Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: καρποφόρα

Η Ελλάδα, μια από τις αρτιότερες παραγωγικά χώρες του κόσμου τόσο σε συνθήκες όσο και σε εδαφολογικό υπόβαθρο, έχει μια ετήσια σοδειά από το σύνολο των ελαιώνων της αρκετά ικανοποιητική, όχι όμως και ποιοτικά ανώτερη όπως όφειλε κανονικά. Αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες από τους οποίους σημαντικότερος είναι η έλλειψη γνώσεων και ενημέρωσης πάνω στο αντικείμενο που τελικά οδηγεί σε έλλειψη εκσυγχρονισμού. Οι ίδιες κλασσικές ποικιλίες με την ίδια και απαράλλαχτη μέθοδο στα ίδια εδάφη και περιοχές. Σε αυτό το πλάισιο τα φυτώρια μας προτείνουν κάποιες καινοτόμες ιδέες και ποικιλίες ειδκκά για τις περιοχές της Β. Ελλάδας που έχουν προβλήματα με το κρύο και την υγρασία, όπως για παράδειγμα η ποικιλία της ελιάς της Μαρώνειας. Πρόκειται για ένα είδος ελαιόδεντρου που λόγω της καταγωγής του από την ομωνυμη περιοχή της Κομοτηνής, έχει την ιδιότητα να παρουσιάζει μεγάλη ανοχή σε χαμηλές θερμοκρασίες, ακόμη κσι στον παγετό. Αυτός είναι και ο λόγος που τα φυτά της Μαρώνειας δεν εμβολιάζονται ποτέ και είναι αποκλειστικά μοσχεύματα με εξωτερική φυσιολογία που θυμίζει εκείνη της κλασικής ελιάς. Τα φύλλα της λογχοεδή και μακρόστενα είναι αρκετά αδρά στην υφή, ενώ το χρώμα της δεν διαφέρει από εκείνο τνω κοινών ποικιλιών. Δύσκολα κάποιος που δεν γνωρίζει μπορεί να ξεχωρίσει το συγκεκριμένο είδος και με απόλυτη βεβαιότητα να πιστοποιήσει οτι πρόκειται για αυτό. Κατά τα άλλα όλα τα υπόλοιπα χαρακτηρισιτκά παραμένουν τα ίδια με την μοναδική διαφορά να επικεντρώνεται στην σχετικά μέτρια παραγωγικότητα του είδους. Οι ελιές τύπου Μαρώνειας δεν είναι τόσο αποδοτικές όσο εκείνες της κορωνέικης ποικιλίας ωστόσο έχουν βραβευτεί στο εξωτερικό πολλές φορές για το εξαιρετικής ποιότητας λάδι που παράγουν. Αυτή η ποιότητα λαδιού είναι περιζήτητη στα διάφορα εστιατόρια και delicatessen μαγαζιά της Ευρώπης και συνήθως πωλείται αρκετά πιο ακριβά από τις υπόλοιπες. Βεβαια,λόγω της αυξημενης ζήτησης τα τελευταίαι χρόνια ελάχιστα φυτώρια διαθέτουν μεγάλες ποσότητες της ποικιλίας αυτής και σε συνεχή βάση. Σε περιπτωσεις επαγγελματικής χρήσης, η φύτευση είναι αυστηρά 5Χ5 και με επιπλέον περιθώριο για την εύκολη μετακίνηση του εκάστοτε οργωτικού μηχανήματος. Τα στηρίγματα αρχικά είναι απολύτως απαραίτητα και προτιμώτερο είναι να χρησιμοποιούνται εκείνα με περισσότερο πάχος για καλύτερο αποτέλεσμα. Η ελιά της Μαρώνειας σπανίως νοσεί και τα κλασικά ραντίσματα την καλύπτουν τις περισσότερες φορές χωρίς ιδιαίτερο πρόβλημα. Τέλος, πολύ σημαντική είναι η μηνιαία λίπανση των δέντρων με σκοπό την αύξηση όσο το δυνατόν και περισσότερο της υπάρχουσας παραγωγής.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε δέντρα στην ποικιλία της Μαρώνειας διετίας σε τιμη γύρω στα 4,0 ευρώ + φπα.  

Διαθέσιμη ξανά από 15 Νοεμβρίου σε γυμνόριζη μορφή δύο καί τριών ετών!

Στην χώρα μαε ευδοκιμούν όλα τα καρποφόρα-οπωροφόρα δέντρα και θάμνοι λόγω του εύκρατου και εξαιρετικά ήπιου κλίματος που επικρατεί σχεδόν όλο το χρονικό διάστημα του έτους, σε άλλες χώρες όμως δεν ισχύει το ίδιο και ειδκά σε εκείνες της Β.Ευρώπης, με τις υπερβολικά χαμηλές θερμοκρασίες και τη συνεχή παγωνιά. Εκεί υπάρχουν άλλα είδη που ζούν και αναπτύσσονται, μερικά από τα οποία τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μεγάλη έξαρση σχεδόν σε όλο τον πλανήτη, λόγω της μόδας πρώτα αλλά και των άπειρων εφαρμογών τους στην τροφική αλυσίδα. Πρόκειται για τα φρούτα του δάσους, τα φραγκοστάφυλα, τα βατόμουρα, τα μύρτιλλα και τα σμέουρα, αειθαλείς ή φυλλοβόλοι θάμνοι με έντονη περίοδο καρποφορίας, από τον Ιούλιο εως τον Οκτώβριο, και αποτέλεσμα πλούσιο σε βιταμίνες και θρεπτικά συστατικά που προσαρμόζονται σε όλους τους τύπους των εδαφών και χαρακτηρίζονται από ελαστικά όρια αντοχής, όσον αφορά το κρύο. Κάποια από αυτά, παρά το μικρό τους μέγεθος, με την κατάλληλη επεξεργασία μετατρέπονται σε τέλειες μαρμελάδες και χυμούς, γευστικούς και γλυκείς, ενώ άλλα αρωματίζουν ευχάριστα λικέρ ακόμα και διάφορα είδη χειροποίητου, σπιτικού κρασιού. Πολύ χρήσιμα και διαχειρίσιμα είναι και σε αποξηραμένη μορφή, πράγμα σχετικά σπάνιο για φρούτα, οπότε μπορούν να διατηρηθούν για μεγάλύτερο χρονικό διάστημα, πριν την κατανάλωση, χωρίς να χάσουν περισσότερες βιταμίνες και τα αντιοξειδωτικά που περιέχουν. Ξεκινώντας από το γνωστότερο το βατόμουρο, με κόκκινο ή μαύρο σε χρώμα καρπό, είναι το είδος με τις περισσότερες διασταυρώσεις και υβριδικούς τύπους, άλλους σε θαμνοειδή αγκαθωτή μορφή και άλλους σε αναρριχώμενη με οδοντωτά φύλλα που είναι και η πιο διαδεδομένη. Η ανάπτυξη του μετά τον τρίτο χρόνο, όπως σε όλα τα οπωροφόρα, ακολουθεί μέτριους ρυθμούς, σαν φυτό παρουσιάζει μεγάλη προσαρμοστικότητα στα εδάφη και το κλάδεμα του πάντα πραγματοποιείται το Φθινόπωρο μέχρι τις αρχές του Οκτωβρίου στα κλαδιά που ηλικιακά ξεπερνούν τα δύο χρόνια. Η κόκκινη ποικιλία βατόμουρου με άφθονη καρποφορία και μεγαλόσχημους καρπούς, είναι αποτέλεσμα της ανάμειξης του με ποικιλίες σμέουρου και εξαιτίας αυτού έχει και ταχύτερη ανάπτυξη από τις υπόλοιπες και μακρύτερους σε σχήμα καρπούς. Το πιο αξιόλογο στοιχείο του βατόμουρου είναι η απίστευτη αντοχή του σε δύσκολες συνθήκες και η ευρύτατη εξάπλωση του σε πολλές και διαφορετικές περιοχές, όπως ρυάκια, δάση, θαμνότοποι και φράχτες. Το φραγκοστάφυλο από την άλλη πλευρά είναι φυλλοβόλος θάμνος σε ύψος που δεν ξεπερνά το 1-1,5μ και οι καρποί του, αισθητά μικρότεροι από εκείνους του βατόμουρου, έχουν κόκκινο, κίτρινο και σκούρο μώβ χρώμα σχεδόν μαύρο, θυμίζουν τσαμπί από σταφύλι και ξεχωρίζουν για την πολύ ευχάριστη γεύση τους. Δεν επιβιώνει πολύ υψηλών θερμοκρασιών και έντονης ξηρασίας, ενώ οι ημισκιερές θέσεις είναι το ιδανικότερο μέρος για την σωστή και ταχεία ανάπτυξή του. Απαραίτητο το κλαδεμά του τουλάχιστον μια φορά το χρόνο τον Σεπτέμβριο και αρκετή προσοχή απαιτείται στην επιλογή των ποικιλιών, τόσο για το χρώμα όσο και για την γεύση των καρπών τους. Διακρίνεται για τις πολλές ποικιλίες και τα υβρίδια που προκύπτουν με αξιοσημείωτες διαφορές στην περίοδο καρποφορίας και την ποιότητα των καρπών. Στην ίδια κατηγορία με διαφοροποίηση όμως στο μέγεθος των φρούτων ανήκει και το σμέουρο, φυλλοβόλος θάμνος με γρήγορη ανάπτυξη και αξιόλογη προσαρμοστικότητα σε όλων των ειδών τα εδάφη και τα κλίματα. Τα σμέουρα σαν καρποί είναι κατεξοχήν κόκκινοι και μεγαλόσχημοι με αρωματική και γλυκειά γεύση σε μονόφορες ποικιλίες, που λέγονται και φραμπουάζ, ενώ υπάρχουν και ποικιλίες με κίτρινους, πολύφορες με αξιόλογη συγκομιδή και πολύ παραγωγικό χαρακτήρα. Οι πρώτες κλαδέυονται πιο νωρίς το Καλοκαίρι και μόνο τα ξερά τμήματα των κλαδιών, ενώ οι πολύφορες αργότερα στο τέλος του Φθινοπώρου και σε δραστικό βαθμό. Τέλος, το πιο διάσημο φρούτο του δάσους είναι αναμφισβήτητα το μύρτιλλο, φυλλοβόλο και αυτό είδος με πολλές εφαρμογές στην μαγειρική και την ζαχαροπλαστική αλλά και στην διακοσμητική ακόμα, αφού μέχρι και γαμήλιες εκδηλώσεις στολίζονται με τα κλαδιά και τους καρπούς του. Το πλεονέκτημα του σε σχέση με τα υπόλοιπα είναι οτι καλύπτει μεγαλύτερο διάστημα καρποφορίας και σε αυξημένη ποσότητα με σκούρους μπλέ καρπούς, σε ψυχρά, υγρά κλίματα και ημισκιερές θέσεις με αρκετή δροσιά. Το μειονέκτημα του είναι στο πολύ χαμηλό του ύψος που δύσκολα ξεπερνά το 1μ και στο γεγονός οτι δεν αγαπά την ξηρασία των μεσογειακών περιοχών και στο οτι δεν είναι αυτογόνιμο αλλά χρειάζεται σαν επικονιαστή δεύτερο φυτό, για αυτό φυτεύονται πάντα σαν ζευγάρι και ποτέ μόνα τους.

Όλα τα φρούτα οτυ δάσους που προαναφέρθηκαν έχουν άμεση ανάγκη λιπάσματος, όπως και τα υπόλοιπα καρποφόρα δέντρα, και για αυτό η λίπανση οφείλει να είναι συνεπής και τακτική με μηνιαία διάρκεια κάθε Άνοιξη και κάθε Φθινόπωρο.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε φρούτα του δάσους ελληνικά και εισαγωγής 3 ετών όλο το χρόνο.

Το καλό κρασί ευφραίνει τη καρδιά, έλεγαν οι αρχαίοι προγονοί μας, εννοώντας ότι απαλλάσει από το άγχος, χαλαρώνει, αλλά και διευκολύνει την εύρυθμη λειτουργία της και η χώρα μας είναι σίγουρα μια από τις κυριότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης, αναλογικά με την έκταση και τον πληθυσμο της. Για ποιό λόγο λοιπόν, να μην έχει ο καθένας στην αυλή ή στο κήπο του και ένα μέρος με λίγα κλήματα σε ποικιλίες που ο ίδιος θα έχει επιλέξει, άλλες που παράγουν κρασί και άλλες παράγουν απλά φρούτα, σταφύλια? Άλλωστε εκείνο που κρίνεται απαραίτητο για την δημιουργία αμπελώνων και την παρασκευή κρασιών δεν είναι μόνο οι σωστές ποικιλίες, αλλά και το έδαφος, οι συνθήκες του και σίγουρα ο ανθρώπινος παράγοντας. Στην κατηγορία των οινοποιήσιμων οίνων ανήκουν οι ποικιλίες που μας είναι ήδη γνωστές από τα σούπερμάρκετ, όπου αναγράφονται στις ετικέττες των κρασιών που προσφέρονται, η cabernet, η merlot, η syrah, το μοσχάτο Αμβούργου, το μοσχάτο Αλεξανδρείας, ο ροδίτης, η shardonnay, η μαλαγουζιά, το ασύρτικο κ.α. Στην δεύτερη κατηγορία ανήκουν οι ποικιλίες που προορίζονται για κατανάλωση απλή, οι λεγόμενες επιτραπέζιες, όπως η βικτώρια, η cardinal, η italia, το ροζακί, η φράουλα, η crimson, η σουλτανίνα, η superior, η rallye κ.α.  

Στους οινοποιήσιμους οίνους της πρώτης κατηγορίας περιλαμβάνονται και λευκοί και κόκκινοι και ροζέ, ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός. Οι τέσσερεις πρώτες ποικιλίες ειναι ερυθρές, το cabernet, το merlot, το syrah και το μοσχάτο Αμβούργου.   

Το cabernet, ο βασιλιάς των ερυθρών οίνων, διάσημο σε όλο το κόσμο, ξεχωρίζει για την εξαιρετική του ποιότητα , το έντονο, πυκνό χρώμα του και τη μοναδική του δυνατότητα για παλαίωση. Είναι η κορυφαία ποικιλία και στην χώρα μας καλλιεργείται σχεδόν παντού, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα.  

Το merlot, φημισμένη ποικιλία με βαθυκόκκινο χρώμα, αρωματική σύνθεση και βελούδινη γεύση, παράγει γλυκόπιοτο κρασί και ειδικά στη χώρα μας καλλιεργείται με σχετική ευκολία.

Το syrah, η χαρισματικότερη ερυθρή ποικιλία, διαθέτει μεγάλη γευστική διάρκεια, αφήνοντας μια έντονη επίγευση σαν αποτέλεσμα και έχει απεριόριστές δυνατότητες στα ελληνικά εδάφη.

To μοσχάτο Αμβούργου, ποικιλία και επιτραπέζια και οινοποιήσιμη, ξεχωρίζει για τα γλυκά και ταυτόχρονα εκρηκτικά της αρώματα, θυμίζοντας χαρακτηριστικά το γαρύφαλλο και καλλιεργέιται στην κεντρική Ελλάδα και στη Χαλκιδική.

Οι διασημότερες λευκές ποικιλίες των οινοποιήσιμων οίνων είναι τέσσερεις: το μοσχάτο Αλεξανδρείας, το shardonnay, το μαλαγουζιά και το ασύρτικο.

Το μοσχάτο Αλεξανδρείας, ποικιλία σχετικά καινούργια στη χώρα μας, παράγει απαλά, διακριτικά γλυκά κρασιά με χαρακτηριστικό παράδειγμα, εκείνο της Λήμνου, γνωστό για το άρωμα και την γλυκύτητά του.

Το shardonnay, ποικιλία δημοφιλέστατη στην Ελλάδα, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ανάμεσα στα υπόλοιπα λόγω όγκου και λιπαρότητας που προσδίδει στη γεύση κατά την ανάμειξη. Η ικανότητά του για πλούσιο αποτέλεσμα σε συνδυασμό με την ευρύτατη διαδοση και αποδοχή του από το ελληνικό κοινό , το καθιστά ένα από τα κυριότερα σε κατανάλωση και προτίμηση ελληνικά κρασιά.

Το μαλαγουζιά, η βασίλισσα των κρασιών, με το άρωμα, τη δροσιά της και τις άπειρες δυνατότητες για ανάμειξη, αποτελεί σίγουρα το μέλλον των ελληνικών κρασιών.

Το ασύρτικο, η πιο γνωστή ποικιλία του Αιγαίου, κορυφώνετα σε γεύση και ποιότητα όταν προέρχεται από την Σαντορίνη, λόγω του ηφαιστιογενούς εδάφους του νησιού.

Τέλος, από τα οινοποιήσιμα ροζέ κρασιά ξεχωρίζει ο ροδίτης, με τη χυμώδη και φρουτώδη σχεδόν τροπική γεύση του, έχει ένα πολύ ιδιαίτερο αποτέλεσμα συνοδευόντας φαγητό αλλά και γλυκ. Σε μείξεις έχει περισσότερο ενδιαφέρον, αποκτώντας κάποιες φορές τα χαρακτηριστικά του shardonnay.

Στις επιτραπέζιες ποικιλίες της δεύτερης κατηγορίας περιλαμβάνονται πάλι λευκές, ροζέ και λιγότερες κόκκινες από ότι στις οινοποιήσιμες. Οι λευκές ποικιλίες είναι η βικτώρια, η ιτάλια , η σουλτανίνα, η superior και η rallye.

Η βικτώρια, ποικιλία σε κώνικο σχήμα και μεγάλο μέγεθος, είναι ζωηρότατη και πολύ παραγωγική με ωρίμανση απο τα τέλη Ιουλίου εως τοα μέσα Αυγούστου

Η ιτάλια, ποικιλία σε κώνικο σχήμα, ξεχωρίζει για την χαρακτηριστική της γεύση, θυμίζει μοσχάτο, και ωριμάζει στα μέσα Σεπτεμβρίου.

Η σουλτανίνα, ποικιλία με μεγάλο σχήμα και πυκνή εως πολύ πυκνή σύνθεση, αποδείχθηκε πολύ ευαίσθητη σε ασθένειες, εξαιρετικά παραγωγική με γλυκειά γεύση.

Η superior, ποικιλια μεσαίου σχήματος και άσπερμη, ωριμάζει από τις αρχές Αυγούστου και ύστερα.

Η rallye, ποικιλία άσπερμη, είναι πολύ παραγωγική με πολύ πρώιμη όμως ωρίμανση.

Οι κόκκινες ποκιλίες της δεύτερης κατηγορίας, των επιτραπέζιων δηλαδή, είναι η cardinal και η crimson.

Η cardinal, ποικιλία με κώνικο σχήμα, παρουσιάζει μεγάλη ανθεκτικότητα, αραιή σύνθεση και δροσερή και ευχάριστη γεύση, ωριμάζοντας τον Ιούλιο.

Η crimson, ποικιλία μεγαλομεγεθούς σταφυλιού, ωριμάζει τον Σεπτέμβριο και τον Οκτώβριο, δίνοντας αξιόλογες παραγωγές. 

Οι ροζέ ποικιλίες των επιτραπέζιων σταφυλιών είναι το ροζακί και η φράουλα.

Το ροζακί, ποικιλία μεσαίου μεγέθους, έχει μέτρια πυκνότητα, είναι ευαίσθητο σε ασθένειες και ωριμάζει από τον Σεπτέμβριο εως τον Οκτώβριο.

Η φράουλα, ποικιλία πολύ μεγάλου μήκους, δεν έχει κάποια συγκεκριμένη γεύση και παρουσιάζει αρκετή ευαισθησία σε ασθένειες, κυρίως τον βοτρύτη. 

Στα φυτώριά μας υπάρχουν όλοι οι παραπάνω τύποι κλημάτων σε οικονομικές τιμές και με άμεση παράδοση.

Η καλλιέργεια των δέντρων που παράγουν ξηρούς καρπούς σήμερα στην Ελλάδα είναι πολύ περιορισμένη σε σχέση με τους γειτονές της, όπως η Ιταλία και η Τουρκία, και ακόμα πιο ελλειματική είναι η υποδομή για την διάθεση των προϊόντων αυτών στο εξωτερικό και ειδικά σε χώρες εκτός Ευρώπης. Αν και οι εξαγωγικές προοπτικές του φουντουκιού και των άλλων ξηρών καρπών αποδεικνύονται απεριόριστες και οι καλλιεργητικές συνθήκες, συγκεκριμένα στην Β.Μακεδονία πολύ γόνιμες για ανάλογες προσπάθειες, εντούτοις το όλο εγχείρημα δεν έχει γερές βάσεις. Η φουντουκιά, ένα δέντρο με παράδοση στην χώρα μας απο την αρχαιότητα, δεν παρουσιάζει δυσκολίες κατά την καλλιέργεια της, εφόσον δεν έχει ιδιαίτερες εδαφολογικές απαιτήσεις και φανερώνει πολύ μεγάλες αντοχές σε αντίξοες καιρικές συνθήκες που μπορεί να ξεπερνούν τους -24 βαθμούς χειμώνα και τους +37 το καλοκαίρι. Ιδανικό για κάλυψη αναγκών βλάστησης και κήπου σε περιοχές με υψόμετρο που κυμαίνεται απο τα 600 εως και 1000 μέτρα περίπου, καθώς η ορεινή δροσιά είναι προς οφελός της.Το επιθυμητό ύψος του δέντρου καλύπτει συνήθως τα 10-15 μέτρα στις κατηγορίες της ήμερης και της άγριας φουντουκιάς. Υπάρχει όμως και η γιγάντια που το ύψος της κάποιες φορές ξεπερνά τα 35 μέτρα. Αυτές οι τελευταίες δεν ενδείκνυνται για καλλιέργεια, παρά μόνο για ομορφιά, όπως ιδιαίτερα καλόγουστο και αξιοποιήσιμο είναι και το ξύλο της φουντουκιάς, διότι δεν αναπτύσσεται πάντα ορθόκλαδα, αλλά δημιουργεί ελικοειδείς στρόβιλους, διακοσμώντας υπέροχα επιδαπέδια βάζα και κεραμικά δοχεία. Η επεξεργασία του είναι αρκετά εύκολη και δεν είναι λίγες οι φορές που βαμμένο σε διάφορα χρώματα στολίζει ακόμα και γαμήλιες εκδηλώσει, οι λεγόμενοι κορύλοι..

Σε καθαρά παραγωγικό επίπεδο, για όποιον ενδιαφέρεται να γνωρίζει κάποιες λεπτομέρειες, το κάθε στρέμμα που καλύπτετια με δέντρα φουντουκιάς έχει τη δυνατότητα να παράγει μέχρι και 350-400 κιλά καρπό το χρόνο, αποτέλεσμα καθόλου ευκαταφρόνητο, αν λάβει κανείς υπόψιν του το ετήσιο εισόδημα μιας τέτοιας ενέργειας. Επίσης, ο καρπός του δέντρου, το φουντούκι δηλαδή, χρησιμοποιείται εκτεταμμένα σε μαγειρική και ζαχαροπλαστική, και μάλιστα στην χώρα μας εισάγεται σε σημαντικές ποσότητες από το εξωτερικό.

Στα φυτωριά μας μπορείτε να βρείτε όλο τον χρόνο φουντουκιές σε όλα τα μεγέθη και τις ποσότητες, κατόπιν πάντα συνεννοήσεως και παραγγελίας.

Η ελληνική φύση με την πλούσια και πολυποίκιλη χλωρίδα της είναι ο ιδανικός τόπος, δηλαδή εκείνο το ανώτερο ποιοτικά περιβάλλον που απαιτείται για την καλλιέργεια πολλών καρποφόρων δέντρων με πολλαπλάσια σήμερα διατροφική αξία, εξαιτίας κύριως των καιρικών συνθηκών που επικρατούν και της ιδιαίτερης σύστασης του υπεδάφους της. Ένα από αυτά τα καρποφόρα δέντρα είναι η καρυδιά, φυλλοβόλο δέντρο με υπερμεγεθή φύλλα και άνθη που εμφανίζονται την Άνοιξη και καρπούς που η συγκομιδή τους πραγματοποιείται στο τέλος του καλοκαιριού ή καλύτερα στις αρχές του φθινοπώρου. Αναζητά τη δροσιά ημιορεινών και ορεινών περιοχών, χωρίς ιδιαίτερη εδαφολογική πληρότητα, αλλά με πρόσβαση σε νερά και ποτάμια, ειδικά το καλοκαίρι, και γενικά τοποθεσίες, όπου οι θερμοκρασίες δεν πέφτουν κάτω από τους -15 το χειμώνα, διαφορετικά επηρεάζεται αρνητικά η διαδικασία καρποφορίας της. Σε πλήρη ανάπτυξη η καρυδιά αγγίζει μέχρι και τα 30-40 χρόνια ζωής και τα 35μ σε ύψος, ενώ σε εξαιρετικές περιπτώσεις αυτό έχει μετρηθεί για πάνω από 60μ. Εκτός από την πολύτιμη καρποφορία της, είναι περιζήτητη και για την μοναδική σε ποιότητα ξυλεία της που εφαρμόζεται σε πολλές κατασκευές και κοσμεί το εσωτερικό του σπιτιού μας από την κουζίνα μέχρι και το σαλόνι. 

Η σημαντικότερη λεπτομέρεια όμως για την καρυδιά που είναι απαραίτητο να γνωρίζει κανείς, κρύβεται στον μεγάλο αριθμό των ποικιλιών της, οι περισσότερες εισαγωγής με τα διαφορετικά τους χαρακτηριστικά η κάθεμια έχει και άλλη απήχηση τα τελευταία χρόνια στο αγοραστικό κοινό. Ξεκινώντας με την πιο σίγουρη όσον αφορά την καρποφορία, την ποικιλία CHANDLER, χρησιμοποιείται κυρίως στην παραγωγική διαδικασία, και μάλιστα για εντατική καλλιέργεια, διότι βασικό της γνώρισμα είναι ο άριστης ποιότητας και γρήγορης συγκομιδής καρπός (90%). Καλιφορνέζικη ποικιλία με απλή καρποφορία από τον πρώτο χρόνο και πλήρη από τον δέκατο χρόνο και μετά, εμφανίζεται εκτεταμμένα σε χώρες όπως η Τουρκία, η Ούκρανία και η Κίνα, οι κυριότερες καρυδοπαραγωγικές χώρες του κόσμου, αλλά και στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Δεύτερη σε προτεραιότητα είναι μια παλιά γαλλική ποικιλία η FRANQUETTI, που χρησιμοποιείται και σαν επικονιάστρια για τη δημιουργία άλλων, κυρίως υβριδικών τύπων, αλλά έχει χαμηλότερη παραγωγική αξία απο την CHANDLER. Ακόμα, πολύ γνωστή σε καλλιεργητές είναι και η άλλη καλιφορνέζικη ποικιλία η HARTLEY, που συναγωνίζεται την CHANDLER σε ποιότητα καρπού και ανάπτυξη. Τέλος, η πιο ελκυστική ποικιλία καρυδιάς είναι αυτή της Β. Αμερικής, η λεγόμενη μαύρη καρυδιά που ξεχωρίζει από τις άλλες για την καταπληκτικής ομορφιάς πανάκριβη ξυλεία της και την μακροβιότητά της. Τέτοια δέντρα ολοκληρώνουν το κύκλο της ζωής τους σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα απο οτι οι συνηθισμένες ποικιλίες, όριο που ξεπερνά τα 250 χρόνια περίπου. 

Στα φυτώρια μας όλες αυτές οι ποικιλίες καρυδιάς υπάρχουν σε ποσότητα και τιμές που καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα από την απλή γυμνόριζη μορφή τους για κήπους και παρτέρια με δυνατότητα φύτευσης εως τον Φεβρουάριο, μέχρι τις γλαστρωμένες εκδοχές τους για περαιτέρω φύτευση εως και τον Απρίλιο.   

Ένα από τα πιο κλασσικά και παραδοσιακά δέντρα που το συναντά κανείς από τις αυλές των παππούδων μέχρι τους πιο μοντέρνους και σύγχρονους κήπους, ακόμα και σήμερα, είναι η ροδιά. Φυλλοβόλο δέντρο που αναπτύσσεται σε περιορισμένη έκταση, εξαιρείται μια συγκεκριμένη ποικιλία που ξεπερνά τα 3μ σε ύψος, και χαρακτηρίζεται από την εκτεταμμένη αντοχή του σε αντίξοες κλιματολογικές και εδαφολογικές συνθήκες. Αυτή η ικανότητα προσαρμογής του σε φτωχά και ξηρά εδάφη με χαμηλές θερμοκρασίες, αλλα η ταύτιση των καρπών του με την καλοτυχία και την επιτυχία είναι και ο κυριότερος λόγος για την τόσο συχνή του εμφάνιση σχεδόν σε κάθε ελληνικό νοικοκυριό, είτε των πόλεων είτε της υπαίθρου. Προτιμά τις προσήλιες θέσεις και απαιτεί αρκετά μεγάλες ποσότητες νερού κατά την διάρκεια της ανθοφορίας του που πραγματοποιείται το καλοκαίρι και της καρποφορίας του τους φθινοπωρινούς μήνες. Τα εντυπωσιακά του κόκκινα και πορτοκαλί άνθη στολίζουν οποιαδήποτε γωνία του κήπου ή του μπαλκονιού και προμηνύουν μια μεγάλη και αξιόλογη σοδειά. Είναι αυτογόνιμο δέντρο σε όλες του τις ποικιλίες και οι καρποί του έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Ιδιαίτερα το ελληνικό ρόδι είναι σε μέγεθος πιο εύρωστο ( ποικιλία ερμιόνης ) σε χρώμα πιο έντονα κόκκινο και σε γεύση πιο ευχάριστο λόγω της γλυκύτητας των καρπών του. Τα τελευταία χρόνια στα ράφια των πολυκαταστημάτων τροφίμων, πολύ εύκολα βρίσκει κανείς μια ποικιλία απο καινοτόμα προιόντα με βάση το καρπό της ροδιάς, προιόντα μεγάλης θρεπτικής αξίας και χαμηλής θερμιδικής απόδοσης, όπως το χυμό του ροδιού, το σιρόπι ακόμα και το κρασί. Στο εξωτερικό η ζήτηση ανάλογων προιόντων είναι πολύ έντονη σε σχέση με την Ελλάδα, με αποτέλεσμα σημαντικές ποσότητες αυτούσιων καρπών ή των προιόντων τους να εξάγωνται με συνεχώς αυξανόμενους ρυθμούς και σε ολοένα και περισσότερες χώρες.

Χωρίς να εξαιρείται η καλλιεργητική της δυνατότητα, η ροδιά έχει και μια εντελώς καλλωπιστική διάσταση. Σε νανοειδή μορφή που δεν ξεπερνά τα 60εκ και με μικρούς αλλά χαριτωμένους καρπούς που δεν τρώγονται, καλύπτει μέρη και θέσεις σε μπαλκόνια και κήπους, ακόμα και σε μικρές γλάστρες διακοσμώντας τα όμορφα με τα έντονα πορτοκαλοκόκκινα άνθη της. Η χρήση της δεν περιορίζεται, αλλά αντίθετα επεκτείνεται και στην διακόσμηση διάφορων κοινωνικών εκδηλώσεων, όπως γάμοι, βαπτίσια κ.α.

Το ακτινίδιο είναι ένα φυλλοβόλο αναρριχώμενο δέντρο με καταγωγή απο την Κίνα, μεγάλα στρογγυλά φύλλα και πλούσια καρποφορία από τον δεύτερο κιόλας χρόνο. Οι καρποί του περιέχουν τεράστιες ποσότητες βιταμίνης C και συλλέγονται πάντα κατά τους φθινοπωρινούς μήνες. Εμφανίζεται σε δύο είδη, εκείνο που χρειάζεται αναλογία 1 αρσενικό προς 6 θηλυκά για να γονιμοποιηθεί και εκείνο που δεν απαιτεί την παρουσία άλλου φυτού γονιμοποιητή για να καρποφορήσει. Έχει αρωματικά λουλούδια και για την προσπάθεια εντατικής παραγωγής του χρειάζεται ιδιαίτερη προετοιμασία, με ειδική μεταλλική κατασκευή προκειμένου τα νεαρά κλαδιά του εύκολα να σταθεροποιηθούν πάνω της και να αναπτυχθούν χωρίς να σπάσουν. Η δυνατότητά του να καλλιεργηθεί βιολογικά, χωρίς ραντίσματα και άλλες βλαβερές ουσίες αποκτά εφικτές βάσεις και χρόνο με τον χρόνο βελτιώνεται. Η βιολογική του καλλιέργεια είναι ήδη διαδεδομένη σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και αποφέρει αρκετά εισοδήματα σε εκείνους που ασχολούνται επαγγελματικά με αυτήν λόγω της μεγάλης δυνατότητας εξαγωγής του προιοντος. Αλλωστε η εξαγωγή του διευκολύνεται και λόγω εποδοτήσεων αλλά και για έναν πολύ πιο πρακτικό λόγο, την μακρά περίοδο ωρίμανσης του φρούτου, που σε σχέση με άλλα είναι η διπλάσιακαι του επιτρέπει να ταξιδέψει σε όλα τα ΄μηκη και τα πλάτη της γης. Για όποιον ενδιαφέρεται πραγματικά κάθε χρόνο πραγματοποιούνται σε όλη την Ευρώπη εκθέσεις για τα βιολογικά φρούτα και λαχανικά, όπου μπορεί κανείς να μάθει πολύ περισσοότερα πάνω στον τομέα που έχει επιλέξει να δραστηροποιηθεί, τις αγορές, τις δυνατότητες, τις νέες καλλιέργειες, τα προβλήματα και την προσαρμογή τους στην ελληνική πραγματικότητα. Στα φυτώρια μας υπάρχουν όλες οι ποικιλίες των φρούτων, εντόπιες ή εισαγωγής, για καλλιέργεια ή ομορφιά σε ότι αριθμό, μέγεθος ή τιμή επιλέξει κανείς, φυσικά πάντα κατόπιν παραγγελίας.

Τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας έγιναν γνωστά φυτά με αντιοξειδοτικές ιδιότητες και υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνες και άλλα στοιχεια. Ανάμεσα σε αυτά είναι το Ιπποφαές, το κράνο και το μύρτιλο. 

Ιπποφαές (Hippophaes)

Με επτά ποικιλίες διασκορπισμένες στην Ασία και την Ευρώπη το Ιπποφαές είναι ο πιό ευρέως γνωστός καρποφόρος φυλλοβόλος θάμνος καθώς οι υψηλές αντοχές του σε δύσκολες καιρικές συνθήκες το κατατάσσει ανάμεσα στα ιδανικότερα για καλλιέργεια σε συνθήκες ξηρασίας και παγετού χωρίς κάλυψη απο τον ήλιο. Ευδοκιμεί και σε άγονα εδάφη με σύνηθες μέγιστο ύψος τα έξι μέτρα. Φυτεύεται με αναλογία 1:6 αρσενικά - θυλυκά, καρποφορόντας μαύρους καρπούς τα αρσενικά και πορτοκαλί τα θυλυκα.

Ο καρπός του έχει υψηλή συγκέντρωση σε βιταμίνες Ε και C, μεταλλικά στοιχεία και θεωρείται ως ένα απο τα ισχυρότερα αντικαρκινικά φάρμακα της φύσης και κατατάσσεται πρώτο σε υπεραντιοξειδωτικά παγκοσμίως.  

Μύρτιλο (blueberry)

Ένας ακόμη ανθεκτικός φυλλοβόλος θάμνος του οποίου οι καρποί έχουν πολύ μεγάλη αντιοξειδωτική δράση, δεύτερο σε κατάταξη μετά το Ιπποφαές, το Μύρτιλο μπορεί να χρησημοποιηθεί για εναλλακτική αγροτική δραστηριότητα. Το ύψος του φυτού φτάνει τα δύο μέτρα και σάν το Ιπποφαές αρέσκεται σε περιοχές με μεγάλη ηλιοφάνεια.

Οι καρποί του με το χαρακτηριστικό μπλέ χρώμα καταναλώνονται είτε νωποί είτε κατεψυγμένοι ή μεταποιημένοι.

Κρανιά

και τέλος ένα αυτόχθονο υπερφρούτο με αναφορές στον καρπό του ακόμα και απο τον Όμηρο. Φυλλοβόλο με υψηλές αντοχές στις χαμηλές θερμοκρασίες και δυνατότητα καλλιέργειας ακόμα και σε ορεινές και ημιορεινές περιοχές αλλα σε αντίθεση με τα προηγούμενα κατατάσσεται στα δέντρα. Οι καρποί του έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, σε μεταλλικά στοιχεία (Fe) και σε βιταμίνη C. Η χρήση των καρπών της είναι ευρέως διαδεδομένη και στην παρασκευή λικέρ.

Ανθίζει τους μήνες Ιανουάριο και Φεβρουάριο κίτρινα μικρά ανθάκια. Μπορεί να φυτευτεί σε όλα τα εδάφη και για χρήση σε φράχτες.

Το εύκρατο κλίμα της χώρας μας χωρίς ιδιαίτερες παγωνιές σε συνδυασμό με την νοοτροπία του λαού μας για κατανάλωση φρέσκων φρούτων και λαχανικών ευνοεί τα τελευταία χρόνια την καλλιέργεια όλων των ειδών των καρποφόρων δέντρων. Ακόμα και εντελώς ερασιτεχνικά η προσπάθεια μπορεί να αποδώσει καρπούς αρκετά οικονομικά, αρκεί να ακολουθηθούν κάποιες προυποθέσεις. Ο τρόπος φύτευσης ενός οπωρώνα, που μπορεί να αποτελείται από διαφορετικά είδη δέντρων, δεν είναι και τόσο δύσκολο εγχείρημα αν ακολουθήσει κανείς τα σωστά βήματα με την σειρά. Πρώτο βήμα είναι η επιλογή του μέρους, με σκοπό να είναι περιφραγμένο-προστατευμένο από ζώα ή εξωτερικούς παράγοντες μορφολογίας ( δυνατός αέρας, ρέματα νερού, μετακίνηση χωμάτων, λημνάζοντα νερά-έλη κα) στην περίμετρό του με κατάλληλο χώμα ( ίσως χρειάζεται μια μικρή ανανέωση με επιπλέον χώμα ή τύρφη, με το ανάλογο ph) και τον άνεμο να φυσά από μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Δεύτερο βήμα είναι η επιλογή των ποικιλιών των δέντρων (καθε δέντρο μπορεί να έχει εκατοντάδες ποικιλίες ), με γνώμονα τις ξεχωριστές και ιδιαίτερες ιδιότητες που εμφανίζει η κάθε μια και ανάλογα με την προσδοκία και επιθυμία του καθενός ( άλλοι ενδιαφέρονται για μεγαλύτερη ανθεκτικότητα, άλλοι για γρηγορότερη και μεγαλύτερη καρποφορία κα.). Για παράδειγμα στους αμπελώνες η απαίτηση για άρωμα στο σταφύλι ή για παραγωγή κρασιού ή τσίπουρου οδηγεί στην επιλογή συγκεκριμένων ποικιλιών που θα εκπληρώσουν μόνο αυτόν τον σκοπό ( cabernet ). Τρίτο βήμα και πιο σημαντικό από όλα είναι η τοποθέτηση των δέντρων μέσα στο χώρο.  Σε αυτό το στάδιο τα δέντρα ακολουθούν την εξής κατηγοριοποίηση, στην πρώτη ανήκουν εκείνα που χρειάζονται επικονίαση, άρα άλλου είδους διαδικασία αναπαραγωγής, και στην δεύτερη ανήκουν εκείνα που είναι αυτογόνιμα, δηλαδή αναπαράγονται μόνα τους. Τα δέντρα της πρώτης κατηγορίας, όπως η κερασιά, η αμυγδαλιά, το ακτινίδιο και άλλα είναι απαραίτητο να τοποθετηθούν σε συγκεκριμένη αναλογία 1 επικονιάστριας ποικιλίας ( θηλυκό ή άλλη ποικιλία ) προς 4 ( αρσενικό ή άλλη ποικιλία ) διάσπαρτα μέσα στο χώρο και σε σημεία τέτοια, ώστε να ολοκληρωθεί η διαδικασία είτε με τον άνεμο να φυσά ( σε μια απο τις γωνίες του χωραφιού με φορά προς τα άλλα δέντρα ), είτε με τα διάφορα έντομα που πετούν ( κυρίως μέλισσες ή άλλα έντομα ). Και στις δύο περιπτώσεις βασική και ουσιαστική προυπόθεση είναι η περίοδος της ανθοφορίας των δέντρων να είναι ταυτόσημη, ώστε η μεταφορά του υλικού από το άνθος του ενός στο άλλο να πραγματοποιηθεί και το δέντρο να καρποφορήσει πολύ σύντομα και με επιτυχία. Για παράδειγμα η ελιά Χαλκιδικής επικονιάζεται με εκείνη των Μεγάρων διότι και οι δύο ακολουθούν την ίδια περίοδο ανθοφορίας. Το επόμενο βήμα, τέταρτο στην σειρά, έχει σχέση με την λίπανση του δέντρου με ειδικά σκευάσματα σε ίδια πάντα ποσότητα και σε τακτά χρονικά διαστήματα, περισσότερο κατά τους ανοιξιάτικους μήνες. Η μορφή, υγρή ή στερεή ( σκόνη ) του λιπάσματος εξαρτάται από τον χρήστη και από το είδος και την ποσότητα των δέντρων. Για παράδειγμα για μεγάλο αριθμό δέντρων και σίγουρη καρποφορία είναι σίγουρη η περισσότερη και συχνότερη χρήση υδατοδιαλυτών σκευασμάτων για ασφαλέστερα αποτελέσματα που θα οδηγήσουν σε μεγαλύτερη ετήσια σοδειά. Τέλος το πέμπτο και τελευταίο βήμα αφορά το σωστό κλάδεμα των δέντρων στις περιόδους που ενδείκνυται και σε αρκετή έκταση ανάλογα με την ανάπτυξη του φυλλώματος του, ώστε να μην προκληθεί ζημιά αλλά αντίθετα να συμβάλλει στην γρηγορότερη ανθοφορία και καρποφορία του. Αυτή η διαδικασία είναι απαραίτητη καθώς αραιώνοντας το πλήθος των κλαδιών ο καρπός που θα ακολουθήσει δεν θα διατρέχει κίνδυνο να πληγωθεί από αυτά και το εσωτερικό του να γίνει πόλος έλξης εντόμων. Συνεπώς αρρώστιες που προκαλλούνται αρκετά συχνά και με αυτόν τον τρόπο μπορούν σχετικά εύκολα να αποφευχθούν. Επίσης το δέντρο αποκτά σχήμα συγκεκριμένο για ακόλουθη συμμετρική ανθοφορία και πολύ περισσότερη δύναμη για να συνεχίσει την ανάπτυξη του αφού δεν έχει να συντηρήσει πλεόν πολλά από τα κλαδιά του που είναι ουσιαστικά άχρηστα. Στα φυτωριά μας μπορείτε θα βρείτε όλα εκείνα που θα χρειαστούν, ακόμα και τα λιπάσματα, καθώς και πλήθος συμβουλές στην προσπαθειά σας αυτή για μια σίγουρη και σωστή πορεία στην καρποφορία τους.