• The Garden Magazine
• Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης 
• ΑγροΤύπος 
• natura2009
• kiwi garden
• Greek Orchid Society

Στην καρδιά του καλοκαιριού όπου η ζέστη και η έντονη ηλιοφάνεια κυριαρχούν, το μυαλό πολλές φορές αναπόφευχτα τρέχει προς τροπικούς παραδείσους όπου το υγρό στοιχείο να δεσπόζει παντού, άψογα πλαισιωμένο από πληθώρα καταπράσινων φουντωντών φυτών με πολύχρωμα πανέμορφα λουλούδια και σπάνια και περίτεχνα φυλλώματα. Με βάση λοιπόν αυτήν την απόλυτη καλοκαιρινή εικόνα τα Φυτώρια Κέντια λόγω της μακροχρόνιας ενασχόλησης με το αντικέιμενο παρουσιάζουν ένα φυτό πολύ διαφορετικό από τα συνηθισμένα που αποτυπώνει τόσο με την φυσιολογία του όσο και με την συμπεριφορά του την αίσθηση του τροπικού κλίματος στο έπακρο, την colocasia esculenta. Πρόκειται για ένα αρκετά εντυπωσιακό στην όψη πράσινο θάμνο με καταγωγή απο την μακρινή Ασία που διεκδικεί τον τίτλο ενός από τα αρχαιότερα βρώσιμα φυτά του πλανήτη. Αν και τοξικό όταν είνα ωμό, η colocasia έχει μακρά ιστορία ως βασικό συστατικό της μαγειορικής πολλών λαών της Κ. και Ν. Ασίας, ιδιαίτερα όσον αφορά την ρίζα του που αποτελεί ένα άριστο σύμπλεγμα βιταμινών και ιχνοστοιχείων. Τα τεράστια καταπράσινα φύλλα του σε σχήμα καρδιάς δεν χρησιμέυουν ως φαγητό όπως και ο σαρκώδης κορμός του. Αντίθετα εξυπηρετούν μόνο αισθητικές ανάγκες καθώς δημιουργούν ένα περιβάλλον υπερβολικής βλάστησης με το έντονο πράσινο χρώμα τους. H colocasia είναι αρκετά υδρόφιλη και ταχύτατη σε ανάπτυξη με αποτέλεσμα να απαιτεί αξιόλογες ποσότητες νερού για να μεγαλώσει και να επεκτείνει το ριζικό της σύστημα. Όοσ περισσότερο νερό και υγρασία έχει τοσο πιο γρήγορα και εύκολα θα δημιουργήσει ένα πλούσιο και ολοζώντανο φύλλωμα. Μεγαλύτερος εχθρός της είναι τα έντομα και τα παράσιτα εξαιτίας του γεμάτο χυμούς κορμού της που προσελκύει κάθε είδους μικροοργανισμούς και αποτελεί το απόλυτο δέλεαρ για αυτούς. Ιδανικό σημείο φύτευσης είναι οι σκιερές και ημισκιερές θέσεις με την θερμοκρασία να μην εγκαταλείπει ποτέ τους 8-10 βαθμούς το Χειμώνα και τους 30-35 το καλοκαίρι που ταυτόχρονα έχουν άμεση πρόσβαση σε νερό και οργανική ύλη. Σε ρηχές λίμνες ή άλλα παραθαλάσσια ή παραλίμνια μέρη ζεστά όλο το χρόνο η colocasia ζεί και αναπτύσσεται άνετα όπως για παράδειγμα στη Ν. Αυστραλία όπου για του λόγου το αληθές υπάρχουν ποικιλίες του φυτού που μπορούν να χαρακτηριστούν και αποκλειστικά υδρόβιες. Στην Ελλάδα επιβιώνει μόνο σε χώρους εσωτερικούς, προστατευμένους, με πλήρη ρύθμιση των εκεί συνθηκών και με απόλυτο έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας. Τα χώματα που χρειάζεται σε αυτήν την περίπτωση οφείλουν να έχουν σοβαρά ποσοστά οργαννικής ύλης, καθώς και αποτελεσματικά αποστραγγιστικά στοιχεία, ώστε να αποφεύγεται κάθε είδους κίνδυνος σαπίσματος λόγω υπερβολικής δόσολογίας στη βολβοειδή ρίζα της colocasia. Τέλος, από τα σημαντικότερα στάδια στην υγιή και ασφαλή ανάπτυξη του φυτού είναι η τακτική μηνιαία του λίπανση με σκευάσματα πλήρη και εξειδικευμένα σε φυτά εσωτερικού χώρου.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε colocasia esculenta κατόπιν ειδικής παραγγελίας κατευθεάν από το εξωτερικό σε μεγάλα μεγέθη. 

Το έδαφος για τις καλλιέργειες και γενικά το χώμα, ακόμα και αυτό που σε μικροποσότητες χρησιμοποιείται ερασιτεχνικά στο σπίτι, είναι το βασικότερο, πολυτιμότερο και σημαντικότερο εργαλείο με το οποίο ο καθένας που θέλει να ασχοληθεί σοβαρά με το αντικείμενο οφείλει να προσέχει και να μεριμνά. Οι επαγγελματίες σίγουρα ακολουθούν κάθε χρόνο ειδικές διαδικασίες απολύμανσης είτε με χημικά φάρμακα, είτε απλά με άλλες μεθόδους όπως ο ατμός ή η έντονη και καθοδηγούμενη ηλιακή ακτινοβολία. Τα Φυτώρια Κέντια σας προτείνουν εύκολους οικολογικούς τρόπους ώστε ο καθένας, ακόμα και ερασιτεχνικά, όπου και αν βρίσκεται να μπορεί να εφαρμόσει με απολυτη επιτυχία. Ο πρώτος από αυτούς τόσο σε χρήση όσο και σε αποτελεσματικότητα, είναι η ατμο-απολύμανση ή αλλιώς απολύμανση με ατμολέβητα. Υπο την καθοδήγηση του Louis Pasteur που πρώτος την ανακάλυψε, η μέθοδος αυτή έχει την ιδιότητα να εξολοθρεύει τους βλαβερούς μικροργανισμούς και τα έντομα εγκλωβίζοντας αξιόλογες ποσότητες ατμού μέσα στο έδαφος δημιουργώντας ένα ασφυκτικό περιβάλλον 75 βαθμών Κελσίου. Για εσωτερικούς χώρους, αν και απαιτείται κατάλληλος εξοπλισμός και ειδκό μηχάνημα με δυνατότητα μετακίνησης, αποτελεί την μοναδική τόσο επιτυχημένη μέθοδο με διάρκεια και εμφανή αποτελέσματα. Σε απόλυτα βιολογική βάση και χωρίς να βλάπτει το περιβάλλον η ατμοαπολύμανση αποστειρώνει μεγάλο τμήμα των εδαφών επαναφέροντας τα στην αρχική υγιή και άκρως παραγωγική τους κατάσταση, αυξάνοντας τις πιθανότητες για σωστές και πλούσιες παραγωγές. Δεύτερη σε σειρά κατάταξης είναι η ηλιοαπολύμανση, με την βοήθεια του ηλίου και της υψηλής θερμοκρασίας που αυτός παράγει κατά τη διάρκεια της ημέρας. Χωράφια και λοιποί εξωτερικοί χώροι που διαθέτουν μερική υγρασία εως εκείνη τη στιγμή, καλύπτονται με κομμάτια πλαστικού ειδικής χρήσης, πυκνότερου και ανθεκτικότερου από τα συνηθισμένα, και ένα στρωμμα 3εκ με απλό χώμα. Η ηλιακή ακτινοβολία εισχωρεί στο εσωτερικό των εδαφών και περιορίζεται εκεί για πολλές ώρες και μέρες αυξάνοντας δραμματικά την θερμοκρασία της γης και καταστρέφοντας οτιδήποτε ζωντανό υπάρχει μέσα της. Οι μικροοργανισμοί και τα βακτήρια επιβιώνουν μέχρι τους 60-70 βαθμούς Κελσίου για 5-8 λεπτά, τα αυγά τους όμως που διατηρούνται σε αφυδατωμένη μορφή μέχρι και 10 χρόνια δεν τα καταφέρνουν για πολύ χρονικό διάστημα στους 70-80 βαθμούς. Σε αυτό το σκεπτικό κινείται και η τρίτη μέθοδος που καλύπτει καθαρά ερασιτεχνικές ανάγκες, καθώς η ποσότητα του χώματος που απολυμαίνεται σε αυτήν την περίπτωση είναι μόνο 15 εως 20 κιλά maximum. Σε ειδικούς φούρνους που χρησιμοποιούνται μονο για αυτήν την εργασία και ειδικού σχήματος ρηχά ταψάκια τοποθετείται ικανή ποσότητα χώματος σε ανάμειξη με άργιλο που κατακρατά την υγρασία και τύρφη που εισχωρεί στα κενά, και δημιουργείται ένα συμπαγές στρώμα. Ολόκληρο το μείγμα μαζί με το δοχείο του μπαίνει σε σακκούλες ψησίματος, απλές αλλά αποστειρωμένες όμως από αυτές των σούπερ μάρκετ για τα τρόφιμα και η διαδικασία ολοκληρώνεται με την βοήθεια της θερμοκρασίας όταν αυτή αγγίξει τους 250 βαθμούς για μια ώρα. Απαραίτητη προυπόθεση για την απόλυτη επιτυχία όλου του εγχειρήματος είναι η μερική υγρασία που οφείλει να περιέχεται στο μείγμα, τουλάχιστον 10-20 % ώστε να εξαλειφθούν όχι μόνο οι μύκητες και τα υπόλοιπα βακτήρια, αλλά και τα αυγά τους που θα προκαλέσουν μελλοντικά τα ίδια προβλήματα. Το νέο αποστειρωμένο χώμα μπορεί να χρησιμοποιηθεί αφού κοσκινιστεί, αυτούσιο για μεταφυτεύσεις σε παρτέρια ή γλάστρες, αλλά και ως κομπόστ σε λαχανικά ή βιολογικό λίπασμα Φυσικά όσο περισσότερη ποσότητα μπορεί κανείς να επεξεργαστεί με αυτόν υον τρόπο τόσο το καλύτερο το αποτέλεσμα για τα φυτά του και τα λουλούδια, αν και είναι αρκετά δύσκολο και χρονοβόρο. Τέλος πολύ σημαντική λεπτομέρεια και συστατικό της επιτυχίας παραμένει η καθαριότητα και πλήρης αποστείρωση των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν, ούτως ώστε να μην μεταφερθεί καποιο μικρόβιο ή άλλη αρρώατια στο υπάρχον χώμα δημιουργώντας νέα προβλήματα.  

Το 2017 είναι η χειρότερη χρονιά στην ιστορία των φοινικοειδών για την πατρίδα μας, τόσο από την πλευρά της αρρώστιας εξαιτίας του γνωστού πλέον σκαθαριού που προσβάλλει το κεντρικό ριζικό σύστημα και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό του φυτού, όσο και από την πλευρά του απόλυτου παγετού που με την μακρά διάρκεια του κατέστρεψε φυτά πολλών ετών ογκώδη, πανέμορφα και πανάκριβα. Και στις δύο περιπτώσεις η πρώτη λύση είναι η αντικατάσταση του φοίνικα με κάποιον καινούργιο, διαδικασία δαπανηρή, πολύ κοπιαστική αλλά και χρονοβόρα, καθώς προυποθέτει την κοπή του προυγούμενου με ειδικά εργαλεία και την τοποθέτηση του νέου με γερανό και εξειδικευμένα μηχανήματα λόγω βάρους και μεγάλου όγκου. Όλα αυτά οριοθετούν έναν κύκλο εργασιών μακρύ και επιπονο που απαιτεί πολλά χρήματα, κόπο και ειδικευμένες γνώσεις σε όλα τα επιπεδα. Για αυτόν τον λόγο τα Φυτώρια Κέντια σε συνεργασία με τους έμπειρους εξωτερικούς συνεργάτες τους προτείνουν μια πιο εύκολη και πρωτοποριακή λύση, αρκετά πιο εφικτή και οικονομικότερη. Ο φοίνικας όταν νεκρώνει,  ξεραίνονται όλα τα φύλλα του στην κορυφή και το φυτό αδυνατεί να αναπτύξει νέο φύλλωμα με αποτέλεσμα ο κορμός του εσωτερικά να χάνει όλη την ελαστικότητα και την ευκαμψία του. Ωστόσο παρόλη την ολοκληρωτική του καταστροφή, εξωτερικά το φυτό παραμένει αισθητικά άθικτο και απόλυτα σώο και συμπαγές, καθώς η καρύδα των φοινικοειδών σπάνια σαπίζει. Αυτή η μικρή λεπτομέρεια είναι και το βασικό λιθαράκι στην σκέψη αναδιαμόρφωσης του φυτού με τεχνητό τρόπο εύκολα και γρήγορα χωρίς ξηλώματα και ταλαπωρία. Το πρωτο βήμα στην διαδικασία είναι η κοπή οριζοντίως στην κορυφή της καρύδας στη βάση των φύλλων ενός ικανού τμήματος με σκοπό να δημιουργηθεί μια όσο το δυνατόν λεία και οριζόντια επιφάνεια που θα αποτελέσει και το πρώτο βήμα των εργασιών. Στη συνέχεια με ηλεκτρικό πριόνι αφαιρείται σταδιακά όλο το εσωτερικό κομμάτι με την βοήθεια κάθετων τομών σε όλη την εσωτερική επιφάνεια και σε πολύ κοντινή απόσταση απο την εξωτερική πλευρά δημιουργώντας έναν δακτυλιο πάχους τουλάχιστον 10 εκατοστών που θα λεοτουργήσει μελλοντικά και σαν μονωτικό υλικό. προφυλάσσοντας κάθε εσωτερικό τμήμα από αντίξοες εξωτερικές συνθήκες. Το βάθος των τομών δεν είναι απαραίτητο να ξεπερνά τα 60-70 εκατοστά, ούτως ώστε οποιαδήποτε άλλη διαδικασία επεξεργασίας του εσωτερικού να πραγματοποιείται εύκολα και γρήγορα. Το επόμενο βήμα είναι η μόνωση του ολόκληρου του φοίνικα μέσα έξω με βερνίκι ή καποιο άλλο διαφανές υλικό παχύρευστο που δεν θα επιτρέπει την υγρασία ή τους μικροοργανισμούς να εισχωρούν και να προκαλλούν κάποια ζημιά. Σε περίπτωση που χρειαστεί μπορεί να περαστεί και δεύτερη και τρίτη φορά το στρώμα της μόνωσης προκειμένου να θωρακιστεί απόλυτα κάθε σημείο των επιφανειών. Τέλος στην βάση της καρύδας απαραίτητη κρίνεται και μια επιπλέον στερέωση με μπετόν ή κάποιο άλλο υλικό ώστε να διασφαλιστεί η σταθερότητα της σε περίπτωση ισχυρού ανέμου ή απότομης και ξαφνικής νεροποντής. Με τον τρόπο αυτόν έχει δημιουργηθεί μια απόλυτα στεγανή και ταυτόχρονα όμορφη θήκη που αισθητικά διατηρεί τα τροπικά χαρακτηριστικά του φοίνικα, εσωτερικά όμως  λειτουργεί σαν μια κανονική γλάστρα με μοναδικό της μειονέκτημα το γεγονός οτι δεν μετακινείται και οτι δεν έχει σύστημα αποστράγγισης. Συνήθως σε αυτήν την περιπτωση τοποθετούνται διάφορα φυτά με τη δική τους γλάστρα για να επιτευχθεί ή άριστη απαιτούμενη αποστράγγιση των χωμάτων. Ιδανικό παράδειγμα θάμνου που μπορεί άριστα να κοσμήσει μια παρόμοια "γλάστρα φοίνικα " είναι το μπαμπού ή κάποιο βιβούρνο που διαθέτει πλούσιο φύλλωμα και ταιριάζει στον τροπικό χαρακτήρα της βάσης. Πολύ ταιριαστή θα μπορούσε να ήταν και μια σύνθεση φυτών εξωτερικού χώρου, είτε ανθισμένων πολυετών θάμνων, είτε εποχιακών λουλουδιών, πάντα όμως φυτεμένων σε μεγάλες πλαστικές γλάστρες για την απαιτούμενη αποστράγγιση. Παρακάτω αποτυπώνεται με φωτό ο ακριβής τρόπος με ένα ένα τα βήματα της διαδικασίας, ώστε να γίνει η εργασία απόλυτα σαφής και αντιληπτή σε όλες της τις φάσεις. Καλή επιτυχία!!

Στην χώρα μας δυστυχώς τα είδη που έχουν ευρεία διάδοση και μεγάλη κατανάλωση είναι εκείνα που παραδοσιακά όλα τα χρόνια εξυπηρετούν αισθητικούς και μόνο σκοπούς, παράγοντας πολλά πολλά λουλούδια χωρίς όμως να διαθέτουν την ελάχιστη αντοχή στο κρύο του χειμώνα και την ξηρασία του καλοκαιριού. Στο εξωτερικό αντίθετα το σκεπτικό που επικρατεί είναι εντελώς διαφορετικό ωθώντας τους ανθρώπους να επιλέγουν είδη ανάλογα με τις ανάγκες τους, δίνοντας προτεραιότητα στην πρακτικότητα βασικά και κατά δεύτερον στην αισθητική. Ένα τέτοιο είδος με αρκετή πολυπλοκότητα και παράλληλα απίστευτη προσαρμοστικότητα είναι και το junkus. Πρόκειται για έναν θάμνο πολυ ξεχωριστό σε εμφάνιση που θυμίζει περισσότερο τα αγρωστώδη που χρησιμοποιούνται στους κήπους ( στύπα και φεστούκα ), με τα μικρά λογχοειδή φύλλα του, με αποτέλεσμα πολλοί να το μπερδεύουν με το κοινό γρασίδι. Αγαπά τις προσήλιες ή ημισκιερές θέσεις, όλων των ειδών τα χώματα και προσαρμόζεται σε όλα τα επίπεδα του ph. Είναι πολυετές και πολλαπλασιάζεται με ριζώματα πολύ εύκολα και με ταχύτατο ρυθμό, που πολλές φορές χαρακτηρίζεται και επιθετικός. Έχει πολλά κοινά γνωρίσματα με το μπαμπού τόσο στην εμφάνιση όσο και στην συμπεριφορά, με μοναδική του διαφορά το τελικό ύψος, καθώς σχεδόν ποτέ δεν ξεπερνά τα 1,5 μέτρα. Το junkus δεν κλαδεύεται ποτέ και ανήκει σε μια οικογένεια με πάρα πολλούς εκπροσώπους που ο καθένας τους έχει και διαφορετική πολύ ενδιαφέρουσα χρήση, άλλοι ζούν και αναπτύσσονται μέσα σε ενυδρεία ( acutus), άλλοι είναι ιδανικοί για παραθαλάσσιες φυτεύσεις ( maritimus ) και άλλοι για άκρως εκκεντρικές διακοσμήσεις εσωτερικών χώρων. Στην Αμερική οι ποικιλίες που εχουν την μεγαλύτερη διάδοση είναι εκείνες που επιβιώνουν σε λίμνες, ρυάκια και ποτάμια, παράγουν ασφαλές καταφύγιο στην ενδημική πανίδα, όπως κουνέλια και κάστορες και περιορίζουν την ανεξέλεγκτη ροή των υδάτων. Ακόμη πολύ δημοφιλή είναι και τα junkus που κοσμούν τις περίφημες παραλίες της Ν.Καλιφόρνια  όπου οι δυνατοί άνεμοι και η υπερβολική αλατότητα του νερού αποτρέπει την σωστή ανάπτυξη και επιβίωση οποιουδήποτε άλλου είδους. Τέλος, ένα μυστικό που αφορά τα juknus είναι ότι λόγω του επεκτατικού τους χαρακτήρα, πολύ σοφό θα ήταν να περιορίζονται τοπικά, ειδικά όταν εφαρμόζονται σε κήπους και παρτέρια, ούτως ώστε να μην καταπνίγουν άλλα γειτονικά είδη. Αυτό μπορεί να συμβεί με πολλές μεθόδους γνωστές λίγο πολύ σε όσους ασχολούνται με την κατασκευή και την συντήρηση κήπων σε επαγγελματικό επίπεδο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε junkus τις περισσότερες εποχές του χρόνου κατόπιν παραγγελίας.

Στην μακρινή Ν. Ζηλανδία, όπου τα πυκνά και καταπράσινα δάση εναλλάσσονται με απότομους γκρεμούς, πλούσια ποτάμια και σμαραγδένιες λίμνες δημιουργώντας ένα μαγευττικό και ταυτόχρονα άκρως τροπικό σκηνικό, υπάρχει, ζεί και αναπτύσσεται ένα μικροσκοπικό φυταδάκι που ονομάζεται μουλενμπέκια. Πρόκειται για ένα φυτό με εντυπωσιακό σκούρο πράσινο ολοστρόγγυλο φύλλωμα που έχει μια μοναδική ιδιότητα:συγκρατεί τα εδάφη στις παρυφές των δασών. Λόγω της έντονης επεκτατικήςτου τάσης, όσο ανατύσσεται οι ρίζες του ενώνονται με εκείνες των δέντρων δημιουργώντας ένα ανθεκτικό και παράλληλα ελαστικό πλέγμα, που παγιδεύει μεγάλες ποσότητες εδάφους και χώματος ακόμα και στην περίοδο των έντονων βροχοπτώσεων. Αποφεύγεται με αυτόν τον τρόπο η διάβρωση των εδαφών και η περαιτέρω αλλοίωση τους που παρατηρείται πολύ συχνά κατά την χειμερινή ή την φθινοπωρινή περίοδο. Η μουλενμπέκια χαρακτηρίζεται από ταχύτατη ανάπτυξη, είναι ημιφυλλοβόλα και εμφανίζει κατά τους φθινοπωριμούς μήνες ένα πολύ λεπτό και δυσδιάκριτο λουλουδάκι. Δεν ανθίζει πλούσια, όμως αναπτύσσεται υπερβολικά εύκολα και προσαρμόζεται ακόμα και στα πιο άγονα και σκληρά εδάφη. Αν και στην Έλλαδα εμφανίζεται σε μικρά μεγέθη, το φυτό έχει πολύπλοκο ριζικό σύστημα που του επιτρέπει να προσαρμόζεται γρήγορα και σωστά ακόμα και σε γλάστρες διακοσμώντας σημεία εσωτερικών χώρων, δυσπρόσιτα και απομονωμένα. Απαραίτητη η διαδικασία του κλαδέματος ακόμα και σε πολύ νεαρά φυτά με τελικό σκοπό τον περιορισμό από την μια πλευρά και την ενδυνάμωση της ρίζας από την άλλη. Αγαπά τον ήλιο, αλλά και στην σκιά αντέχει άνετα χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα, αρκεί να υπάρχει άριστη αποστράγγιση των εδαφών, πράγμα που στην γλάστρα είναι πιο δύσκολο από οτι στο εδάφος. Στην Ευρώπη εμφανίστηκε για πρώτη φορά πριν αρκετές δεκαετίες μέσω του Αλσατού βοτανολόγου από τον όποιο πήρε και το ονομά της και έκτοτε καλλιεργείται συστηματικά σε θερμοκήπια της Βορειας Όλλανδίας. Επειδή είναι εισαγώμενο είδος δεν συναντάται εύκολα σε φυτώρια παρά μόνο σε εκείνα που ειδκεύονται σε φυτά εσωτερικού χώρου και έχουν την δυνατότητα να εισάγουν. Τέλος, αν και πολλές φορές ξεγελά με την εξωτερική λεπτεπιλεπτή του εμφάνιση, η φουντωτή όψη που αποκτά με τον καιρό το καθιστά στα δημοφιλέστερα φυτά που ζουν και αναπτύσσονται προστατεύοντας τα δάση και τα πολύ μεγαλύτερου μεγέθους δέντρα μέσα σε αυτά.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μουλενμπέκια σε μικρά ή μεσαία μεγάθη σχεδόν όλο το χρόνο.