Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: φυτά για εσωτερικές κόγχες

Τα αγλαόνεμα είναι μια μεγάλη οικογένεια τροπικών φυτών με πάρα πολλές υποποικιλίες, ελάχιστες από τις οποίες είναι γνωστές και προσβάσιμες στην χώρα μας. Διακρίνονται για τα πολυποίκιλα φυλλώματα τους, που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα χρωμάτων και σχημάτων, εως την τεράστια αντοχή τους σε περιορισμένους και δυσλειτουργικούς χώρους. Από το κόκκινο και το σκούρο καφέ εως και το γκρι ή το απόλυτο λευκό, με λευκές βούλες ή μονόχρωμα, τα αγλαόνεμα ζούν και αναπτύσσονται εύκολα αλλά σχετικά αργά, δημιουργώντας ασυνήθιστους χρωματικούς συνδυασμούς. Ιδανικά για διακοσμήσεις εσωτερικών χώρων, ειδικά με συγκεκριμένες διαστάσεις, χρησιμοποιούνται πολύ συχνά χάρις στην πλούσια χρωματική παλέτα που καλύπτουν.Τα περισσότερα είδη αγλαόνεμα αντέχουν σε σημεία άνυδρα και ελαφρώς σκοτεινά για χρόνια, καθώς η ανάπτυξή τους παραμένει περιορισμένη και οι απαιτήσεις τους σε φως και νερό πολύ συγκεκριμένες. Παλιότερα είχαν ευρύτατη χρήση σε ξενοδοχεία και χώρους γραφείων λόγω των λιγοστών τους αναγκών, αλλά και του σχετικά μικρού τους μεγέθους. Δεν ξεπερνούν ποτέ τους 70 με 80 πόντους σε ύψος, ενώ πολλαπλασιάζονται αναπτύσσοντας νέους βλαστούς από την ρίζα, φουντώνοντας περισσότερο παρά ψηλώνοντας. Χρειάζονται πολύ καλής ποιότητας χώμα, συνήθως τύρφη ξανθιά εμπλουτισμένη, που εξασφαλίζει την άριστη αποστράγγιση και τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά για ένα τόσο τροπικό φυτό. Το λίπασμα σε μηνιαία βάση δεν πρέπει να λείπει σχεδόν ποτέ απο την καθημερινή τους ρουτίνα περιποίησης. Εξαίρεση αποτελούν οι λευκές ποικιλίες για την ευαισθησία που επιδεικνύουν γενικά. Οι ανάγκες τους σε νερό είναι σίγουρα ακόμα λιγότερες, ενώ η μεταφύτευση παραμένει ένα θέμα. Είναι απαραίτητο το φυτό να έχει ριζώσει πολύ καλά και να επικρατεί υψηλή ημερήσια θερμοκρασία για να υπάρξει η απόλυτη επιτυχία.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε πολλές ποικιλίες αγλαόνεμα όλο το χρόνο σε διάφορα μεγέθη.

Η γαρδένια είναι ένα πολύ αγαπητό και δημοφιλές φυτό, δελεαστικό σε όλους όχι μόνο εξαιτίας της εκπληκτικής του μυρωδιάς, αλλά και λόγω του καταπράσινου και γυαλιστερού φυλλώματός του. Αυτά τα χαρακτηριστικά του σε συνδυασμό με την ευαίσθητη και ντελικάτη φύση του, ήταν και η αφορμή για την χρήση του σε πολλές διασταυρώσεις, όχι όμως πάντοτε με επιτυχή αποτελέσματα. Η θεαματικότερη από αυτές οδήγησε στην δημιουργία ενός νέου είδους, που διακρίνεται από παρόμοια γνωρίσματα, έχει όμως περισσότερη αντοχή στις έντονες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας. Το τάπερ μοντάνα ή αλλιώς μοσχογαρδένια, είναι σχεδόν άγνωστο στο ευρύτερο κοινό, καθώς δεν μετρά περισσότερο από μια πενταετία στα φυτώρια της ελληνικής αγοράς. Το άνθος του, αν και μικρότερο σημαντικά από εκείνο της γαρδένιας, έχει τον ίδιο υπόλευκο χρωματισμό και εξίσου χαρακτηριστική και απαλή ευωδιά, ενισχύοντας σε όποιον το μυρίσει την αίσθηση του μοναδικού και του φρέσκου. Το φύλλωμα του εντούτοις παρουσιάζει σημαντική διάκριση από εκείνο της γαρδένιας καθώς έχει ανοιχτότερο χρώμα και μαλακότερη στιλπνή υφή. Δεν ανήκει στα ευαίσθητα είδη, επιβιώνοντας σε ξηρά περιβάλλοντα με έντονη ζέστη αλλά και κρύο ταυτόχρονα. Εάν προσαρμοστεί τον πρώτο χρόνο στον εξωτερικό χώρο όπου θα τοποθετηθεί, τον δεύτερο δεν θα παρουσιάσει κανένα άλλο πρόβλημα. διότι σπάνια νοσεί και ακόμα πιο σπάνια μαραζώνει. Δεν συμπαθεί μέρη και σημεία με έντονο ηλιακό φώς, αντίθετα οι ημισκιερές θέσεις είναι ότι καλύτερο για γρήγοροτερη και ασφαλέστερη ανάπτυξη. Ανθοφορεί όλη τη Άνοιξη και το Καλοκαίρι, ίσως με τις ανάλογες λιπάνσεις και ως τον Σεπτέμβριο. Δεν κλαδεύεται δραστικά, μόνο κορφολόγημα σε τακτά χρονικά διαστήματα και με την πρέπουσα προσοχή και ακρίβεια. Είναι στην πραγματικότητα ένας μεσαίου μεγέθους θάμνος για τον κήπο ή την βεράντα σας με ευχάριστες νότες απαλού, δροσιστικού αρώματος, ικανός να ομορφύνει τον χώρο αλλά και να καλύψει πιθανές κατασκευαστικές ατέλειές του.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τάπερ μοντάνα σε ένα μεσαίο ή και μικρό μέγεθος καθόλη την διάρκεια της Άνοιξης και του Καλοκαιριού σε αρκετά οικονομικές τιμές.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 70, όπου η άνθηση του κινήματος των λουλουδιών και των χίπις διαφοροποίησε την νοοτροπία του μέσου ανθρώπου, ήταν διάχυτη παντού η ανάγκη για μια νεοεκκολαπτόμενη οικολογική συνείδηση, με απώτερο σκοπό την επιστροφή στην φύση και την άμεση εφαρμογή αυτού στην καθημερινή ζωή όλων. Αυτή η τάση αποτυπώνεται στην αλλάγή στον τρόπο διακόσμησης του εσωτερικού χώρου μεγάλων διαμερισμάτων στις πιο γνωστές μεγαλουπόλεις της εποχής, με κυρίαρχο θέμα τα φυτά και τα λουλούδια μεν αλλά με ειδικές τεχνικές, διαφοροποιημένες από τις προηγούμενες, με πιο δημοφιλή εκείνη του τεράριουμ. Πρόκειται για μεσαίου μεγέθους γυάλινα κλουβάκια, συνήθως στενόμακρα ή οκταγωνικού σχήματος με συγκεκριμένες διαστάσεις, μεταλλικό σκελετό και υδατοστεγές δάπεδο. Εκτός από τις προδιαγεγραμμένες φόρμες στα διάφορα καταστήματα της αγοράς, υπάρχουν σήμερα και πολλά είδη με ξεχωριστά κομμάτια που εύκολα και γρήγορα μπορεί οποιοσδήποτε να κατασκευάσει και μόνος του, καθορίζοντας ο ίδιος τη μορφή και τις διαστάσεις του εκάστοτε δοχείου. Πέντε είναι οι κυριότερες προυποθέσεις ενός επιτυχημένου τερράριουμ: το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστεί, ο φωτισμός, να είναι ο επαρκής, το πότισμα, να έχει την σωστή αναλογία, η αποστράγγιση, να είναι άριστη και τα φυτά, να επιλεγούν με προσοχή για αυτήν την εργασία. Πρώτον και κυριότερον, σε οτι αφορά τον φωτισμό, απαραίτητο είναι το φιλτράρισμα και ο περιορισμός του, τουλάχιστον τις πρώτες εβδομάδες, ούτως ώστε τα φρεσκοφυτεμένα φυτά να ξεπεράσουν με επιτυχία το στάδιο της προσαρμογής που ακολουθεί εκείνο της μεταφύτευσης.και να αποκτήσουν σιγά σιγά δυνατότερο ριζικό σύστημα. Η τυχόν αλλαγή στη θέση του δοχείου μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα δεν είναι ικανή να επηρεάσει αποφασιστικά και είναι οπωσδήποτε μέσα στα επιτρεπόμενα όρια, αρκεί να μην έχει πολύ δραστικό χαρακτήρα. Σε αυτό το σημείο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και τεχνητό φως με ειδικές λάμπες, που ταυτόχρονα καλύπτουν και το θέμα της θερμοκρασίας. Η παντελής έλλειψη φωτός, έστω και για το λίγο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ωρών, είναι φυσικά και ένα από τα βασικότερα προβλήματα του όλου εγχειρήματος και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ολική καταστροφή του ζωντανού περιεχομένου ενός τεράριουμ. Δεύτερο σε ιεραρχία είναι το πότισμα και γενικά η δοσολογία του νερού και της υπάρχουσας υγρασίας που αυτό συνεπάγεται. Λόγω της απουσίας κατάλληλης διόδου για την αποστράγγιση, οι ποσότητες νερού που απαιτούνται για την ασφαλή ανάπτυξη των φυτών οφείλουν να είναι σε απόλυτη αναλογία με αυτές που δύναται το δοχείο να απορροφήσει. Διαφορετικά, η επιπλέον ποσότητα που θα περισσεύει κάθε φορά θα εγκλωβίζεται στις ρίζες των φυτών προκαλώντας ταχύτατα σε ολόκληρο το σύστημα άφθονες μυκητιάσεις, σηψηριζία και τελικά μαρασμό. Βέβαια απαραίτητη είναι και η πρόσθετη τοποθέτηση διαδοχικών στρωμάτων άμμου, άργιλου, φλούδας, περλίτη ή άλλου απορροφητικού υλικού κατάλληλου για αποστράγγιση, με σκοπό να διοχετεύεται αρχικά όλη η ποσότητα νερού εκεί και αργότερα να διενέμεται σταθερά και παροδικά σε ολόκληρο το περιβάλλον του τεράριουμ, είτε στις ρίζες των φυτών, είτε στον υπόλοιπο άνω χώρο. Ασφαλέστερη και προτιμώτερη λύση παραμένει και στην περίπτωση αυτή ο συνεπής εβδομαδιαίος ψεκασμός με υδατοδιαλυτό λίπασμα σε μικρές ποσότητες , διαδικασία που ταυτόχρονα εξασφαλίζει την άριστη αποστράγγιση, προστατεύει από τον κίνδυνο της υπερδοσολογίας και συνάμα προσφέρει περισσότερες θρεπτικές ουσίες απευθείας στο φυτό, δημιουργώντας γύρω του ένα πλούσιο μικροπεριβάλλον με ουσίες ανάλογης αξίας με εκείνες που υφίστανται το φυσικό του. Πολύ σημαντικό είναι και το υλικό της κατασκευής ενός τεράριουμ, διάφανο, αδιάβροχο, ελαφρύ και εύχρηστο στη διαχείριση, ιδανικό είναι το γυαλί σε πρώτη φάση, το πλεξιγκλάς και το απλό πλαστικό σε δεύτερη. Το άνω μέρος, αποσπώμενο ή όχι, δημιουργεί συνθήκες θερμοκηπίου, επιτρέποντας το φως να διεισδύσει σε όλο το χώρο, εγκλωβίζοντας την υγρασία και προστατεύοντας τα φυτά από τυχόν βλαβερούς εξωτερικούς παράγοντες. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα το γυαλί σίγουρα υπερτερεί, διότι δεν συγκρατεί βακτήρια, καθαρίζεται εύκολα και αποτελεσματικά χωρίς να θαμπώνει, διατηρώντας την αίσθηση του καθαρού και του διάφανου σε όποιον το κοιτάζει με θαυμασμό. Τέλος, όσον αφορά την επιλογή των φυτών, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται κατακόρυφα, καθώς όλα τα είδη δεν επιβιώνουν, ούτε προσαρμόζονται σε ανάλογα περιβάλλοντα, ειδικά εκείνα με άφθονη, συνεχή ανθοφορία. Φτέρες, κισσός, φιττόνια, χαμεδόρεα, υπόεστες, μπουκαρνέα, νολίνα, παχύφυτα, μικρά φοινικοειδή εσωτερικού χώρου, σπαθίφυλλο, σιγκόνιο, κρότον, δράκαινες, σανσεβιέρα, διάφοροι φίκοι, αρέκα, σελαγκινέλα, κορδιλίνη, κρασούλα, σεφλέρα, αγλαόνεμο, διάφορα είδη διεφεμπάχιας είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά είδη ενός τεράριουμ. Εξαίρεση στον κανόνα των ανθοφόρων αποτελεί η ορχιδέα που λατρεύει τέτοια περιβάλλοντα με υπερβολική υγρασία και περιορισμένο φωτισμό, ζεί και αναπτύσσεται με ευκολία και τεράστια επιτυχία, ανθίζει και δημιουργεί εξαίσια χρωματικά σύνολα. Μοναδική επιφύλαξη διατηρείται για το σιμπίντιουμ, αφού το είδος αυτό διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα κυρίως λόγω της δυνατότητας του να αποκτά ισχυρό ριζικό σύστημα και σε υποστρώματα με βασικό συστατικό το χώμα και να επιβιώνει σε κήπους ή άλλα ανήλια εξωτερικά μέρη. Φυτά επιρρεπή σε σηψηριζίες και άλλες παρόμοιες αρρώστιες του ριζικού συστήματος είναι προτιμώτερο να αποφεύγονται σε κάθε περίπτωση, όπως πολύ χαρακτηριαστική είναι η αλοκάσια, κυκλάμινο, καλαγχόη, ζαμιόκουλκας, σεντπόλια και άλλα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη κατάλληλα για το περιβάλλον του τεράριουμ καθώς και υλικά ή συμβουλές για την σωστή και ασφαλή τους ανάπτυξη.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από το φυσικό του περιβάλλον, δεν έχει άμεση επαφή με την φύση σε κανένα επίπεδο, δεν την γνωρίζει, άρα ούτε έχει μάθει εμπερικά να λειτουργεί απέναντί της και να της συμπεριφέρεται με τον πρέποντα τρόπο. Τα ζώα και τα φυτά έχουν τουε δικούς τους κανόνες και όρια συντήρησης και επιβίωσης, που είναι εμφανέστατα μόνο σε μια μικρή μειοψηφία κυρίως λόγω της διαρκούς ενασχόλησης τους με αυτά και της ανάλογης αποκτηθείσας εμπειρίας. Όσον αφορά τα φυτά μια πρώτη πολύ απλή και εύκολη επαφή μαζί τους είναι μια βόλτα στο δάσος, όπου κανείς συνατά πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους δέντρα, χαμηλούς ποώδεις θάμνους, βρύα, παραλίμνια φυτά σε ρυάκια και μικρά ποταμάκια και άλλα είδη να συνυπάρχουν όλα σε μια πρωτοφανή αρμονία. Παρατηρώντας τα φύλλα τους, το χρώμα, το μέγεθος, την στιλπνότητα, το σχήμα και την πυκνότητα, διαπιστώνει την διαφορετικότητα τους, αλλά και αρκετά αξιόλογα στοιχεία για την λειτουργία τους, καθώς εκείνα είναι η κυριότερη ένδειξη για τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά του καθενός χωριστά. Σκληρά και δύσκαμπτα φυλλώματα συνήθως παραπέμπουν σε αντίστοιχα σκληροτράχηλα και ανθεκτικότατα φυτά με ελάχιστες απαιτήσεις σε νερό και πλούσιο χώμα, με πολυετή αδαμάντινο χαρακτήρα. Από την άλλη ανοιχτόχρωμα μαλακά φύλλα προέρχονται από τροπικά φυτά που αγαπούν την ζέστη, το νερό και τις σκιερές ή ημισκιέρες θέσεις, όπου αναπτύσσονται προστατευμένα σε έναν κλοιό άλλων δέντρων και φυτών, σαν να βρίσκονται σε ένα πυκνοφυτευμένο δάσος του Αμαζονίου. Πολύ ζουμερά και εύκαμπτα φυλλώματα, όπως μερικών κάκτων και παχυφύτων, υποδηλώνουν την δυνατότητα επιβίωσης ακόμα και σε περιβάλλοντα εντελώς ξηρά και αφυδατωμένα, με συνθήκες απόλυτης έλλεψης νερού ή άλλων υδατοφόρων πόρων. Ακόμα και η αλλαγή στα χρώματα των φύλλων σε έναν ή δύο ανοιχτότερους τόνους είναι και αυτή ενδεικτική της κατάστασης στη οποία έχει περιέλθει το φυτό, καθώς το έντονο ξεθώριασμα είναι το βασικότερο σύμπτωμα της ασφυξίας λόγω περιορισμένου χώρου και της ασυνέπειας στη χορήγηση των απαραίτητων λιπασμάτων. Καφέ κηλίδες και άλλα σημάδια είναι αποδείξεις εμφανέστατης δυσλειτουργίας και επιβάλλουν την απότομη διακοπή του υπερβολικού ποτίσματος και την προσπάθεια για άριστη αποστράγγιση στις γλάστρες. Φύλλα που πέφτουν με ταχύτατους ρυθμούς είναι το οδυνηρό αποτέλεσμα της αντίδρασης του φυτού στην έλλειψη φωτός, μια διαδικασία που πολλές φορές εαν προληφθεί σε πρώιμο στάδιο είναι πλήρως αναστρέψιμη και πολύ επιτυχώς αντιμετωπίσιμη. Τέλος ακόμα και η διεύθυνση του φυλλώματος είναι πολύ διαφωτιστική για την συμπεριφορά του φυτού, εφόσον φυτά κρεμοκλαδή ή αναρριχώμενα προορισμένα να διακοσμούν παράθυρα και πέργκολες, διαφέρουν σε εμφάνιση ριζικά από άλλα θαμνώδη ή ποώδη. Άλλωστε το καλογυαλισμένο φύλλωμα είναι η απόλυτη ένδειξη υγίειας για κάθε φυτό, όσο μικρό και νεαρό και αν είναι.

Όταν την δεκαετία του 70 εμφανίστηκε για πρωτη φορά στην χώρα μας η εισαγωγή φυτών από άλλες χώρες, τροπικών και ασυνήθιστων, και παράλληλα πραγματοποιήθηκε μια σοβαρή προσπάθεια διάθεσης τους στο ευρύ κοινό, πολύ λίγα είδη ήταν τα πιο δημοφιλή ανάμεσα στα δεκάδες που κυκλοφορούσαν αρχικά. Ένα από αυτά ήταν και η πεπερόμια, ένα μικρών διαστάσεων φυτό που η οικογένεια του μετρά περισσότερους από 200 εκπροσώπους σε όλα τα μέρη της Γης, κυρίως στην Ν.Αμερική, την Ασία και λιγότερα στην Αφρική. Λόγω αυτής της μεγάλης γεωγραφικής διασποράς του είδους, οι επιμέρους ποικιλίες του παρουσιάζουν η κάθε μια μεγάλες διαφορές στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου πολύ διαφορετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Άλλα λειτουργούν σαν παχύφυτα, μικροί δηλαδή κάκτοι που αποθηκεύουν ποσότητες νερού στον μαλακό και εύκαμπτο κορμό τους για την διατήρηση τους τις πολύ θερμές μέρες του καλοκαιριού, και άλλα σαν μικρά θαμνάκια μέτριας αλλά συμμετρικής ανάπτυξης με παράξενα άνθη και ακόμα πιο περίεργα φύλλα διάφορων χρωματισμών. Πολύ χαρακτηριστική, για παράδειγμα, είναι η δομή και το σχήμα των φύλλων της πεπερόμιας καπεράτα που θυμίζουν μικρές πράσινες καρδιές με έντονες ανάγλυφες αυλακώσεις στο σκούρου χρώματος πάνω μέρος τους σαν προεξέχουσες νευρώσεις, ενώ στο κάτω μέρος ξεχωρίζουν για την διακριτική τους λαχανί απόχρωση. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι πεπερόμιες είναι φυτά πλούσια σε φύλλωμα, δελεαστικά για το βλέμμα, που αγαπούν τις υψηλές θερμοκρασίες, από 18 εως 25 βαθμούς περίπου, και τον έμμεσο φωτισμό, καθώς πρόκειται στην ουσία για επίφυτα, είδη που ζούν και αναπτύσσονται κάτω από τα μεγάλα δέντρα και τις πλούσιες φυλλωσιές των τροπικών δασών. Η υγρασία της ατμόσφαιράς δεν τα βλάπτει, ούτε επηρεάζει τα εντυπωσιακά φυλλώματα τους, αντίθετα η υπερδοσολογία του νερού στο χώμα και κατεπέκτασιν το λυμνάζον νερό στο πιατάκι, σαπίζει το κεντρικό ριζικό σύστημα του φυτού και το οδηγεί στον μαρασμό. Δεν νοσούν σχεδόν ποτέ και σπάνια παράσιτα ή ασθένειες επιδρούν πάνω τους με δραστικό τρόπο. Είναι πολυετή αργής ανάπτυξης με σοβαρές αντισυπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Οι πεπεπόμιες δεν μπορούν εκ φύσεως να καλλιεργηθούν με επιτυχία στην χώρα μας για αυτό και οι περισσότεροι εκπροσωποί τους είναι φυτά εισαγωγής σε μικρά μεγέθη που έχουν ανάγκη ένα σύντομο διάστημα προσαρμογής ούτως ώστε να ευδοκιμήσουν. Ιδανική στυλιστική πρόταση-εφαρμογή της πεπερόμιας λόγω του λιτού της χαρακτήρα είναι η κάθετη φύτευση. Χώροι με δυνατότητες, όπως γραφεία, καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, αποτελούν το απόλυτο υπόβαθρο για μια ανάλογη προσπάθεια, όπου η διακοσμητική χρήση του φυτού συνδυάζεται με την πρακτική του ιδιότητα, καθώς λειτουργεί και σαν φίλτρο, καθαρίζοντας τον χώρο από εξωτερικούς ρύπους ( καυσαέρια ) και εσωτερικές πηγές μόλυνσης (τσιγάρα, ελλειπής εξαάερισμός κα), ανανεώνοντας την ατμόσφαιρα με έναν αέρα φρεσκάδας. Επιπλέον προσοχή χρειάζεται στην άμεση επαφή με μικρά παιδιά και ζώα, καθώς σε ορισμένα είδη της οικογένειας που μπορεί να εμφανιστούν τμήματα του φυτού ( κορμός ή λουλούδια ) ελαφρώς δηλητηριώδη, αποτέλεσμα της προσαρμοστικής διαδικασίας του είδους με σκοπό την αυτοπροστασία του απέναντι στις δύσκολες συνθήκες των τροπικών δασών, όπου σίγουρα αποτελεί για την άγρια πανίδα ελκυστική διατροφική συνήθεια.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη της πεπερόμιας όλο το χρόνο σε οτι ποσότητα ζητηθεί. 

Στους περισσότερους μεγάλους κήπους και ειδικά σε εκείνους που στολίζουν τις νότιες περιοχές της χώρας μας, σαν κεντρικό θέμα και σημείο αναφοράς δεσπόζει σχεδόν πάντα κάποιο είδος φοίνικα, τοποθετημένο μόνο του ή φυτευμένο σε συστάδες. Ανάμεσα στα χιλιάδες φοινικοειδή που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε εκτεταμένο βαθμό εμφανίζοντας μια τεράστια ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, ξεχωρίζει ένα για την ιδιαίτερη εμφάνιση και συμπεριφορά του, το τσίκας. Πρόκειται για την πιο κομψή και απόλυτα επιβλητική, παρά το μικρό της μέγεθος, παρουσία σε έναν τομέα που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του παραμένουν μεν άψογοι και στυλιζαρισμένοι, τεράστιοι δε σε διαστάσεις και ανάπτυξη, θέτοντας το ολόκληρο το είδος σε συγκεκριμένο περιορισμό ορίων. Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τσίκας σε πολλά μεγέθη από τον Μάρτιο εως τον Σεπτέμβριο άμεσα διαθέσιμα και τον υπόλοιπο χρόνο κατόπιν παραγγελίας σε ότι μέγεθος ζητηθεί.