Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ΤΡΟΠΙΚΑ ΑΝΘΟΦΟΡΑ

Ένας χώρος, χωρίς χαρακτήρα, προσωπικότητα και φινέτσα, που επι σειρά ετών ήταν και παραμένει ατημέλητος και απεριποίητος, προκειμένου να ανακτήσει τη χαμένη του αίγλη και ομορφιά, είναι απαραίτητο να υπόκειται σε ένα χρονοδιάγραμμα εργασιών τάξης και αποκατάστασης της φυσικής του καλαισθησίας με γνώμονα πρώτα την οριοθέτηση του και αργότερα την αναδιοργάνωση του. Η οριοθέτηση ενός χώρου, ξεκινώντας από τα βασικά, είτε είναι πολλών στρεμμάτων, είτε είναι λίγων τετραγωνικών, μπορεί να πραγματοποιηθεί με δύο τρόπους, έναν φυσικό με φυτά ψηλά που δημιουργούν έναν πυκνό, πράσινο φράχτη, και έναν τεχνητό με μεταλλικό κικλίδωμα, όπως είθισται, ή με καλόγουστα ξύλινα προσαρτήματα, όπως πέργκολες ή άλλου είδους κατασκευές χειροποίητες.

Το δεύτερο στάδιο της αναδιοργάνωσης του χώρου περιλαμβάνει τον σχεδιασμό της προσωπικότητας του από την αρχή με νέα αντικείμενα, καινούρια χρώματα και διαφορετικά επίπεδα, για να αποτελέσει έναν μοντέρνο και όμορφο τρισδιάστατο σύνολο. Κάποια τέτοια αντικείμενα είναι ένα παλιό μεταλλικό ποδήλατο, βαμμένο σε έντονα καλοκαιρινά χρώματα και στολισμένο με γλάστρες πολύχρωμων λουλουδιών και τοποθετημένο σε ένα ξεχωριστό σημείο του κήπου ή του μπαλκονιού, μικρά γυάλινα μπουκάλια γεμάτα από νερό χρωματισμένο σε όλες τις αποχρώσεις και κρεμασμένα απο κάποιο ψηλό σημείο που δημιουργούν αντικατοπτρισμούς όταν το ηλιακό φως τα διαπερνά, και τέλος παλιές ξύλινες σκάλες με δύο ή τρία σκαλοπάτια το πολύ, βαμμένες σε έντονα ανοιξιάτικα χρώματα, σαν ράφια για δοχεία με κεριά ή μικρές γλαστρούλες με εποχιακά φυτά. Πολύ ωραία και τελείως ανατρεπτική ιδέα είναι η τοποθέτηση απλών καφασωτών δοχείων σε τοίχους από τσιμέντο ή ξύλο, όπου εύκολα κανείς μπορεί να στερεώσει σουλφίνιες, πορτουλάκες ή ακόμα και ποικιλία κάκτων και παχυφύτων στο εσωτερικό τους. Προσοχή ποτέ μην αναμειγνύετε μεταξύ τους πολλά και διαφορετικά χρώματα και σχέδια, διότι το αποτέλεσμα δεν θα έχει συνοχή και προσωπικότητα, εκτός από την περίπτωση του λευκού φόντου, όπου επιτρέπονται  όλα τα γούστα και κάθε θέμα όσο αλλόκοτο και αν φαίνεται έχει την δυνατότητα να υποστηριχθεί με επιτυχία.

Σε όλες τις χώρες του πλανήτη μας που διαθέτουν τροπικό κλίμα γεμάτο υγρασία, υψηλές θερμοκρασίες, ζωηρή πανίδα και άφθονη καταπράσινη χλωρίδα, το έμπειρο μάτι του φυσιολάτρη που θαυμάζει και ταυτόχρονα συλλέγει διαφορετικά είδη ορχιδέας έχει την δυνατότητα να εντοπίσει και να αναγνωρίσει στο ίδιο σημείο πολλά και διαφορετικά φυτά από αυτήν την ποικιλία. Κάποιες φορές όμως αυτή η διαδικασία αναγνωρισιμότητας είναι αρκετά δύσκολη, όπως στην περίπτωση του ονσίντιουμ και της ορχιδέας μπράσια, που φαινομενικά ομοιάζουν μεταξύ τους, ενώ στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο ξεχωριστές ποικιλίες που ανήκουν ωστόσο στην ίδια οικογένεια. Η ορχιδέα μπράσια διαθέτει παρόμοιο φύλλωμα με το ονσίντιουμ, ανοιχτό πράσινο, ψευτοβολβοειδές, που έχει την τάση να αναπτύσσεται αργά σε σχήμα λόγχης, συγκρατώντας το νερό σε κάποια σημεία του κορμού, βασικό χαρακτηριστικό των παχυφύτων. Τα άνθη της εντυπωσιακά και ιδιόμορφα, υμίζουν αράχνη, δεν είναι μεγάλα σε μέγεθος, σαν εκείνα της βάντα, έχουν όμως τυπική και απόλυτα στυλιζαρισμένη διάταξη, σαν μικρές πολύχρωμες και καλοστημμένες γιρλάντες σε μονόχρωμο πράσινο φόντο. Απεχθάνεται την ζέστη αλλά και το κρύο και η ιδανική θερμοκρασία ωρίμανσης αποτελεί εκείνη ανάμεσα στους 15 και 30 βαθμούς Κελσίου. Επειδή πρόκειται για επίφυτο, δηλαδή φυτό που ζεί και αναπτύσσεται πάνω σε άλλα χωρίς ρίζες και χώμα μόνο με τα συστατικά του περιβάλλοντα χώρου, η μπράσια ευνοείται από τον πρωινό και απογεματινό ήλιο, όχι όμως και από τον μεσημεριανό που λόγω της έντασης του μπορεί να την καταστρέψει ολοσχερώς. Δύο είναι τα σημαντικότερα μυστικά της:τα άπειρα και ασυνήθιστα χρώματα και χρωματικοί συνδυασμοί εξαιτίας των πολυάριθμων υβριδίων που προκύπτουν κατά καιρούς και ο αποχρωματισμός τμήματος του κορμού της σε κατάσταση έντονης ξηρασίας. Το ίδιο το φυτό κλονίζεται, χάνει μέρος από την δυναμή του και προειδοποιεί για το τελευταίο στάδιο της έλλειψης νερού που οδηγεί στον απόλυτο μαρασμό. Πολύ προσοχή χρειάζεται και στην αντίθετη περίπτωση της υπερβολικής δοσολογίας με εμφανή τον κίνδυνο του σαπίσματος της ρίζας, αλλά και του κορμού του φυτού. Τέλος, απαραίτητη προυπόθεση πλούσιας ανθοφορίας είναι η τακτική και συνεπής λίπανση της ορχιδέας με τα καταλληλα σκευάσματα για αυτήν την εργασία.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορχιδέα μπράσια όλο το χρόνο σε ότι ποσότητα και χρώμα χρειαστεί, κατόπιν παραγγελίας.

Μια ξεχωριστή κατηγορία φυτών, άγνωστη στους περισσότερους αλλά πολύ σημαντική, αποτελούν τα φυτά εκείνα τροπικής φύσεως, χαμηλού ύψους και περιορισμένης έκτασης με χοντρούς, ζουμερούς κορμούς και αραιά τοποθετημένα μεγαλόσχημα φύλλα με έντονα και εντυπωσιακά σχέδια και χρώματα, που όταν τραυματιστούν εκκρίνουν ένα παχύρευστο κολλώδες τοξικό για την ανθρώπινη γεύση υγρό. Τέτοιο φυτό είναι η διεφεμπάχια, με τα εκατοντάδες είδη της, και η αλοκάσια, ένα μικρού μεγέθους θαμνάκι που διακρίνεται για τα ιδιαίτερα μεγάλα φύλλα της, που κάποιες φορές έχουν περίεργους χρωματισμούς. Η πιο κοινή στην χώρα μας ποικιλία αλοκάσιας είναι εκείνη με την ιδιάζουσα σκουρόχρωμη σχεδόν μαύρη απόχρωση στα μακρόστενα και ακτινωτά φύλλα της, που διαθέτουν ανάγλυφες νευρώσεις και περίγραμμα σε ανοιχτό γκρί χρώμα, δημιουργώντας την ψευδαίσθηση ενός ζωγραφιστού και χειροποίητου αποτελέσματος που εύκολα ξεγελάει το βλέμμα και την αντίληψη. Σαν φυτό η αλοκάσια δεν έχει απαιτήσεις πέρα από ένα συνεπές και τακτικό πότισμα μια φορά την εβδομάδα και το Καλοκαίρι ίσως δύο φορές. Δεν χρειάζεται συχνά μεταφυτεύσεις, ούτε πολύ και έντονο ήλιο, αντίθετα επιβιώνει και σε μέρη με περιορισμένο φωτισμό. Έχει θεαματικά αργή ανάπτυξη και αποτελεί ιδανική λύση για ένα γραφείο ή κάποιο εσωτερικό χώρο με συγκεκριμένες δυνατότητες. Τα μειονεκτήματα της περιορίζονται σε δύο βασικά που αφορούν το νερό και την αντοχή στο κρύο. Η αλοκάσια έχει άπειρη ανεκτικότητα σε συνθήκες ζέστης και ξηρότητας στην ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστη στην υπερβολική υγρασία και την απότομη πτώση της θερμοκρασίας κάτω από τους 10 βαθμούς Κελσίου. Το λυμνάζον στο πιατάκι ή υπερβολικό κατά το πότισμα νερό μπορεί σίγουρα και σε πολύ γρήγορους ρυθμούς να προκαλέσει σηψηριζία στο φυτό και αυτό να αποτυπωθεί στα κλαδιά του κορμού που θα αποκτήσουν καφέ χρώμα, μαλακή υφή και θα λυγίσουν, σαπισμένα στο έδαφος. Αν και είναι φυτό εισαγωγής και αρκετά δυσεύρετο, τα τελευταία χρόνια παρουσιάζει άνθηση και πολλούς φανατικούς θαυμαστές που το κυνηγούν με μανία συλλέκτη για να το αποκτήσουν.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλο το χρόνο αλοκάσια και δύο μεγέθη, τον Χειμώνα όμως μόνο κατόπιν παραγγελίας.

Τα εντυπωσιακότερα και πιο μυστηριώδη τροπικά φυτά του πλανήτη μας που πολλές φορές έχουν γίνει θέμα σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας, μαγνητίζουν το βλέμμα των μικρών παιδιών και προκαλλούν το ενδιαφέρον ακόμα και των ενήλικων με την εμφάνιση και τις ιδιότητες τους, είναι τα σαρκοφάγα. Πρόκειται για φυτά με φυσικό περιβάλλον τους τη ζούγκλα που ζούν και αναπτύσσονται, παγιδεύοντας στα πλούσια και περίεργα φυλλώματα τους με τα ιδιόρρυθμα χρώματα και την ανάγλυφη υφή, μικροσκοπικά έντομα και ζωύφια και εν συνεχεία τρέφονται αποσυνθέτοντάς τα. Οι βιταμίνες και οι πρωτείνες που προέρχονται από αυτά υποβοηθούν, όπως το βιολογικό κομπόστ ενισχύει το χώμα και κατ επέκτασιν τις ρίζες των φυτών και των δέντρων, τις συγκεκριμένες ποικιλίες να έχουν εύρωστο και υγιές ριζικό σύστημα και γεροδεμένα πυκνά φυλλώματα. Τα σαρκοφάγα φυτά, επομένως, είναι μια πραγματικότητα, λιγότερο τρομακτική από ότι φαντάζονται και περιμένουν τα μικρά παιδιά αλλά εξίσου αληθινή και αποκαλυπτική, όπως φαίνεται μέσα από τους τρείς κυριότερους εκπροσώπους τους, το νεπένθες κοκκινέα, τη διονέα και τη σαρακίνια. Και τα τρία έχουν παρόμοια φύλλα, μακρόστενα σε σχήμα και μεγάλης περιεκτικότητας σε νερό με ανοιχτό πράσινο χρώμα, σχεδόν φωσφορίζον, ένα επιπλέον δέλεαρ για τα έντομα που εύκολα προσελκύονται κοντά και κολλούν πάνω τους. Η κατάληξη των φύλλων όμως είναι διαφορετική και ξεχωριστή για το καθένα είδος. Η διονέα δημιουργεί μικροσκοπικές δαγκάνες σαν βεντάλιες με κόκκινο χρώμα στο εσωτερικό και πράσινο εξωτερικά, που με την είσοδο του εντόμου κλείνουν ερμητικά. Το νεπένθες πετυχαίνει να φυλακίζει στο εσωτερικό της καψουλάς του έντομα που εγκλωβίζονται εκεί λόγω της κολλώδους ουσίας των τοιχωμάτων της και ύστερα αποσυνθέτονται επι τόπου με βάση τους νόμους της φυσικής. Η σαρακίνια με το σωληνοειδές μές στις νευρώσεις φύλλο της λειτουργεί παρόμοια με το νεπένθες, με την διαφορά ότι δεν υπάρχει καμιά ελπίδα διαφυγής, όταν κλείσει το καπακωτό της κάλυμμα τη νύχτα. Διαφορές παρουσιάζουν μεταξύ τους και στην αντοχή τους στο κρύο, με την σαρακίνια να αντέχει το λιγότερο, αμέσως μετά τη διονέα και τέλος το νεπένθες που επιβιώνει θερμοκρασιών μικρότερων των 10 βαθμών με σχετική ευκολία, ξεθωριάζοντας μόνο δύο με τρείς τόνους το χρώμα των φύλλων της. Ομοιότητες εμφανίζονται στην ανθοφορία τους, πολύ περιορισμένη για όλα τα είδη, σπάνια αναπτύσσεται περισσότερο, σχεδόν ποτέ, εκτός από τη διονέα που εμφανίζει ένα πολύ λεπτεπίλεπτο λουλουδάκι σε άσπρο χρώμα για σύντομο χρονικό διάστημα.. Ο έμμεσος φωτισμός των χώρων και η έντονη υγρασία τους, τόσο στο χώμα όσο και στον αέρα, όχι όμως σε υπερβολικό βαθμό από φόβο σαπίσματος, αποτελούν τους δύο κυριότερους παράγοντες-προυποθέσεις ανάπτυξης και ευημερίας των σαρκοφάγων φυτών. Τυχούσα ελλειψή τους για δύο ή περισσότερες μέρες μπορεί να αποβεί μοιραία και καταστροφική για το φυτό, που στο φυσικό του περιβάλλον έχει συνηθίσει να τους απολαμβάνει αβίαστα. Τέλος, αρκετά δύσκολο εγχείρημα αποδεκνύεται και η μεταφύτευση τους που απαιτεί επιπλέον προσοχή στην ποιότητα του χώματος και στο μέγεθος της γλάστρας ή του δοχείου που θα χρησιμοποιηθεί.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε σαρκοφάγα φυτά εισαγωγής όλο το χρόνο σε δύο μεγέθη.

Στην κατηγορία των φυτών με πολύ γρήγορη ανάπτυξη και όμορφη, παρατεταμμένη ανθοφορία ανήκει το αβούτυλο, όχι ιδιαίτερα γνωστό και διαδεδομένο στην ελληνική αγορά. Πρόκειται για έναν πολυετη, φυλλοβόλο, ανοιξιάτικο θάμνο με διαρκή άνθηση και συγγένεια με την μολόχα και τον ιβίσκο. Το φύλλωμα του σκούρο πράσινο σε σχήμα απλό, αλλά μεγάλο και παλαμοειδές, με φορά προς τα κάτω, παρουσιάζει χαρακτηριστική ευαισθησία στο κρύο και την απότομη αλλαγή της θερμοκρασίας. Τα άνθη του σε κόκκινο, κίτρινο, πορτοκαλί και λευκό χρώμα ξεχωρίζουν για την πολυπλοκότητα τους, θυμίζοντας μικρά κρεμαστά καμπανάκια και σε μερικές ποικιλίες είναι η αιτία που το φυτό ονομάστηκε κινέζικο φαναράκι. Είναι διάσημο σε ημιτροπικά κλίματα, ενώ στην Ελλάδα κοσμεί μόνο το εσωτερικό των σπιτιών και σπανίως τις βεράντες, καθώς το άμεσο και έντονο ηλιακό φως του ελληνκού καλοκαιριού μπορεί να αποβεί καταστροφικό. Το αβούτυλο έχει ανάγκη τη ζέστη και την υγρασία τόσο, όσο και την τακτική λίπανση, 8 φορές ετησίως, για να αναπτύσσεται και να ανθίζει απλόχερα από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο. Πολύ προσεχτική και λεπτομερής οφείλει να είναι η χρήση καλής ποιότητας χωμάτων και η ταυτόχρονη αποστράγγιση τους με συνέπεια και σιγουριά. Δεν προσβάλλεται εύκολα, αλλά ακόμα και να συμβεί αυτό αντιμετωπίζεται γρήγορα με εντομοκτόνα ή μυκητοκτόνα κατάλληλα για αυτήν την εργασία. Δεν κλαδεύεται συνήθως, ωστόσο εάν αποκτήσει αρκετό ύψος, καλό θα ήταν να ελεγχεται η περαιτέρω εξέλιξη του. Ιδανικό για αίθρια και κλειστά μπαλκόνια με πέργκολες και ξύλινες κατασκευές που το στηρίζουν και διακοσμούν τον χώρο δημιουργώντας μια καταπράσινη και φρέσκια ατμόσφαιρα καθαρού αέρα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αβούτυλο ελληνικό όλη την Άνοιξη και εισαγωγής όλο το χρόνο.

Στα τροπικά φυτά οι διαφοροποιήσεις σε χρωματισμούς και σχέδια είναι ενδεικτικά των συνθηκών που επιβιώνουν και προσαρμόζονται επι σειρά ετών. Συγκεκριμένα είδη εμφανίζονται με τόσες πολλές παραλλαγές στις ποικιλίες τους, ώστε αυτή η πληθώρα δημιουργεί την αίσθηση στον οποιονδήποτε απλό θαυμαστή του φυσικού κόσμου, ότι πρόκειται για φυτά διαφορετικών μεταξύ τους οικογενειών. Χαρακτηρτιστικό παράδειγμα της κατηγορίας είναι η καλαθέα, πολύ γνωστή στο εξωτερικό για την δράση της σαν "καθαριστής" της ατμόσφαιρας, καθώς απαλλάσσει από τα βλαβερά στοιχεία χώρους με καθημερινά επιβαρυμμένο αέρα, απορροφώντας ένα σημαντικό μέρος τους και αντικαθιστώντας τα με αντίστοιχα ωφέλιμα. Εκτός από την χρηστική της ιδιότητα, τα φύλλα της παρουσιάζουν μια απίστευτη ποικιλομορφία που γοητεύει όλους όσους ασχοληθούν με το φυτό δημιουργώντας μια καλαίσθητη και ασυνήθιστη συλλογή. Η καλαθέα είναι ευπροσάρμοστη και ανθεκτική σε αλλαγές, χρειάζεται όμως σταθερά επίπεδα υγρασίας και άριστα στραγγιζόμενο υπόστρωμα χώματος, ενώ τα εδάφη που ευδοκιμεί στην πατρίδα της κρίνονται ως ελαφρά, τυρφοειδή με στοιχεία αργίλου. Η μεταφύτευση της σε γλάστρες αποδείχθηκε προβληματική όλα αυτά τα χρόνια για δύο λόγους που δεν σχετίζονται απευθείας με το φυτό. Ο πρώτος κρύβεται στο οτι το μέγεθος του δοχείου που επιλέγεται για την εργασία, καλό θα ήταν να μην ξεπερνά το προηγούμενο παρά μόνο λίγα εκατοστά αριστερά και δεξιά και το βάθος του να ακολουθεί αντίστοιχες αναλογίες με τουλάχιστον 2 ανοίγματα στο κάτω μέρος του. Τυχόν μεγαλύτερα μεγέθη προκαλλούν κατακράτηση των υδάτων και εκτεταμμένες μυκητιάσεις και σηψηριζίες σε κατα τα άλλα υγιή φυτά. Ο δεύτερος λόγος έχει άμεση σχέση με την ποιότητα του χώματος. Η κακή ποιότητα χωμάτων, συσκευασμένων ή μη που είναι ελλειπή σε βασικά συστατικά ή μεταφέρουν αρρώστιες ή οι αναλογίες τους δεν τηρούνται σύμφωνα με τους κανόνες, είναι η κύρια αιτία των έντονων μη αντιμετωπίσιμων προβλημάτων που παρατηρούνται σε πολλά φυτά, οδηγούν σε σοκάρισμα και τελικά με μαθηματική ακρίβεια στην ολοκληρωτική τους καταστροφή. Η καλαθέα δεν κλαδεύεται σχεδόν ποτέ, αλλά λιπαίνεται το λιγότερο 8 φορές ετησίως για να αποκατασταθεί η ισορροπία θρεπτικών στοιχείων που χρειάζονται και συμβάλλουν αποφασιστικά στην σωστή της ανάπτυξη. Αντέχει σε θερμοκρασίες από 10 βαθμούς και πάνω και το φως δεν της είναι τόσο απαραίτητο, εφόσον μπορεί να επιβιώσει πολύ άνετα σε ημισκιερές και σκιερές θέσεις.

Τα είδη της καλαθέας είναι πολλά με πιο γνωστά αναμεσά τους τα εξής: 

Καλαθέα medallion

Καλαθέα ornata

Καλαθέα sanderiana

Καλαθέα rufibarba

Καλαθέα zebrina

Καλαθέα crocata

Καλαθέα rosea picta

Καλαθέα makoyana

Καλαθέα trio star

Καλαθέα orbifolia