Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: οπωρώνας

Το εύκρατο κλίμα της χώρας μας χωρίς ιδιαίτερες παγωνιές σε συνδυασμό με την νοοτροπία του λαού μας για κατανάλωση φρέσκων φρούτων και λαχανικών ευνοεί τα τελευταία χρόνια την καλλιέργεια όλων των ειδών των καρποφόρων δέντρων. Ακόμα και εντελώς ερασιτεχνικά η προσπάθεια μπορεί να αποδώσει καρπούς αρκετά οικονομικά, αρκεί να ακολουθηθούν κάποιες προυποθέσεις. Ο τρόπος φύτευσης ενός οπωρώνα, που μπορεί να αποτελείται από διαφορετικά είδη δέντρων, δεν είναι και τόσο δύσκολο εγχείρημα αν ακολουθήσει κανείς τα σωστά βήματα με την σειρά. Πρώτο βήμα είναι η επιλογή του μέρους, με σκοπό να είναι περιφραγμένο-προστατευμένο από ζώα ή εξωτερικούς παράγοντες μορφολογίας ( δυνατός αέρας, ρέματα νερού, μετακίνηση χωμάτων, λημνάζοντα νερά-έλη κα) στην περίμετρό του με κατάλληλο χώμα ( ίσως χρειάζεται μια μικρή ανανέωση με επιπλέον χώμα ή τύρφη, με το ανάλογο ph) και τον άνεμο να φυσά από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεύτερο βήμα είναι η επιλογή των ποικιλιών των δέντρων (καθε δέντρο μπορεί να έχει εκατοντάδες ποικιλίες ), με γνώμονα τις ξεχωριστές και ιδιαίτερες ιδιότητες που εμφανίζει η κάθε μια και ανάλογα με την προσδοκία και επιθυμία του καθενός ( άλλοι ενδιαφέρονται για μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, άλλοι για γρηγορότερη και μεγαλύτερη καρποφορία κα.). Για παράδειγμα στους αμπελώνες η απαίτηση για άρωμα στο σταφύλι ή για παραγωγή κρασιού ή τσίπουρου οδηγεί στην επιλογή συγκεκριμένων ποικιλιών που θα εκπληρώσουν μόνο αυτόν τον σκοπό ( cabernet ). Τρίτο βήμα και πιο σημαντικό από όλα είναι η τοποθέτηση των δέντρων μέσα στο χώρο.  Σε αυτό το στάδιο τα δέντρα ακολουθούν την εξής κατηγοριοποίηση, στην πρώτη ανήκουν εκείνα που χρειάζονται επικονίαση, άρα άλλου είδους διαδικασία αναπαραγωγής, και στην δεύτερη ανήκουν εκείνα που είναι αυτογόνιμα, δηλαδή αναπαράγονται μόνα τους. Τα δέντρα της πρώτης κατηγορίας, όπως η κερασιά, η αμυγδαλιά, το ακτινίδιο και άλλα είναι απαραίτητο να τοποθετηθούν σε συγκεκριμένη αναλογία 1 επικονιάστριας ποικιλίας ( θηλυκό ή άλλη ποικιλία ) προς 4 ( αρσενικό ή άλλη ποικιλία ) διάσπαρτα μέσα στο χώρο και σε σημεία τέτοια, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία είτε με τον άνεμο να φυσά ( σε μια απο τις γωνίες του χωραφιού με φορά προς τα άλλα δέντρα ), είτε με τα διάφορα έντομα που πετούν ( κυρίως μέλισσες ή άλλα έντομα ). Και στις δύο περιπτώσεις βασική και ουσιαστική προυπόθεση είναι η περίοδος της ανθοφορίας των δέντρων να είναι ταυτόσημη, ώστε η μεταφορά του υλικού από το άνθος του ενός στο άλλο να πραγματοποιηθεί και το δέντρο να καρποφορήσει πολύ σύντομα και με επιτυχία. Για παράδειγμα η ελιά Χαλκιδικής επικονιάζεται με εκείνη των Μεγάρων διότι και οι δύο ακολουθούν την ίδια περίοδο ανθοφορίας. Το επόμενο βήμα, τέταρτο στην σειρά, έχει σχέση με την λίπανση του δέντρου με ειδικά σκευάσματα σε ίδια πάντα ποσότητα και σε τακτά χρονικά διαστήματα, περισσότερο κατά τους ανοιξιάτικους μήνες. Η μορφή, υγρή ή στερεή ( σκόνη ) του λιπάσματος εξαρτάται από τον χρήστη και από το είδος και την ποσότητα των δέντρων. Για παράδειγμα για μεγάλο αριθμό δέντρων και σίγουρη καρποφορία είναι σίγουρη η περισσότερη και συχνότερη χρήση υδατοδιαλυτών σκευασμάτων για ασφαλέστερα αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ετήσια σοδειά. Τέλος το πέμπτο και τελευταίο βήμα αφορά το σωστό κλάδεμα των δέντρων στις περιόδους που ενδείκνυται και σε αρκετή έκταση ανάλογα με την ανάπτυξη του φυλλώματος του, ώστε να μην προκληθεί ζημιά αλλά αντίθετα να συμβάλλει στην γρηγορότερη ανθοφορία και καρποφορία του. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη καθώς αραιώνοντας το πλήθος των κλαδιών ο καρπός που θα ακολουθήσει δεν θα διατρέχει κίνδυνο να πληγωθεί από αυτά και το εσωτερικό του να γίνει πόλος έλξης εντόμων. Συνεπώς αρρώστιες που προκαλλούνται αρκετά συχνά και με αυτόν τον τρόπο μπορούν σχετικά εύκολα να αποφευχθούν. Επίσης το δέντρο αποκτά σχήμα συγκεκριμένο για ακόλουθη συμμετρική ανθοφορία και πολύ περισσότερη δύναμη για να συνεχίσει την ανάπτυξη του αφού δεν έχει να συντηρήσει πλεόν πολλά από τα κλαδιά του που είναι ουσιαστικά άχρηστα. Στα φυτωριά μας μπορείτε θα βρείτε όλα εκείνα που θα χρειαστούν, ακόμα και τα λιπάσματα, καθώς και πλήθος συμβουλές στην προσπαθειά σας αυτή για μια σίγουρη και σωστή πορεία στην καρποφορία τους. 

Ο λωτός είναι ένα οπωροφόρο, καλλωπιστικό και φυλλοβόλο δέντρο που τα τελευταία χρόνια έχει ιδιαίτερη ανάπτυξη στις μεσογειακές χώρες. Το μήλο της Ανατολής, όπως λέγεται, έχει καταγωγή από την Κίνα, κύρια χώρα παραγωγής του, στην Ιαπωνία θεωρείται εκλεκτή λιχουδιά, και στη Δύση μεταφέρθηκε αρκετά χρόνια αργότερα διαμέσου των Ισπανών. Με ύψος που φτάνει τα 7-10μ το εξωτικό δέντρο έχει χρυσοκίτρινους, ζουμερούς καρπούς που γίνονται πορτοκαλί όταν ωριμάσουν, συλλέγονται από τα μέσα Νοεμβρίου και διασκορπίζουν μια χαρακτηριστική λεπτή μυρωδιά, όταν τρώγονται ( ως φρούτο ) ή μαγειρεύονται ( μαρμελάδα, σαλάτες ). Φυτεύεται σε όλα τα εδάφη και τα κλίματα, έχει μέτρια ανάπτυξη και μεγάλη διαφορετικότητα στις ποικιλίες, καθώς κάποιες από αυτές παράγουν καρπούς πον δεν τρώγονται παρά μόνο όταν ωριμάζουν, ενώ άλλες με συγκεκριμένη γλυκιά γεύση. Με διουρητικές και καθαρτικές ιδιότητες, είναι πολύ καλή πηγή ενέργειας αφού περιέχει μεγάλες ποσότητες βιταμίνης C και Β, ιχνοστοιχεία και άλλα πολλά ευεργετικά στοιχεία. Γνωστό ακόμα από τα αρχαία χρόνια με τους λωτοφάγους στην Οδύσσεια, η τροφή των θεών, ο λωτός έχει μακρά ιστορική πορεία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Στην χώρα μας, παρόλο που οι συνθήκες το ευνοούν αρκετά, δεν είναι τόσο διαδεδομένη η καλλιέργεια και η καταναλωσή του, παρά τις επίμονες προσπάθειες του Υπουργείου για προώθηση είδους και τις απειρές δυνατότητες του για εξαγωγή σε όλο τον κόσμο. Σε άλλες χώρες όμως, όπως η Ιταλία (51000 τόνοι ανά έτος )και η Ισπανία ( 70000 τόνοι ανά έτος ), έχουν γίνει ανάλογες προσπάθειες υποδομής και προώθησης και αποτελεί τώρα πια με επιτυχία ένα κύριο εξαγωγικό προιον.