Όταν η περίσταση απαιτεί την διακόσμηση εσωτερικών χώρων με μεγαλομεγεθή και πολύχρωμα φυλλώματα τροπικών φυτών, οι επιλογές περιορίζονται και οι αποφάσεις διαμορφώνονται με βάση τους δύο κυριότερους εκπροσώπους της χλωρίδας της ζούγκλας, το κρότον και την διεφεμπάχια τρόπικ. Με παρόμοιες συνήθειες, γνωρίσματα και συμπεριφορά, τα φυτά αυτά κυριαρχούν στο χώρο με την ιδιόμορφη εμφάνιση τους και την δυνατότητα τους να καλύψουν χωροταξικές αλλά και άκρως αισθητικές ανάγκες εύκολα και απόλυτα ικανοποιητικά. Το κρότον πρώτα, αναπτύσσεται σε συνθήκες υπερβολικής ζέστης και σε μορφή μικρού θάμνου που δύσκολα στο μη φυσικό του περιβάλλον ξεπερνά τα 2 μέτρα σε μήκος και το 1,5 μέτρο σε πλάτος, δημιουργώντας ένα πλούσιο, πολύχρωμο και πληθωρικό πολύκλαδο αποτέλεσμα, ιδανικό για γωνιές και μέρη με έντονο έμμεσο φωτισμό και ισορροπημένα επίπεδα υγρασίας. Η ξηρή ατμόσφαιρα δεν το επηρεάζει ουσιαστικά τόσο, όσο η έλλειψη ζέστης κατά τους χειμερινούς μήνες. Εάν η θερμοκρασία του περιβάλοντα χώρου για κάποιους λόγους εγκαταλείψει τους 12-15 βαθμούς Κελσίου, το φυτό λόγω της τροπικής του φύσης κλονίζεται και είναι σε θέση να απωλέσει μεγάλο μέρος του φυλλώματος του σε πρώτη φάση και αργότερα σε προχωρημένο στάδιο κυριολεκτικά να λιώσει. Τα κλαδιά του αποκτούν μια εύκαμπτη και μαλακή υφή σαν ζελέ και λυγίζουν με τεράστια ευκολία, δημιουργώντας μια άμορφη μάζα σαπισμένης και κατεστραμμένης πρασινάδας. Το ίδιο προβλημα μπορεί να προκύψει και από το υπερβολικό και συνεχές απρογραμμάτιστο πότισμα σε συνδυασμό με την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, δύο πολύ καθοριστικοί παράγοντες για την σωστή και ασφαλή διατήρηση του φυτού. Για αυτόν τον λόγο το νερό οφείλει να περιορίζεται σε δραστικό βαθμό κατά τον Χειμώνα σαν μοναδική μέθοδος προστασίας αυτήν την δύσκολη περίοδο. Το κρότον τέλος, δεν νοσεί εύκολα, ούτε κλαδεύεται ποτέ, εκτός από ιδιαίτερες περιπτώσεις που θα κριθεί στυλιστικά απαραίτητο και εκείνο με μεγάλη προσοχή μόνο από ειδικούς και μόνο νωρίς την Άνοιξη. Αντίθετα η διεφεμπάχια τρόπικ που αναπτύσσεται αρχικά σαν μικρό δέντρο με κεντρικό κορμό που πλαισιώνεται από πλατιά μεγαλομεγεθή φύλλα, σε προχωρημένο στάδιο ωρίμανσης δύναται να αποκτήσει σχήμα και χαρακτηριστικά θάμνου, αυξάνοντας τον όγκο του με πολλά μικρότερα παρακλάδια, σε μεγάλη ταυτοποίηση με τον κρότονα. Όσον αφορά την υπόλοιπη συμπεριφορά και τα βασικά χαρακτηριστικά του σαν φυτό δεν απέχει από εκείνα του κρότονα με μοναδική διαφορά την λίγο περισσότερη αντοχή του στο κρύο και την ξηρασία αντίστοιχα, ενώ παρουσιάζει και πιο έντονη ευαισθησία στα τυχόντα χτυπήματα που αποτυπώνονται συνήθως στα φύλλα του με τη μορφή καφέ κηλίδων και οφείλονται σε κακές συνθήκες μεταφοράς. Ακολουθεί αργούς αλλά πολύ σταθερούς ρυθμούς ανάπτυξης και απαιτεί μείγματα χωμάτων μαύρης και ξανθιάς τύρφης με 10% ποσοστό περλίτη για την άριστη αποστράγγιση κατά το πότισμα και την απορρόφηση τυχούσας υγρασίας που να οφείλεται σε άλλους παράγοντες και.είναι σε θέση να προκαλέσει σοβαρό πρόβλημα στη ρίζα και το στέλεχος του φυτού. Παρόλο το εντυπωσιακό χρωματικό συνδυασμό του φυλλώματος του, το τρόπικ κρύβει ένα μικρό μυστικό ανάμεσα στα ριγωτά του φύλλα, ένα στοιχείο που λίγοι γνωρίζουν και ακόμα πιο λίγοι ξέρουν να προφυλαχτούν. Στο εσωτερκό των φύλλων του κυλάει μια δηλητηριώδης ουσία παρόμοια με κείνη του αλεξανδρινού, που έχει την δυνατότητα στην άγρια ζούγκλα να το προστατεύει το περίεργο και πλουμιστό του φύλλο από τα διάφορα μεγάλα φυτοφάγα ζώα, που την προσοχή τους κεντρίζουν τα χρώματα και τα υπέροχα σχέδια, μόλις όμως πλησιάσουν απομακρύνονται από την οσμή και μόνο της ουσίας αυτής. Επειδή στον άνθρωπο δεν συμβαίνει το ίδιο με την αίσθηση της όσφρησης, το καλύτερο θα ήταν το φυτό να τοποθετείται σε μέρη μακριά από παιδιά και ζώα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κρότον και διεφεμπάχια τρόπικ όλο το χρόνο σε πολλά και διαφορετικά μεγέθη.

Τα δημοφιλέστερα και διασημότερα φυτά εσωτερικού χώρου που κυριαρχούν στα ελληνικά σπίτια και μαγαζιά απο την δεκαετία του 70 και τα διακοσμούν με τα ποικίλα σχέδια και χρώματά τους είναι οι δράκαινες, μια οικογένεια φυτών με πάρα πολλούς εκπροσώπους παγκοσμίως που ξεχωρίζει και για την ειδική χρηστική της αξία. Φυτά με τεράστια αντοχή σε συνθήκες συνεχούς καύσωνα, αλλά περιορισμένη αντοχή στο κρύο, παρουσιάζουν χρωματικούς συνδυασμούς στα φυλλώματά τους που δύσκολα συναντά κανείς σε άλλες ποικιλίες. Μια ιδιαίτερη περίπτωση είναι εκείνη της δράκαινας σαντεριάνα, ένας θάμνος αργής ανάπτυξης, πυκνός και σχηματοποιημένος, σε κίτρινο και λαχανί χρώμα με σκληρό και άκρως ανθεκτικό φύλλωμα και το ίδιο δύσκαμπτο καφέ χρώματος κορμό που σε συνολικό ύψος δεν ξεπερνά τα 1,5μ περίπου σε χρονικό διάστημα που μπορεί να φτάσει και τα 5 χρόνια. Σπάνια ανθίζει με ένα μωβ χρώματος λουλούδι, ακόμα πιο σπάνια νοσεί, διαθέτει όμως ένα ασύγκριτης σημασίας πλεονέκτημα, ότι μεγαλώνοντας δημιουργεί πολύ εύκολα ένα τέτοιο αισθητικό αποτέλεσμα που διαμορφώνει μια αντίληψη- εντύπωση ενός απόλυτα τροπικού περιβάλλοντος. Προσαρμόζεται σε όλους τους τύπους των εδαφών και οι απαιτήσεις για ειδικά μείγματα χώματος είναι πολύ περιορισμένες, με εξαίρεση την τακτική μηνιαία λίπανσή του με σκεύασματα που ειδικεύονται σε πράσινα φυτά εσωτερικού χώρου. Μοναδικό του μειονέκτημα, όπως σε πολλές άλλες δράκαινες συμβαίνει πολύ τακτικά, αποτελεί η μικρή ποσότητα νερού που χρειάζεται να της παρέχεται σε εβδομαδιαία βάση, καθώς η αυξημένη δόση για περισσότερο από δύο συνεχόμενες φορές μπορεί να προκαλέσει μηκυτίαση και γρήγορη και απότομη σηψηριζία, που εμφανίζεται με τα κλασικά σύμπτώματα των καφέ κηλίδων στις άκρες των φύλλων. Τέλος, σε αντίθεση με τον βασικό κανόνα των δρακαινών που απαιτεί μια ατμόσφαιρα βαριά, υγρή και ζεστή με θερμοκρασίες που ξεκινούν από τους 35 και καταλήγουν στους 15 βαθμούς η μικρότερη, η σαντεριάνα δεν ακολουθεί τον ίδιο δρόμο και έχει το πλεονέκτημα να επιβιώνει και μικρότερων βαθμών. Για παράδειγμα, μια χρονιά που για καθαρά πειραματικούς λόγους κάποια φυτά σαντεριάνας τοποθετήθηκαν σε σημείο με μέγιστη θερμοκρασία τους 12 βαθμούς την ημέρα και ελάχιστη τις βραδυνές ώρες τους 6, το φυτό δεν καταστράφηκε, αλλά απώλεσε μεγάλο αριθμό των φύλλων του, σαν συνέπεια του έντονου σοκ που υπέστη. Βεβαια το θεαματικό ήταν οτι σε σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στους ανοιξιάτικους μήνες ανέκτησε το φυλλωμά του σχεδόν ολόκληρο και μέχρι το τέλος του Καλοκαιριού είχε διπλασιαστεί σε όγκο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε φυτά δράκαινας σαντεριάνα σε μεγέθη από 30εκ εως 1μ περίπου, εισαγωγής ή ελληνικά κατόπιν παραγγελίας σε οτι ποσότητα ζητηθεί.

Στην Κεντρική και Νότια Αμερική, από την Βραζιλία και τη Βενεζουέλα εως τον Παναμά και το Εκουαδόρ, εμφανίζεται σε αυτοφυή μορφή μια ορχιδέα ξεχωριστή και διαφορετική από τις υπόλοιπες, το ονσίντιουμ. Το ονομά της προέρχεται από την αρχαία ελληνική λέξη όνκος που σημαίνει πρήξιμο λόγω του ιδιαίτερου σχήματος που φέρει το λουλούδι της με τα πέντε πέταλα σε φυσιολογικό επίπεδο και το κεντρικό χείλος να προεξέχει εμφατικά προς τα έξω υπερμεγεθές, στοιχείο που σπάνια συναντά κανείς σε άλλη μορφή ορχιδέας. Το ονσίντιουμ έχει και ένα ακόμη χαρακτηριστικό όνομα, το προσωνύμιο ορχιδέα χορεύτρια, πάλι εξαιτίας του άνθους της, αλλά αυτή τη φορά λόγω της διάταξης των λεπτοκαμωμένων λουλουδιών πάνω στα κλαδιά του φυτού, που με την παραμικρή κίνηση θυμίζουν διαδοχικές και συνεχόμενες χορευτικές φιγούρες από μικροσκοπικά πολύχρωμα πλάσματα. Το κίτρινο, το φούξ, το ροζ, το λευκό και το πορτοκαλί είναι τα κύρια χρώματα του ονσίντιουμ και διαφοροποιούνται ανάλογα με την περιοχή που ζεί και αναπτύσσεται το φυτό. Είναι ευαίσθητο στην υπερβολική υγρασία, αλλά αρκετά ανθεκτικό σε συνθήκες ξηρότητας και η περίοδος ανθοφορίας του διαρκεί περίπου 2-3 μήνες πάντα με την παράλληλη χρήση λιπασμάτων ανάλογης σύστασης σε τακτά χρονικά μηνιαία διαστήματα. Το φύλλωμα του έχει περίεργο και ασυνήθιστο σχήμα όπου τα φύλλα, λεπτά, εύκαμπτα και λογχοειδή μοιάζουν να ξεπηδούν μέσα από ένα μεσαίο στρογγυλοποιημένο κορμό, που δίνει την αίσθηση του ψευδοβολβού, λειτουργεί όμως περισσότερο σαν συλλέκτης νερού και υγρασίας για ολόκληρο το φυτό. Οι ορχιδέες ανήκουν γενικότερα στην κατηγορία των επιφύτων, δηλαδή επιβιώνουν προσκολλημένες σε άλλα φυτά χωρίς δικές τους ρίζες στο χώμα, μόνο από τα θρεπτικά συστατικά του αέρα του περιβάλλοντα χώρου, πράγμα που επιβεβαιώνει και την λειτουργία τους σαν παχύφυτα, με κορμούς που εγκλωβίζουν και διατηρούν για μακρό χρονικό διάστημα υδατινους πόρους. Τέλος, το ονσίντιουμ πολύ διαδεδομένο στο εξωτερικό από παλαιότερα, στη χώρα μας αποκτά όλο και περισσότερους θαυμαστές τα τελευταία χρόνια που το επιζητούν επίμονα κυρίως λόγω της διαφορετικότητας της εμφάνισης του και της ιδιάζουσας προσωπικότητας του.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορχιδέα ονσίντιουμ σε μέγεθος 65-70εκ όλο το χρόνο και σε ότι ποσότητα χρειαστεί.

Σε ολόκληρη την εύκρατη ζώνη του πλανήτη μας που γεωγραφικά δείχνει να αγκαλιάζει τον Ισημερινό και χαρακτηρίζεται από ήπιες κλιματολογικές αλλαγές και σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, ευδοκιμεί ένα εξαιρετικά όμορφο είδος αειθαλούς δέντρου, που κεντρίζει το ενδιαφέρον, μαγνητίζοντας το βλέμμα με τα κατακόκκινα άνθη του και γοητεύοντας την αισθητική με το καλλίγραμμο σχήμα του, η ποιντσιάνα ή αλλιώς πογκιανή. Πρόκειται για ένα εκπληκτικής άνθησης τροπικό δέντρο με φύλλωμα που θυμίζει εκείνο της ακακίας Κων/πόλεως σε διάταξη με το διπλό απλωτό του σχήμα αλλά και σε χρώμα στους τόνους του ανοιχτού φωτεινού πράσινου. Αναπτύσσεται γρήγορα και σε ύψος που ξεπερνά τα 5 μέτρα, εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι το επιβλητικό και στυλιζαρισμένο του πλάτος, που δύναται να ξεπεράσει τα αντίστοιχα μέτρα, χωρίς να απωλέσει εκατοστό από τις προδιαγεγραμμένες τέλειες αναλογίες του, κατατάσσοντας το στις πρώτες θέσεις στην κατηγορία των ανθοφόρων δέντρων σκίασης παγκοσμίως. Παράλληλα με την χρηστική του αξία η διακοσμητική του ιδιότητα είναι εμφανέστατη και πληθωρικότατη με αποτελέσματα που σκλαβώνουν ακόμα τον πιο δύσπιστο θεατή, ειδικά την μακρά περίοδο άνθησης που ανάλογα με την περιοχή και το σημείο διαρκεί από 3 εως 6 μήνες ετησίως. Τα πέντε πέταλα του λουλουδιού του σε κόκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο χρώμα δημιουργούν την αίσθηση μιας ολάνθιστης ομπρέλας που υπερκαλύπτει τον κορμό και το υποκείμενο φύλλωμα, σαν φλόγα με κατεύθυνση τον ουρανό. Αγαπά την πλήρη ηλιοφάνεια και την άπλετη ζέστη, όχι όμως και την ξηρασία, που μπορεί να αποτελέσει την αιτία απώλειας μεγάλου μέρους του φυλλώματος του. Το πότισμα οφείλει να ακολουθεί σταθερό και καθημερινής ροής πρόγραμμα, διαφορετικά σε συνθήκες ξηρής ατμόσφαιρας το δέντρο δεν θα επιβιώσει της έντονης και καταστρεπτικής ζέστης του ελληνικού καλοκαιριού. Στην χώρα μας η ποιντσιάνα δεν έχει και τόσο ευρεία διάδοση, είναι σχετικά άγνωστη, κυρίως λόγω της περιορισμένης της αντοχής στο κρύο, μέχρι τους 0 βαθμούς Κελσίου περίπου. Καλύτερο θα ήταν να τοποθετείται σε σημεία όπου έχουν άμεση πρόσβαση σε νερό και έμμεση έκθεση στον ήλιο για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 4 ώρες ημερησίως. Τέλος, λόγω της τροπικής φύσεως του δέντρου, υπάρχει σοβαρή περίπτωση τοποθετημένο σε κάποιο προστατευμένο από τον παγετό σημείο να επιμηκυνθεί αισθητά ο κύκλος ανθοφορίας, περιλαμβάνοντας την φθινοπωρινή και ολόκληρη την χειμερινή περίοδο.

Στα φυτώρια μπορείτε να βρείτε ποιντσιάνα όλο το χρόνο σε πολλά μεγέθη απο 40εκ ύψος εως 2μ περιπου.

Σε όλες τις κοινωνικές εκδηλώσεις που απαιτούν ένα συγκεκριμένο ανώτερο αισθητικό επίπεδο και ένα ξεχωριστό και μοναδικό concept, συνήθως κυριαρχεί ένα είδος ορχιδέας που διακρίνεται για την έντονη επιβλητική παρουσία του, την εκκεντρική αυστηρή προσωπικότητα του και την ταυτόχρονη αξεπέραστη αντοχή του. Πρόκειται για την ορχιδέα βάντα, φυτό εισαγωγής, τροπικό, με θεαματική ανθοφορία, ιδιόμορφη παλέτα χρωμάτων και πολύ ελαστικά όρια διαβίωσης. Στην αγορά κυκλοφορεί σαν φυτό σε γλάστρα ή σε γυάλα μόνο του, χωρίς την προσθήκη χώματος, και σαν λουλούδι, έτοιμο, κομμένο, τοποθετημένο σε ειδικές χάρτινες θήκες για την υγρασία, που διατηρούνται σε θερμοκρασία 7-12 βαθμών Κελσίου για περίπου μια εβδομάδα. Τα φύλλα της σε σκούρο πράσινο χρώμα είναι σε διαδοχική διάταξη σχηματοποιημένα και αρκετά σκληρά σε υφή και ευλυγισία. Δεν απαιτεί αλλαγή γλάστρας σχεδόν ποτέ, για αυτόν τον λόγο και στο εξωτερικό, όπου έχει μεγάλη διάδοση σαν είδος, τις διακοσμούν σε πλεκτά καλάθια κρεμασμένα από ψηλά μέρη και τις διατηρούν ψεκάζοντας τες κάθε μέρα με νερό εμπλουτισμένο με λίπασμα ειδικό για ορχιδέες. Τα άνθη της χαρακτηρίζονται απο αξιόλογο εύρος διατήρησης, που μπορεί να ξεπεράσει τον ένα μήνα και έχουν έντονο μωβ, ροζ, πορτοκαλί ή και πιο σπάνια κίτρινο χρώμα. Όταν το φυτό απανθίσει, παραμένει έτσι για 2 μήνες και εφόσον το φύλλωμα διαρητηρείται υγιές, ο κύκλος της ανθοφορίας θα ξεκινήσει πάλι από την αρχή με πλουσιότερα αποτελέσματα. Τέλος, ενώ οι περισσότερες ορχιδέες σε συνθήκες απόλυτης υγρασίας και ζέστης στρεσάρονται και αντιμετωπίζουν αρκετά προβλήματα, η βάντα δεν έχει να επιδείξει κάποια ιδιοτροπία ή κάποια αδυναμία. Ακόμα και σε πιο ακραίες καταστάσεις, με τη θερμοκρασία να αγγίζει τους 10 βαθμούς, έχει την αξιοσημείωτη δυνατότητα να αντέχει και να επιβιώνει για ολόκληρη την επόμενη χρονιά.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορχιδέα βάντα όλο το χρόνο σε ότι ποσότητα χρειαστεί κατόπιν παραγγελίας. 

Όλη η οικογένεια της ορχιδέας περιλαμβάνει φυτά σπάνια, τροπικής ιδιοσυγκρασίας, εξαιρετικής ομορφιάς και απίστευτης ποικιλομορφίας, είδη που κάθε συλλέκτης με την απαραίτητη καλαισθησία και εκλεκτικότητα γοητεύεται και επιθυμεί να αποκτήσει. Ξεχωριστή περίπτωση αναμεσά τους αποτελεί ένα είδος που διακρίνεται για ένα πολύ συγκεκριμένο και ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του, την λεπτή αλλά μεθυστική μυρωδιά που διαχέει στο σημείο όπου βρίσκεται. Πρόκειται για την ορχιδέα μιλτόνια, ένα νέο, ιδιάζον είδος σχετικά άγνωστο στην ελληνική αγορά, που απεχθάνεται τη ζέστη και τις υψηλές θερμοκρασίες από τις οποίες, εαν εκτεθεί για διάστημα μεγαλύτερο των 24 ωρών, παθαίνει κάτι σαν θερμοπληξία και δυσκολεύεται πολύ να αναρρώσει. Η ιδανική διαβάθμιση θερμοκρασίας καλύπτει ένα ευρύ φάσμα από τους 10-12 εως τους 25 βαθμούς περίπου. Είναι το μοναδικό φυτό ορχιδέας που αποπνέει τόσο ευχάριστη και γλυκιά μυρωδιά, ενώ πολύ σπάνιοι είναι και οι συνδυασμοί των χρωμάτων κατά την πλούσια ανθοφορία της. Συνήθως τα άνθη της ορχιδέας γενικότερα, αποτελούνται από 2-3 διαφορετικά χρώματα που αναμειγνύονται μεταξύ τους με πολύ ταιριαστό τρόπο, στην μιλτόνια όμως ο αριθμός των χρωμάτων είναι κατά πολύ μεγαλύτερος και το τελικό αποτέλεσμα πολύ πιο εντυπωσιακό και θεαματικό, εφόσον με το κατάλληλο λίπασμα η περίοδος της άνθησης δύναται να διαρκέσει περισσότερο από 6 μήνες. Τα φύλλα της θυμίζουν εκείνα της βάντα σε λογχοειδές σχήμα, αποδεικνύονται όμως μαλακότερα σε υφή, ανοιχτότερα σε χρώμα και πιο άτακτα σε διάταξη. Πολύ σημαντικό παραμένει και εδώ αυτό που ισχύει για όλες τις ορχιδέες, οι ρίζες να απορροφούν καθημερινά άπλετο καθαρό αέρα, το νερό να προσφέρεται με δύο τρόπους και στην ρίζα και στα φύλλα με ένα ψεκαστήρα και η μεταφύτευση να πραγματοποιείται με τεράστια προσοχή. Η ποιότητα του χώματος, της φλούδας δηλαδή που χρησιμοποιείται για κάθε ορχιδέα, οφείλει να είναι λεπτομερώς ελεγμένη και πιστοποιημένη, όπως είναι και η ταυτότητα του εκάστοτε προιόντος. Η χρήση οποιούδήποτε χώματος και φλούδας σε αυτήν την περίπτωση, απλά θα προκαλέσει πρόβλημα στο φυτό και θα το οδηγήσει σε στάδιο γρήγορου και μη αναστρέψιμου μαρασμού. Αντίθετα η σωστή και τακτική του φροντίδα με τις προυποθέσεις που αναφέρθησαν, θα εξασφαλίσει τη πολυετή και ασφαλή του διαβίωση και ανθοφορία.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορχιδέα μιλτόνια σε μέγεθος 60εκ εισαγωγής, όλο το χρόνο, και κατόπιν παραγγελίας και το Χειμώνα σε ότι ποσότητα χρειαστεί.

Στην Ελλάδα, την χώρα μας σε όλα σχεδόν τα σημεία της, είτε στα νησιά είτε στα βουνά, γεννιούνται, ζούν και αναπτύσσονται με μεγάλη επιτυχία ως αυτοφυή και πολυετή τα περισσότερα είδη αρωματικών φυτών και θάμνων, εκτός από ένα, το γνψστό πλέον σε όλους μας εστραγκόν. Με καταγωγή από την Δ.Ασία, το περίεργο αυτό αρωματικό φυταδάκι που ανήκει στην οικογένεια της αρτεμισίας και διαθέτει πολύ ιδιόρρυθμη λεμονάτη γέυση, κατέφθασε στην Ευρώπη μέσω των Ρωμαίων και εκτότε καλλιεργείται και χρησιμοποιείται ευρύτατα στις περιοχές της Ρωσίας και της Γαλλίας. Είναι πολυετές και ποώδες με λεία, τρυφερά και λογχοειδή φύλλα μαλακά σε υφή και με ανοιχτό πράσινο χρώμα που παρά την ευαίσθητη όψη τους είναι αρκετά ανθεκτικά στις αντίξοες συνθήκες του Χειμώνα και τις πολύ ζεστές του Καλοκαιριού. Το ονομά του προήλθε από το σχήμα της ρίζας του που θυμίζει δράκο, για αυτό και ονμάζεται και δρακόντιο. Έχει γρήγορη και εύκολη ανάπτυξη, απαιτεί όμως εδάφη ελαφριά με άριστη αποστράγγιση, ειδικά όταν τοποθετείται στις γλάστρες, το καθημερινό νερό οφείλει να ελέγχεται με μεγάλη προσοχή και λεπτομέρεια. Στην μαγειρική χρησιμοποιείται με φειδώ, καθώς ο συνδυασμός του με τα υπόλοιπα αρωματικά δεν είναι και πολύ βατός, ενώ είναι εξαιρετικό στην διαδικασία αρωματισμού βουτύρων ή του απλού ξυδιού, που μπορεί να εφαρμοστεί παντού ακόμα και στη απλή χωριάτικη ελληνική σαλάτα. Ισχύει και εδώ ο κλασσικός κανόνας των αρωματικών ότι όσο περισσότερο αφαιρείς από τα ανώτερα τμήματα του φυτού, τόσο το ενδυναμώνεις και αυτό αναπτύσσεται με γρηγορότερους ρυθμούς, αυξάνοντας τον όγκο του και σε πλάτος και σε μήκος, δίνοντας του παράλληλα μια νέα δυνατότητα εξέλιξης. Η λίπανση του είναι προαιρετική και όταν εφαρμόζεται, οφείλει να ακολουθεί πάντα συγκεκριμένους κανόνες και περιορισμούς, καθώς πρόκειται για βρώσιμο είδος και χρειάζεται επιπλέον προσοχή. Τέλος, επειδή στην αγορά κυκλοφορούν και πολλά είδη που ονομάζονται εστραγκόν, αλλά δεν είναι στην πραγματκότητα, ένα απλό πείραμα για να διαπιστωθεί το αληθινό, αποτελεί η ιδιαίτερη οσμή λεμονιού που προέρχεται από την τριβή αρκετής ποσότητας φύλλων μεταξύ τους.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε εστραγκόν όλη την Άνοιξη σε 2 λίτρα γλάστρα.

Στην ευρύτατη οικογένεια των σπαραγγιών, φυτών που παραδοσιακά τα παλιότερα χρόνια όλες οι γιαγιάδες μας είχαν στις αυλές τους δίπλα στο βασιλικό, τις λεμονιές και τα λαχανικά τους, ανάμεσα στα πολλά είδη της, υπάρχει και ένα που ονομάζεται αράχνη. Το πραγματικό του όνομα είναι asparagus plumosus nanus και δεν διαφέρει και τόσο από τα υπόλοιπα, αυτό που τρώγεται και εκείνο που προορίζεται για εξωτερικούς χώρους. Διαθέτει και αυτό πυκνό, φουντωτό και λεπτοκαμωμένο φύλλωμα σε περίεργη διάταξη και ανοιχτό πράσινο χρώμα που αναπτύσσεται με μέτριους ρυθμούς σε ημισκιερές θέσεις ή φωτεινές με έμμεσο όμως φωτισμό και καλό αερισμό του περιβάλλοντα χώρου. Προσαρμόζεται σε όλα τα εδάφη με σχετική ευκολία, φυτεύεται σε γλάστρες χωρίς διαμαρτυρία και διακοσμεί οποιαδήποτε γωνιά του σπιτιού, εξασφαλίζοντας σε μεγάλο ποσοστό την καθαριότητα του αέρα στο εσωτερικό των χώρων εξαιτίας της μοναδικής ιδιότητας του που του επιτρέπει να απορροφά τους ρύπους και να μετατρέπει την επιβαρυμένη ατμόσφαιρα σε καθαρό οξυγόνο. Όπως και το σπαθίφυλο, ανήκει στην κατηγορία των φυτών-καθαριστών που διατηρούν εντός του σπιτιού μια ποιότητα, ένα καθαρό και πλήρως ισορροπημένο περιβάλλον γεμάτο ωφέλιμα στοιχεία. Αν και δεν παρουσιάζει γενικά προβλήματα στην συμπεριφορά του, εντούτοις έχει και κάποιες χαρακτηριστικές ευαισθησίες, όπως το επιφανειακό του ριζικό σύστημα και την ελάχιστη ανοχή του σε κρύες καιρικές συνθήκες. Σύμφωνα με αυτές, περισσότερη προσοχή χρειάζεται το φυτό αυτό κατά την μεταγλάστρωσή του με συσκευασμένο χώμα έτσι, ώστε να μην προκύψει κάποια ζημιά στην μπάλα του χώματος ή στις ρίζες του. Το πότισμά του οφείλει να ακολουθεί ένα συνεπές και τακτικό εβδομαδιαίο πρόγραμμα σε δύο ή τρείς δόσεις με αρκετή προσοχή και εδώ. Τέλος, η προστασία του από δύσκολες συνθήκες είναι και αυτή δεδομένη για τους λάτρεις του φυτού αυτού και ειδικά κατά τους χειμερινούς μήνες, οπότε και η θερμοκρασία του χώρου του ποτέ δεν θα εγκαταλείπει τους 10 βαθμούς Κελσίου. Λίπανση και κλάδεμα δεν θεωρούνται απαραίτητα και ίσως σε προαιρετική βάση να μπορούν να εφαρμοστούν δύο ή τρείς φορές ετησίως.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αράχνη εισαγωγής όλο το χρόνο σε μέγεθος που δεν ξεπερνά τα 40εκ σε ύψος.

Όλοι οι κήποι θεωρούνται υγιείς και ολοκληρωμένοι, όταν έχουν ψηλά καταπράσινα δέντρα και φρέσκο κοντοκουρεμένο καταπράσινο γρασίδι, απόλυτα οριοθετημένο και φροντισμένο. Κάποιες φορές όμως αυτή η μονοτονία χρειάζεται μια διακοπή, μια διαφορετικότητα, μια αλλαγή. Για αυτόν τον λόγο πολλές φορές προτιμώνται και φυτά ή θάμνοι με διαφοροποίηση στα φυλλώματα τους, όπως για παράδειγμα ο λιπόκεδρος με τις κίτρινες πινελιές του σποραδικά να τονίζουν ακόμα περισσότερο το πράσινο σκούρο χρώμα του, ή το χρυσό λείλαντ, που έχει την δυνατότητα να προεκτείνει αυτήν την κίτρινη νότα σε υψηλότερα επίπεδα. Πρόκειται για δύο κωνοφόρα με παρόμοιες συνήθειες και χαρακτηριστικά, αλλά με εντελώς διαφορετική εμφάνιση. Ο λιπόκεδρος πιο σφαιρικός, τοποθετείται τις περισσότερες φορές μόνος του, όχι σε συστάδα, στο κέντρο ή σε κάποιο άλλο σημείο, σπάνια κλαδεύεται και παραμένει σε κάποιο συγκεκριμένο ύψος με αργή σχετικά αλλά σταθερή ανάπτυξη, τόσο ως προς το πλάτος όσο και προς το ύψος. Ιδανική θέση είναι μια προσήλια μέσα στο γρασίδι, καθώς είναι δέντρο και δεν επηρεάζεται από το συνεχές πότισμα του γρασιδιού και από την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, αντίθετα και κάποια καλοκαιρινή δροσιά τον ανανεώνει και τον αναζωογονεί. Η λίπανση του δεν αποτελεί πρόβλημα, διότι, όπως σε όλα τα κωνοφόρα, είναι προαιρετική, όχι απαραίτητη, καλό θα ήταν όμως να εφαρμόζεται 3 φορές ετησίως, κυρίως την Άνοιξη και το Φθινόπωρο. Το λέιλαντ από την άλλη πλευρά έχει την δυνατότητα να αποκτήσει ανεξέλεκτο ύψος, πράγμα που κάθε συνεπής ιδιοκτήτης κήπου οφείλει να προσέξει, να φροντίσει και να ελέγξει σε ικανοποιητικό βαθμό. Όσο πιο κοντό και στυλιζαρισμένο παραμένει ένα λέιλαντ, τόσο πιο πολύ αποκαλύπτει την ομορφιά και το στυλ του. Άλλωστε τα πανύψηλα και μεγαλόσχημα κωνοφόρα έχουν πάντα την τάση να γίνονται άχαρα και φτωχά στην εμφάνιση και προβληματικά στην χρήση τους. Η βασική διαφορά αυτών των δύο έγκειται στο γεγονός ότι το μεν λέιλαντ έχει πολλές εφαρμογές, από τον φράχτη και την ενός μέτρου πυκνή μπολντούρα εως την διαμορφωσή του σε δίμπαλο ή σπιράλ σχήμα, ενώ ο λιπόκεδρος δεν δύναται λόγω φυσιολογίας να ακολουθήσει πολλά σενάρια διαφορετικών χρήσεων. Μπορεί όμως άνετα να συμπληρώσει την εικόνα σε μια πράσινη γωνία και να διακοσμήσει σημεία και μέρη σε έναν κήπο με ιδιαιτερότητες, όπως η έλλειψη συνεχούς παροχής νερού ή οι κατασκευαστικές ατέλειές. Πάντως όποιο και από τα δύο είδη κωνοφόρου επιλεγεί, η απόφαση οφείλει να στηρίζεται σε ώριμη σκέψη και πάντα με γνώμονα την δυνατότητα κάθε φυτού να ανταποκριθεί στα δεδομένα της νέας θέσης που καλείται να προσαρμοστεί.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε λιπόκεδρο από 1μ ύψος και πάνω και λέιλαντ από 80εκ και πάνω σε μεγάλες ποσότητες.

Μια ξεχωριστή κατηγορία φυτών, άγνωστη στους περισσότερους αλλά πολύ σημαντική, αποτελούν τα φυτά εκείνα τροπικής φύσεως, χαμηλού ύψους και περιορισμένης έκτασης με χοντρούς, ζουμερούς κορμούς και αραιά τοποθετημένα μεγαλόσχημα φύλλα με έντονα και εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα, που όταν τραυματιστούν εκκρίνουν ένα παχύρευστο κολλώδες τοξικό για την ανθρώπινη γεύση υγρό. Τέτοιο φυτό είναι η διεφεμπάχια, με τα εκατοντάδες είδη της, και η αλοκάσια, ένα μικρού μεγέθους θαμνάκι που διακρίνεται για τα ιδιαίτερα μεγάλα φύλλα της, που κάποιες φορές έχουν περίεργους χρωματισμούς. Η πιο κοινή στην χώρα μας ποικιλία αλοκάσιας είναι εκείνη με την ιδιάζουσα σκουρόχρωμη σχεδόν μαύρη απόχρωση στα μακρόστενα και ακτινωτά φύλλα της, που διαθέτουν ανάγλυφες νευρώσεις και περίγραμμα σε ανοιχτό γκρί χρώμα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός ζωγραφιστού και χειροποίητου αποτελέσματος που εύκολα ξεγελάει το βλέμμα και την αντίληψη. Σαν φυτό η αλοκάσια δεν έχει απαιτήσεις πέρα από ένα συνεπές και τακτικό πότισμα μια φορά την εβδομάδα και το Καλοκαίρι ίσως δύο φορές. Δεν χρειάζεται συχνά μεταφυτεύσεις, ούτε πολύ και έντονο ήλιο, αντίθετα επιβιώνει και σε μέρη με περιορισμένο φωτισμό. Έχει θεαματικά αργή ανάπτυξη και αποτελεί ιδανική λύση για ένα γραφείο ή κάποιο εσωτερικό χώρο με συγκεκριμένες δυνατότητες. Τα μειονεκτήματα της περιορίζονται σε δύο βασικά που αφορούν το νερό και την αντοχή στο κρύο. Η αλοκάσια έχει άπειρη ανεκτικότητα σε συνθήκες ζέστης και ξηρότητας στην ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστη στην υπερβολική υγρασία και την απότομη πτώση της θερμοκρασίας κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου. Το λυμνάζον στο πιατάκι ή υπερβολικό κατά το πότισμα νερό μπορεί σίγουρα και σε πολύ γρήγορους ρυθμούς να προκαλέσει σηψηριζία στο φυτό και αυτό να αποτυπωθεί στα κλαδιά του κορμού που θα αποκτήσουν καφέ χρώμα, μαλακή υφή και θα λυγίσουν, σαπισμένα στο έδαφος. Αν και είναι φυτό εισαγωγής και αρκετά δυσεύρετο, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει άνθηση και πολλούς φανατικούς θαυμαστές που το κυνηγούν με μανία συλλέκτη για να το αποκτήσουν.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλο το χρόνο αλοκάσια και δύο μεγέθη, τον Χειμώνα όμως μόνο κατόπιν παραγγελίας.