Σε πολλές περιπτώσεις κήπων, οι χαμηλές μπολντούρες που πλαισιώνουν το γκαζόν ή τα φυτά γύρω από το σιντριβάνι του βραχόκηπου, στερούνται χρώματος και φαντασίας και αποτελούν μονότονους χρωματικούς όγκους χωρίς ιδιαιτερότητα και χαρακτήρα. Αυτό το κενό πολυπλοκότητας και διαφορετικότητας μπορεί να καλύψει με την παρουσία του ένα φυτό, όχι και τόσο δημοφιλές και γνωστό, εύχρηστο όμως και προσαρμοστικό, με τεράστιες αντοχές και πολύ ιδιόρρυθμη εμφάνιση. Η βερονίκη είναι ένας αειθαλής θάμνος μικρού ύψους, εως 50εκ το ανώτερο, με μέτριο ρυθμό ανάπτυξης που φυτεύεται μόνη της ή σε συσταδες και ανθίζει πολλές φορές το χρόνο. Ξεχωρίζει σε τέτοιο βαθμό για τα πολλά της είδη, ώστε στο ίδιο σημείο μπορεί να υπάρχουν και δέκα διαφορετικά στην όψη φυτά και όλα, ωστόσο, να ανήκουν στην οικογένεια της βερονίκης. Κάποια είδη της δεν αναπτύσσονται τόσο, καθώς έχουν νάνα μορφή, ενώ άλλα αντίστροφα κλαδεύονται και μάλιστα επιμελώς και σχετικά εύκολα ακόμα και από έναν ερασιτέχνη, καθώς το φύλλωμά της είναι μαλακό σε υφή και εύκαμπτο. Σαν φυτό, γενικότερα, ενδείκνυται για χαμηλές μπολντούρες, επειδή προσαρμόζεται σε όλους τους τύπους των εδαφών, αρκεί να έχει πρόσβαση σε συνεχώς εφοδιαζόμενους υδάτινους πόρους. Δεν επηρεάζεται από το απότομο και αδιάκοπο κρύο του Χειμώνα και οι δίχρωμες παραλλαγές της χαρακτηρίζονται από έντονη ανθοφορία από τον πρώτο χρόνο και ύστερα με ένα εξαιρετικό μωβ χρώματος λουλούδι. Πολύ ιδιαίτεροι είναι οι εισαγωγής τύποι του φυτού που παρουσιάζονται σε μικρό μέγεθος και μεγάλη ποικιλομορφία. Τέλος μια μικρή συμβουλή για την βερονίκη αποτελεί η άμεση μετά την αγορά χρήση της, είτε η μεταφύτευση της σε άλλη γλάστρα, είτε απευθείας στο χώμα, διότι η υπερβολκή υγρασία που κατακρατάται στην υπάρχουσα γλάστρα μπορεί εύκολα να καταστρέψει το κεντρικό ριζικό της σύστημα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε βερονίκη σε όλα τα είδη κι τα μεγέθη, όλο σχεδόν το χρόνο, είτε ελληνικά, είτε εισαγωγής.

Λίγοι θάμνοι από την εμφάνιση και τη διαδοχική διαμόρφωση τους χαρακτηρίζονται με διπλή ιδιότητα, να είναι δηλαδή καλλωπιστικοί και παραγωγικοί ταυτόχρονα. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει ένας θάμνος που ξεχωρίζει για το έντονο κόκκινο φυλλωμα του, θυμίζοντας την ναντίνα και τη φωτίνια, αλλά και για τους πλούσιους σε βιταμίνες καρπούς του. Η αρώνια συγκαταλέγεται στους πιο γεροδεμένους και εύρωστους, φυλλοβόλους θάμνους με πυκνά, σκούρα, πράσινα φύλλα που φυτεύεται μόνος του ή σε συστάδες δημιουργώντας ένα απόλυτα φυσικό σκηνικό, κατάλληλο για να διακοσμήσει οποιονδήποτε χώρο ή για να καλύψει κάθε είδους ατέλεια. Δεν επηρεάζεται από τους παγετούς, φυτεύεται σε ημιορεινές και ορεινές περιοχές και παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικότητα σε όλων των ειδών τα εδάφη. Τα φύλλα της κοκκινίζουν το Φθινόπωρο και οι καρποί της, που εμφανίζονται μετά την ανθοφορία της Άνοιξης, μεταβάλλουν το κόκκινο χρώμα τους σε σκούρο μωβ στα τέλη του καλοκαιριού. Πλούσιοι σε θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες, ειδικά βιταμίνη C, βοηθούν στον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση, σε οποιανδήποτε μορφή, είτε φρέσκοι, είτε αποξηραμένοι, είτε ως χυμός, είτε ως μαρμελάδα. Όπως η κρανιά, έτσι και οι καρποί της αρώνιας αποτελούν την εξαιρετική πρώτη ύλη για χειροποίητο ελληνικό και εύγευστο λικέρ. Τέλος, για τα γλαστρικά φυτά του μπαλκονικού και της βεράντας, απαραίτητη είναι πρώτα η αγορά 3ετών φυτών, έτοιμα για να καρπίσουν, και ύστερα η χρήση σωστών χωμάτων για μεταγλάστρωση και κατάλληλης λίπανσης για θωράκιση του φυτού που θα εξασφαλίσει την μετέπειτα θεαματική του καρποφορία.

Σατ φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε 3ετή φυτά αρώνιας σε μεγάλες ποσότητες για καλλιέργεια ή απλά για ερασιτεχνική παραγωγή όλο το χρόνο.

Σε ολόκληρη την λεκάνη της Μεσογείου και ειδικά στην ελληνική ύπαιθρο πολύ συχνά εμφανίζεται ένα δέντρο με έντονη και θεαματική φουξ ανθοφορία καθόλη την διάρκεια της Άνοιξης και ονομάζεται κουτσουπιά ή cercis siliquastrum. Πρόκειται για ένα φυλλοβόλο δέντρο βραδείας ανάπτυξης που δεν ξεπερνά τα 15μ σε ύψος στο τελειωτικό στάδιο της εξέλιξης του, και έχει δυνατότητα να κοσμήσει έναν χώρο στον κήπο μεμωνομένο, δίνοντας έναν άλλο τόνο δροσιάς και φρεσκάδας με το υπέροχο χρωματισμό του. Οι εδαφολογικές απαιτήσεις δεν του ταιριάζουν και τοποθετείται, όπου χρειάζεται, άφοβα, καθώς παρουσιάζει μεγάλες αντοχές σε αντίξοες συνθήκες και ειδικά στην παρατεταμένη ξηρασία του καλοκαιριού. Ιδανικό για παραθαλάσσιες φυτεύσεις και μέρη με νερό έντονης αλάτωσης, συστατικό που δεν επηρεάζει ούτε στο ελάχιστο την ανάπτυξη του. Η λίπανση του επιβάλλεται σε μηνιαία βάση και σε δοσολογία τέτοια που να δικαιολογείται από το μέγεθος του δέντρου. Τέλος, το όνομά του συνδέεται με δύο γεγονότα, πρώτα με την ιστορική αλήθεια που κρύβεται πίσω από την αυτοκτονία του Ιούδα του Ισκαριώτη ( λέγεται οτι το δέντρο απο το οποίο κρεμάστηκε ανήκει στο γένος της κουτσουπιάς ) και δεύτερον με την κίνηση των ερωτευμένων να προσφέρουν τα κλαδιά του ως χειρονομία αγάπης στο έτερον ήμισυ. Οπως και να έχει η κουτσουπιά είναι ένα εύρωστο, γεροδεμένο καλοσχηματισμένο και πανέμορφο δέντρο που αξίζει να αποκτήσει μια θεση σε οποιονδήποτε λειτουργικό και ολοκληρωμένο αισθητικά κήπο. 

Η Ελλάδα ανήκει στην κατηγορία εκείνη των χωρών με την περισσότερη, την εντονότερη, μακροβιώτερη και για αυτό δυσκολότερα διαχειρίσιμη ηλιοφάνεια ετησίως, γεγονός που αποτελεί για αυτήν και τους κατοίκους της πλεονέκτημα και μειονέκτημα ταυτοχρόνως. Πλεονέκτημα διότι ο ήλιος αποτελεί συνεχή και ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, εύκολα εκμεταλλεύσιμη και μειονέκτημα, καθώς η αφόρητη και υπερβολική ζέστη ειδικά τις μεσημεριανές ώρες του Καλοκαιριού, λειτουργεί αποτρεπτικά ως προς τον κήπο και τις απολαύσεις του. Με γνώμονα αυτή τη ανάγκη, πολύ διαδεδομένη είναι τα τελευταία χρόνια μια ομάδα φυλλοβόλων δέντρων με ταχεία ανάπτυξη και εύκολη προσαρμογή, τα λεγόμενα δέντρα σκίασης. Οι κυριότεροι εκπρόσωποί τους είναι οι εξής 5:

Η κατάλπη, πολύ όμορφο δέντρο με μεγάλα καρδιόσχημα φύλλα και άνθη που ξεπερνά τα 15μ σε ύψος και δεν ασθενεί σχεδόν ποτέ. Διαθέτει καλοσχηματισμένο κορμό και φύλλωμα και φυτεύεται σε όλων των ειδών τα εδάφη, αρκεί να έχουν μόνιμη υγρασία και να αποστραγγίζονται άριστα.

Το λιριόδεντρο, δέντρο με ισχυρό ριζικό σύστημα, μεγαλοπρεπές, με μαλακό ξύλο ιδανικό για κατασκευή επίπλων και εξαιρετική αντοχή σε παγετούς, καθώς επιβιώνει μέχρι τους -20 βαθμούς Κελσίου. Έχει πράσινα αρωματικά άνθη που θυμίζουν τουλίπα με πρτοκαλί χρώμα και οι ανάγκες του σε νερό είναι πολύ αυξημένες. Πολύ διαδεδομένο στις Η.Π.Α. για καλλωπισμό χώρων καθώς το επιβλητικό του σχήμα δεσπόζει σε όλους τους χώρους.

Η ακακία Κωνσταντινουπόλεως, δέντρο με συγκεκριμένα και χαρακτηρισρτικά ροζ λουλούδια, λεπτά φύλλα σε ανοιχτό πράσινο χρώμα και πλαγιόκλαδο ημισφαιρικό σχήμα. Κατάλληλο για παραθαλάσσιες και προσήλιες θέσεις, έχει γρήγορη ανάπτυξη και τα εύκαμπτα κλάδια της  μπορούν να διαμορφώνονται ανάλογα με τις περιστάσεις. Δεν χρειάζεται λίπανση και τα φύλλα της, εαν αναμειχθούν με το χώμα, δημιουργούν εξαίσιο βιολογικό λίπασμα.

Η σοφόρα, δέντρο με σφαιρικό σχήμα, εκτεταμμένη ανθοφορία και μεγάλη αντοχή, ειδικά στην υπερβολική ατμοσφαιρική ρύπανση και στις χαμηλής ποιότητας εδαφολογικές συνθήκες. Τα φύλλα της ομοιάζουν με της ακακίας και κρίνεται επαρκής για παραθαλάσσιες εργασίες.

Η λικιδάμβαρη, δέντρο με κώνικο σχήμα, που ξεπερνά τα 15μ σε ύψος, με μεγάλη ανθεκτικότητα και αυξημένες απαιτήσεις σε νερό όλο το χρόνο. Τα φύλλα της είναι μεγάλα, πλατανοειδή και έχουν ανοιχτό πράσινο χρώμα. Φυτεύεται σε όλα τα εδάφη και δημιουργεί ικανοποιητική σκίαση μετά τα τρία χρόνια ωρίμανσης της.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα αυτά τα δέντρα σε δύο μεγέθη, απο 1,5μ εως 3μ περίπου όλο το χρόνο.

Κάθε όμορφος, πολυποίκιλος και λειτουργικός κήπος, εκτός από τις καταπράσινες καλοσχηματισμένες μπολντούρες, τα επιμελώς τακτοποιημένα στοιχεία νερού και το λεπτομερώς κορεμένο γρασίδι, οφείλει να εξυπηρετεί και μια μικρή αλλά ουσιαστική ανάγκη των ιδιοκτητών του, έναν μικρό και άριστα φροντισμένο λαχανόκηπο με οπωροφόρα δέντρα. Η επιτυχία του δεν κρύβεται μόνο στην έγκαιρη αγορά, φύτευση και λίπανση των δέντρων, αλλά και στην τακτική, ακριβή και αποτελεσματική συγκομιδή των καρπών τους, στάδιο που αγνοείται ή απλά παρακάμπτεται λόγω έλλειψης σωστών πληροφοριών. Η ημερομηνία ωρίμανσης, δηλαδή, των ποικιλιών των φρούτων ανάλογα με την περίπτωση είναι σημαντική πληροφορία και εξαρτάται από το είδος του φρούτου. Ξεκινώντας από τα αχλάδια οι κυριότερες ποικιλίες και η αντίστοιχη περίοδος ωρίμανσης τους είναι η εξής: η κοντούλα μετά τα μέσα του Ιουνίου, η κρυσταλία μετά το τρίτο δεκαήμερο του Ιουλίου, η πάσα κρασάνα τον Ιούλιο και τον Σεπτέμβριο και η αμπάτε φέτελ τον Ιούλιο και τον Αύγουστο. Τα κεράσια και τα βύσσινα είναι πρωιμότερα, με τις περισσότερες ποικιλίες να ωριμάζουν μέσα στον Ιούνιο:η μπουρλά και η χάρτιζαντ στο πρώτο δεκαήμερο, τα γερμανικά και φεροβίας στο πρώτο δεκαπενθήμερο και τα τραγανά Εδέσσης στο τρίτο δεκαήμερο. Τα βερίκοκα είναι ακόμα πρωιμότερα με την ημερομηνία να μεταβάλλεται μέσα στον Μάιο: η μπεμπέκο και η διαμαντοπούλου έχουν μια εβδομάδα διαφορά, με την πρώτη στα μέσα του μήνα και την δεύτερη στο τέλος του. Τα μήλα, σαν χειμωνιάτικα φρούτα, ωριμάζουν αργότερα, μέσα στους φθινοπωρινούς μήνες, τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο: τα στάρκιν και τα γκόλντεν μετά το δεύτερο δεκαπενθήμερο το Σεπτεμβρίου, τα φούτζι και τα γκράν σμίθ στις αρχές του Οκτωβρίου. Τέλος, τα δαμάσκηνα καλύπτουν όλους τους μήνες: τα μπλάκ ντάιαμοντ και τα φρίαρ στο τελευταίο δεκαήμερο του Ιουλίου, τα στάνλευ στο τέλος του Αυγούστου και κάποιες νέες ποικιλίες στο τέλος του Αυγούστου και του Σεπτεμβρίου. Βέβαια, αυτά ισχύουν για τις πιο γνωστές και διάσημες ποικιλίες φρούτων, υπάρχουν και άλλες που δεν αναφέρονται και ίσως χρειάζονται πιο διεξοδική έρευνα και παρακολούθηση, ειδικά τα υβρίδια και κάποιοι νέοι τύποι.