Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: ΤΡΟΠΙΚΑ ΔΕΝΤΡΑ

Κατά τη διάρκεια της τελευταίας δεκαπενταετίας στην χώρα μας υπήρξε μια έξαρση στις εισαγωγές και με αυτήν την ευκαιρία εμφανίστηκαν πολλά και διαφορετικά είδη από κάθε γωνιά του πλανήτη, κάνοντας αισθητή την παρουσία τους σε τέτοιο βαθμό και σε τέτοια πληθώρα που η πρόσβαση και η απόκτηση τους αποτελούσε μια αρκετά εύκολη υπόθεση. Το ευρύτερο κοινό απόκτησε οικειότητα με αυτόν τον τρόπο σε πράγματα που με τον καιρό αφομοίωσε στην καθημερινότητα του και τα κατέστησε αναπόσπαστο μέρος των συνηθισμένων του αναγκών. Σε αυτήν την κατηγορία ανήκει και ένα φυτό που ξεχωρίζει για δύο βασικά του χαρακτηριστικά, το πρώτο είναι η εκκεντρική και μάλλον ιδιάζουσα εμφάνιση του και το δεύτερο η αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητά του σε όλα τα εδάφη και τα κλίματα. Η παχύρα, τμήμα της χλωρίδας της Κ. και Ν. Αμερικής, είναι ένα δέντρο με ξυλώδη κορμό και έντονα πράσινα, μακρόστενα, φοινικοειδή φύλλα, μαλακής υφής και πολύ γυαλιστερής όψης. Έχει ταχύτατη ανάπτυξη και εξαιτίας του εύκαμπτου κορμού της, συνήθως τρία ή περισσότερα φυτά πλέκονται μεταξύ τους σε σχήμα πλεξούδας χωρίς κανένα πρόβλημα και με σχετική ευκολία Δεν νοσεί σχεδόν ποτέ, προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε μεταγλάστρωση και επιβιώνει ακόμα και σε συνθήκες ξηρασίας ή έλλειψης κατάλληλου φωτισμού. Με σκοπό να διατηρήσει το υπέροχο σχήμα της που θυμίζει μικρό διαμορφωμένο δεντράκι, επιδέχεται κλαδέματος ακόμα και σε δραστικό βαθμό, διαδικασία που συντελλεί στο να αυξήσει τον όγκο της και να δημιουργήσει την εικόνα μιας υγιούς και καραπράσινης μπάλας. Στο εξωτερικό έχει περισσότερη διάδοση από ότι στην Ελλάδα κυρίως λόγω της στενής σχέσης της με την θεωρία του feng sui, ως φυτό-εξισορροπιστής που εξασφαλίζει την αρμονία και την απόλυτη ισορροπία των 5 στοιχείων της θεωρίας. Τα πέντε μακριά γεμάτα νευρώσεις φύλλα του κάθε κλαδιού της συμβολίζουν τα αντίστοιχα στοιχεία του νερού, της φωτιάς, του μετάλλου, του ξύλου και της γής και την εύρυθμη μεταξύ τους συνεργασία και λειτουργηκότητα. Ως εκ τούτου το φυτό διασφαλίζει την οικονομική ευρωστία και την πνευματική ισορροπία του χώρου στον οποίο ζει και αναπτύσσεται, σύμφωνα με την θεωρία. Τέλος, οι δύο σημαντικότεροι εχθροί της παχύρας είναι το υπερβολικό πότισμα που προκαλεί άμεση σηψηριζία και σάπισμα του κορμού του φυτού, και η απότομη και διαρκής έκθεση του σε χαμηλές θερμοκρασίες, κάτω των 10 βαθμών που έχουν σαν βασικό τους σύμπτωμα το κιτρίνισμα των φύλλων της. Η αντιμετώπιση του προβλήματος αυτού βρίσκεται στην χρήση ειδικών λιπασμάτων για φυτά εσωτερικού χώρου πλούσια σε θρεπτικά συστατικά που της είναι απαραίτητα και η τοποθέτηση του φυτού σε μέρος ζεστό και υγρό για διάστημα που ξεπερνά τους 3 μήνες.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε παχύρα σε πολλά μεγέθη όλο το χρόνο.

Σε ολόκληρη την εύκρατη ζώνη του πλανήτη μας που γεωγραφικά δείχνει να αγκαλιάζει τον Ισημερινό και χαρακτηρίζεται από ήπιες κλιματολογικές αλλαγές και σχετικά υψηλές θερμοκρασίες, ευδοκιμεί ένα εξαιρετικά όμορφο είδος αειθαλούς δέντρου, που κεντρίζει το ενδιαφέρον, μαγνητίζοντας το βλέμμα με τα κατακόκκινα άνθη του και γοητεύοντας την αισθητική με το καλλίγραμμο σχήμα του, η ποιντσιάνα ή αλλιώς πογκιανή. Πρόκειται για ένα εκπληκτικής άνθησης τροπικό δέντρο με φύλλωμα που θυμίζει εκείνο της ακακίας Κων/πόλεως σε διάταξη με το διπλό απλωτό του σχήμα αλλά και σε χρώμα στους τόνους του ανοιχτού φωτεινού πράσινου. Αναπτύσσεται γρήγορα και σε ύψος που ξεπερνά τα 5 μέτρα, εκείνο όμως που εντυπωσιάζει είναι το επιβλητικό και στυλιζαρισμένο του πλάτος, που δύναται να ξεπεράσει τα αντίστοιχα μέτρα, χωρίς να απωλέσει εκατοστό από τις προδιαγεγραμμένες τέλειες αναλογίες του, κατατάσσοντας το στις πρώτες θέσεις στην κατηγορία των ανθοφόρων δέντρων σκίασης παγκοσμίως. Παράλληλα με την χρηστική του αξία η διακοσμητική του ιδιότητα είναι εμφανέστατη και πληθωρικότατη με αποτελέσματα που σκλαβώνουν ακόμα τον πιο δύσπιστο θεατή, ειδικά την μακρά περίοδο άνθησης που ανάλογα με την περιοχή και το σημείο διαρκεί από 3 εως 6 μήνες ετησίως. Τα πέντε πέταλα του λουλουδιού του σε κόκκινο, πορτοκαλί και κίτρινο χρώμα δημιουργούν την αίσθηση μιας ολάνθιστης ομπρέλας που υπερκαλύπτει τον κορμό και το υποκείμενο φύλλωμα, σαν φλόγα με κατεύθυνση τον ουρανό. Αγαπά την πλήρη ηλιοφάνεια και την άπλετη ζέστη, όχι όμως και την ξηρασία, που μπορεί να αποτελέσει την αιτία απώλειας μεγάλου μέρους του φυλλώματος του. Το πότισμα οφείλει να ακολουθεί σταθερό και καθημερινής ροής πρόγραμμα, διαφορετικά σε συνθήκες ξηρής ατμόσφαιρας το δέντρο δεν θα επιβιώσει της έντονης και καταστρεπτικής ζέστης του ελληνικού καλοκαιριού. Στην χώρα μας η ποιντσιάνα δεν έχει και τόσο ευρεία διάδοση, είναι σχετικά άγνωστη, κυρίως λόγω της περιορισμένης της αντοχής στο κρύο, μέχρι τους 0 βαθμούς Κελσίου περίπου. Καλύτερο θα ήταν να τοποθετείται σε σημεία όπου έχουν άμεση πρόσβαση σε νερό και έμμεση έκθεση στον ήλιο για χρονικό διάστημα που δεν ξεπερνά τις 4 ώρες ημερησίως. Τέλος, λόγω της τροπικής φύσεως του δέντρου, υπάρχει σοβαρή περίπτωση τοποθετημένο σε κάποιο προστατευμένο από τον παγετό σημείο να επιμηκυνθεί αισθητά ο κύκλος ανθοφορίας, περιλαμβάνοντας την φθινοπωρινή και ολόκληρη την χειμερινή περίοδο.

Στα φυτώρια μπορείτε να βρείτε ποιντσιάνα όλο το χρόνο σε πολλά μεγέθη απο 40εκ ύψος εως 2μ περιπου.