1η Δεκεμβρίου! Ξεκινά επίσημα η εορταστική περίοδος των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, η λαμπρότερη αλλά και η καταλληλότερη εποχή για λίγη διασκέδαση, για να αλλάξει η διάθεση προς το καλύτερο και να εξαντληθεί η καλλιτεχνική ικανότητα του καθενός σε ιδιόρρυθμες διακοσμητικές προτάσεις. Τα Φυτώρια Κέντια προτείνουν κάποιες νέες, εύκολες, απλές και οικονομικές λύσεις για όμορφες και χαρούμενες γιορτές.

Σε κάθε χριστουγεννιάτικο δέντρο υπάρχουν πολλά στολίδια, διαφορετικά μεταξύ τους σε χρώματα και σχήματα, δημιουργώντας μια εύθυμη και πολυποίκιλη ατμόσφαιρα σε όλο το σπίτι. Μια πολύ νέα και καινοτόμος πρόταση είναι τα λεγόμενα αερόφυτα, φυτά που ζούν και αναπτύσσονται χωρίς καθόλου χώμα παρά μόνο με την υγρασία του περιβάλλοντα χώρο. Μια μικρή γυάλινη μπαλίτσα είναι το ιδανικό μικροπεριβάλλον για αυτά.

Ο εξωτερικός χώρος ενός σπιτιού, όσο και αν φαίνεται περίεργο, είναι τον Χειμώνα εξαιρετικός για διακόσμηση, καθώς παραμένει άθικτος από την μια πλευρά και πολύ προσβάσιμος από την άλλη. Φανάρια σε λευκό ή χρυσό χρώμα από το Καλοκαίρι με μπάλες ή και αληθινά λουλούδια αμαρυλλίδας ή κλαδιά από έλατο ή ίλεξ είναι μια πολύ χαριτωμένη και επίκαιρη πρόταση. Ακόμα και κεραμικές γλάστρες βαμμένες σε ασημί χρώμα με κλαδιά φουντουκιάς στολισμένα με γιρλάντες είναι μια πολύ απλή και βατή ιδιόχειρη διακόσμηση, που ξεχωρίζει για την μοναδικότητα της και την εμπνευσή της. 

Σε κάθε χώρο του σπιτιού και ειδικά τις γιορτές είναι μια πολύ επίκαιρη και ευχάριστη νότα τα διάφορα είδη του αλεξανδρινού, λευκό, ροζ, δίχρωμο και κόκκινο. Ο συνδυασμός των χρωμάτων και των μεγεθών είναι μια απόφαση που εξαρτάται απο την διακριτική ευχέρια του οικοδεσπότη και φυσικά το καλό του γούστο. 

Για τα παράθυρα ή το τζάκι, πολύ ξεχωριστή πρόταση είναι οι χειροποίητες τσαντούλες με διάφορα χριστουγεννιάτικα στολίδια ή και λουλούδια ακόμα. Μετά τις γιορτές θα μπορούσαν να μεταποιηθούν χρησιμοποιώντας αποξηραμένα άνθη ή καρπούς της εποχής.

Το χριστουγεννιάτικο τραπέζι, το πιο γιορτινό της χρονιάς, δεν πρέπει να στερείται χλιδής και ατμόσφαιρας, ούτε όμως χρειάζεται να είναι και το πιο δαπανηρό. Πιάτα. ποτήρια και μαχαιροπίρουνα στολίζονται με απλό και όμορφο τρόπο, πολύ οικονομικό και χαριτωμένο.

Ο συνδυασμός του κόκκινου και του χρυσού είναι μεν επίκαιρος και ιδανικός αλλά αποτελεί μια πολύ χρησιμοποιημένη λύση για τις γιορτές. Καινούργιες ιδέες θέλουν το λευκό να παίρνει τη θέση του χρυσού, τόσο στα λουλούδια όσο και στα αξεσουάρ. Κορδέλες  μαξιλάρια και κεριά αλλά και ξερά κλαδιά ίλεξ, κόκκινα τριαντάφυλλα ή στεφάνια λυγαριάς, κλαδιά φουντουκιάς ή βαμμένα κλωνάρια ευκάλυπτου σε έντονο χρώμα προβάλλονται σε λευκό φόντο και δημιουργούν ένα ανανεωμένο, γιορτινό σκηνικό.

Τέλος, τι να πεί κανείς για το αλεξανρινό, τον βασιλιά των γιορτών? Ακόμα και μόνος του, μόνο με την πληθωρικότητα του και το έντονο χρώμα του, είναι ικανός να εμφυσήσει το γιορτινό πνεύμα και στο πιο δύσπιστο άτομο.

Σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία ο καρπός που προσφέρθηκε από την θεά Εριδα στον τρώα πρίγκηπα Πάρη με σκοπό αυτός να επιλέξει μια από τις τρείς ολύμπιες θεές και να το αποδοσει στην κάλλιστη εξ αυτών Αφροδίτη, προκαλώντας έτσι την αφορμή για την αρχή του τρωικού πολέμου, ήταν το γνωστό σε όλους μας κυδώνι. Ίσως και τα περίφημα μήλα των εσπερίδων να ήταν κυδώνια, ποιος ξέρει αλήθεια? Πάντως το σίγουρο είναι ότι η κυδωνιά σαν δέντρο κατάγεται από την μακρινή Κεντρική Ασία και στην χώρα μας εμφανίστηκε από την εποχή της αρχαιότητας και ύστερα πολύ εντατικά. Πρόκειται για φυλλοβόλο είδος, συγγενικό του μήλου και του αχλαδιού που παράγει λευκορόδινα άνθη μοναδικού μεθυστικού αρώματος. Ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη, το ύψος του δεν ξεπερνά τα 4-6 μέτρα, διαθέτει θυσανωτή ρίζα, μεγάλα δερματώδη φύλλα και εξαιρετικά ανθεκτικό ξύλο. Δεν σαπίζει, σπάνια νοσεί από ωίδιο κυρίως και παράγει από τον τέταρτο εως τον δέκατο πέμπτο χρόνο πολλούς, μεγαλόσχημους καρπούς ακανόνιστου σχήματος με χρυσοκίτρινο χρώμα, που γίνονται υπέροχο γλυκό του κουταλιού. Χρειάζεται ετήσιο κλάδεμα και λίπανση για εξασφάλιση της εντυπωσιακής ανθοφορίας και της πλούσιας καρποφορίας του. Άλλωστε ο κορμός του δεν είναι ποτέ ευθυτενής και λίγες φορές τοποθετείται κάπου για καθαρά καλλωπιστικούς σκοπούς. Η κυδωνιά σαν είδος, έχει δύο βασικές υποποικιλίες, το μηλοκύδωνο και το γίγας ή αλλιώς εκείνο των 200 γραμμαρίων, που δεν έχουν και πολλές διαφορές μεταξύ τους πέρα από το μέγεθος του καρπού. Αποτελεί μια εύκολη και σχετικά γρήγορη καλλιέργεια ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς με μεγάλη αποδοτικότητα. Το σημαντικότερο πλεονεκτημά της είναι η άψογη και πολύ αποτελεσματική της προσαρμογή σε όλα τα εδάφη και τους τύπους χώματος.

Στ φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κυδωνιές, ειδικά την εποχή του Φθινοπώρου, σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.

Σε όλες τις χώρες γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου υπάρχουν ενδείξεις ότι από τα χρόνια της αρχαιότητας ακόμα ήταν πολύ διαδεδομένη η καλλιέργεια δέντρων με σκοπό την παραγωγή ξηρών καρπών και την μετέπειτα φύλαξη τους, καθώς αποτελούσαν από τότε βασικό συστατικό στην διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων, ισάξιο του σιταριού και του λαδιού. Σύμφωνα με τις ενδείξεις, η αμυγδαλιά με καταγωγή από το μακρινό Ιράν και την ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας, είναι το αρχαιότερο από αυτά τα δέντρα και ίσως το παραγωγικότερο. Από την άλλη πλευρά, η πλούσια και εντυπωσιακή πρώιμη ανθοφορία της προάγγελος της Άνοιξης και το χαριτωμένο σφαιρικό της σχήμα της επιτρέπουν να κατακτήσει με ευκολία μια από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα πολύ δημοφιλή καλλωπιστικά δέντρα. Φυλλοβόλος και μέτριας ανάπτυξης, η αμυγδαλιά δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10 μέτρα και αποτελεί την ιδανική λύση για τα ζεστά εύκρατα κλίματα του Νότου. Η αξιοθαύμαστη ανοχή της την μακρά και έντονη περίοδο της καλοκαιρινής ξηρασίας σε συνδυασμό με εύκολη προσαρμογή της στις ήπιες χειμωνιάτικες συνθήκες με τις ελάχιστες βροχές είναι η ατράνταχτη απόδειξη του αυθεντικού μεσογειακού της χαρακτήρα και την καθιστούν πρώτη ανάμεσα στις εύκολες και αρκετά αποδοτικές καλλιέργειες ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς. Προτιμά περισσότερο εδάφη με κλίση για όσο το δυνατόν καλύτερη αποστράγγιση, ετήσιο κλάδεμα και λίπανση, και στη χώρα μας ευδοκιμούν τρείς βασικές ποικιλίες που διακρίνονται με βάση το μέρος όπου καλλιεργούνται περισσότερο. Πρώτη στην ιεραρχία είναι η texas, αμερικάνικη ποικιλία, διάσημη σε όλο τον κόσμο για την παραγωγικότητα της και την ανθεκτικότητα της σε ασθένειες. Ο καρπός της έχει ημίσκληρη υφή και πολύ ιδιαίτερη πικρίζουσα γεύση. Δεύτερη θέση κατέχει η ferragnes (φερανιά όπως την ονομάζουν οι Έλληνες), γαλλική στην προέλευση, ίδιου τύπου με την texas στα χαρακτηριστικά. Τέλος, η truoito, ιταλική ποικιλία ξεχωρίζει από τις δύο προηγούμενες καθώς διαθέτει περισσότερο σκληρή υφή και απίστευτη ανοχή στην ξηρασία. Ο καρπός της αμυγδαλιάς γενικότερα, συλλέγεται το Φθινόπωρο άγουρος, πράσινου χρώματος, στην συνέχεια αποξηραίνεται στον ήλιο και ύστερα αποφλοιώνεται. Το αυθεντικό αμύγδαλο, σαν καρπός είναι πολύτιμος για τον οργανισμό με τις βιταμίνες και τις πρωτείνες που περιέχει, λόγω όμως της αρχικής πικρής του γεύσης, δημιουργήθηκαν μετέπειτα πολλοί υβριδικοί τύποι, γλυκύτεροι και γευστικότεροι. Σήμερα αυτοί οι τύποι χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην αρωματοθεραπεία και την ζαχαροπλαστική τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Η ελληνική παράδοση άλλωστε, έχει στενό και μακρόχρονο δεσμό με το καρπό του αμυγδάλου, μια σχέση που οι ρίζες της χάνονται στο χρόνο και αποδεικνύεται απερίφραστα μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε όλες τις ετήσιες μεγάλες γιορτές ( κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και ζαχαρωτά στα νησιά ) και τις κοινωνικές εκδηλώσεις ( κουφέτα στους γάμους και τις βαπτίσεις) σε όλα τα σημεία της Ελλάδας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι και η εξαγωγική της ιδιότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αμυγδαλιές των παραπάνω ποικιλιών σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Όταν την δεκαετία του 70 εμφανίστηκε για πρωτη φορά στην χώρα μας η εισαγωγή φυτών από άλλες χώρες, τροπικών και ασυνήθιστων, και παράλληλα πραγματοποιήθηκε μια σοβαρή προσπάθεια διάθεσης τους στο ευρύ κοινό, πολύ λίγα είδη ήταν τα πιο δημοφιλή ανάμεσα στα δεκάδες που κυκλοφορούσαν αρχικά. Ένα από αυτά ήταν και η πεπερόμια, ένα μικρών διαστάσεων φυτό που η οικογένεια του μετρά περισσότερους από 200 εκπροσώπους σε όλα τα μέρη της Γης, κυρίως στην Ν.Αμερική, την Ασία και λιγότερα στην Αφρική. Λόγω αυτής της μεγάλης γεωγραφικής διασποράς του είδους, οι επιμέρους ποικιλίες του παρουσιάζουν η κάθε μια μεγάλες διαφορές στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου πολύ διαφορετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Άλλα λειτουργούν σαν παχύφυτα, μικροί δηλαδή κάκτοι που αποθηκεύουν ποσότητες νερού στον μαλακό και εύκαμπτο κορμό τους για την διατήρηση τους τις πολύ θερμές μέρες του καλοκαιριού, και άλλα σαν μικρά θαμνάκια μέτριας αλλά συμμετρικής ανάπτυξης με παράξενα άνθη και ακόμα πιο περίεργα φύλλα διάφορων χρωματισμών. Πολύ χαρακτηριστική, για παράδειγμα, είναι η δομή και το σχήμα των φύλλων της πεπερόμιας καπεράτα που θυμίζουν μικρές πράσινες καρδιές με έντονες ανάγλυφες αυλακώσεις στο σκούρου χρώματος πάνω μέρος τους σαν προεξέχουσες νευρώσεις, ενώ στο κάτω μέρος ξεχωρίζουν για την διακριτική τους λαχανί απόχρωση. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι πεπερόμιες είναι φυτά πλούσια σε φύλλωμα, δελεαστικά για το βλέμμα, που αγαπούν τις υψηλές θερμοκρασίες, από 18 εως 25 βαθμούς περίπου, και τον έμμεσο φωτισμό, καθώς πρόκειται στην ουσία για επίφυτα, είδη που ζούν και αναπτύσσονται κάτω από τα μεγάλα δέντρα και τις πλούσιες φυλλωσιές των τροπικών δασών. Η υγρασία της ατμόσφαιράς δεν τα βλάπτει, ούτε επηρεάζει τα εντυπωσιακά φυλλώματα τους, αντίθετα η υπερδοσολογία του νερού στο χώμα και κατεπέκτασιν το λυμνάζον νερό στο πιατάκι, σαπίζει το κεντρικό ριζικό σύστημα του φυτού και το οδηγεί στον μαρασμό. Δεν νοσούν σχεδόν ποτέ και σπάνια παράσιτα ή ασθένειες επιδρούν πάνω τους με δραστικό τρόπο. Είναι πολυετή αργής ανάπτυξης με σοβαρές αντισυπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Οι πεπεπόμιες δεν μπορούν εκ φύσεως να καλλιεργηθούν με επιτυχία στην χώρα μας για αυτό και οι περισσότεροι εκπροσωποί τους είναι φυτά εισαγωγής σε μικρά μεγέθη που έχουν ανάγκη ένα σύντομο διάστημα προσαρμογής ούτως ώστε να ευδοκιμήσουν. Ιδανική στυλιστική πρόταση-εφαρμογή της πεπερόμιας λόγω του λιτού της χαρακτήρα είναι η κάθετη φύτευση. Χώροι με δυνατότητες, όπως γραφεία, καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, αποτελούν το απόλυτο υπόβαθρο για μια ανάλογη προσπάθεια, όπου η διακοσμητική χρήση του φυτού συνδυάζεται με την πρακτική του ιδιότητα, καθώς λειτουργεί και σαν φίλτρο, καθαρίζοντας τον χώρο από εξωτερικούς ρύπους ( καυσαέρια ) και εσωτερικές πηγές μόλυνσης (τσιγάρα, ελλειπής εξαάερισμός κα), ανανεώνοντας την ατμόσφαιρα με έναν αέρα φρεσκάδας. Επιπλέον προσοχή χρειάζεται στην άμεση επαφή με μικρά παιδιά και ζώα, καθώς σε ορισμένα είδη της οικογένειας που μπορεί να εμφανιστούν τμήματα του φυτού ( κορμός ή λουλούδια ) ελαφρώς δηλητηριώδη, αποτέλεσμα της προσαρμοστικής διαδικασίας του είδους με σκοπό την αυτοπροστασία του απέναντι στις δύσκολες συνθήκες των τροπικών δασών, όπου σίγουρα αποτελεί για την άγρια πανίδα ελκυστική διατροφική συνήθεια.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη της πεπερόμιας όλο το χρόνο σε οτι ποσότητα ζητηθεί. 

Η οικογένεια των μεγάλου μεγέθους, αειθαλών, κωνοφόρων δέντρων περιλαμβάνει εκτός από τα έλατα και άλλα είδη που κατά πρώτη προσέγγιση δείχνουν να ομοιάζουν, στην πραγματικότητα όμως εμφανίζουν μεταξύ τους σοβαρές διαφορές τόσο στην συμπεριφορά όσο και στην όψη. Πρόκειται για την ερυθρελάτη ή αλλιώς πικέα, ενδόδημα ευρωπαικά δέντρα που ξεχωρίζουν για τα όμορφα και απόλυτα συμμετρικά τους σχήματα και τα πολύ ασυυήθιστα χρώματα των φυλλωμάτων τους. Οι επιμέρους ποικιλίες τους εμφανίζουν εκπροσώπους σε όλα τα ύψη και τους χρωματισμούς, καλύπτοντας μια τεράστια πλουραλιστική παλέτα, ικανή από μόνη της να εμπλουτίσει το δυναμικό ενός κήπου, πρακτικά και αισθητικά. Ξεκινώντας από τις πράσινες ποικιλίες, η πιο γνωστή είναι η πικέα γκλάουκα κόνικα (picea glauca conica), ένα δεντράκι πολύ πυκνής διαμόρφωσης με ελαφρώς αιχμηρά κλαδιά και άψογο πυραμιδοειδές σχήμα. Ανθεκτικό ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες, δεν συμπαθεί την ζέστη, την υπερβολική υγρασία στην ρίζα και τις μικρές γλάστρες. Αντίθετα απαιτεί σίγουρα την τακτική και συνεπή λίπανση του, ώστε να διατηρήσει το ζωντανό πράσινο χρώμα του για πολλά πολλά χρόνια. Σαν κλασικό κωνοφόρο, δεν παγώνει, διατηρεί το εντυπωσιακό και επιβλητικό του φύλλωμα και αναπτύσσεται με αρκετά βραδείς ρυθμούς. Ιδανικό για εκείνους που πειραματίζονται στα σχήματα και τα είδη των μπονσάι, καθώς δύναται να αποκτήσει πολύ εύκολα τις συνήθειές τους, λόγω του περιορισμένου μεγέθους και της χαρακτηριστικής τους όψης. Δεν νοσεί εύκολα και δεν παρουσιάζει συμπτώματα, παρά μόνο το ελαφρύ καφέτιασμα των βελόνων σε περίπτωση λειψυδρίας. Δεύτερη στην ιεραρχία είναι η ποικιλία ομόρικα (omorika ), η πιο διάσημη από όλες, καθώς διαθέτει όλα τα βασικά γνωρίσματα του είδους της ερυθρελάτης, όπως τον ίσιο κορμό, τις λεπτότερες βελόνες, το στενό κωνικό σχήμα, την πλατιά βαση και τους κατερχόμενους βλαστούς. Έχει τις ίδιες συνήθειες και χαρακτηριστικά με την πικέα γκλάουκα κόνικα, με την διαφορά ότι αποκτά περισσότερο ύψος και προορίζεται για κήπους με αρκετή έκταση και μέγεθος. Από τις μπλέ ποικιλίες, τα λεγόμενα μπλέ έλατα, ξεχωρίζει το picea pungens koster, που είναι και το πιο γνωστό από όλα με το εύρωστο, πυκνό φύλλωμα του και την ευθυτενή του όψη. Αποτελεί μια ολόκληρη κατηγορία από μόνο του λόγω συμμετρικότητας και μεγαλοπρέπειας, αλλά και λόγω του γαλαζογκρί χρώματος που κυριαρχεί στα βελόνες του. Πραγματικό κόσμημα για κάθε κήπο με μοναδική αίσθηση αυθεντικότητας αυτό το δέντρο εμφανίζει όμως μια έντονη ευαισθησία στην ξηρασία της ατμόσφαιρας και την αυξημένη θερμοκρασία τις γλυκειές καλοκαιρινές νύχτες. Σαν υβρίδιο της ποικιλίας αυτής προήλθε το pungens hoopsii, ένα ακόμα όμορφο μπλέ έλατο, με διαφορετικότητα στην διάταξη των κλαδιών του, αλλά με το ίδιο υπέροχο χρώμα σε όλο το φύλλωμα. Τέλος, όσον αφορά τις νάνες ποικιλίες, γνωστότερη και περισσότερο προσαρμόσιμη στην χώρα μας είναι η picea pungens glauca globosa nana με εξαιρετικά αργή ανάπτυξη και απίθανο μπλέ-γκρί χρώμα πολύ εντυπωσιακό και ευδιάκριτο ακόμα και από μεγάλη απόσταση. Οι υπόλοιπες ποικιλίες δεν προσαρμόζονται, ούτε επιβιώνουν στο ελληνικό κλίμα, επειδή αποτελούν αυτοφυή δέντρα των χωρών της Β. Ευρώπης. Συνεπώς, είναι σπατάλη και χρόνου και χρήματος η επιλογή κάποιων άλλων ειδών.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τα αυθεντικά αυτά μπλέ έλατα σε ότι ποσότητα και ύψος ζητηθεί ανάλογα με την εποχή και την διαθεσιμότητα.  

Πολλοί είναι οι λάτρεις των βολβών που δεν γνωρίζουν όμως πώς να τους συντηρήσουν μετά το πέρας της ανθοφορίας τους για την επαναχρησιμοποίησή τους την επόμενη χρονία. Βασική προυπόθεση για να έχετε έναν όσο το δυνατόν δυνατότερο βολβό είναι να αφήσετε το φυτό να ωριμάσει φυσικά δηλαδή άπαξ και ξανθίσει μπορείτε μέν να κλαδέψετε το άνθος αλλά πρέπει να αφήσετε τα φύλλα ανέπαφα μέχρι και τη δική τους πλήρη ωρίμανση καθώς αυτά είναι που ενδυναμώνουν το βολβό. 

Το επόμενο βήμα είναι να ξεθάψετε τους βολβούς και να τους αφήσετε να στεγνώσουν για μία με δύο εβδομάδες σε ένα σκιερό καλά αεριζόμενο χώρο. Μετά αφαιρέστε το χώμα απο τις ρίζες με τα δάκτυλά σας και τοποθετήστε τους σε χάρτινη σακκούλα με μία μικρή ποσότητα μυκητοκτόνου σκόνης και ανακατέψτε τα ελαφρά ουτως ώστε να καλυφθούν με τη σκόνη και να έχουν μία επιπλέον προστασία ενάντια στη μούχλα κατα την περίοδο της συντήρησης. 

Έπειτα τοποθετήστε τους βολβούς ανα είδος σε πλαστικές ή χάρτινες σακκούλες χωρίς να τις σφραγίσετε, με πριονίδι για να μήν ακουμπούν οι βολβοί μεταξύ τους. Με αυτό το τρόπο σε περίπτωση εμφάνισης σαπίσματος αποφέγευτε η εξάπλωσή της στους υπόλοιπους βολβούς. 

Αποθηκεύστε τις σακκούλες με τους βολβούς σε χώρο του οποίου η θερμοκρασία κυμαίνεται στους 7 με 16 βαθμούς κελσίου .

Το έλατο είναι ένα είδος αειθαλούς κωνοφόρου δέντρου, με καταγωγή από την Β. Αμερική και την Β. Ευρώπη, αρκετά παρεξηγημένο όλα αυτά τα χρόνια εξαιτίας κάποιων συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του, παρόλη τη δύναμη, την ομορφιά και την μεγαλοπρέπεια που εκπέμπει η αρχική του εικόνα. Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ορεινής χλωρίδας σε όλα τα σημεία του πλανήτη και ανήκει σε μια ευρύτερη οικογένεια που περιλαμβάνει συνολικά 230 ποικιλίες, εκ των οποίων δυστυχώς μόνο οι 60 μπορούν να ευδοκιμήσουν στη χώρα μας. Το εύκρατο κλίμα της Ελλάδας με τις αυξημένες τιμές στις καλοκαιρινές θερμοκρασίες και την υγρασία και τις αντίστοιχες χειμωνιάτικες συνθήκες αρκετά ήπιες, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στο καλλίγραμμο αυτό κωνοφόρο δέντρο με το πυραμιδοειδές σχήμα και τα βελονόληκτα κλαδιά του να αναπτυχθεί σωστά και γρήγορα. Ωστόσο 5 εκπρόσωποι του είδους φαίνεται πως τα καταφέρνουν πολύ καλά, διατηρώντας τα βασικά χαρακτηριστικά της αργής αλλά σταθερής εξέλιξης, της αντοχής, της ανθεκτικότητας και του κωνικού σχήματος, προσαρμόζοντας τα στις εκάστοτε κλιματολογικές αλλαγές που θα προκύψουν, με τελικό αποτέλεσμα θεαματικότερο από το αναμενόμενο. Πρόκειται για το abies cephalonica, το abies nordmanniana, το abies koreana, το abies concolor και το abies pinsapo. Το abies cephalonica, πρώτο στην λίστα, είναι το αμιγώς ελληνικό έλατο με καταγωγή από την Πελοπόννησο και την Κεφαλλονιά, από όπου πήρε και το όνομα του με τους πληθυσμούς του στο νησί να διατηρούν λόγω της γεωγραφικής απομόνωσης την αυθεντική τους ταυτότητα. Η κεφαλληνιακή ελάτη εμφανίζεται και στην Χαλκιδική, καλύπτοντας την ενδοχώρα της από το υψόμετρο των 800μ και πάνω με δέντρα μεσαίου μεγέθους με ύψος από 25μ εως 35μ περίπου και διάμετρο κορμού μέχρι τα 2μ που διαθέτουν πυκνά κλαδιά με γυαλιστερές σκούρου πράσινου χρώματος επίπεδες βελόνες. Το αργής ανάπτυξης αυτό δέντρο έχει δύο πολύ σοβαρά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα: το πρώτο αφορά την ποιότητα της ξυλείας του, που είναι πολύ υψηλή και εφαρμόζεται σε οικοδομικές και ναυπηγικές εργασίες, και το δεύτερο σχετίζεται με την προσαρμοστικότητα του σε θερμά κλίματα και αυξημένη θερμοκρασία εδάφους που έχει πολύ ελαστικά όρια. Ένα μικρό μυστικό για τη ασφαλή του διαβίωση αποτελεί η μερική προστασία του την Άνοιξη από πιθανό καθυστερημένο παγετό λόγω του γεγονότος ότι είναι η μοναδική ποικιλία που αναπτύσσει τόσο νωρίς τα νεαρά του φύλλα. Σε άμεση σχέση το abies nordmanniana διαθέτει και αυτό μέτρια ανάπτυξη εως 20μ περίπου, συμμετρικό σχήμα, μαλακές σκούρες πράσινες βελόνες και λείο, ανοιχτό γκρί κορμό. Είναι γνωστό και σαν έλατο του Καυκάσου, διότι προέρχεται από τις περιοχές της Αρμενίας, της Γεωργίας και της Ν. Ρωσίας, όπου έχει ευρύτατη χρήση σε οικοδομές αλλά και στην παραγωγή χαρτικής ύλης. Η ανθεκτικότητα του είναι παρόμοια με εκείνη της κεφαλληνιακής ελάτης, ενώ και τα δύο είδη διαθέτουν πλούσια πυκνά φυλλώματα. Το τρίτο είδος, το abies koreana, είναι σίγουρα πολύ ανθεκτικότερο από τα δύο προηγούμενα, όμως σε μικρότερες διαστάσεις, αφού το τελικό του ύψος δεν ξεπερνά τα 10μ. Με καταγωγή από την μακρινή Κορέα, το εντυπωσιακό αυτό δέντρο μεγαλοπρεπέστατο και πανέμορφο έχει πολύ αργή ανάπτυξη και διαθέτει πολύ χαρακτηριστικού σχήματος και χρώματος κώνους. Φυτεύεται από το υψόμετρο των 1000μ και πάνω και διατηρεί το άψογα συμμετρικό πυραμιδοειδές σχήμα του για πάντα. Σε αυτήν του την ιδιαιτερότητα οφείλεται και το βραβείο που απέσπασε η ποικιλία Silberlocke σε ανάλογο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε για αυτόν τον λόγο. Τέταρτον, η καθαρά αμερικάνικη εκδοχή του είδους, το abies concolor, είναι ένα έλατο παρόμοιας φυσιολογίας με το κορεάτικο που ζεί και αναπτύσσεται στις βόρειες περιοχές της Αμερικής και διαθέτει απίστευτα όρια αντοχής στο κρύο τα οποία ξεπερνούν τους -25 και φτάνουν εως τους -30 με -40 βαθμούς Κελσίου. Όπως και το κορεάτικο, παρουσιάζει απόλυτη εμφάνιση με συμμετρικό, πυραμιδοειδές σχήμα και ξεχωριστούς διακοσμητικούς κώνους. Ακολουθεί πολύ αργό ρυθμό ανάπτυξης και διακρίνεται από τα υπόλοιπα είδη για την μεγάλη διάμετρο που αποκτά με τα χρόνια και για τις ανοιχτού πράσινου ή γαλάζιου χρώματος βελόνες του. Για αυτό και ονομάζεται και λευκό έλατο ή αλλιώς έλατο της Αμερικής, συνδυάζοντας τη δύναμη με την ομορφιά και την χρηστικότητα. Τέλος πέμπτο και τελευταίο είναι το ισπανικό έλατο, το abies pinsapo, με καταγωγή από την Ισπανία και το Μαρόκο. Τα χαρακτηριστικά του συμπίπτουν με εκείνα των δύο πρώτων με τη διαφορά ότι περνώντας τα χρόνια, το δέντρο δεν αποκτά το ανάλογο ύψος και έτσι αποδομείται το αρχικό κωνικό του σχήμα, χάνοντας αρκετά από την εμφάνισή και την ευρωστία του. Ευτυχώς, το υπέροχου γαλάζιου χρώματος φύλλωμα και τα ευέλικτα όρια της αντοχής του μας αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Φυτεύεται σε όλα τα εδάφη με υψόμετρο από 900 εως 1700μ χωρίς κανένα πρόβλημα.

  Abies Cephalonica    Abies Nordmanniana    Abies Koreana    Abies Koreana-Silberlocke    Abies Concolor    Abies Pinsapo

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε και τις 5 αυτές ποικιλίες όλο το χρόνο και ειδικά τους χειμωνιάτικους μηνές σε ότι ποσότητα ζητηθεί.    

Το οξύτερο και σοβαρότερο πρόβλημα του ελληνικού Χειμώνα, όπως ακριβώς το αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια όχι μόνο στα νοικοκυριά αλλά και στους επαγγελματικούς χώρους, είναι πλέον χωρίς αμφιβολία το θέμα της θέρμανσης και της ενέργειας γενικότερα. Ευτυχώς για την χώρα μας που διαθέτει ήπιες κλιματολογικές συνθήκες, εξαιρετικής σύστασης αγρούς και πολλές ιδιόκτητες εκτάσεις, η λύση στο πρόβλημα αυτό δεν είναι τελικά και τόσο ανέφικτη όσο αρχικά φαίνεται.Ένα απλό παραδειγμα παράλληλης φύτευσης με δύο διαφορετικά είδη στον ίδιο χώρο, θα επιβεβαιώσει πολύ πειστικά αυτόν τον συλλογισμό. Σε ένα στρέμμα γης, δηλαδή σε 1000μ, μπορεί κάποιος να εφαρμόσει ένα πολύ εύκολο σχέδιο, σύμφωνα με το οποίο να φυτεύσει σε απόσταση 4 μέτρων από τον φράχτη και 8 από κάθε φυτό δεξιά και κάτω, σύνολο 25 τεμάχια καρυδιάς, δέντρο που καταρχήν επιδοτείται και κατά δεύτερον καρποφορεί με απόλυτα και άμεσα αξιοποιήσιμο αποτέλεσμα ( εκτος από την εγχώρια αγορά εξάγεται με συνεχείς και σταθερούς ρυθμούς ). Επειδή όμως οι αποστάσεις μεταξύ τους είναι τεράστιες ακόμα και μηχάνημα φρέζας να τις διασχίσει, ανάμεσα στις καρυδιές, ή οποιοδήποτε άλλο δέντρο επιλεχθεί, μπορούν να τοποθετηθούν συγκεκριμένα είδη με τελικό σκοπό την παραγωγή καυσόξυλου για ερασιτεχνική ή επαγγελματική χρήση. Τέτοια είδη είναι συνήθως εκείνα που παρουσιάζουν ταχυαυξή ρυθμό ανάπτυξης και εξελίσσονται μέσα σε μια πενταετία δραστικά και σε ύψος και σε όγκο. Προτεινόμενα για ανάλογες εργασίες είναι η κόκκινη βελανιδιά ( quercus rubra ) και ο φράξος ( fraxinus excelsior ), δέντρα με πλατιά σφαιρική κώμη, γρήγορη ανάπτυξη, τελικό ύψος 10-20μ, πολύ ανθεκτικά, μεγαλομεγεθή χωρίς καμία εδαφολογική απαίτηση. Η βελανιδιά από την μια πλευρά παράγει ένα πολύ εντυπωσιακό έντονο κόκκινο ή βαθυκόκκινο φύλλωμα με αργυρόχρωμους καρπούς και απορροφά πολύ αποτελεσματικά την ατμοσφαιρική ρύπανση, ενώ ο φράξος διαθέτει έντονα πράσινα, σύνθετα φύλλα, καρπούς και δυνατές ρίζες. Η αναλογία φύτευσης για τις δύο ποικιλίες είναι 4 σε κάθε ελεύθερη πλευρά με συνολικό αριθμό τα 16 τεμάχια ανά 64τμ και τα 240 ανά στρέμμα αντίστοιχα. Μετά την πρώτη πενταετία και εφόσον οι οδηγίες περιποίησης είναι σωστά ακολουθούμενες όσον αφορά το πότισμα και τη λίπανση των δεντρών, κάθε μονάδα δύναται να παράγει μέχρι και 50 κιλά ετησίως. Η ποσότητα αυτή αντιστοιχεί σε 12 τόνους ανά στρέμμα, δηλαδή την απαιτούμενη ξυλεία που χρειάζεται για να καλυφτούν οι ανάγκες ενός μεσαίου σπιτιού για το διάστημα αυτό ακριβώς. Εαν η διαχείριση του υλικού είναι η σωστή, δηλαδή το κλάδεμα είναι συνεπές, τότε το αποτέλεσμα θα έχει σίγουρη επιτυχία. Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται σε τρείς φάσεις, πρώτο στάδιο, στα δύο χρόνια, όταν το δέντρο φτάνει 2,4μ ύψος στην κορυφή με σκοπό να αναπτυχθούν οι παραφυάδες στα πλάγια και να αυξηθεί ο όγκος του κορμού, δεύτερο στάδιο, μετά τον τρίτο χρόνο, ξανά με τον ίδιο τρόπο για να πυκνώσουν και να ενωθούν οι κώμες των δέντρων και τρίτο και καταληκτικό στάδιο, η διάθεση, όπου ένα παρά ένα φυτό αφαιρείται δραστικά από τη βάση του. Με αυτόν τον τρόπο από το σημείο εκείνο θα αναπτυχθούν με ταχύτερο τρόπο θαμνοειδώς πολλά κλαδιά, εκ των οποίων ένα θα είναι και εκείνο που θα επιλεγεί, τα υπόλοιπα θα κοπούν και η διαδικασία πάλι θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο. Έτσι θα εξασφαλιστεί στον υπάρχοντα χώρο μια συνεχής ροή πρόσθεσης-αφαίρεσης κλαδιών, όχι δέντρων, χωρίς να χάνει το χωράφι ούτε σε πλυθυσμό, ούτε σε χρόνο παραγωγής, ούτε όμως και σε πρώτη ύλη. Διατηρείται δηλαδή ένας σταθερός αριθμός δέντρων για χρονικό διάστημα που ξεπερνά τα 30 χρόνια, παράγοντας από την μια πλευρά καρύδια και από την άλλη με σίγουρο ετήσιο ρυθμό συγκεκριμένη ποσότητα καυσόξυλου, είτε για οικιακή χρήση, είτε για επαγγελματική. Οι μάντρες και τα σημεία πώλησης σε όλη την Ελλάδα συνήθως δεν καλύπτονται από την εγχώρια αγορά και συμπληρώνουν τις παραγγελίες τους από το εξωτερικό, Βουλγαρία και άλλες βαλκανικές χώρες. Πρόκειται για ένα πολύ σταθερό ετήσιο εισόδημα με ελάχιστο κεφάλαιο, χρειάζεται μόνο έναν χώρο κατάλληλο και λίγη περισσότερη φροντίδα. Αλλωστε το κόστος των δέντρων δεν είναι απαγορευτικό.

  Fraxinus Excelsior    Fraxinus Excelsior 

  Quercus Rubra    Quercus Rubra

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε κόκκινες βελανιδιές και φράξο σε πολλά μεγέθη και ποσότητες όλο το χρόνο κατόπιν παραγγελίας.    

Στην Ελλάδα, το εύκρατο κλίμα και τα πλούσια εδάφη συνήθως δεν επιτρέπουν καμία διαδικασία φύτευσης να καταλήξει προβληματική και δύσκολα οδηγείται σε αποτυχία όποια προσπάθεια πραγματοποιηθεί συστηματικά και υπεύθυνα, με μόνη εξαίρεση τις πολύ ορεινές ή τις πολύ παραθαλάσσιες περιοχές. Σε αυτές τις περιπτώσεις, που τον τελευταίο καιρό πληθαίνουν λόγω του αυξανόμενου ρυθμού της τουριστικής κίνησης, εφαρμόζονται ειδικές λύσεις με συγκεκριμένα φυτά, όπως αγγελικές, πικροδάφνες ή δαφνοκέρασα, είδη με τεράστια αντοχή τόσο στο χειμωνιάτικο κρύο όσο και στην καλοκαιρινή ξηρασία ή τα αλμυρά νερά. Ακόμα σκληρότερο σε αντοχή εμφανίζεται και ένα άλλο είδος διαφορετικό και όχι τόσο διαδεδομένο όσο τα υπόλοιπα, αλλά με μεγάλες δυνατότητες, το σκλήθρο. Πρόκειται για έναν θάμνο με αυτογόνιμη φύση, φυλλοβόλο, υδρόφιλο και ιδανικό για φυτεύσεις δίπλα στην θάλασσα. Προτιμά τα πλούσια σε οργανική ύλη εδάφη για την ανάπτυξη του, όπως αυτά δίπλα σε ρυάκια ή ρέματα, αν και η προσαρμοστικότητα του χαρακτήρα του παρουσιάζει μεγάλα και πολύ ευέλικτα όρια. Ανθίζει και ύστερα καρπίζει με ρυθμό ανάπτυξης υψηλό, πράγμα που επιβάλλει την συνεχή του παρακολούθηση και το δραστικό του κλάδεμα την Άνοιξη και το Φθινόπωρο. Δύναται να τοποθετηθεί μόνο του ή σε συστάδες, δημιουργώντας καταπράσινα φουντωτά σύνολα σε σημεία δύσκολα αξιοποιήσιμα με κάποιο άλλο τρόπο. Πολύ ιδιαίτερο γνώρισμα του αποτελεί η κολλώδης ουσία ( απο όπου πήρε και το όνομα του glutinosa ) που παράγεται όταν τα φύλλα του τριφτούν λίγο περισσότερο μεταξύ τους και στην οποία οφείλεται και η λατινική ονομασία του φυτού. Εκτός από την καλλωπιστική του παράμετρο, εξίσου σοβαρή είναι και η εφαρμογή του στην ιατρική και την φαρμακευτική, ακολουθώντας το παράδειγμα της λουίζας ή του φασκόμηλου. Η λίπανση του δεν είναι απαραίτητη,επιβάλλεται όμως το τακτικό του πότισμα, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε σκλήθρο ή alnus glutinosa όλο το χρόνο σε μικρά μεγέθη.

Στην Γαλλία του 17ου αιώνα οι φιλόμουσοι βασιλειάδες με τις περίφημες βασιλικές συλλογές τους με τα σπάνια έργα τέχνης, την πολυσύχναστη αυλή τους με την υπερβολική χλιδή και πολυτέλεια και τα συνεχή υπερπόντια ταξίδια εξερεύνησης του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, δημιούργησαν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς νέα είδη και έθιμα, μια ολόκληρη ανανεωμένη κουλτούρα βασισμένη στο συγκερασμό του καινούριου και του πατροπαράδοτου. Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα ερεθίσματα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερη κλίση στις επιστήμες και ειδικά στην βοτανολογία, ο Pierre Magnol ανακάλυψε και μετέφερε στην Ευρώπη ένα κομψότατο ανθοφόρο δέντρο που αργότερα πήρε και το ονομά του, την μανώλια. Σαν διακεκριμένο μέλος της Βασιλικής ακαδημιάς του Παρισιού και επικεφαλής διευθύνων σύμβουλος των διάσημων βοτανικών κήπων του Montpellier, ο Magnol εγκατέστησε απο την μακρινή Μαρτινίκα, ένα μικρής έκτασης τροπικό νησάκι της Καραιβικής με πλούσια και σπάνια φυσική ομορφιά, γαλλική κτήση από τότε μέχρι σήμερα, πειραματικά στους κήπους του το νέο είδος και υπό την αυστηρή του επίβλεψη εκείνο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, δηλαδή μια οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει πάνω από 200 ποικιλίες. Η μανώλια διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες την αειθαλή, με τα μεγαλόσχημα, γυαλιστερά, σκούρου πράσινου χρώματος φύλλα της και τα πολύ αρωματικά και υπόλευκα άνθη της και την φυλλοβόλα, όπου ανάλογα με την ποικιλία διαφοροποιούνται τόσο τα φυλλώματα όσο και τα λουλούδια. Η αειθαλής ποικιλία ονομάζεται magnolia grandiflora και ακολουθεί σαν δέντρο πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης, προτιμά ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις και ανθίζει την Άνοιξη και κάποιες φορές το Καλοκαίρι. Είναι δέντρο που αποπνέει αέρα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς με το πυραμιδοειδές σχήμα του, φυτέυεται σε όλα τα εδάφη ( εκτός από τα αμμουδερά και τα πολύ ορεινά βραχώδη ) και όλες τις εποχές, πάντα μόνο του, ποτέ σε συστάδες, και σε απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρων από το επόμενο. Αδύνατον να μην γοητευτεί κάποιος από τα μακροσκελή, βελούδινα, κρεμ χρώματος άνθη της που ευωδιάζουν και διατηρούνται ανέπαφα πάνω στο δέντρο για minimum τρείς μέρες κάθε φορά. Λόγω της μερικής αντοχής της στην ξηρασία και της κομψής εμφανισής της, πολλές φορές είναι πολύ σύνηθες να διαμορφώνεται σε σχήματα που αποτελούνται από ίσιους κορμούς περίπου 1 εως 1,5μ χωρίς φύλλα και πάνω σε μικρές ή μεγάλες ολοστρόγγυλες καταπράσινες μπάλες, μια αισθητική πολύ διαδεδομένη στην γειτονική μας Ιταλία. Αντίθετα οι φυλλοβόλες ποικιλίες ανθοφορούν πρώτα και ύστερα αναπτύσσουν φύλλα και διαθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στη χρωματική παλέτα των ανθέων τους από το λευκό εως το ροζ, το φουξ και το κόκκινο ακόμη, ενώ το σχήμα του λουλουδιού τους διαφοροποιείται ανάλογα, πάντα όμως έχει ξεχωριστά μεγάλου σχήματος σέπαλα που διευκολύνουν τον επικονιασμό του είδους. Οι κυριότερες απο αυτές στην χώρα μας είναι η stellata και η soulangeana, χαμηλοί καλλωπιστικοί θάμνοι που δύσκολα αποκτούν σχήμα και ύψος, εμφανίζουν όμως χοντρά χνουδωτά μπουμπούκια που ανοίγουν όλη την Άνοιξη και θυμίζουν εκείνα της τουλίπας και του κυκλάμινου. Τέλος, πολύ σημαντικές παράμετροι για την ανάπτυξη του είδους παραμένει το σωστό και τακτικό πότισμα και η συνεπής λίπανση, ειδικά την Άνοιξη 3 φορές μηνιαίαως, χωρίς εξαιρέσεις. Το κλάδεμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν εκπρόσωπο του φυτού αυτού, πρώτον διότι έχουν ήδη σχήμα από μόνα τους και δεύτερον διότι απαιτείται αυστηρά η συνδρομη ειδικού σε αυτόν τον τομέα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μανώλια σε ότι ποικιλία, ύψος ( 1μ -2,5μ-3,5μ ) και σχήμα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.