Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: δέντρα με σφαιρική κώμη

Τριγυρνώντας στα ορεινά, παραδοσιακά χωριά της Ηπείρου κσι στα δάση των επαρχιακών δρόμων της Μακεδονίας παρατηρεί κανείς δυό είδη μεγαλόσωμων δέντρων που κυριαρχούν και στιγματίζουν με την παρουσία τους όλη την ελληνική ύπαιθρο. Πρόκειται για την λεύκα, που στέκει αγέρωχη σε πεδιάδες και χωράφια, μόνη ή σε συστάδες, και τον πλάτανο, χαρακτηριαστικό σημείο αναφοράς της πλατείας κάθε μικρού και γραφικού ελληνικού χωριού. Με αντοχή τεράστια που ξεπερνά τους -25 βαθμούς Κελσίου και ταχύτατη ανάπτυξη, η λεύκα είναι το δέντρο που χρησιμοποιείται για πολλές και διαφορετικές φυτεύσεις, για ομορφιά ή για σκίαση, για το βουνό ή τη θάλασσα, για το χωράφι ή για μεγάλο κήπο. Ανάλογα με το φύλλωμα και το σχήμα του κορμού δια φοροποιείται σε ποικιλίες, όπως η alba populus, η alba pyramidalis και ένα πολύ καινούργιο επιδοτούμενο υβρίδιο το λεγόμενο καβάκι ή nigra italica. Με σφαιρικές και ατρακτοειδείς κώμες τα δέντρα της λεύκας ξεχωρίζουν για την πλουσιοπάροχη και ευθυτενή τους όψη, έχουν όμως ένα σοβαρό μειονέκτημα: δεν αντέχουν τους ισχυρούς ανέμους, λόγω της επιφανειακής οτυς ρίζας, και παρέχουν πολύ κακής ποιότητας ξυλεία που χρησιμεύει μόνο για την κατασκευή δευτερεύουσας σημασίας αντικειμένων, όπως οι παλέτες και οι κάσες μεταφοράς φρούτων για το εξωτερικό. Είναι υδρόφιλο δέντρο με εύκαμπτο κορμό και χαρακτηριστικό γκριζοπράσινο χρώμα στα φύλλα του. Δεν ανθίζει σχεδόν ποτέ και αποτελεί ιδανική παραθαλάσσια φύτευση για σημεία που έχουν απόλυτη πρόσβαση στο νερό και ελάχιστη έκθεση σε έντονο χειωμνιάτικο άνεμο. Αν και έχει ικανό μέγεθος, πολύ ιδιαίτερη είναι η φύτευση του σε συστάδες, ένας τρόπος που συναντάται πολύ συχνά στην γη της Αν. και Δυτ. Μακεδονίας  εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Από την άλλη πλευρά ο πλάτανος, το αιωνόβιο δέντρο των ποταμών και των κοιλάδων, έχει για βασικό του γνώρισμα τον πολύ χοντρό κορμό, απόρροια του ισχυρού ριζικού του συστήματος, και τα μεγαλόσχημα καταπράσινα φύλλα του, που διαφοροποιούνται χρωματικά τον Χειμώνα, αποκτώντας μια θαμπή κόκκινη απόχρωση και κάποιες φορές τον εγκαταλείπουν την περίοδο αυτή. Πολύ ανθεκτικός στην ατμοσφαιρική ρύπανση, με υπέροχο στρογγυλή κώμη, ο platanus orientalis, ο κοινός πλάτανος που όλοι γνωρίζουν από πάντα, μπορεί να διακοσμήσει τον κήπο ή την πλατεία μιας πόλης ( Πλατεία Ναυαρίνου-Θεσσαλονίκη ), αρκεί να βρίσκεται σε απόσταση από κάθε είδους οικοδόμημα, καθώς η διογκωμένη από το νερό ρίζα του, φουσκώνει και αποκτά δύναμη ούτως ώστε να ξεσηκώσει στο πέρασμα της ο,τι της αντστέκεται. Άρα μακριά από σπίτια και αποθήκες και κοντά σε υδροφόρα μέρη  με αρκετό βάθος. Άλλωστε και το ύψος του δέντρου είναι απαγορεύτικο για τέτοιες εργασίες, διότι πολύ απλά, γρήγορα και εύκολα μπορεί να ξεπεράσει τα 20 μέτρα. Πολλές φορές το πλατάνι σαν είδος δεν ξεχωρίζει από το σφενδάμι ή αλλιώς άτσερ με ευδιάκριτο τρόπο, παρά μόνο λόγω του ύψους ( είναι κατά πολύ ψηλότερο ) και των φυλλωμάτων του ( το άτσερ έχει και ποικιλίες με έντονο κόκκινο χρώμα όλο το χρόνο που όμως εξελίσσονται σε χαμηλούς θάμνους ή δέντρα ). Τα σφενδάμια ή άτσερ δεν αποκτούν την αλματώδη ανάπτυξη του πλάτανου, ούτε τα μεγάλα του φύλλα, έχουν όμως πολυάριθμες υποποικιλίες που προέρχονται από παραλλαγές υβριδικών τύπων και καλύπτουν όλες τις αισθητικές ανάγκες και τις λειτουργικές θέσεις. Τα άτσερ είναι καλλωπιστικά δέντρα και θάμνοι που κλαδέυονται δραστικά ( πολλές ποικιλίες μεταβάλλονται εύκολα σε μπονσάι με απλή και εύκολη επεξεργασία ), απαιτούν λιπάσματα τουλάχιστον 5 φορές ετησίως, δεν παγώνουν και προκαλλούν το βλέμμα με τα έντονα χρωματά τους. Δεν συμπαθούν την καθημερινή καυτή καλοκαιρινή ατμόσφαιρα και το ιδανικό μέρος φύτευσης είναι κάποιο σχετικά σκιερό σημείο ή οι παρυφές  ενός ημιορεινού λόφου. Είναι υδρόφιλα, εξαιρετικής ομορφιάς και συμμετρικότητας με ευθυτενείς και καλοσχηματισμένους κορμούς. Δύσκολα να απογοητεύσουν τον ιδιοκτήτη ενός πληθωρικού και καλόγουστου κήπου, τουναντίον προσθέτουν σε αισθητική και πολυποικιλότητα, ακόμα και αν τοποθετηθούν μόνα τους σε μπαλκόνια ή βεράντες μέσα σε απλές κεραμικές γλάστρες ( Ιταλία- μπαλκόνια ξενοδοχείων ). Λόγω των περιορισμένων τους απαιτήσεων και του ξεχωριστού τους χαρακτήρα είναι αρκετά διαδεδομένα στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τον κοινό πλάτανο και τις περισσότερες ποικιλίες σφενδαμιού ή άτσερ σε πολλά μεγέθη κατόπιν παραγγελίας όλο το χρόνο ανάλογα βέβαια με την εκάστοτε διαθεσιμότητα. 

Σε όλες τις χώρες γύρω από την λεκάνη της Μεσογείου υπάρχουν ενδείξεις ότι από τα χρόνια της αρχαιότητας ακόμα ήταν πολύ διαδεδομένη η καλλιέργεια δέντρων με σκοπό την παραγωγή ξηρών καρπών και την μετέπειτα φύλαξη τους, καθώς αποτελούσαν από τότε βασικό συστατικό στην διατροφική αλυσίδα των ανθρώπων, ισάξιο του σιταριού και του λαδιού. Σύμφωνα με τις ενδείξεις, η αμυγδαλιά με καταγωγή από το μακρινό Ιράν και την ευρύτερη περιοχή της Μεσοποταμίας, είναι το αρχαιότερο από αυτά τα δέντρα και ίσως το παραγωγικότερο. Από την άλλη πλευρά, η πλούσια και εντυπωσιακή πρώιμη ανθοφορία της προάγγελος της Άνοιξης και το χαριτωμένο σφαιρικό της σχήμα της επιτρέπουν να κατακτήσει με ευκολία μια από τις πρώτες θέσεις ανάμεσα στα πολύ δημοφιλή καλλωπιστικά δέντρα. Φυλλοβόλος και μέτριας ανάπτυξης, η αμυγδαλιά δεν ξεπερνά σε ύψος τα 10 μέτρα και αποτελεί την ιδανική λύση για τα ζεστά εύκρατα κλίματα του Νότου. Η αξιοθαύμαστη ανοχή της την μακρά και έντονη περίοδο της καλοκαιρινής ξηρασίας σε συνδυασμό με εύκολη προσαρμογή της στις ήπιες χειμωνιάτικες συνθήκες με τις ελάχιστες βροχές είναι η ατράνταχτη απόδειξη του αυθεντικού μεσογειακού της χαρακτήρα και την καθιστούν πρώτη ανάμεσα στις εύκολες και αρκετά αποδοτικές καλλιέργειες ακόμα και για ερασιτέχνες παραγωγούς. Προτιμά περισσότερο εδάφη με κλίση για όσο το δυνατόν καλύτερη αποστράγγιση, ετήσιο κλάδεμα και λίπανση, και στη χώρα μας ευδοκιμούν τρείς βασικές ποικιλίες που διακρίνονται με βάση το μέρος όπου καλλιεργούνται περισσότερο. Πρώτη στην ιεραρχία είναι η texas, αμερικάνικη ποικιλία, διάσημη σε όλο τον κόσμο για την παραγωγικότητα της και την ανθεκτικότητα της σε ασθένειες. Ο καρπός της έχει ημίσκληρη υφή και πολύ ιδιαίτερη πικρίζουσα γεύση. Δεύτερη θέση κατέχει η ferragnes (φερανιά όπως την ονομάζουν οι Έλληνες), γαλλική στην προέλευση, ίδιου τύπου με την texas στα χαρακτηριστικά. Τέλος, η truoito, ιταλική ποικιλία ξεχωρίζει από τις δύο προηγούμενες καθώς διαθέτει περισσότερο σκληρή υφή και απίστευτη ανοχή στην ξηρασία. Ο καρπός της αμυγδαλιάς γενικότερα, συλλέγεται το Φθινόπωρο άγουρος, πράσινου χρώματος, στην συνέχεια αποξηραίνεται στον ήλιο και ύστερα αποφλοιώνεται. Το αυθεντικό αμύγδαλο, σαν καρπός είναι πολύτιμος για τον οργανισμό με τις βιταμίνες και τις πρωτείνες που περιέχει, λόγω όμως της αρχικής πικρής του γεύσης, δημιουργήθηκαν μετέπειτα πολλοί υβριδικοί τύποι, γλυκύτεροι και γευστικότεροι. Σήμερα αυτοί οι τύποι χρησιμοποιούνται ευρύτατα στην αρωματοθεραπεία και την ζαχαροπλαστική τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα με μεγάλη επιτυχία. Η ελληνική παράδοση άλλωστε, έχει στενό και μακρόχρονο δεσμό με το καρπό του αμυγδάλου, μια σχέση που οι ρίζες της χάνονται στο χρόνο και αποδεικνύεται απερίφραστα μέσα από τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε όλες τις ετήσιες μεγάλες γιορτές ( κουραμπιέδες τα Χριστούγεννα και ζαχαρωτά στα νησιά ) και τις κοινωνικές εκδηλώσεις ( κουφέτα στους γάμους και τις βαπτίσεις) σε όλα τα σημεία της Ελλάδας. Ιδιαίτερα χρήσιμη είναι και η εξαγωγική της ιδιότητα στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αμυγδαλιές των παραπάνω ποικιλιών σε ότι ποσότητα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.