Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: κουμ κουατ

Κάθε τόπος στην Ελλάδα έχει την δική του ξεχωριστή και ιδιαίτερη κουλτούρα και παράδοση που συνήθως αποτυπώνεται στα τοπικά του προϊόντα και τις καθημερινές του συνήθειες. Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι το πιο δημοφιλές νησί των Επτανήσων, η Κέρκυρα, με το χαρακτηριστικό της πλέον κουμ κουατ. Η ιστορία του μικροσκοπικού αυτού φρουτου μετρά περίπου 150 χρόνια πριν, σχεδόν από τα τέλη του 19ου αιώνα,  όταν τίποτα ακόμα δεν μαρτυρούσε την ανάπτυξη που θα γνώριζε το μέρος μερικές δεκαετίες αργότερα. Όλα ξεκίνησαν από την περιοχή της Δασιάς που σήμερα αποτελεί ένα σημείο όπου συγκεντρώνονται πάρα πολλά πολυτελέστατα θέρετρα που φιλοξενουν ετήσια χιλιάδες τουρίστες από όλο τον κόσμο. Την Δασιά λοιπόν είδε και αμέσως υπέκυψε στην γοητεία της ένας βρετανός διπλωμάτης που για πολλά χρόνια αποτέλεσε και τον διευθυντή της Ιονικής τότε τράπεζας,  ο Charlie Merlin και αποφάσισε να αγοράσει κάποιο κομμάτι γης που εκείνη την εποχή ήταν προς πώληση εκεί. Η έκταση που υπολογίζεται ότι τότε αγόρασε ο Charlie ήταν γύρω στα 600 στρέμματα και περιελάμβανε και παραθαλάσσια και χερσαία τμήματα, όπως και ένα μικρό ρυάκι. Παρόλη την υπέροχη θέση του και το εξαιρετικά γόνιμο έδαφος του, το κτήμα παρέμεινε ανεκμετάλλευτο για τουλάχιστον 25 χρόνια, μέχρι το θάνατο του Charlie Merlin. Τότε το ονειρικό αυτό μέρος κληρονομικά περιήλθε στα χέρια ενός εκ των γιών του που ονομαζόταν Sidney, που υπήρξε ολυμπιονίκης και σπούδασε στην Γερμανία βοτανολόγος. Ο Sidney ποτέ δεν έκρυψε την αγάπη του για τα φυτά και τη φύση και όντας ανήσυχο πνεύμα, ήθελε με κάθε τρόπο να αξιοποιήσει το κτήμα του πατέρα του. Μετά από ώριμη σκέψη και σύμφωνα με τις γνώσεις του και τις μελέτες, που πραγματοποίησε στο συγκεκριμένο κομμάτι, αποφάσισε να ξεκινήσει την καλλιέργεια εσπεριδοειδών, όχι όμως των κοινών αλλά κάποιων νέων τύπων που θα ερχόταν κατευθείαν από το εξωτερικό. Η πρώτη ποικιλία από αυτές που επέλεξε  είναι η Washington navel, που σήμερα μπορεί να είναι πασίγνωστη αλλά μέχρι τότε δεν υπήρχε στη χώρα μας ούτε κατά διάνοια. Είναι το δημοφιλέστατο πορτοκάλι Μέρλιν που πήρε και το ονομά του από αυτόν και τώρα κατακλύζει κάθε χειμώνα τους πάγκους των μανάβικων σε όλη τη χώρα. Μετά το ταξίδι του στην Αμερική όπου ανακάλυψε το πορτοκάλι αυτό, επισκέφθηκε και την Ιαπωνία, την χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, γιατί πάντα του ασκούσε μια περίεργη έλξη. Από εκεί λοιπόν, επέστρεψε με ένα εσπεριδοειδές που ήταν μεν μικροσκοπικό σε μέγεθος, παρήγαγε όμως έναν φανταστικό μακρόστενο καρπό με θεσπέσιο άρωμα. Το κουμ κουάτ ξεκίνησε να καλλιεργείται εντατικά στο κτήμα και πολύ σύντομα έγινε το θέμα συζήτησης ανάμεσα στους καλλιεργητές όλου του νησιού που ήθελαν διακαώς να δοκιμάσουν το νέο αυτό δέντρο και στα δικά τους χωράφια. Ήταν τόσο μεγάλη η επιτυχία του εγχειρήματος που ο καρπός έγινε σύντομα το σήμα κατατεθέν του νησιού και δεν υπήρχε επισκέπτης που να μην ήθελε να τον δοκιμάσει. Με την πάροδο του χρόνου δημιουργήθηκαν πολλά τοπικά προϊόντα που βασίζονται στον καρπό αυτό όπως λικέρ γλυκά,  μαρμελάδες και άλλα. Η φήμη του έχει ξεπεράσει το στενά όρια της Κέρκυρας και μπορεί κανείς να βρεί τέτοια προιόντα σε παραδοσιακά καταστήματα σε όλα τα μέρη της Ελλάδας ακόμα και πολύ μοντέρνα μαγαζιά στα διεθνή αεροδρόμια του εξωτερικού. Σήμερα η κληρονομιά του Sidney παραμένει αναλλοίωτη στο χρόνο, το κτήμα του όμως όχι. Δυστυχώς το ελληνικό κράτος δεν έχει μεριμνήσει ούτε και σε αυτήν την περίπτωση και το υπέροχο αυτό μέρος σύντομα θα περάσει σε ξένα χέρια που είναι πολύ περισσότερο πρόθυμα να εκμεταλλευτούν τόσο την θέση όσο και την ιστορία του. Μια πολύ σοβαρή πιθανότητα είναι να χρησιμοποιηθεί σαν αγροτουριστικό κατάλλυμα για μικρούς και μεγάλους, εφόσον διαθέτει όχι μόνο έναν καταπληκτικό πορτοκαλεώνα που επικοινωνεί άμεσα με την θάλασσα, αλλά και ένα άρτιο κτιριακό συγκρότημα  με ευρύχωρα δωμάτια που με λίγη προσπάθεια μπορεί να φιλοξενήσει πολλές και διάφορες κοινωνικές εκδηλώσεις. Μια τέτοια προσπάθεια θα  είναι ευχής έργον για το νησί που χρειάζεται τόσο την προβολή ως εναλλακτικός τουριστικός προορισμός, όσο και την διατήρηση της παράδοσης του και της τοπικής του κουλτούρας.