Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Τι να κάνω με την απανθισμένη ορχιδέα μου

Οι ορχιδέες που ανήκουν στην κατηγορία miltonia ή miltoniopsis, είναι οι μοναδικές στην οικογένεια αυτή που μαζί με τις cattleyas ξεχωρίζουν από τις υπόλοιπες κυρίως για τα υπέροχα αλλά και υπερμεγεθή αρωματικά τους λουλούδια. Αν και εκ πρώτης όψεως δεν εντυπωσιάζουν όπως οι vanda ή το cymbidium, εντούτοις αυτό το απαλό και διακριτικό τους άρωμα παραμένει ανεξίτηλο στην μνήμη, όποιου την συναντήσει για πρώτη φορά. Μέσα από ένα πλούσιο καταπράσινο φύλλωμα γεμάτο λογχοειδή μακρόστενα φύλλα και πολλούς ψευδοβολβούς, ξεπετάγονται τα χαρακτηριστικά αυτά άνθη που τόσο πολύ θυμίζουν εκείνα του πανσέ, τόσο σε χρώματα όσο και σε σχήμα ή σχέδιο. Η miltonia στο εξωτερικό πολλές φορές ονομάζεται και pansy orchid, ή αλλιώς ελληνιστί, ορχιδέα πανσεδάκι εξαιτίας αυτής της ομοιότητας στην ανθοφορία. Ωστόσο, ο μεγαλύτερος και πιο δυνατός δεσμός είναι εκείνος με το oncidium, καθώς και τα δύο είδη ουσιαστικά κατάγοντται από την Ν. Αμερική, με μεγαλύτερη διασπορά στην Βραζιλία και την Αργεντινή. Όπως όλες οι ορχιδέες, η miltonia αγαπά την ζέστη και την υγρασία, με μοναδική της διαφορά οτι την απαιτεί μόνο στα φύλλα και όχι στην ρίζα. Το πότισμα της miltonia, είναι πολύ σημαντικό και καίριο για την ασφαλή διαβίωση και μελλοντική ανάπτυξη του φυτού, επειδή το ριζικό της σύστημα είναι μικροσκοπικό και σχετικά ευαίσθητο στην επιπλέον υγρασία. Χρειάζεται λοιπόν, να εξασφαλιστεί οτι πρώτα έχει περιορισθεί το νερό και έχει ξεραθεί ελαφρώς το χώμα και σε δεύτερο στάδιο να ενυδατωθεί κανονικά και ποτέ σε υπερβολικό βαθμό ακόμα και το καλοκαίρι που οι θερμοκρασίες είναι πιο υψηλές. Η μεταγλάστρωση της ορχιδέας αυτής θα πρέπει πάντα γίνεται με γνώμονα αυτήν την λεπτομέρεια που σχεδόν οι περισσότεροι που ασχολούνται με το είδος δείχνουν να  αγνοούν εντελώς, διαφορετικά το φυτό θα οδηγηθεί σε ολικό και απόλυτο μαρασμό. Άλλωστε και το υπόστρωμμα της miltonia είναι τύρφη με ελάχιστη φλούδα πεύκου και περλίτη για όσο το δυνατόν λιγότερη υγρασία στις ρίζες. Η λίπανσή της ακολουθεί το γνωστό εβδομαδιαίο ή μηνιαίο πρόγραμμα των υπόλοιπων ορχιδεών, χωρίς ιδιατερες διαφοροποιήσεις. Ενώ δεν είναι και πάρα πολύ γνωστή στην χώρα μας, στο εξωτερικό τα υβρίδια του είδους είναι άπειρα και όλα πανέμορφα καλύπτονγτας μια χρωματική παλέτα από το απλό λευκό, το ροζ το κίτρινο μέχρι το φούξια και το σκόυρο καφέ ακόμα. Αρκετά από αυτά είναι δυσεύρετα και σπάνια με συνέπεια οι συλλέκτες σίγουρα να ξοδεύουν πολύ χρόνο, ,κόπο και προσπάθεια για να τα εντοπίσουν. Τέλος, ένα τελευταίο μυστικό για την πανέμορφη αυτή ορχιδέα, είναι η άμεση αντίδραση που παρουσιάζει στην ηλιακή ακτινοβολία. Τα αποχρωματισμένα. και ελαφρώς κιτρινισμένα φύλλα της μπορεί να σημαίνουν είτε υπερβολικό απευθείας φως ή το αντίθετο ακριβώς. Στην πρώτη περίπτωση συνήθως αυτό το κίτρινο συνοδεύεται και από μικρές καφέ τρυπόυλες που θεωρούνται εγκάυματα και καταστρέφουν τα όμορφα φύλλα της. Η ελάχιστη πρόσληψη φωτός από την άλλη πλευρά δημιουργεί σχεδόν παρόμοιο αισθητικό αποτέλεσμα, χωρίς όμως τα εγκαύματα. Σαν επίφυτο λοιπόν, η miltonia έχει ανάγκη το φως του ήλιου σε αξιόλογες ποσότητες, έμμεσα όμως και με τεράστια προσοχή.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε miltonis σχεδόν όλο το χρόνο και σε αρκετά υβρίδια.

Οι ορχιδέες είναι μια κατηγορία πολύ ξεχωριστών τροπικών λουλουδιών που διακρίνονται τόσο για τα περίεργα φυλλώματα τους όσο και για τα υπέροχα εντυπωσιακά τους άνθη που πολλές φορές έχουν την ιδιότητα να μαγεύουν με τα ιδιαίτερα αρωματά τους. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια φρενίτιδα γύρω από το συγκεκριμένο είδος, με όλο και περισσότερους funs να ξεπετάγονται από το πουθενά και να εξελλισσονται σε μανιακούς συλλέκτες. Αν και η διαθεσιμότητα λόγω περιοχής είναι αρκετά περιορισμένη και η ποικιλία των ειδών ακόμη πιο μικρή, η ζήτηση είναι πολύ εκτεταμμένη. Με αυτόν τον τρόπο όταν ανάμεσα στις κλασσικές phalaenopsis και τα cymbidium εμφανίζονται κατά καιρούς και σπανιότερα γένη ή είδη, διαφορετικά μεταξύ τους και πολύ γοητευτικά, γίνονται συνήθως ανάρπαστα μέαα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως υπάρχει μια βασική δυσκολία. Η ελλειπής γνώση και η διαρκής παραπληροφόρηση για το εξειδικευμένο αυτό αντικείμενο. Πολλοί το ανριμετωπίζουν πιο πρακτικά, μην δίνοντας την απαραίτητη προσοχή και φροντίδα σε ένα τέτοιο φυτό, που συνήθως καταλήγει στον απόλυτο μαρασμό τους, άλλοι ωστόσο, το βλέπουν σαν μια ολοζώντανη πρόκληση. Η πρόκληση της απανθισμένης ορχιδέας. Σίγουρα κανείς δεν γεννιέται γνωρίζοντας τα πάντα και οι ορχιδέες είναι ήδη ένα αρκετά περίπλοκο θέμα ακόμα και για τους επίσημους καλλιεργητές που ασχολούνται πιο επισταμμένα με αυτές εδώ και πολλά χρόνια.. Οι περισσότερες πληροφορίες που μπορεί κανείς να αποκομίσει εκτός από τις καθαρά θεωρητικές πηγές, είνσι το εμπειρικό κομμάτι, η ενασχόληση με τα φυτά και οι διαρκείς πειραματισμοί όσον αφορά την καθημερινή τους διαβίωση. Όσον αφορά το χώρο, ξεχωρίζουν οι ορχιδέες ψυχρού κλίματος από εκείνες που αγαπούν τη ζέστη, όπως για παράδειγμα η miltonia, ένα είδος που αναζητά το κρύο και αναπτύσσεται σε δροσερά περιβάλλοντα μέχρι τους 5 βαθμούς Κέλσίου. Η αμέσως επόμενη κατηγοριοποίηση που προκύπτει σχετικά αβίαστα βασίζεται στην περίοδο και την ποιότητα της ανθοφορίας  που συνήθως είναι 2 με 3 φορές το χρόνο, ή ακόμα και στη υδροφιλική συμπεριφορά των φυτών με κλασσικό παράδειγμα την ορχιδέα βάντα που είναι αρκετα ξηροφιλική με τα λουλούδια της να διατηρούνται ακόμα και για 2 μήνες αναλοίωτα και πανέμορφα. Επίσης πολυ κλασσική  είναι και η διάκριση ανάμεσα στα είδη που προσαρμόζονται πιο ευκολα και με ασφαλή τρόπο ή ακόμσ και σε εκείνα που χρειάζονται ειδικά υποστρώμστα. Τα paphiopedilums και τα dendroviums είναι οι πρωταθλητές της προσαρμοστικότητας, τόσο στο χώρο όσο και στο υπόστρωμα, ενώ τα cymbidiums και οι cambria έχουν για δυνατό τους σημείο την ανοχή τους στην ξηρασία και τη υπερβολική ζέστη. Μια εντελώς ανεξάρτητη κατηγορία είναι και οι πολύ ανθεκτικές ορχιδέες κήπου ή αλλιώς ορχιδέες χώματος, όπως είναι οι bletilla και οι cypripedium, που επιβιώνουν φυτεμένες σε εξωτερικούς σκιερούς χώρους, δεν παγώνουν και πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο με ριζώματα. Αντίθετα οι αρωματικές ορχιδέες cattleya και το zygopetalum  απαιτούν λεπτοκομμένη φλούδα πέυκου, υψηλής ποιότητς τύρφη και σφάγνο, ένα υλικό πολύ διαδεδομένο ανάμεσα στους λάτρεις του είδους. Η χρήση ειδικών χώρων για τις ασχολίες αυτές είναι ένα προαπαιτούμενο, όπως και τα ειδικά σκεύη ανάπτυξης ή τα λιπάσματα με εξειδικευμένη σύσταση που βοηθούν ακόμα περισσότερο. Διαφοροποιώντας κάθε φορά και έναν από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες δημιουργείται και ένα εντελώς νέο αποτέλεσμα. Η μελέτη της συμπεριφοράς των εκάστοτε φυτών στις εκάστοτε συνθήκες και η λεπτομερής τους καταγραφή είναι πολύ σημαντική και ουσιώδης, ο ακρογωνιαίος λίθος για την διεύρυνση των γνώσεων μας πάνω σε ένα τόσο απαιτητικό αντικέιμενο. Χρειάζεται βέβαια αρκετός χρόνος, ένας κλασσικός εξοπλισμός και άπειρο ενδιαφέρον, σχολαστικότητα και παρατηρητικότητα για να εξαχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα. Στην ουσιά πρόκειται για μια ερασιτεχνικής μορφής επιστημονική έρευνα, οι συνέπειες της οποίας είναι πάντα αποδεδειγμένες και άμεσα εφαρμόσιμες. Ίσως για αυτό η γοητεία μιας απανθισμένης ορχιδέας είναι τόσο καταλυτική για τουςσυλλέκτες της και τα τελευταία χρόνια καθημερινά πολλαπλασιάζονται εκείνοι που αναζητούν τέτοια φυτά με τελικό σκοπό την έρευνα και τον πειραματισμό