εύκολη ανάπτυξη του. Απλό παράδειγμα για αυτό αποτελούν τα τριαντάφυλλα και τα υπόλοιπα λουλούδια που σε ανθοσυνθέσεις κοσμούν τις γωνίες του σπιτιού μας, διότι κόβοντας τα σε συγκεκριμένο μήκος και ελαφρώς πλάγια, αφαιρώντας τα κατώτερα φύλλα, προσφέρεται η δυνατότητα να διατηρήσουν την φρεσκάδα τους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Επιπρόσθετα πολύ ουσιώδης είναι και η έκταση που λαμβάνει το κλάδεμα και διαφοροποιείται από είδος σε είδος. Για του λόγου το αληθές ένα λείλαντ ή ένας πυράκανθος ή μια τριαταφυλλιά είναι είδη που επιδέχονται δραστικού κλαδέματος που τα βοηθά να αναπτυχθούν και να ανθίσουν ακόμα χωρίς ιδιαίτερες δυσάρεστες συνέπειες, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο και με μια βιγόνια ή έναν έρωτα που μια τέτοια κίνηση μπορεί να αποβεί μοιραία για το φυτό. Πολύ προσεχτικά κλαδεύονται φυτά και δέντρα σε επικίνδυνες περιοχές και ζώνες με ειδικά εργαλεία, καθώς αποτελούν σίγουρο κίνδυνο για σπίτια και αυλές με παιδάκια ή ζώα. Σε ανάλογη περίσταση είναι πολύ σημαντικό να μην αμελείται η εξαμηνιαία περιποίηση των φυτών, επειδή εάν ξεπεραστεί το χρονικό διάστημα των δύο ετών, είναι σχεδόν ακατόρθωτο να επανέλθουν σε φυσιολογική υγιή και αισθητά αποδεκτή μορφή. Τέλος ένα κλάδεμα που πολύ συχνά παρεξηγείται από πολλούς σαν μη απαραίτητο, είναι εκείνο του γκαζόν που στην πραγματικότητα είναι το πιο αναγκαίο από όλα, γιατί το γρασίδι εάν δεν κουρευτεί κάθε μήνα και εγκαταλειφθεί στη μοίρα του, θα αραιώσει και πολύ σύντομα θα αρρωστήσει λόγω των εντόμων και των ζιζανίων που θα αναπτυχθούν στην σκιά των υψηλών παραφυάδων. Επιπλέον δεν θα ενισχυθεί με το κούρεμα, όπως κανονικά οφείλει, για να διατηρήσει το ζωντανό και καταπράσινο χρώμα του.

Στους περισσότερους μεγάλους κήπους και ειδικά σε εκείνους που στολίζουν τις νότιες περιοχές της χώρας μας, σαν κεντρικό θέμα και σημείο αναφοράς δεσπόζει σχεδόν πάντα κάποιο είδος φοίνικα, τοποθετημένο μόνο του ή φυτευμένο σε συστάδες. Ανάμεσα στα χιλιάδες φοινικοειδή που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε εκτεταμένο βαθμό εμφανίζοντας μια τεράστια ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, ξεχωρίζει ένα για την ιδιαίτερη εμφάνιση και συμπεριφορά του, το τσίκας. Πρόκειται για την πιο κομψή και απόλυτα επιβλητική, παρά το μικρό της μέγεθος, παρουσία σε έναν τομέα που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του παραμένουν μεν άψογοι και στυλιζαρισμένοι, τεράστιοι δε σε διαστάσεις και ανάπτυξη, θέτοντας το ολόκληρο το είδος σε συγκεκριμένο περιορισμό ορίων. Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τσίκας σε πολλά μεγέθη από τον Μάρτιο εως τον Σεπτέμβριο άμεσα διαθέσιμα και τον υπόλοιπο χρόνο κατόπιν παραγγελίας σε ότι μέγεθος ζητηθεί.