Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ΦΥΤΑ ΓΙΑ ΔΙΑΚΟΣΜΗΣΗ

Η γαρδένια είναι ένα πολύ αγαπητό και δημοφιλές φυτό, δελεαστικό σε όλους όχι μόνο εξαιτίας της εκπληκτικής του μυρωδιάς, αλλά και λόγω του καταπράσινου και γυαλιστερού φυλλώματός του. Αυτά τα χαρακτηριστικά του σε συνδυασμό με την ευαίσθητη και ντελικάτη φύση του, ήταν και η αφορμή για την χρήση του σε πολλές διασταυρώσεις, όχι όμως πάντοτε με επιτυχή αποτελέσματα. Η θεαματικότερη από αυτές οδήγησε στην δημιουργία ενός νέου είδους, που διακρίνεται από παρόμοια γνωρίσματα, έχει όμως περισσότερη αντοχή στις έντονες αυξομειώσεις της θερμοκρασίας. Το τάπερ μοντάνα ή αλλιώς μοσχογαρδένια, είναι σχεδόν άγνωστο στο ευρύτερο κοινό, καθώς δεν μετρά περισσότερο από μια πενταετία στα φυτώρια της ελληνικής αγοράς. Το άνθος του, αν και μικρότερο σημαντικά από εκείνο της γαρδένιας, έχει τον ίδιο υπόλευκο χρωματισμό και εξίσου χαρακτηριστική και απαλή ευωδιά, ενισχύοντας σε όποιον το μυρίσει την αίσθηση του μοναδικού και του φρέσκου. Το φύλλωμα του εντούτοις παρουσιάζει σημαντική διάκριση από εκείνο της γαρδένιας καθώς έχει ανοιχτότερο χρώμα και μαλακότερη στιλπνή υφή. Δεν ανήκει στα ευαίσθητα είδη, επιβιώνοντας σε ξηρά περιβάλλοντα με έντονη ζέστη αλλά και κρύο ταυτόχρονα. Εάν προσαρμοστεί τον πρώτο χρόνο στον εξωτερικό χώρο όπου θα τοποθετηθεί, τον δεύτερο δεν θα παρουσιάσει κανένα άλλο πρόβλημα. διότι σπάνια νοσεί και ακόμα πιο σπάνια μαραζώνει. Δεν συμπαθεί μέρη και σημεία με έντονο ηλιακό φώς, αντίθετα οι ημισκιερές θέσεις είναι ότι καλύτερο για γρήγοροτερη και ασφαλέστερη ανάπτυξη. Ανθοφορεί όλη τη Άνοιξη και το Καλοκαίρι, ίσως με τις ανάλογες λιπάνσεις και ως τον Σεπτέμβριο. Δεν κλαδεύεται δραστικά, μόνο κορφολόγημα σε τακτά χρονικά διαστήματα και με την πρέπουσα προσοχή και ακρίβεια. Είναι στην πραγματικότητα ένας μεσαίου μεγέθους θάμνος για τον κήπο ή την βεράντα σας με ευχάριστες νότες απαλού, δροσιστικού αρώματος, ικανός να ομορφύνει τον χώρο αλλά και να καλύψει πιθανές κατασκευαστικές ατέλειές του.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τάπερ μοντάνα σε ένα μεσαίο ή και μικρό μέγεθος καθόλη την διάρκεια της Άνοιξης και του Καλοκαιριού σε αρκετά οικονομικές τιμές.

Η πλειονότητα των φυτών και των λουλουδιών που είναι διαθέσιμα στην αγορά και κεντρίζουν το ενδιαφέρον μας με τα χρώματα και τα σχήματα τους, έχουν ισχυρό κεντρικό σύστημα με πλάγιες ή κάθετες στο έδαφος ρίζες, που αναπτύσσονται ανάλογα με τη ηλικία και το είδος του φυτού. Πιο σπάνιες αλλά εξίσου όμορφες είναι οι ποικιλίες με βολβοειδείς ρίζες, όπως η αρωματική φρέζια, η δημοφιλής τουλίπα, το ασυνήθιστο άλλιουμ, το εκλεπτυσμένο μούσχαρι, ο εντυπωσιακός νάρκισσος και άλλα πολλά, ανάμεσα τους και το ορνιθόκαλουμ, ένα όχι και τόσο γνωστό φυτό και λουλούδι, που κυριαρχεί όμως σε νυφικές ανθοδέσμες στο εξωτερικό λόγω της ποικιλίας στα χρώματα και της απαράμιλλης αντοχής του στην ζέστη. Το ορνιθόκαλουμ, γηγενές φυτό της λεκάνης της Μεσογείου και της Αφρικής, έχει ταχεία ανάπτυξη και τεράστια ποικιλία σε χρώματα, από το λευκό και το πορτοκαλί ως το κίτρινο και το μωβ. Άλλες ψηλώνουν πολύ και ξπερνούν το 1 μέτρο και άλλες δεν υπερβαίνουν τα 50 εκατοστά στο τελικό στάδιο της ωρίμανσής τους. Πολύ διαδεδομένο σε κήπους και παρτέρια σε ολόκληρη την Ευρώπη, όπου φυτεύεται κυρίως κάθε 2-3 χρόνια σε ομάδες-ομάδες και κοσμεί κάθε Άνοιξη και Καλοκαίρι με το πλούσιο φύλλωμα του και τα άπειρα λουλούδια του γωνιές εξωτερικών χώρων με ιδιαίτερη διακοσμητική διάθεση και εκκεντρικότητα. Λόγω των πολλών και αστερόσχημων λουλουδιών σχετίζεται με την γέννηση του Ιησου και για αυτό ονομάζεται και αστέρι της Βηθλεέμ, ενώ οι ανάγκες του σε νερό είναι σχεδόν μηδαμινές και ο έλεγχος της ποσότητας που προσλαμβάνει το φυτό είναι επιβεβλημένος και αναγκαίος ιδιαίτερα τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες με τις έντονες βροχοπτώσεις και την ισχυρή και συνεχή υγρασία του περιβάλλοντος. Απαραίτητη είναι η λίπανση του κατά την περίοδο της Άνοιξης με τελικό σκοπό την αδιατάραχτη και πλούσια ανθοφορία του. Έχει βραβευτεί για την εξαιρετική του ομορφιά από την περίφημη βασιλική ακαδημία του Λονδίνου, παρόλο που οι ελληνικές ρίζες του ονόματος του παραπέμπουν ίσως και στην ελληνική του καταγωγή. Κάτι ιδιαίτερο στην περιποίηση του δεν απαιτεί καθώς είναι φυτό που εύκολα προσαρμόζεται και μεγαλώνει χωρίς κάποια ειδική φροντίδα, ακόμα και σε μέρη χωρίς καλο χώμα, αποστράγγιση και ύδρευση. Ιδανικό για σημεία σε εξωτερικούς χώρους με ελάχιστη πρόσβαση σε νερό, άπλετο φωτισμό και σχεδόν απομακρυσμένα και απομονωμένα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορνιθόκαλουμ σε όλα τα χρώματα και ανάλογα με την εποχή που προσφέρεται, σε οτι ποσότητα ζητηθεί.

Κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 70, όπου η άνθηση του κινήματος των λουλουδιών και των χίπις διαφοροποίησε την νοοτροπία του μέσου ανθρώπου, ήταν διάχυτη παντού η ανάγκη για μια νεοεκκολαπτόμενη οικολογική συνείδηση, με απώτερο σκοπό την επιστροφή στην φύση και την άμεση εφαρμογή αυτού στην καθημερινή ζωή όλων. Αυτή η τάση αποτυπώνεται στην αλλάγή στον τρόπο διακόσμησης του εσωτερικού χώρου μεγάλων διαμερισμάτων στις πιο γνωστές μεγαλουπόλεις της εποχής, με κυρίαρχο θέμα τα φυτά και τα λουλούδια μεν αλλά με ειδικές τεχνικές, διαφοροποιημένες από τις προηγούμενες, με πιο δημοφιλή εκείνη του τεράριουμ. Πρόκειται για μεσαίου μεγέθους γυάλινα κλουβάκια, συνήθως στενόμακρα ή οκταγωνικού σχήματος με συγκεκριμένες διαστάσεις, μεταλλικό σκελετό και υδατοστεγές δάπεδο. Εκτός από τις προδιαγεγραμμένες φόρμες στα διάφορα καταστήματα της αγοράς, υπάρχουν σήμερα και πολλά είδη με ξεχωριστά κομμάτια που εύκολα και γρήγορα μπορεί οποιοσδήποτε να κατασκευάσει και μόνος του, καθορίζοντας ο ίδιος τη μορφή και τις διαστάσεις του εκάστοτε δοχείου. Πέντε είναι οι κυριότερες προυποθέσεις ενός επιτυχημένου τερράριουμ: το υλικό, από το οποίο θα κατασκευαστεί, ο φωτισμός, να είναι ο επαρκής, το πότισμα, να έχει την σωστή αναλογία, η αποστράγγιση, να είναι άριστη και τα φυτά, να επιλεγούν με προσοχή για αυτήν την εργασία. Πρώτον και κυριότερον, σε οτι αφορά τον φωτισμό, απαραίτητο είναι το φιλτράρισμα και ο περιορισμός του, τουλάχιστον τις πρώτες εβδομάδες, ούτως ώστε τα φρεσκοφυτεμένα φυτά να ξεπεράσουν με επιτυχία το στάδιο της προσαρμογής που ακολουθεί εκείνο της μεταφύτευσης.και να αποκτήσουν σιγά σιγά δυνατότερο ριζικό σύστημα. Η τυχόν αλλαγή στη θέση του δοχείου μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα δεν είναι ικανή να επηρεάσει αποφασιστικά και είναι οπωσδήποτε μέσα στα επιτρεπόμενα όρια, αρκεί να μην έχει πολύ δραστικό χαρακτήρα. Σε αυτό το σημείο είναι δυνατόν να χρησιμοποιηθεί και τεχνητό φως με ειδικές λάμπες, που ταυτόχρονα καλύπτουν και το θέμα της θερμοκρασίας. Η παντελής έλλειψη φωτός, έστω και για το λίγο χρονικό διάστημα των τεσσάρων ωρών, είναι φυσικά και ένα από τα βασικότερα προβλήματα του όλου εγχειρήματος και οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε ολική καταστροφή του ζωντανού περιεχομένου ενός τεράριουμ. Δεύτερο σε ιεραρχία είναι το πότισμα και γενικά η δοσολογία του νερού και της υπάρχουσας υγρασίας που αυτό συνεπάγεται. Λόγω της απουσίας κατάλληλης διόδου για την αποστράγγιση, οι ποσότητες νερού που απαιτούνται για την ασφαλή ανάπτυξη των φυτών οφείλουν να είναι σε απόλυτη αναλογία με αυτές που δύναται το δοχείο να απορροφήσει. Διαφορετικά, η επιπλέον ποσότητα που θα περισσεύει κάθε φορά θα εγκλωβίζεται στις ρίζες των φυτών προκαλώντας ταχύτατα σε ολόκληρο το σύστημα άφθονες μυκητιάσεις, σηψηριζία και τελικά μαρασμό. Βέβαια απαραίτητη είναι και η πρόσθετη τοποθέτηση διαδοχικών στρωμάτων άμμου, άργιλου, φλούδας, περλίτη ή άλλου απορροφητικού υλικού κατάλληλου για αποστράγγιση, με σκοπό να διοχετεύεται αρχικά όλη η ποσότητα νερού εκεί και αργότερα να διενέμεται σταθερά και παροδικά σε ολόκληρο το περιβάλλον του τεράριουμ, είτε στις ρίζες των φυτών, είτε στον υπόλοιπο άνω χώρο. Ασφαλέστερη και προτιμώτερη λύση παραμένει και στην περίπτωση αυτή ο συνεπής εβδομαδιαίος ψεκασμός με υδατοδιαλυτό λίπασμα σε μικρές ποσότητες , διαδικασία που ταυτόχρονα εξασφαλίζει την άριστη αποστράγγιση, προστατεύει από τον κίνδυνο της υπερδοσολογίας και συνάμα προσφέρει περισσότερες θρεπτικές ουσίες απευθείας στο φυτό, δημιουργώντας γύρω του ένα πλούσιο μικροπεριβάλλον με ουσίες ανάλογης αξίας με εκείνες που υφίστανται το φυσικό του. Πολύ σημαντικό είναι και το υλικό της κατασκευής ενός τεράριουμ, διάφανο, αδιάβροχο, ελαφρύ και εύχρηστο στη διαχείριση, ιδανικό είναι το γυαλί σε πρώτη φάση, το πλεξιγκλάς και το απλό πλαστικό σε δεύτερη. Το άνω μέρος, αποσπώμενο ή όχι, δημιουργεί συνθήκες θερμοκηπίου, επιτρέποντας το φως να διεισδύσει σε όλο το χώρο, εγκλωβίζοντας την υγρασία και προστατεύοντας τα φυτά από τυχόν βλαβερούς εξωτερικούς παράγοντες. Σε σύγκριση με τα υπόλοιπα το γυαλί σίγουρα υπερτερεί, διότι δεν συγκρατεί βακτήρια, καθαρίζεται εύκολα και αποτελεσματικά χωρίς να θαμπώνει, διατηρώντας την αίσθηση του καθαρού και του διάφανου σε όποιον το κοιτάζει με θαυμασμό. Τέλος, όσον αφορά την επιλογή των φυτών, ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται κατακόρυφα, καθώς όλα τα είδη δεν επιβιώνουν, ούτε προσαρμόζονται σε ανάλογα περιβάλλοντα, ειδικά εκείνα με άφθονη, συνεχή ανθοφορία. Φτέρες, κισσός, φιττόνια, χαμεδόρεα, υπόεστες, μπουκαρνέα, νολίνα, παχύφυτα, μικρά φοινικοειδή εσωτερικού χώρου, σπαθίφυλλο, σιγκόνιο, κρότον, δράκαινες, σανσεβιέρα, διάφοροι φίκοι, αρέκα, σελαγκινέλα, κορδιλίνη, κρασούλα, σεφλέρα, αγλαόνεμο, διάφορα είδη διεφεμπάχιας είναι μερικά από τα πιο χαρακτηριστικά είδη ενός τεράριουμ. Εξαίρεση στον κανόνα των ανθοφόρων αποτελεί η ορχιδέα που λατρεύει τέτοια περιβάλλοντα με υπερβολική υγρασία και περιορισμένο φωτισμό, ζεί και αναπτύσσεται με ευκολία και τεράστια επιτυχία, ανθίζει και δημιουργεί εξαίσια χρωματικά σύνολα. Μοναδική επιφύλαξη διατηρείται για το σιμπίντιουμ, αφού το είδος αυτό διαφοροποιείται από τα υπόλοιπα κυρίως λόγω της δυνατότητας του να αποκτά ισχυρό ριζικό σύστημα και σε υποστρώματα με βασικό συστατικό το χώμα και να επιβιώνει σε κήπους ή άλλα ανήλια εξωτερικά μέρη. Φυτά επιρρεπή σε σηψηριζίες και άλλες παρόμοιες αρρώστιες του ριζικού συστήματος είναι προτιμώτερο να αποφεύγονται σε κάθε περίπτωση, όπως πολύ χαρακτηριαστική είναι η αλοκάσια, κυκλάμινο, καλαγχόη, ζαμιόκουλκας, σεντπόλια και άλλα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη κατάλληλα για το περιβάλλον του τεράριουμ καθώς και υλικά ή συμβουλές για την σωστή και ασφαλή τους ανάπτυξη.

Η ανάπτυξη και η συντήρηση όλων των φυτών στο πλανήτη, όπως και του ανθρώπου άλλωστε, εξαρτώνται άμεσα από τρείς βασικούς παράγοντες, το φως ,τη θερμοκρασία και το νερό. Για το νερό και την αναγκαιότητα του, σίγουρα είναι εμφανέστατη η ουσιαστική του επίδραση σε όλους τους οργανισμούς και ακόμα πιο καταλυτική η ελλειψή του. Το φως όμως και η θερμοκρασία δεν αποκαλύπτονται τόσο άμεσα και με τόσο αποτελεσματικό τρόπο στη διαδικασία αναπαραγωγής και ανάπτυξης των φυτών, αν και οι συνέπειές τους είναι κραυγαλέα φανερές σε όσους είναι παρατηρητικοί γνώστες της φύσης. Ξεκινώντας από τους απλούς θάμνους, ανθοφόρους ή μη, και τα κωνοφόρα δέντρα ο ήλιος είναι πηγή ζωής για αυτά, τα βοηθά να επιβιώνουν και να εξελίσσονται, δυναμώνοντας το ριζικό τους σύστημα και εμπλουτίζοντας τα φυλλώματα τους. Δέντρα και καλλωπιστικοί θάμνοι χωρίς αρκετό φως παραμένουν στείρες φόρμες, δεν ανανεώνουν τα φυλλώματα τους, δεν ανθοφορούν στο βαθμό που χρειάζεται και συνεπώς δεν καρποφορούν ανάλογα. Τα λαχανικά και τα φρούτα, έστω και στο τελευταίο στάδιο ωρίμανσης, απαιτούν ηλιοφάνεια αρκετές ώρες την ημέρα για να ολοκληρώσουν τον κύκλο τους. Ακόμα και στα τροπικά φυτά που έχουν ανάγκη ελάχιστου φωτισμού, κυρίως έμμεσου, ο ήλιος είναι το ουσιωδέστερο συστατικό της επιβίωσης τους. Πολύ χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της διαδικασίας είναι το φυτό του βασιλικού, που για να ξεπεράσει το πρώιμο στάδιο της ανάπτυξης του απαιτεί άπλετο καθημερινό φως και τη θερμοκρασία να καλύπτει τους 20-25 βαθμούς Κελσίου, διαφορετικά παραμένει καχεκτικός και κινδυνεύει από εκτεταμμένες μυκητιάσεις που καταστρέφουν το όμορφο ολοστρόγγυλο σχήμα των αρωματικών του φύλλων. Για αυτόν τον λόγο και δεν είναι διαθέσιμος ο βασιλικός τον Χειμώνα, επειδή είναι πολύ απλά εκτός της εποχής του.  Η θερμοκρασία από την άλλη πλευρά είναι εξίσου σημαντική καθώς με κάθε απότομη αλλαγή στην τιμή της, είτε προς τα επάνω, είτε προς τα κάτω, τα αποτελέσματα στις καλλιέργειες τουλάχιστον, είναι πολύ γνωστά σε όλους τους Έλληνες. Πόσες φορές συνέβη ολόκληρες εκτάσεις με εσπεριδοειδή στην Ν. Ελλάδα να καταστράφουν λόγω αυτής της αυξομείωσης ή ακόμα και μιας εβδομάδας με αναπάντεχο κρύο τον Μάρτιο, πάνω στην πρώιμη ανθοφορία των φυτών? Βέβαια, οι παράγοντες αυτοί όταν είναι εξωτερικής προελεύσεως δεν είναι πλήρως ελέγχόμενοι και αποτελεσματικά προβλέψιμοι, αλλά στο στενό και περιορισμένο περιβάλλον του σπιτιού ή και του κήπου ακόμα, τα πράγματα αποδεικνύονται πιο εύκολα. Έτσι λοιπόν άλλα είδη είναι κατάλληλα για την τραπεζαρία που διαθέτει καλά φωτιζόμενα σημεία και αρκετά υψηλή θερμοκρασία και άλλα για το λουτρό, όπου η ζέστη είναι σχεδόν πάντα περισσότερη και ο φωτισμός ελλειπής. Στον εργασιακό χώρο οι απαιτήσεις είναι λιγότερες, πάλι όμως η ανάγκη για σωστό φωτισμό και σταθερές τιμές θερμοκρασίας παραμένει αναλλοίωτη. Έτσι λοιπόν, είναι φανερό πως η φροντίδα για καθημερινό άφθονο φωτισμό και σωστες θερμοκρασίες στους χώρους μας δεν επηρεάζει μόνο τη δική μας διαβίωση αλλά είναι απολύτως επιβεβλημένη και για όλα τα φυτά και αποτελεί το άλφα και το ωμέγα της σωστής και ολοκληρωμένης ανάπτυξης τους. Με σοβαρές ελλείψεις στο τομέα αυτόν κάθε προσπάθεια για συντήρηση θα αποβεί σίγουρα εντελώς άκαρπη και προβληματική. 

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε πολλές τεχνικές και τρόπους για να εξασφαλίσετε στα φυτά σας ένα απόλυτα υγιές περιβάλλον για την ανάπτυξη τους.

Τα συγκεκριμένα φυτά ιδανικά για φράχτες μεγάλου ύψους, ανεμοφράχτες και επιμέρους διακοσμήσεις μεγάλων χώρων, επιβλητικά, ανθεκτικά και πολυετή, είναι διαθέσιμα για μια ολόκληρη εβδομάδα σε όποιο μέρος της Ελλάδας ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει απομακρυνθεί από το φυσικό του περιβάλλον, δεν έχει άμεση επαφή με την φύση σε κανένα επίπεδο, δεν την γνωρίζει, άρα ούτε έχει μάθει εμπερικά να λειτουργεί απέναντί της και να της συμπεριφέρεται με τον πρέποντα τρόπο. Τα ζώα και τα φυτά έχουν τουε δικούς τους κανόνες και όρια συντήρησης και επιβίωσης, που είναι εμφανέστατα μόνο σε μια μικρή μειοψηφία κυρίως λόγω της διαρκούς ενασχόλησης τους με αυτά και της ανάλογης αποκτηθείσας εμπειρίας. Όσον αφορά τα φυτά μια πρώτη πολύ απλή και εύκολη επαφή μαζί τους είναι μια βόλτα στο δάσος, όπου κανείς συνατά πολλά και διαφορετικά μεταξύ τους δέντρα, χαμηλούς ποώδεις θάμνους, βρύα, παραλίμνια φυτά σε ρυάκια και μικρά ποταμάκια και άλλα είδη να συνυπάρχουν όλα σε μια πρωτοφανή αρμονία. Παρατηρώντας τα φύλλα τους, το χρώμα, το μέγεθος, την στιλπνότητα, το σχήμα και την πυκνότητα, διαπιστώνει την διαφορετικότητα τους, αλλά και αρκετά αξιόλογα στοιχεία για την λειτουργία τους, καθώς εκείνα είναι η κυριότερη ένδειξη για τον χαρακτήρα και την συμπεριφορά του καθενός χωριστά. Σκληρά και δύσκαμπτα φυλλώματα συνήθως παραπέμπουν σε αντίστοιχα σκληροτράχηλα και ανθεκτικότατα φυτά με ελάχιστες απαιτήσεις σε νερό και πλούσιο χώμα, με πολυετή αδαμάντινο χαρακτήρα. Από την άλλη ανοιχτόχρωμα μαλακά φύλλα προέρχονται από τροπικά φυτά που αγαπούν την ζέστη, το νερό και τις σκιερές ή ημισκιέρες θέσεις, όπου αναπτύσσονται προστατευμένα σε έναν κλοιό άλλων δέντρων και φυτών, σαν να βρίσκονται σε ένα πυκνοφυτευμένο δάσος του Αμαζονίου. Πολύ ζουμερά και εύκαμπτα φυλλώματα, όπως μερικών κάκτων και παχυφύτων, υποδηλώνουν την δυνατότητα επιβίωσης ακόμα και σε περιβάλλοντα εντελώς ξηρά και αφυδατωμένα, με συνθήκες απόλυτης έλλεψης νερού ή άλλων υδατοφόρων πόρων. Ακόμα και η αλλαγή στα χρώματα των φύλλων σε έναν ή δύο ανοιχτότερους τόνους είναι και αυτή ενδεικτική της κατάστασης στη οποία έχει περιέλθει το φυτό, καθώς το έντονο ξεθώριασμα είναι το βασικότερο σύμπτωμα της ασφυξίας λόγω περιορισμένου χώρου και της ασυνέπειας στη χορήγηση των απαραίτητων λιπασμάτων. Καφέ κηλίδες και άλλα σημάδια είναι αποδείξεις εμφανέστατης δυσλειτουργίας και επιβάλλουν την απότομη διακοπή του υπερβολικού ποτίσματος και την προσπάθεια για άριστη αποστράγγιση στις γλάστρες. Φύλλα που πέφτουν με ταχύτατους ρυθμούς είναι το οδυνηρό αποτέλεσμα της αντίδρασης του φυτού στην έλλειψη φωτός, μια διαδικασία που πολλές φορές εαν προληφθεί σε πρώιμο στάδιο είναι πλήρως αναστρέψιμη και πολύ επιτυχώς αντιμετωπίσιμη. Τέλος ακόμα και η διεύθυνση του φυλλώματος είναι πολύ διαφωτιστική για την συμπεριφορά του φυτού, εφόσον φυτά κρεμοκλαδή ή αναρριχώμενα προορισμένα να διακοσμούν παράθυρα και πέργκολες, διαφέρουν σε εμφάνιση ριζικά από άλλα θαμνώδη ή ποώδη. Άλλωστε το καλογυαλισμένο φύλλωμα είναι η απόλυτη ένδειξη υγίειας για κάθε φυτό, όσο μικρό και νεαρό και αν είναι.

Όταν την δεκαετία του 70 εμφανίστηκε για πρωτη φορά στην χώρα μας η εισαγωγή φυτών από άλλες χώρες, τροπικών και ασυνήθιστων, και παράλληλα πραγματοποιήθηκε μια σοβαρή προσπάθεια διάθεσης τους στο ευρύ κοινό, πολύ λίγα είδη ήταν τα πιο δημοφιλή ανάμεσα στα δεκάδες που κυκλοφορούσαν αρχικά. Ένα από αυτά ήταν και η πεπερόμια, ένα μικρών διαστάσεων φυτό που η οικογένεια του μετρά περισσότερους από 200 εκπροσώπους σε όλα τα μέρη της Γης, κυρίως στην Ν.Αμερική, την Ασία και λιγότερα στην Αφρική. Λόγω αυτής της μεγάλης γεωγραφικής διασποράς του είδους, οι επιμέρους ποικιλίες του παρουσιάζουν η κάθε μια μεγάλες διαφορές στα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά και ως εκ τούτου πολύ διαφορετική συμπεριφορά μεταξύ τους. Άλλα λειτουργούν σαν παχύφυτα, μικροί δηλαδή κάκτοι που αποθηκεύουν ποσότητες νερού στον μαλακό και εύκαμπτο κορμό τους για την διατήρηση τους τις πολύ θερμές μέρες του καλοκαιριού, και άλλα σαν μικρά θαμνάκια μέτριας αλλά συμμετρικής ανάπτυξης με παράξενα άνθη και ακόμα πιο περίεργα φύλλα διάφορων χρωματισμών. Πολύ χαρακτηριστική, για παράδειγμα, είναι η δομή και το σχήμα των φύλλων της πεπερόμιας καπεράτα που θυμίζουν μικρές πράσινες καρδιές με έντονες ανάγλυφες αυλακώσεις στο σκούρου χρώματος πάνω μέρος τους σαν προεξέχουσες νευρώσεις, ενώ στο κάτω μέρος ξεχωρίζουν για την διακριτική τους λαχανί απόχρωση. Σε οποιαδήποτε περίπτωση, οι πεπερόμιες είναι φυτά πλούσια σε φύλλωμα, δελεαστικά για το βλέμμα, που αγαπούν τις υψηλές θερμοκρασίες, από 18 εως 25 βαθμούς περίπου, και τον έμμεσο φωτισμό, καθώς πρόκειται στην ουσία για επίφυτα, είδη που ζούν και αναπτύσσονται κάτω από τα μεγάλα δέντρα και τις πλούσιες φυλλωσιές των τροπικών δασών. Η υγρασία της ατμόσφαιράς δεν τα βλάπτει, ούτε επηρεάζει τα εντυπωσιακά φυλλώματα τους, αντίθετα η υπερδοσολογία του νερού στο χώμα και κατεπέκτασιν το λυμνάζον νερό στο πιατάκι, σαπίζει το κεντρικό ριζικό σύστημα του φυτού και το οδηγεί στον μαρασμό. Δεν νοσούν σχεδόν ποτέ και σπάνια παράσιτα ή ασθένειες επιδρούν πάνω τους με δραστικό τρόπο. Είναι πολυετή αργής ανάπτυξης με σοβαρές αντισυπτικές και αντιβακτηριδιακές ιδιότητες. Οι πεπεπόμιες δεν μπορούν εκ φύσεως να καλλιεργηθούν με επιτυχία στην χώρα μας για αυτό και οι περισσότεροι εκπροσωποί τους είναι φυτά εισαγωγής σε μικρά μεγέθη που έχουν ανάγκη ένα σύντομο διάστημα προσαρμογής ούτως ώστε να ευδοκιμήσουν. Ιδανική στυλιστική πρόταση-εφαρμογή της πεπερόμιας λόγω του λιτού της χαρακτήρα είναι η κάθετη φύτευση. Χώροι με δυνατότητες, όπως γραφεία, καφέ, εστιατόρια, ξενοδοχεία, αποτελούν το απόλυτο υπόβαθρο για μια ανάλογη προσπάθεια, όπου η διακοσμητική χρήση του φυτού συνδυάζεται με την πρακτική του ιδιότητα, καθώς λειτουργεί και σαν φίλτρο, καθαρίζοντας τον χώρο από εξωτερικούς ρύπους ( καυσαέρια ) και εσωτερικές πηγές μόλυνσης (τσιγάρα, ελλειπής εξαάερισμός κα), ανανεώνοντας την ατμόσφαιρα με έναν αέρα φρεσκάδας. Επιπλέον προσοχή χρειάζεται στην άμεση επαφή με μικρά παιδιά και ζώα, καθώς σε ορισμένα είδη της οικογένειας που μπορεί να εμφανιστούν τμήματα του φυτού ( κορμός ή λουλούδια ) ελαφρώς δηλητηριώδη, αποτέλεσμα της προσαρμοστικής διαδικασίας του είδους με σκοπό την αυτοπροστασία του απέναντι στις δύσκολες συνθήκες των τροπικών δασών, όπου σίγουρα αποτελεί για την άγρια πανίδα ελκυστική διατροφική συνήθεια.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε όλα τα είδη της πεπερόμιας όλο το χρόνο σε οτι ποσότητα ζητηθεί. 

Το έλατο είναι ένα είδος αειθαλούς κωνοφόρου δέντρου, με καταγωγή από την Β. Αμερική και την Β. Ευρώπη, αρκετά παρεξηγημένο όλα αυτά τα χρόνια εξαιτίας κάποιων συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του, παρόλη τη δύναμη, την ομορφιά και την μεγαλοπρέπεια που εκπέμπει η αρχική του εικόνα. Αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της ορεινής χλωρίδας σε όλα τα σημεία του πλανήτη και ανήκει σε μια ευρύτερη οικογένεια που περιλαμβάνει συνολικά 230 ποικιλίες, εκ των οποίων δυστυχώς μόνο οι 60 μπορούν να ευδοκιμήσουν στη χώρα μας. Το εύκρατο κλίμα της Ελλάδας με τις αυξημένες τιμές στις καλοκαιρινές θερμοκρασίες και την υγρασία και τις αντίστοιχες χειμωνιάτικες συνθήκες αρκετά ήπιες, δεν αφήνει και πολλά περιθώρια στο καλλίγραμμο αυτό κωνοφόρο δέντρο με το πυραμιδοειδές σχήμα και τα βελονόληκτα κλαδιά του να αναπτυχθεί σωστά και γρήγορα. Ωστόσο 5 εκπρόσωποι του είδους φαίνεται πως τα καταφέρνουν πολύ καλά, διατηρώντας τα βασικά χαρακτηριστικά της αργής αλλά σταθερής εξέλιξης, της αντοχής, της ανθεκτικότητας και του κωνικού σχήματος, προσαρμόζοντας τα στις εκάστοτε κλιματολογικές αλλαγές που θα προκύψουν, με τελικό αποτέλεσμα θεαματικότερο από το αναμενόμενο. Πρόκειται για το abies cephalonica, το abies nordmanniana, το abies koreana, το abies concolor και το abies pinsapo. Το abies cephalonica, πρώτο στην λίστα, είναι το αμιγώς ελληνικό έλατο με καταγωγή από την Πελοπόννησο και την Κεφαλλονιά, από όπου πήρε και το όνομα του με τους πληθυσμούς του στο νησί να διατηρούν λόγω της γεωγραφικής απομόνωσης την αυθεντική τους ταυτότητα. Η κεφαλληνιακή ελάτη εμφανίζεται και στην Χαλκιδική, καλύπτοντας την ενδοχώρα της από το υψόμετρο των 800μ και πάνω με δέντρα μεσαίου μεγέθους με ύψος από 25μ εως 35μ περίπου και διάμετρο κορμού μέχρι τα 2μ που διαθέτουν πυκνά κλαδιά με γυαλιστερές σκούρου πράσινου χρώματος επίπεδες βελόνες. Το αργής ανάπτυξης αυτό δέντρο έχει δύο πολύ σοβαρά πλεονεκτήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα: το πρώτο αφορά την ποιότητα της ξυλείας του, που είναι πολύ υψηλή και εφαρμόζεται σε οικοδομικές και ναυπηγικές εργασίες, και το δεύτερο σχετίζεται με την προσαρμοστικότητα του σε θερμά κλίματα και αυξημένη θερμοκρασία εδάφους που έχει πολύ ελαστικά όρια. Ένα μικρό μυστικό για τη ασφαλή του διαβίωση αποτελεί η μερική προστασία του την Άνοιξη από πιθανό καθυστερημένο παγετό λόγω του γεγονότος ότι είναι η μοναδική ποικιλία που αναπτύσσει τόσο νωρίς τα νεαρά του φύλλα. Σε άμεση σχέση το abies nordmanniana διαθέτει και αυτό μέτρια ανάπτυξη εως 20μ περίπου, συμμετρικό σχήμα, μαλακές σκούρες πράσινες βελόνες και λείο, ανοιχτό γκρί κορμό. Είναι γνωστό και σαν έλατο του Καυκάσου, διότι προέρχεται από τις περιοχές της Αρμενίας, της Γεωργίας και της Ν. Ρωσίας, όπου έχει ευρύτατη χρήση σε οικοδομές αλλά και στην παραγωγή χαρτικής ύλης. Η ανθεκτικότητα του είναι παρόμοια με εκείνη της κεφαλληνιακής ελάτης, ενώ και τα δύο είδη διαθέτουν πλούσια πυκνά φυλλώματα. Το τρίτο είδος, το abies koreana, είναι σίγουρα πολύ ανθεκτικότερο από τα δύο προηγούμενα, όμως σε μικρότερες διαστάσεις, αφού το τελικό του ύψος δεν ξεπερνά τα 10μ. Με καταγωγή από την μακρινή Κορέα, το εντυπωσιακό αυτό δέντρο μεγαλοπρεπέστατο και πανέμορφο έχει πολύ αργή ανάπτυξη και διαθέτει πολύ χαρακτηριστικού σχήματος και χρώματος κώνους. Φυτεύεται από το υψόμετρο των 1000μ και πάνω και διατηρεί το άψογα συμμετρικό πυραμιδοειδές σχήμα του για πάντα. Σε αυτήν του την ιδιαιτερότητα οφείλεται και το βραβείο που απέσπασε η ποικιλία Silberlocke σε ανάλογο διαγωνισμό που πραγματοποιήθηκε για αυτόν τον λόγο. Τέταρτον, η καθαρά αμερικάνικη εκδοχή του είδους, το abies concolor, είναι ένα έλατο παρόμοιας φυσιολογίας με το κορεάτικο που ζεί και αναπτύσσεται στις βόρειες περιοχές της Αμερικής και διαθέτει απίστευτα όρια αντοχής στο κρύο τα οποία ξεπερνούν τους -25 και φτάνουν εως τους -30 με -40 βαθμούς Κελσίου. Όπως και το κορεάτικο, παρουσιάζει απόλυτη εμφάνιση με συμμετρικό, πυραμιδοειδές σχήμα και ξεχωριστούς διακοσμητικούς κώνους. Ακολουθεί πολύ αργό ρυθμό ανάπτυξης και διακρίνεται από τα υπόλοιπα είδη για την μεγάλη διάμετρο που αποκτά με τα χρόνια και για τις ανοιχτού πράσινου ή γαλάζιου χρώματος βελόνες του. Για αυτό και ονομάζεται και λευκό έλατο ή αλλιώς έλατο της Αμερικής, συνδυάζοντας τη δύναμη με την ομορφιά και την χρηστικότητα. Τέλος πέμπτο και τελευταίο είναι το ισπανικό έλατο, το abies pinsapo, με καταγωγή από την Ισπανία και το Μαρόκο. Τα χαρακτηριστικά του συμπίπτουν με εκείνα των δύο πρώτων με τη διαφορά ότι περνώντας τα χρόνια, το δέντρο δεν αποκτά το ανάλογο ύψος και έτσι αποδομείται το αρχικό κωνικό του σχήμα, χάνοντας αρκετά από την εμφάνισή και την ευρωστία του. Ευτυχώς, το υπέροχου γαλάζιου χρώματος φύλλωμα και τα ευέλικτα όρια της αντοχής του μας αποζημιώνουν και με το παραπάνω. Φυτεύεται σε όλα τα εδάφη με υψόμετρο από 900 εως 1700μ χωρίς κανένα πρόβλημα.

  Abies Cephalonica    Abies Nordmanniana    Abies Koreana    Abies Koreana-Silberlocke    Abies Concolor    Abies Pinsapo

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε και τις 5 αυτές ποικιλίες όλο το χρόνο και ειδικά τους χειμωνιάτικους μηνές σε ότι ποσότητα ζητηθεί.    

Στην Γαλλία του 17ου αιώνα οι φιλόμουσοι βασιλειάδες με τις περίφημες βασιλικές συλλογές τους με τα σπάνια έργα τέχνης, την πολυσύχναστη αυλή τους με την υπερβολική χλιδή και πολυτέλεια και τα συνεχή υπερπόντια ταξίδια εξερεύνησης του λεγόμενου σύγχρονου δυτικού κόσμου, δημιούργησαν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη του ενδιαφέροντος προς νέα είδη και έθιμα, μια ολόκληρη ανανεωμένη κουλτούρα βασισμένη στο συγκερασμό του καινούριου και του πατροπαράδοτου. Σε αυτό το περιβάλλον και με αυτά τα ερεθίσματα, μια ξεχωριστή προσωπικότητα με ιδιαίτερη κλίση στις επιστήμες και ειδικά στην βοτανολογία, ο Pierre Magnol ανακάλυψε και μετέφερε στην Ευρώπη ένα κομψότατο ανθοφόρο δέντρο που αργότερα πήρε και το ονομά του, την μανώλια. Σαν διακεκριμένο μέλος της Βασιλικής ακαδημιάς του Παρισιού και επικεφαλής διευθύνων σύμβουλος των διάσημων βοτανικών κήπων του Montpellier, ο Magnol εγκατέστησε απο την μακρινή Μαρτινίκα, ένα μικρής έκτασης τροπικό νησάκι της Καραιβικής με πλούσια και σπάνια φυσική ομορφιά, γαλλική κτήση από τότε μέχρι σήμερα, πειραματικά στους κήπους του το νέο είδος και υπό την αυστηρή του επίβλεψη εκείνο εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα γνωρίζουμε, δηλαδή μια οικογένεια φυτών που περιλαμβάνει πάνω από 200 ποικιλίες. Η μανώλια διακρίνεται σε δύο βασικές κατηγορίες την αειθαλή, με τα μεγαλόσχημα, γυαλιστερά, σκούρου πράσινου χρώματος φύλλα της και τα πολύ αρωματικά και υπόλευκα άνθη της και την φυλλοβόλα, όπου ανάλογα με την ποικιλία διαφοροποιούνται τόσο τα φυλλώματα όσο και τα λουλούδια. Η αειθαλής ποικιλία ονομάζεται magnolia grandiflora και ακολουθεί σαν δέντρο πολύ αργούς ρυθμούς ανάπτυξης, προτιμά ηλιόλουστες προστατευμένες θέσεις και ανθίζει την Άνοιξη και κάποιες φορές το Καλοκαίρι. Είναι δέντρο που αποπνέει αέρα μεγαλοπρέπειας και αρχοντιάς με το πυραμιδοειδές σχήμα του, φυτέυεται σε όλα τα εδάφη ( εκτός από τα αμμουδερά και τα πολύ ορεινά βραχώδη ) και όλες τις εποχές, πάντα μόνο του, ποτέ σε συστάδες, και σε απόσταση τουλάχιστον 2 μέτρων από το επόμενο. Αδύνατον να μην γοητευτεί κάποιος από τα μακροσκελή, βελούδινα, κρεμ χρώματος άνθη της που ευωδιάζουν και διατηρούνται ανέπαφα πάνω στο δέντρο για minimum τρείς μέρες κάθε φορά. Λόγω της μερικής αντοχής της στην ξηρασία και της κομψής εμφανισής της, πολλές φορές είναι πολύ σύνηθες να διαμορφώνεται σε σχήματα που αποτελούνται από ίσιους κορμούς περίπου 1 εως 1,5μ χωρίς φύλλα και πάνω σε μικρές ή μεγάλες ολοστρόγγυλες καταπράσινες μπάλες, μια αισθητική πολύ διαδεδομένη στην γειτονική μας Ιταλία. Αντίθετα οι φυλλοβόλες ποικιλίες ανθοφορούν πρώτα και ύστερα αναπτύσσουν φύλλα και διαθέτουν μεγαλύτερη ποικιλία στη χρωματική παλέτα των ανθέων τους από το λευκό εως το ροζ, το φουξ και το κόκκινο ακόμη, ενώ το σχήμα του λουλουδιού τους διαφοροποιείται ανάλογα, πάντα όμως έχει ξεχωριστά μεγάλου σχήματος σέπαλα που διευκολύνουν τον επικονιασμό του είδους. Οι κυριότερες απο αυτές στην χώρα μας είναι η stellata και η soulangeana, χαμηλοί καλλωπιστικοί θάμνοι που δύσκολα αποκτούν σχήμα και ύψος, εμφανίζουν όμως χοντρά χνουδωτά μπουμπούκια που ανοίγουν όλη την Άνοιξη και θυμίζουν εκείνα της τουλίπας και του κυκλάμινου. Τέλος, πολύ σημαντικές παράμετροι για την ανάπτυξη του είδους παραμένει το σωστό και τακτικό πότισμα και η συνεπής λίπανση, ειδικά την Άνοιξη 3 φορές μηνιαίαως, χωρίς εξαιρέσεις. Το κλάδεμα δεν επιτρέπεται σε κανέναν εκπρόσωπο του φυτού αυτού, πρώτον διότι έχουν ήδη σχήμα από μόνα τους και δεύτερον διότι απαιτείται αυστηρά η συνδρομη ειδικού σε αυτόν τον τομέα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μανώλια σε ότι ποικιλία, ύψος ( 1μ -2,5μ-3,5μ ) και σχήμα ζητηθεί κατόπιν παραγγελίας.  

Στους περισσότερους μεγάλους κήπους και ειδικά σε εκείνους που στολίζουν τις νότιες περιοχές της χώρας μας, σαν κεντρικό θέμα και σημείο αναφοράς δεσπόζει σχεδόν πάντα κάποιο είδος φοίνικα, τοποθετημένο μόνο του ή φυτευμένο σε συστάδες. Ανάμεσα στα χιλιάδες φοινικοειδή που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιηθεί σε εκτεταμένο βαθμό εμφανίζοντας μια τεράστια ποικιλία σε σχέδια και μεγέθη, ξεχωρίζει ένα για την ιδιαίτερη εμφάνιση και συμπεριφορά του, το τσίκας. Πρόκειται για την πιο κομψή και απόλυτα επιβλητική, παρά το μικρό της μέγεθος, παρουσία σε έναν τομέα που οι περισσότεροι εκπρόσωποι του παραμένουν μεν άψογοι και στυλιζαρισμένοι, τεράστιοι δε σε διαστάσεις και ανάπτυξη, θέτοντας το ολόκληρο το είδος σε συγκεκριμένο περιορισμό ορίων. Το τσίκας διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά του είδους του, όπως η αργή εξέλιξη, το σκληρό σε υφή φύλλωμα, τον αγκαθωτό και τραχύ κορμό και την άκρως τροπική νότα που προσθέτει σε όλα τα σημεία που φυτεύεται, με μοναδική εξαίρεση ότι δεν αποκτά ποτέ σχεδόν ύψος πάνω των 2μ. Ξεκινά συνήθως από τα 30εκ και μετά από πολλά χρόνια, προσπάθειες και άπειρες λιπάνσεις καταλήγει στο πολυπόθητο ύψος. Σαν φυτό εξωτερικού χώρου δύναται να τοποθετηθεί σε όμορφές κεραμικές ή πλαστικές γλάστρες σε βεράντες, σε βραχόκηπο μαζί με άλλα είδη ή και μόνο του απευθείας στο έδαφος, και σε περίπτωση που η θερμοκρασία δεν εγκαταλείψει τους 0 βαθμούς κατά τους χειμωνιάτικους μήνες, να διακοσμήσει οποιαδήποτε γωνιά κριθεί απαραίτητο. Στους εσωτερικούς χώρους, βρίσκει απόλυτη εφαρμογή σε αίθρια ή σημεία με άμεσο πλούσιο φωτισμό και καλή ανανέωση του αέρα, στοιχείο που επηρεάζει καταλυτικά την περαιτέρω ανάπτυξη του. Λόγω του περιορισμένου του μεγέθους ταιριάζει αρμονικά σε μέρη που κανείς δεν θα μπορούσε να διανοηθεί να τοποθετήσει έναν φυσιολογικό φοίνικα, διότι πολύ απλά δεν θα χωρούσε. Δεν κλαδεύεται ποτέ, αντίθετα λιπαίνεται πολύ συχνά εξαιτίας των αυξημένων αναγκών του σε θρεπτικές ουσίες και συστατικά, ακριβώς όπως γίνεται και με τα bonsai. Όποιος διαλέξει αυτό το είδος, οφείλει να έχει υπόψην του δύο πολύ βασικά πράγματα που το αφορούν το πρώτο είναι ότι κολλάει εύκολα και γρήγορα αρκετές γνωστές και δύσκολες στην αντιμετώπιση αρρώστιες, άρα απαιτεί προληπτικό ψεκασμό μια ή δύο φορές ετησίως, και το δεύτερο ότι σαπίζει πολλές φορές από το υπερβολικό νερό, τα φύλλα του κιτρινίζουν και ο κορμός μεταβάλλεται σε μια εύκαμπτη και ευλύγιστη καφέ χρώματος μάζα. Δεν έχει απαιτήσεις σε συγκεκριμένες ποιότητες χώματος και προσαρμόζεται αρκετά ικανοποιητικά σε όλες σχεδόν τις εδαφολογικές συνθήκες. Δεν χρειάζεται τεράστιες γλάστρες για να αναπτυχθεί, καθώς το νερό εγκλωβίζεται στο κάτω μέρος τους και δημιουργεί ταχύτατα μύκητες στο χώμα και συνεπώς ολική καταστροφή του φυτού. Τέλος ιδανική είναι η επιλογή του για εσωτερικές πισίνες, όπου διατηρείται άψογα λόγω υγρασίας και κλειστού μικροκλιματικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα συντελεί αποφασιστικά στην δημιουργία μιας διαφορετικής ατμόσφαιρας-αίσθησης άμεσα ταυτισμένης με το νερό και την χαλάρωση που εκείνο προσφέρει.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε τσίκας σε πολλά μεγέθη από τον Μάρτιο εως τον Σεπτέμβριο άμεσα διαθέσιμα και τον υπόλοιπο χρόνο κατόπιν παραγγελίας σε ότι μέγεθος ζητηθεί.