Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: καλλωπιστικά δέντρα

Σε όλες τις χώρες γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου υπάρχουν ενδείξεις ότι από τα χρόνια της αρχαιότητας ακόμα ήταν πολύ διαδεδομένη η καλλιέργεια δέντρων με σκοπό την παραγωγή ξηρών καρπών και την μετέπειτα φύλαξη τους, καθώς αποτελούσαν από τότε βασικό συστατικό στην διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων, ισάξιο του σιταριού και του λαδιού. Σύμφωνα με τις ενδείξεις, η αμυγδαλιά με καταγωγή από το μακρινό Ιράν και την ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας, είναι το αρχαιότερο από αυτά τα δέντρα και ίσως το παραγωγικότερο. Από την άλλη πλευρά, η πλούσια και εντυπωσιακή πρώιμη ανθοφορία της προάγγελος της Άνοιξης και το χαριτωμένο σφαιρικό της σχήμα της επιτρέπουν να κατακτήσει με ευκολία μια από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα πολύ δημοφιλή καλλωπιστικά δέντρα. Φυλλοβόλος και μέτριας ανάπτυξης, η αμυγδαλιά δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10 μέτρα και αποτελεί την ιδανική λύση για τα ζεστά εύκρατα κλίματα του Νότου. Η αξιοθαύμαστη ανοχή της την μακρά και έντονη περίοδο της καλοκαιρινής ξηρασίας σε συνδυασμό με εύκολη προσαρμογή της στις ήπιες χειμωνιάτικες συνθήκες με τις ελάχιστες βροχές είναι η ατράνταχτη απόδειξη του αυθεντικού μεσογειακού της χαρακτήρα και την καθιστούν πρώτη ανάμεσα στις εύκολες και αρκετά αποδοτικές καλλιέργειες ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς. Προτιμά περισσότερο εδάφη με κλίση για όσο το δυνατόν καλύτερη αποστράγγιση, ετήσιο κλάδεμα και λίπανση, και στη χώρα μας ευδοκιμούν τρείς βασικές ποικιλίες που διακρίνονται με βάση το μέρος όπου καλλιεργούνται περισσότερο. Πρώτη στην ιεραρχία είναι η texas, αμερικάνικη ποικιλία, διάσημη σε όλο τον κόσμο για την παραγωγικότητα της και την ανθεκτικότητα της σε ασθένειες. Ο καρπός της έχει ημίσκληρη υφή και πολύ ιδιαίτερη πικρίζουσα γεύση. Δεύτερη θέση κατέχει η ferragnes (φερανιά όπως την ονομάζουν οι Έλληνες), γαλλική στην προέλευση, ίδιου τύπου με την texas στα χαρακτηριστικά. Τέλος, η truoito, ιταλική ποικιλία ξεχωρίζει από τις δύο προηγούμενες καθώς διαθέτει περισσότερο σκληρή υφή και απίστευτη ανοχή στην ξηρασία. Ο καρπός της αμυγδαλιάς γενικότερα, συλλέγεται το Φθινόπωρο άγουρος, πράσινου χρώματος, στην συνέχεια αποξηραίνεται στον ήλιο και ύστερα αποφλοιώνεται. Το αυθεντικό αμύγδαλο, σαν καρπός είναι πολύτιμος για τον οργανισμό με τις βιταμίνες και τις πρωτείνες που περιέχει, λόγω όμως της αρχικής πικρής του γεύσης, δημιουργήθηκαν μετέπειτα πολλοί υβριδικοί τύποι, γλυκύτεροι και γευστικότεροι. Σήμερα αυτοί οι τύποι χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην αρωματοθεραπεία και την ζαχαροπλαστική τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Η ελληνική παράδοση άλλωστε, έχει στενό και μακρόχρονο δεσμό με το καρπό του αμυγδάλου, μια σχέση που οι ρίζες της χάνονται στο χρόνο και αποδεικνύεται απερίφραστα μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε όλες τις ετήσιες μεγάλες γιορτές ( κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και ζαχαρωτά στα νησιά ) και τις κοινωνικές εκδηλώσεις ( κουφέτα στους γάμους και τις βαπτίσεις) σε όλα τα σημεία της Ελλάδας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι και η εξαγωγική της ιδιότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αμυγδαλιές των παραπάνω ποικιλιών σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Στην Γαλλία του 17ου αιώνα οι φιλόμουσοι βασιλειάδες με τις περίφημες βασιλικές συλλογές τους με τα σπάνια έργα τέχνης, την πολυσύχναστη αυλή τους με την υπερβολική χλιδή και πολυτέλεια και τα συνεχή υπερπόντια ταξίδια εξερεύνησης του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, δημιούργησαν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς νέα είδη και έθιμα, μια ολόκληρη ανανεωμένη κουλτούρα βασισμένη στο συγκερασμό του καινούριου και του πατροπαράδοτου. Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα ερεθίσματα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερη κλίση στις επιστήμες και ειδικά στην βοτανολογία, ο Pierre Magnol ανακάλυψε και μετέφερε στην Ευρώπη ένα κομψότατο ανθοφόρο δέντρο που αργότερα πήρε και το ονομά του, την μανώλια. Σαν διακεκριμένο μέλος της Βασιλικής ακαδημιάς του Παρισιού και επικεφαλής διευθύνων σύμβουλος των διάσημων βοτανικών κήπων του Montpellier, ο Magnol εγκατέστησε απο την μακρινή Μαρτινίκα, ένα μικρής έκτασης τροπικό νησάκι της Καραιβικής με πλούσια και σπάνια φυσική ομορφιά, γαλλική κτήση από τότε μέχρι σήμερα, πειραματικά στους κήπους του το νέο είδος και υπό την αυστηρή του επίβλεψη εκείνο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, δηλαδή μια οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει πάνω από 200 ποικιλίες. Η μανώλια διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες την αειθαλή, με τα μεγαλόσχημα, γυαλιστερά, σκούρου πράσινου χρώματος φύλλα της και τα πολύ αρωματικά και υπόλευκα άνθη της και την φυλλοβόλα, όπου ανάλογα με την ποικιλία διαφοροποιούνται τόσο τα φυλλώματα όσο και τα λουλούδια. Η αειθαλής ποικιλία ονομάζεται magnolia grandiflora και ακολουθεί σαν δέντρο πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης, προτιμά ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις και ανθίζει την Άνοιξη και κάποιες φορές το Καλοκαίρι. Είναι δέντρο που αποπνέει αέρα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς με το πυραμιδοειδές σχήμα του, φυτέυεται σε όλα τα εδάφη ( εκτός από τα αμμουδερά και τα πολύ ορεινά βραχώδη ) και όλες τις εποχές, πάντα μόνο του, ποτέ σε συστάδες, και σε απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρων από το επόμενο. Αδύνατον να μην γοητευτεί κάποιος από τα μακροσκελή, βελούδινα, κρεμ χρώματος άνθη της που ευωδιάζουν και διατηρούνται ανέπαφα πάνω στο δέντρο για minimum τρείς μέρες κάθε φορά. Λόγω της μερικής αντοχής της στην ξηρασία και της κομψής εμφανισής της, πολλές φορές είναι πολύ σύνηθες να διαμορφώνεται σε σχήματα που αποτελούνται από ίσιους κορμούς περίπου 1 εως 1,5μ χωρίς φύλλα και πάνω σε μικρές ή μεγάλες ολοστρόγγυλες καταπράσινες μπάλες, μια αισθητική πολύ διαδεδομένη στην γειτονική μας Ιταλία. Αντίθετα οι φυλλοβόλες ποικιλίες ανθοφορούν πρώτα και ύστερα αναπτύσσουν φύλλα και διαθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στη χρωματική παλέτα των ανθέων τους από το λευκό εως το ροζ, το φουξ και το κόκκινο ακόμη, ενώ το σχήμα του λουλουδιού τους διαφοροποιείται ανάλογα, πάντα όμως έχει ξεχωριστά μεγάλου σχήματος σέπαλα που διευκολύνουν τον επικονιασμό του είδους. Οι κυριότερες απο αυτές στην χώρα μας είναι η stellata και η soulangeana, χαμηλοί καλλωπιστικοί θάμνοι που δύσκολα αποκτούν σχήμα και ύψος, εμφανίζουν όμως χοντρά χνουδωτά μπουμπούκια που ανοίγουν όλη την Άνοιξη και θυμίζουν εκείνα της τουλίπας και του κυκλάμινου. Τέλος, πολύ σημαντικές παράμετροι για την ανάπτυξη του είδους παραμένει το σωστό και τακτικό πότισμα και η συνεπής λίπανση, ειδικά την Άνοιξη 3 φορές μηνιαίαως, χωρίς εξαιρέσεις. Το κλάδεμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν εκπρόσωπο του φυτού αυτού, πρώτον διότι έχουν ήδη σχήμα από μόνα τους και δεύτερον διότι απαιτείται αυστηρά η συνδρομη ειδικού σε αυτόν τον τομέα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μανώλια σε ότι ποικιλία, ύψος ( 1μ -2,5μ-3,5μ ) και σχήμα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.