Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: λέιλαντ

Το καλοκαίρι είναι σίγουρα η χειρότερη εποχή για μερικές κατηγορίες φυτών και δέντρων που δείχνουν να επηρέάζονται δραματικά από τις αντίξοες συνθήκες προς την αρνητική κατεύθυνση, πολύ περισσότερο τότε από οτι στην  αντίστοιχη χειμερινή περίοδο. Μια τέτοια κατηγορία είναι και τα κωνοφόρα, μια οικογένεια δέντρων καιι θάμνων εξωτερικού χώρου με τεράστια ανθεκτικότητα που διαθέτει σκούρο πράσινο σκληρό στην υφή φύλλωμα με πυκνή διάταξη που ζεί σε βουνά και διάφορα ορεινά μέρη κάθώς αγαπά το κρύο και τις χαμηλές θερμοκρασίες της ξηρής χειμωνιάτικης ατμόσφαιρας. Οι τούγιες, τά λέιλαντ, τα έλατα, οι αριζόνες ζούν κάί αναπτύσσονται σε δροσερά και συνήθως προσήλια μέρη όπου τα επίπεδα υγρασίας είναι αρκετά χαμηλά όλο το χρόνο. Η απότομη αύξηση της ζέστης και οι εναλλαγές της με τις βροχές και τον έντονο καλοκαιρινό ήλιο, είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των κωνοφόρων. Εμφανίζουν συμπτώμάτά μερικής ξήρανσης και αφυδάτωσης, που τις περισσότερες φορές καταλήγουν σε εντονότερα φαινόμενα ολικής καταστροφής, καθώς προκειται για μια ασθένεία που ονομάζεται φυτόφθορα και τα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στον μαρασμό. Πολλές φορές η φυτόφθορα δεν προχωρά αμέσως, ούτε με εμφανείς ρυθμόύς, σε τελικό στάδιο όμως, είναι σχεδόν ανίκητη. Τρόποι αντιμετώπισης με σίγουρα αποτέλέσματα δυστυχώς δεν υπάρχουν. Ώστόσο δύο είναι οι λύσεις. Πρώτα και κυριώτερα οι προληπτικοί ψεκασμοί 2 με 3 φορές ετησίως με μείγματα φαρμάκων, προκειμένου να θωρακιστεί το δέντρο και να προληφθεί η ασθένεια εν τη γενέση της. Σε πολλά τουριστικά καταλύμματα και εξοχικά σπίτια όπου η πλειονότητα των φυτών ανήκουν στην κατηγορία των κωνοφόρων, οι προληπτικοί αυτοί ψεκασμόί έχουν σώσει τα δέντρα, χαρίζοντας τους υγιεία και ομορφιά για πολλά πολλά χρόνια. Άλλωστε η ποσότητα και η σύσταση των σκευασμάτων αυτών δεν εμπνέει κανένα κίνδυνο για κανέναν, καθώς είναι σε μικρή δόση που διαχέεται εύκολα και γρήγορα στην ατμόσφαιρα. Δεύτερον μετά την προσβολή του φυτού κάθε επίμονη ρίψη φαρμάκων δεν είναι και τόσο ενδεδειγμένη όσό φαίνεται. Η καλύτερη λύση έίναι ο συνδυασμός της θεραπείας των σκευασμάτων με ένα δραστικό κλάδεμα από ανθρωπους που γνωρίζουν και εχουν την ανάλογη εμπειρία. Πολλές φορές τέτοια κλαδέματα σε μεγάλης ηλικίας φυτά είναι άκρως αναζωογωτικά και σωτήρια, συμβάλλοντας κατά πολύ στη μετέπειτα υγιή τους εμφάνιση. Τέλος, πολύ σημαντικό παραμένει το θέμα του ριζοποτίσματος με μυκητοκτόνα 2 φορές ετησίως κυρίως σε σημεία που τα κωνοφόρα έχουν φυτευτέί κοντά σε γκαζόν. Η ποσότητα του νερού που χρειάζεται το γρασίδι για να πρασινίσει μπορεί να αποβεί μοιραία για τό ριζικό σύστημα των δέντρων που είναι τοποθετημένα κοντά του. Πάντα ωστόσο υπάρχει και ένα μικρό χαντάκι χώματος ανάμεσα σε φυτά και γκαζόν σύμφωνα με το εγχειρίδιο του καλού κηπουρού. Ένα τέτοιο κομμάτι ίσως απορροφήσει με επιτυχία το επιπλέόν νερό, ώστε η τελική ποσότητα.που θά φτάσει στις ρίζες του να είναι όσο το δυνατόν η μικρότερη. Λιπάσματα και λοιπά ενισχυτικά δέν ενδείκνυνται για τους καλοκαιρινούς μήνες, λόγω της υπερευαισθησίας των κωνοφόρων στη ζέστη. Καλύτερα να χρησιμοποιούνται όλο τον υπολοιπο καιρό και ειδικά την Άνοιξη.

Όλοι οι κήποι θεωρούνται υγιείς και ολοκληρωμένοι, όταν έχουν ψηλά καταπράσινα δέντρα και φρέσκο κοντοκουρεμένο καταπράσινο γρασίδι, απόλυτα οριοθετημένο και φροντισμένο. Κάποιες φορές όμως αυτή η μονοτονία χρειάζεται μια διακοπή, μια διαφορετικότητα, μια αλλαγή. Για αυτόν τον λόγο πολλές φορές προτιμώνται και φυτά ή θάμνοι με διαφοροποίηση στα φυλλώματα τους, όπως για παράδειγμα ο λιπόκεδρος με τις κίτρινες πινελιές του σποραδικά να τονίζουν ακόμα περισσότερο το πράσινο σκούρο χρώμα του, ή το χρυσό λείλαντ, που έχει την δυνατότητα να προεκτείνει αυτήν την κίτρινη νότα σε υψηλότερα επίπεδα. Πρόκειται για δύο κωνοφόρα με παρόμοιες συνήθειες και χαρακτηριστικά, αλλά με εντελώς διαφορετική εμφάνιση. Ο λιπόκεδρος πιο σφαιρικός, τοποθετείται τις περισσότερες φορές μόνος του, όχι σε συστάδα, στο κέντρο ή σε κάποιο άλλο σημείο, σπάνια κλαδεύεται και παραμένει σε κάποιο συγκεκριμένο ύψος με αργή σχετικά αλλά σταθερή ανάπτυξη, τόσο ως προς το πλάτος όσο και προς το ύψος. Ιδανική θέση είναι μια προσήλια μέσα στο γρασίδι, καθώς είναι δέντρο και δεν επηρεάζεται από το συνεχές πότισμα του γρασιδιού και από την απότομη πτώση της θερμοκρασίας, αντίθετα και κάποια καλοκαιρινή δροσιά τον ανανεώνει και τον αναζωογονεί. Η λίπανση του δεν αποτελεί πρόβλημα, διότι, όπως σε όλα τα κωνοφόρα, είναι προαιρετική, όχι απαραίτητη, καλό θα ήταν όμως να εφαρμόζεται 3 φορές ετησίως, κυρίως την Άνοιξη και το Φθινόπωρο. Το λέιλαντ από την άλλη πλευρά έχει την δυνατότητα να αποκτήσει ανεξέλεκτο ύψος, πράγμα που κάθε συνεπής ιδιοκτήτης κήπου οφείλει να προσέξει, να φροντίσει και να ελέγξει σε ικανοποιητικό βαθμό. Όσο πιο κοντό και στυλιζαρισμένο παραμένει ένα λέιλαντ, τόσο πιο πολύ αποκαλύπτει την ομορφιά και το στυλ του. Άλλωστε τα πανύψηλα και μεγαλόσχημα κωνοφόρα έχουν πάντα την τάση να γίνονται άχαρα και φτωχά στην εμφάνιση και προβληματικά στην χρήση τους. Η βασική διαφορά αυτών των δύο έγκειται στο γεγονός ότι το μεν λέιλαντ έχει πολλές εφαρμογές, από τον φράχτη και την ενός μέτρου πυκνή μπολντούρα εως την διαμορφωσή του σε δίμπαλο ή σπιράλ σχήμα, ενώ ο λιπόκεδρος δεν δύναται λόγω φυσιολογίας να ακολουθήσει πολλά σενάρια διαφορετικών χρήσεων. Μπορεί όμως άνετα να συμπληρώσει την εικόνα σε μια πράσινη γωνία και να διακοσμήσει σημεία και μέρη σε έναν κήπο με ιδιαιτερότητες, όπως η έλλειψη συνεχούς παροχής νερού ή οι κατασκευαστικές ατέλειές. Πάντως όποιο και από τα δύο είδη κωνοφόρου επιλεγεί, η απόφαση οφείλει να στηρίζεται σε ώριμη σκέψη και πάντα με γνώμονα την δυνατότητα κάθε φυτού να ανταποκριθεί στα δεδομένα της νέας θέσης που καλείται να προσαρμοστεί.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε λιπόκεδρο από 1μ ύψος και πάνω και λέιλαντ από 80εκ και πάνω σε μεγάλες ποσότητες.