Το καλοκαίρι είναι σίγουρα η χειρότερη εποχή για μερικές κατηγορίες φυτών και δέντρων που δείχνουν να επηρέάζονται δραματικά από τις αντίξοες συνθήκες προς την αρνητική κατεύθυνση, πολύ περισσότερο τότε από οτι στην  αντίστοιχη χειμερινή περίοδο. Μια τέτοια κατηγορία είναι και τα κωνοφόρα, μια οικογένεια δέντρων καιι θάμνων εξωτερικού χώρου με τεράστια ανθεκτικότητα που διαθέτει σκούρο πράσινο σκληρό στην υφή φύλλωμα με πυκνή διάταξη που ζεί σε βουνά και διάφορα ορεινά μέρη κάθώς αγαπά το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες της ξηρής χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας. Οι τούγιες, τά λέιλαντ, τα έλατα, οι αριζόνες ζούν κάί αναπτύσσονται σε δροσερά και συνήθως προσήλια μέρη όπου τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά χαμηλά όλο το χρόνο. Η απότομη αύξηση της ζέστης και οι εναλλαγές της με τις βροχές και τον έντονο καλοκαιρινό ήλιο, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των κωνοφόρων. Εμφανίζουν συμπτώμάτά μερικής ξήρανσης και αφυδάτωσης, που τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε εντονότερα φαινόμενα ολικής καταστροφής, καθώς προκειται για μια ασθένεία που ονομάζεται φυτόφθορα και τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό. Πολλές φορές η φυτόφθορα δεν προχωρά αμέσως, ούτε με εμφανείς ρυθμόύς, σε τελικό στάδιο όμως, είναι σχεδόν ανίκητη. Τρόποι αντιμετώπισης με σίγουρα αποτέλέσματα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ώστόσο δύο είναι οι λύσεις. Πρώτα και κυριώτερα οι προληπτικοί ψεκασμοί 2 με 3 φορές ετησίως με μείγματα φαρμάκων, προκειμένου να θωρακιστεί το δέντρο και να προληφθεί η ασθένεια εν τη γενέση της. Σε πολλά τουριστικά καταλύμματα και εξοχικά σπίτια όπου η πλειονότητα των φυτών ανήκουν στην κατηγορία των κωνοφόρων, οι προληπτικοί αυτοί ψεκασμόί έχουν σώσει τα δέντρα, χαρίζοντας τους υγιεία και ομορφιά για πολλά πολλά χρόνια. Άλλωστε η ποσότητα και η σύσταση των σκευασμάτων αυτών δεν εμπνέει κανένα κίνδυνο για κανέναν, καθώς είναι σε μικρή δόση που διαχέεται εύκολα και γρήγορα στην ατμόσφαιρα. Δεύτερον μετά την προσβολή του φυτού κάθε επίμονη ρίψη φαρμάκων δεν είναι και τόσο ενδεδειγμένη όσό φαίνεται. Η καλύτερη λύση έίναι ο συνδυασμός της θεραπείας των σκευασμάτων με ένα δραστικό κλάδεμα από ανθρωπους που γνωρίζουν και εχουν την ανάλογη εμπειρία. Πολλές φορές τέτοια κλαδέματα σε μεγάλης ηλικίας φυτά είναι άκρως αναζωογωτικά και σωτήρια, συμβάλλοντας κατά πολύ στη μετέπειτα υγιή τους εμφάνιση. Τέλος, πολύ σημαντικό παραμένει το θέμα του ριζοποτίσματος με μυκητοκτόνα 2 φορές ετησίως κυρίως σε σημεία που τα κωνοφόρα έχουν φυτευτέί κοντά σε γκαζόν. Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται το γρασίδι για να πρασινίσει μπορεί να αποβεί μοιραία για τό ριζικό σύστημα των δέντρων που είναι τοποθετημένα κοντά του. Πάντα ωστόσο υπάρχει και ένα μικρό χαντάκι χώματος ανάμεσα σε φυτά και γκαζόν σύμφωνα με το εγχειρίδιο του καλού κηπουρού. Ένα τέτοιο κομμάτι ίσως απορροφήσει με επιτυχία το επιπλέόν νερό, ώστε η τελική ποσότητα.που θά φτάσει στις ρίζες του να είναι όσο το δυνατόν η μικρότερη. Λιπάσματα και λοιπά ενισχυτικά δέν ενδείκνυνται για τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω της υπερευαισθησίας των κωνοφόρων στη ζέστη. Καλύτερα να χρησιμοποιούνται όλο τον υπολοιπο καιρό και ειδικά την Άνοιξη.

Η μπουκαμβίλια είναι ενα τροπικό φυτό πολύ δημοφιλές στη χώρα μας, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, καθώς εντυπωσιάζει τους πάντες μετα πανέμορφα φούξια και λευκά άνθη της και το πυκνό της φύλλωμα. Όλες οι αυλές και τα μπαλκόνια είναι στολισμένα με όλάνθιστες μπουκαμβίλιες σε διάφορους σχηματισμούς κάί μέγέθη. Ωστόσο, το καταπληκτικό αυτό λουλούδι έχει και μερικές αδυναμίες που καλό θα ήταν να τις γνωρίζουν εκείνοι που επιθυμούν να διατηρήσουν στό χώρο τους ένα υγιέστατο με πλούσια σνθοφορία τέτοιο φυτό. Πρώτον και κυριότερον, η μπουκαμβίλια χρειάζεται άπειρη ζέστη όλο το χρόνο ειδικά τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, τον Μάρτιο, προκειμένου να εξασφαλίστεί μια σίγουρα "πλόύσια" χρονιά. Η ζεστή ατμόσφαιρα βοηθά το φυτό να ξυπνήσει από τήν χειμερία νάρκη του και να ξεκινήσει να φυλλώνει όπως λένε στη γλώσσα των φυτωρίων. Άκόμα και ολόκληρη να είναι γεμάτη ξερά κλαδιά η μπουκαμβίλια μπορεί να γέμίσει νέα καταπράσινα φύλλα με τη βοήθεια της ζέστης και ενός λιπάσματος ( κατά προτίμηση για ανθοφόρα φυτά, υδατοδιαλυτό) πάρα πολύ σύντομα. Ο παράγοντας ζέστη είναι τόσο σημαντικός από μονος του, ώστε μπορεί να οδηγήσει το φυτό στην αρχική του υγιή εικόνα ακόμα και σε έναν μήνα. Το δέύτερο που χρειάζεται ένα τέτοιο τροπικό φυτό είναι η άμεση έκθεση του σε ηλιόλουστο μέρος. Το προσήλιο περιβάλλον θρέφει σε καθοριστικό σημείο την μπουκαμβίλια που την εξωθεί να ανθίζει καθημερινά μέ όλο και εντονότερου χρωματισμού άνθη. Ένα απλό πείραμα θα πείσει και τον πιο καχύποπτο παρατηρητή. Έάν ένα μικρό φυτό μπουκαμβίλιας τοποθετηθεί για 10 μέρές σέ φωτεινό αλλά όχι άμεσα φωτιζόμενο μέρος, το χρώμα του φυλλώματος θα ξεθωριάσει και τα άνθη της θα αποχρωματιστούν. Ή άντίστροφη κίνηση, δηλαδή, η επανατοποθετησή σέ ηλιόλουστο σημείο, θα επαναφέρει το αρχικό χαρσκτηριστικό της χρώμα. Τρίτον, για να αποκτήσει κανείς τις όμορφες κομψές και ολάνθιστες μπουκαμβίλιες των νησιών, το μυστικό βρίσκεται στην θέση των φυτών σε σχέση με τον αέρα. Η μπουκαμβίλια δεν αγαπά τον αέρα. Αυτό πλέον είναι αξίωμα για όσους ασχολούνται με το φυτό αυτό και τις υποποικιλίες τόύ. Όπου υπάρχει εμπόδιο ή τόίχος το φυτό έχει την τάση να ανσπτύσσεται γρηγορότερα, ευκολότερα και σε αρκετό ύψος, πλευρικά με ασφάλεια και για πολλά, πολλα χρόνια. Δεν είναι τγχαίες όί αναοτύξεις στα νησιά του Αιγάίου δίπλα σε παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια, απάνεμα όμως και ηλιόλουστα. Τα μπάλκόνια των πόλεων δύσκολα έχουν τέτοια απάνεμα μέρη, για αυτό και το φυτό δυσκολεύεται να ξεπεράσει τό 1μ ανά χρονιά και τελικά καταλήγει το χειμώνα να πεθαίνει λόγω παγωνιάς. Τέλος, όπως σε όλα τα ανθοφόρα, απαραίτητη είναι η συνδρομή λιπασμάτων ειδικών για κάθε φύτό χωριστά.

Η οικογένεια της ορχιδέας είναι πραγματικά τεράστια και μετρά χιλιάδες ποικιλίες και υποποικιλίες σε όλο τον πλανήτη, η κάθεμία με τις δικές της ιδιαιτερότητες και τα δικά της ξεχωριστά εξωτερικά χαρακτηριστικά, όλες όμως εντυπωσιακές και πανέμορφες με τα πολλά και διαφορετικά χρώματα και σχέδια τόσο στα λουλούδια όσο και στα φυλλώματά τους. Πρωταγωνιστικό ρόλο ανάμεσα τους, η ορχιδέα βάντα, ή αλλιώς ή αερόφυτη ορχιδέα που ζεί και αναπτύσσεται με το ριζικό της σύστημα εκτεθειμμένο στο περιβάλλον, αντλώντας όμως από αυτό την απαραίτητη υγρασία και τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται προκειμένου να επιβιώσει. Η λεγόμενη βασίλισσα των ορχιδεών, η βάντα έχει μια πολύ καθηλωτική στα όρια του επιβλητικού, εμφάνιση που δύσκολα περνά απαρατήρητη από το ευρύ κοινό και αιχμαλωτίζει τα βλέμματα όπου και αν τοποθετηθεί. Έχει αρκετά σκληρό χαρακτήρα μέ μεγάλες δόσεις ανθεκτικότητας και προσαρμοστικότητας παρόλη την φαινομενικά εύθραυστη εμφάνισή της. Τα άνθη της μεγαλόπρεπα και εντυπωσιακά καλύπτουν όλο φάσμα των θερμών χρωμάτων και τείνουν να εμφανίζονται πολλά πολλά μαζί σε κλαδιά που ξεπροβάλλουν μεσά άπό τα φύλλα  πλαισιώνοντας τέλεια το εκκεντρικά και με γεωμετρικκή συμμετρία πράσινο σκούρο φύλλωμα της που έχει την τάση να μεγαλώνει σε "πατώματα". Συνήθως κατά τη διάρκεια της δεύτερης ανθοφορίας τα λουλούδια αυτά πολλαπλασιάζονται τόσο σε ποσότητα όσο και σε διάρκρια με αποτέλεσμμα να διατηρούνται μέχρι και 2 μήνές άθικτα πάνω στο φυτό. Αν και τροπικό λουλούδι, δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε φως και θερμότητα. Αναπτύσσεται και επιβίώνει και σε μέρη με λιγότερο φωτισμό και θερμοκρασία μέχρι 12 βαθμούς Κέλσίου minimum. Η βάντα είναι πλουσιοπάροχη και γενναιόδωρη με τους ανθρώπους που ζούν μάζί της κάί τήν φροντίζουν, προσφέροντας τους απλόχερα τόσο πληθώρα φύλλων όσο και τα πανέμορφα άνθη της καθόλη τη διάρκεια του έτους, με βασική προυπόθεση να τηρούνται δύο σημαντιικές παράμετροι όσον αφορά την καθημερινή της διαβίωση. Πρώτον και ουσιαστικότερον, είναι οτι η βάντα ανήκει στα φυτά που χρειάζονται διαρκή ανανέωση του αέρα γύρω τους, κάθώς, όπως όλα τα αερόφυτα, ζεί και αναπτύσσεται σε ένα καθαρό και διαρκώς ανανεωμένο περιβάλλον. Η στασιμότητα και οι κλειστοί χώροι είναι ο μεγάλύτερος εχθρός αυτής της ορχιδέας λόγω της υπερευαισθησίας που παρουσιάζει στους μύκητες. Όσοι αποφασίζουν να υιοθετήσουν μια βάντα σίγουρα θα πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οτι πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό φυτό που απαιτεί τήν διαρκή αλλαγή του περιβάλλοντος και τη συνεχή ανανέωση του αέρα. Μια πολύ καλή ίδέα θα ήταν να βγαίνει τακτικά και σε εξωτερικούς τελείως χώρους, προστατευμένους από τον άμεσο ήλιο, ειδικά το καλοκαίρι, και να απολαμβάνει μεγαλύτερες ποσότητες καθαρού και φρέσκου αέρα. Σε περιπτώσεις όπου η θερμοκρασία είναι αρκετά χαμηλή και δεν επίτρέπει την ασφαλή έκθεσή του φυτού, και ένας απλός αερισμός του χώρου με ανοικτό παράθυρο για μικρό χρονικό διάστημα θα ήταν ικανοποιητικός. Το δεύτερο που επιβάλλεται κανέίς να γνωρίζει για την βάντα είναι οτι η ορχιδέα αυτή χρειάζεται, ειδικά το καλοκαίρι, 2 με 3 φορές την έβδόμάδα ένα καλό "μπάνιο" με προυπόθεση οτι στη συνέχεια θα τοποθετείται σέ ένα μέρος προκειμένου νά έξαλειφθέί και το παραμικρό ίχνος υγρασίας από τις ρίζες της. Σε αυτό το στάδιο χρειάζέται επιπλέον προσοχή ούτως ώστε να μην φτάσει το νερό ποτέ άνάμεσα στις σειρές των φύλλων και προκληθέί άμεσα η μηκυτίαση που στη συνέχεια επεκτείνεται και στον κορμό του φυτού προσβαλοντάς το ολόκληρο. Μόνο οι ρίζες μπανιαρίζονται. Ο κατα καιρούς τοπικός ψεκασμός που υποδεικνύεται άπό πολλούς "γνώστες" του αντικειμένου είναι απαραίτητος, όμως δεν φτάνει για να αντλήσει το φυτό όλη την απαραίτητη και αναζωογονητική για αυτό υγρασία. Το "μπάνιο" λοιπόν, είναι αρκετά ουσιώδες τμήμα της σωστής φροντίδας του φυτού καθώς εξασφαλίζει στην ορχιδέα μαλακές και εύκαμπτες ενυδατωμένες ρίζες εμφανέστατα πράσινες και υγιείς πράγμα που στην συνέχεια μεταφράζεται σε ευλύγιστο και υγιές πράσινο φύλλωμα. Η αφυδατωμένη βάντα δεν νοσεί, ούτε καταστρέφεται, απλά είναι μια ταλαιπωρημένη ορχιδέα που όμως μόλις ποτιστεί σωστά μπορεί πολύ σύντομα να αποκαταστήσει την αρχική υγιή και ολάνθιστη όψη της. Τέλος, άκρως σημαντική παραμένει όπως και σε όλες τις ορχιδέες η τακτική τους λίπανση με τα γνωστά πια ειδικά σκευάσματα.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε ορχιδέες βάντα σε πολλά χρώματα και μεγέθη όλη τη διάρκεια του χρόνου. 

Την τελευταία πενταετίά έχει αυξηθεί θεαματικά ο αριθμός των ανθρώπων που ασχολούνται ερασιτεχνικά με τις ορχιδέες στη χώρα μας, συλλέγοντας τες με απίστευτη όρέξή κάί αγάπη από όλα τα μέρή του κόσμου. Δυστυχώς όμως, λόγω της πολύ ιδιαίτερης φύσης των τροπικών αυτών φυτών , ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν πως να τις συντηρήσουν σωστά, ώστε να τις διατηρήσουν υγιείς, ακμαίες και πολλά υπόσχόμενες. Τα φυτώρια Κέντια μετά από πολλά χρόνια εισαγωγών ορχιδέάς(άπό τό 1985) και πολλούς πειραματισμούς πάνω σε κάθε είδος, είναι σε θέση να μοιραστούν μέ κάθε λάτρη του είδους κάποιες πολύτιμές πληροφορίες που έχουν συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και κάποια μικρά αλλά πολύ σήμάντίκά tips για την καλοζωια των φυτών αυτών. Ξεκινώντας από τα απλούστερα έίδη, αυτά που ονομάζονται στο εξωτερικό ορχιδέες για αρχάριους λόγω της μεγαλύτερης ανεκτικότητας που παρουσιάζουν,το δεντρόβιουμ και το επίδεντρο, τα πραγματα είνάί αρκετά απλά και εύκολα. Πρόκειται για είδη με εύκαμπτους, καταπράσινους κορμούς και μαλακό στην υφή ανοικτό πράσινο φύλλωμα , από το οποίο ανάμεσα ξεπροβάλλουν όμορφα λευκά, κίτρινα, μωβ, φούξία ή ιβουάρ λουλούδια. Το είδος αυτό είναι από τα λίγα μαζί με το σιμπίντιουμ που μπορεί νά φυτευτέί σε κανονικό χώμα, δηλαδή σε μείγματα από έμπλουτισμένες τύρφες, περλίτη και λάβα και να αναπτύξει ταχύτατα νέά βλάστηση. Συνηθως μετά από κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα, ίσως και 3 μήνες, ανάλογα με τα λιπάσματα και την περιποίηση που θα δεχτεί το φυτό, δημιουργεί επιπλέον παρακλάδια με πολύ τρυφερά φυλλαράκια σε ανοικτό λαχανί χρώμα που μετά από 1 μήνα σκουραίνουν, καθώς μεγαλώνουν. Τά δοχεία που χρειάζονται για αυτήν την εργασία είναι συνήθώς ρηχά με αρκετές τρύπές στό κάτω μέρος τους ώστε να επιτυγχάνεται η  άριστη αποστράγγιση. Χρειάζεται κανονικές ποσότητες νερού σε εβδομαδιαία βάση και αντέχει μέχρι τους 5 με 7 βαθμούς Κελσίου. Η ανθοφορία του εμφανίζεται 2 με 3 φορές ετησίως, πάντα επάνω στα νεαρά κλαδιά και το πλήθος των λουλουδιών εξαρτάται από δύο παράγοντες. Ο πρώτος είναι η εξωτερική θερμοκρασία που, εαν εναλλάσσεται απότομα, είναι καθοριστική για την εμφάνιση πολλών νέων λουλουδιών.  Ο δεύτερος είναι η χρήση των σωστών λιπασμάτων που εξειδικεύονται σε ορχιδέες και περιέχουν όλα τα κατάλληλα συστατικά που εκείνες χρειάζονται. Φυσικά, τα φυτα μπορούν νά παραμέίνουν σε εξωτερικούς προστατευμένους φωτεινούς χώρους κατά τούς καλοκαιρινούς μήνες και εσωτερικά σε ευήλια σημεία κατά τον χειμωνα. Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται σε νεοφυτεμένα φυτά τήν περίοδο του χειμωνα, ειδικά όσον αφορά το νερό και την θερμοκρασία. Τέλος, το κλάδεμα των ορχιδεών είναι μιά διαδικασία για έμπειρους, απαραίτητη για το φυτό,  άλλά κάί πόλύ λεπτεπίίλεπτη και επικίνδύνη ταυτόχρονα. Όποιος το αναλάβει απαιτείται να είναι πολύ προσεχτικός και λεπτομερής. Το δεντρόβιουμ και το επίδεντρο είναι δύο είδη που με την κατάλληλη φροντίδα και περιποίηση μπορούν με ασφάλεια να σας χαρίσουν μέχρι και 3 φορές υπέροχα λουλούδια το χρόνο.

Τα αερόφυτα είναι μια κατηγορία τροπικών φυτών πολύ διαδεδομένη στη χώρα μας τα τελευταία χρόνια, έίδίκά στους κύκλους των αρχιτεκτόνων και των διακοσμητών που τα χρησιμοποιούν πλέον αρκετά συχνά σε πολλές και διαφορετικές περιπτώσεις. Δυστυχώς όμως, ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν λεπτομέρειες σχετικά με τα χαρακτηριστικά και τις ανάγκες αυτής της οικογένειας των φυτών με την τόσο ιδιαίτερη αισθητική, ώστε να εξασφαλίσιυν και την περαιτέρω υγιή τους διαβίωση. Καταρχήν πρόκειται για πολυετή φυτά, ανθοφόρα που δεν φυτεύονται, καθώς δεν διαθέτουν ριζικό σύστημα, τρέφονται ωστόσο, μόνο μέσω του φυλλώματος τους από την υγρασία της πλούσιας τροπικής ατμόσφαιρας. Τοποθετούνται σε σημεία φωτεινά χωρίς άμεση ηλιακή επαφή με ελεγχόμενη θερμοκρασία όλες τις εποχές του χρόνου και σταθερή υγρασία. Κάλό θα ήταν να αποφεύγονται μέρη με ισχυρά ρεύματα αέρος, που πιθανότατα θα προκαλέσουν άμεση ξήρανση στα ευαίσθητα επιφανειακά ριζίδια του κάθε αερόφυτου και κατά συνέπεια τον μαρασμό του. Η χρήση σιλικόνης ή κάποιας άλλης κολλητικής ουσίας, όπως ήταν η συνήθης πρακτική παλαιότερα, προκειμένου να στερεωθούν κάπου, είναι καταστροφική για το φυτλό άρα πλέον απαγορευτική. Απλά τα αφήνουμε να ακουμπήσουν ελεύθερα σε κάποια ουδέτερη επιφάνεια, όπως άμμος, βρύα, γυάλες, αποξηραμένά φρούτά, ξέρόύς κορμούς ή κλαδιά δέντρων και άλλα χωρίς επιπλέον επιβάρυνση.  Σέ τέτοια σημεία μπορούν να ζήσουν για χρόνια χωρίς κανένά πρόβλημα.Το δεύτερο πολύ σημαντικό πράγμα για τη φροντίδα και την συντήρηση των αερόφυτων είναι το τακτικό και συνεχές ποτισμά τους ανάλογα με την  ποικιλία τους. Για παράδειγμα η tillandsia xerographica χρειάζεται νερό με λίπασμα για τροπικά φυτά κάθε μήνα όλο το χρόνο τόσο στη ρίζα της όσο και στα φύλλα με ψεκασμό. Ο ψεκασμός οφείλει να πραγματοποιείται πολύ πιο συχνά, ειδικά το καλοκαίρι με ειδικό εργαλείο που διασπείρει το νερο αρμονικά πάνω στο φυτό. Πώς θα ξέρουμε οτι το αερόφυτό μας έχει ποτιστεί σωστά? Όταν το φύλλωμα του στο μεγαλύτερο μέρος του θα έχει αλλάξει χρώμα κάί θά είναι ευλύγιστο κάί μαλακό στη υφή. Άλλα είδη είναι λίγο πιο εύκολα στο χειρισμό, όπως η tillandsia usneoides, ή αλλιώς spanish moss. Σε αυτήν την περίοτωση αρκεί ένα καλό μπάνιο λίγων λέπτών μίά φορά την εβδομάδα σε ένα δοχείο γεμάτο νερό και λίπασμα μέχρι το φυτό να αποκτήσει και πάλι την γνωστή αρχική του ελαστικότητα, όπως ακριβώς γίνεται και με την αερόβια ορχιδέα vanda. Σε μικρότερα μεγέθη ο ψεκασμός πολλές φορές την εβδομάδα, ειδικά το καλοκαίρι, είναι αρκετός και δεν χρειάζεται το λεγόμενο μπάνιο. Η λίπάνσή των αερόφυτων γίνεται σχεδόν πάντα με υγρά λιπάσματα πολύ καλής ποιότητας και πλούσια σε ιχνοστοιχεία και είναι απαραίτητη η εφαρμογή της όλο το χρόνο για την ασφαλή τους διαβίωση . Τα αερόφυτα θεωρούνται πολυετείς ανθοφόροι θάμνοι άρα και η παράλληλη χρήση ανάλογων λιπασμάτων δεν θα ήταν καθόλου κακή ίδέα.Τέλος, πολλά από τα αξεσουάρ που συνοδεύουν τά τροπικά αυτά φυτά είναι συνήθως αδικαιολόγητα ακριβά και χωρίς ιδιαίτερη χρηστικότητα, εφόσον πρόκειται για οργανισμούς που ζουν και αναοτύσσονται στα τροπικά δάση του πλανήτή όπου όλα αυτά τα επιπλέον έξάρτήματα απλά δέν ύπάρχουν.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αερόφυτα σε διάφορες ποικιλίες και μεγέθη όλο το χρόνο καθώς και τα αντίστοιχα λιπάσματα τους.

Από τα πρώτα τροπικά φυτά που εμφανίστηκαν στη χώρα μας κατά τη δεκαετία του 70 ήταν αυτό τό αναρρίχώμενο φυτό με τα υπέροχα γυαλιστερά δίχρωμα φύλλα που ονομάζεται πόθος. Πρόκειται για ένα αειθαλές ανθεκτικότατο φυτό εσωτερικού χώρου με γρήγορη ανάπτυξη και μεγάλη προσαρμοστικότητα. Παρά τη τεράστια διάδοση του όμως, οι ποικιλίες που υπάρχουν ακόμα και σήμερα είναι πραγματικά ελάχιστες σε σχέση με αυτές που κυκλοφορούν και παρουσιάζονται στο εξωτερικό. Τα φυτώρια Κέντια, όπως πάντα, έχουν επιλέξει μερικές από αυτές, τις πιο εκκεντρικές σε αισθητική, αλλά παράλληλα και εκείνες που εμφανίζουν την αξιολογότερη αντοχή και μεγαλύτερη ανθεκτικότητα για το κλίμα της Ελλάδας. Μια απο αυτές είναι και ο μαύρος πόθος, ή αλλιώς epipremnum marble planet. Το φυτό αυτό διαθέτει τη φυσιολογία και τα εξωτερικά χαρακτηριστικά τόύ έίδους σε μια πιο compact cult εμφάνιση που κεντρίζει το ενδιαφέρον κυρίως χάρη στα μεγάλου μεγέθους φύλλα του με τους σκουρόχρωμους νευρώνες. Ο μαύρος πόθος αγαπά τα σκιερά σημεία εσωτέρικών χώρων με ελεγχόμενη θερμοκρασία και υγρασία, ενώ ζέί και αναπτύσσεται με ευκολίά κάί σέ μέρη με υπερβολική ζέστη, αρκεί να ποτίζεται τακτικά. Ιδανικός για φυτεύσεις σε κάθετους κήπους και εσωτερικά ψηλά παρτέρια με ελάχιστη πρόσβαση, καθώς είναι λιτοδίαιτος στις απαιτήσεις του. Όπως όλα τα φυτά εσωτερικού χώρου που εισάγονται στη χώρα μας, έτσι και αυτό χρειάζεται τακτική μηνιαία λίπανση με σκευάσματα υψηλής ποιότητας και κάποιες φορές κλάδεμα κάτά το δοκούν. Αν και δεν αντέχει σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, είναι το μόνο από τα τροπικά φυτά που μπορεί να επιβιώσει και να αναγεννηθεί μετά από ένα καλό κλάδεμα. Τέλος, απαραίτητη είναι η άριστη αποστράγγιση του δοχείου στο οποίο φυτεύεται με τη χρήση ελαφρόπετρας ή κάποιου άλλου απορροφητικού υλικού.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε μαύρο πόθο την εποχή της Άνοιξης ή τιυ Φθινοπώρου σε πολλά μεγέθη.

Στην Ελλάσα τα διάφορα στερεότυπα που αφορούν τους εξωτερικούς χώρους και τη διαμόρφωση τους, είναι τόσο ισχυρά και βαθιά ριζωμένα στη συνείδηση των ανθρώπων που έχουν καθορίσει σημαντικά τη θέση και τη χρήση ακόμα των φυτών και των λουλουδιών που θα τους διακοσμήσουν. Ένα τέτοιο κλασσικό παράδειγμα είναι και η οικογένεια της ορτανσίας που μετρά χιλιάδες ποικιλίες σε όλο τον κόσμο και άλλα τόσα υβρίδια, που εντυπωσιάζουν με τα όμορφα χρωματά τους και τα πλούσια φύλλωματα τους, στη χώρα μας όμως κυκλοφορεί μόνο η κλασσική ποικιλία. Ή όρτάνσία είναι ένας πολυετής αειθαλής ανθοφόρος θάμνος που διαθέτει τεράστια αντοχή στο κρύο και την παγωνιά και πολύ πλούσια ανθοφορία με μεγάλα ολοστρόγγυλα άνθη. Ιδανικές για εξωτερικούς σκιερούς και ημισκιερούς χώρους,  οι περισσότερες ορτανσίες στη χώρα μας χρησιμοποιούνται άσκοπα για καθαρά διακοσμητικούς και κοινωνικούς λόγους, καθώς υπάρχει μεγάλη άγνοια γύρω από τις δυνατότητες αυτού του θάμνου. Στο εξωτερικό που η πρόσβαση είναι ευκολότερη, οι ποικιλίες της ορτανσίας που κυκλοφορούν έίναι άπειρες, η κάθεμια εμφανίζεται πιο καταπληκτική και πιο φαντασμαγορική από την προηγούμενη. Τα φυτώρια Κέντια σε αυτό το άρθρο παρουσιάζιυν μια νέα υβριδική νανοειδή ποικίλία την limelight. Η συγκεκριμένη ορτανσία σπάνια ξεπερνά το 1,80μ σε ύψος και ξεχωρίζει για τα υπέροχα μικρά ολοστρόγγυλα άνθη της που αρχικά έχουν το χρώμα του μοσχολέμονου, από όπου πήρε και η ποικιλία το ονομά της ( lime ). Στην αρχή του καλοκαιριού τα λουλούδια είναι αρκετά άγουρα και πράσινα, όσο όμως φτάνει το φθινόπωρο αποκτούν ένα γλυκό και απαλό ροζ χρωματισμό που πλησιάζει την απόχρωση του burgundy. Ανήκει στην κατηγορία των υδρόφιλων θάμνων που αγαπούν την υγρασία και το συχνό πότισμα και ευδοκιμούν σε όξινα υποστρώματα με αξιόλογη επιτυχία. Επιβάλλεται να κλαδεύεται κάθε Άνοιξη, νωρίς κατά τις αρχές Μαρτίου, δραστικά και σε βάθος, για να εξασφαλιστεί ένα πυκνό κάί ύγίές φύλλωμα αλλά κάί μίά συνεχής αδιάλειπτη ανθοφορία, καθώς κάθε λουλούδι της ορτανσίας προκύπτει πάντα απο τη μια νέά βλάστηση. Η ποικίλίά άύτή ανήκει στην υποικογένεια που ονομάζεται paniculata και περιλαμβάνει όλες τις ορτανσίες εξωτερικού χώρου που ζουν και αναπτύσσονται με ευκολία ακόμα και στα πιο δυσπρόσιτα μέρη τής Έύρώπης. Εξίσου εντυπωσιακή με την lime light είναι και εκείνη που ονομάζεται little lamb με τη διαφορά οτι τα άνθη της δεν έχουν στρόγγυλο σχήμά αλλά τριγωνικό σαν πυραμίδα, και το χρώμα τους είναι ολόλευκο. Πολύ σημαντική πληροφορίά γίά τις ορτανσίες είναι η τακτική μηνιαία λίπανσή τους με ειδικά σκευάσματα που προορίζονται αποκλειστικά για αυτές. Τέλος, σε σκιερές ή ημισιιερές θέσεις είναι η ορθότερη επιλογή για κάλυψη πρασίνου ή και για ολάνθιστες ρντυπωσιακές συνθέσεις.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε πολλές ποικιλίες ορτανσίας ανάλογα με την εποχή.