Εμφάνιση άρθρων βάσει ετικέτας: Κιτρίνισμα στα φύλλα της ορχιδέας

Οι ορχιδέες είναι μια κατηγορία πολύ ξεχωριστών τροπικών λουλουδιών που διακρίνονται τόσο για τα περίεργα φυλλώματα τους όσο και για τα υπέροχα εντυπωσιακά τους άνθη που πολλές φορές έχουν την ιδιότητα να μαγεύουν με τα ιδιαίτερα αρωματά τους. Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια επικρατεί μια φρενίτιδα γύρω από το συγκεκριμένο είδος, με όλο και περισσότερους funs να ξεπετάγονται από το πουθενά και να εξελλισσονται σε μανιακούς συλλέκτες. Αν και η διαθεσιμότητα λόγω περιοχής είναι αρκετά περιορισμένη και η ποικιλία των ειδών ακόμη πιο μικρή, η ζήτηση είναι πολύ εκτεταμμένη. Με αυτόν τον τρόπο όταν ανάμεσα στις κλασσικές phalaenopsis και τα cymbidium εμφανίζονται κατά καιρούς και σπανιότερα γένη ή είδη, διαφορετικά μεταξύ τους και πολύ γοητευτικά, γίνονται συνήθως ανάρπαστα μέαα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα. Σε αυτές τις περιπτώσεις όμως υπάρχει μια βασική δυσκολία. Η ελλειπής γνώση και η διαρκής παραπληροφόρηση για το εξειδικευμένο αυτό αντικείμενο. Πολλοί το ανριμετωπίζουν πιο πρακτικά, μην δίνοντας την απαραίτητη προσοχή και φροντίδα σε ένα τέτοιο φυτό, που συνήθως καταλήγει στον απόλυτο μαρασμό τους, άλλοι ωστόσο, το βλέπουν σαν μια ολοζώντανη πρόκληση. Η πρόκληση της απανθισμένης ορχιδέας. Σίγουρα κανείς δεν γεννιέται γνωρίζοντας τα πάντα και οι ορχιδέες είναι ήδη ένα αρκετά περίπλοκο θέμα ακόμα και για τους επίσημους καλλιεργητές που ασχολούνται πιο επισταμμένα με αυτές εδώ και πολλά χρόνια.. Οι περισσότερες πληροφορίες που μπορεί κανείς να αποκομίσει εκτός από τις καθαρά θεωρητικές πηγές, είνσι το εμπειρικό κομμάτι, η ενασχόληση με τα φυτά και οι διαρκείς πειραματισμοί όσον αφορά την καθημερινή τους διαβίωση. Όσον αφορά το χώρο, ξεχωρίζουν οι ορχιδέες ψυχρού κλίματος από εκείνες που αγαπούν τη ζέστη, όπως για παράδειγμα η miltonia, ένα είδος που αναζητά το κρύο και αναπτύσσεται σε δροσερά περιβάλλοντα μέχρι τους 5 βαθμούς Κέλσίου. Η αμέσως επόμενη κατηγοριοποίηση που προκύπτει σχετικά αβίαστα βασίζεται στην περίοδο και την ποιότητα της ανθοφορίας  που συνήθως είναι 2 με 3 φορές το χρόνο, ή ακόμα και στη υδροφιλική συμπεριφορά των φυτών με κλασσικό παράδειγμα την ορχιδέα βάντα που είναι αρκετα ξηροφιλική με τα λουλούδια της να διατηρούνται ακόμα και για 2 μήνες αναλοίωτα και πανέμορφα. Επίσης πολυ κλασσική  είναι και η διάκριση ανάμεσα στα είδη που προσαρμόζονται πιο ευκολα και με ασφαλή τρόπο ή ακόμσ και σε εκείνα που χρειάζονται ειδικά υποστρώμστα. Τα paphiopedilums και τα dendroviums είναι οι πρωταθλητές της προσαρμοστικότητας, τόσο στο χώρο όσο και στο υπόστρωμα, ενώ τα cymbidiums και οι cambria έχουν για δυνατό τους σημείο την ανοχή τους στην ξηρασία και τη υπερβολική ζέστη. Μια εντελώς ανεξάρτητη κατηγορία είναι και οι πολύ ανθεκτικές ορχιδέες κήπου ή αλλιώς ορχιδέες χώματος, όπως είναι οι bletilla και οι cypripedium, που επιβιώνουν φυτεμένες σε εξωτερικούς σκιερούς χώρους, δεν παγώνουν και πολλαπλασιάζονται κάθε χρόνο με ριζώματα. Αντίθετα οι αρωματικές ορχιδέες cattleya και το zygopetalum  απαιτούν λεπτοκομμένη φλούδα πέυκου, υψηλής ποιότητς τύρφη και σφάγνο, ένα υλικό πολύ διαδεδομένο ανάμεσα στους λάτρεις του είδους. Η χρήση ειδικών χώρων για τις ασχολίες αυτές είναι ένα προαπαιτούμενο, όπως και τα ειδικά σκεύη ανάπτυξης ή τα λιπάσματα με εξειδικευμένη σύσταση που βοηθούν ακόμα περισσότερο. Διαφοροποιώντας κάθε φορά και έναν από αυτούς τους εξωτερικούς παράγοντες δημιουργείται και ένα εντελώς νέο αποτέλεσμα. Η μελέτη της συμπεριφοράς των εκάστοτε φυτών στις εκάστοτε συνθήκες και η λεπτομερής τους καταγραφή είναι πολύ σημαντική και ουσιώδης, ο ακρογωνιαίος λίθος για την διεύρυνση των γνώσεων μας πάνω σε ένα τόσο απαιτητικό αντικέιμενο. Χρειάζεται βέβαια αρκετός χρόνος, ένας κλασσικός εξοπλισμός και άπειρο ενδιαφέρον, σχολαστικότητα και παρατηρητικότητα για να εξαχθούν τα ανάλογα συμπεράσματα. Στην ουσιά πρόκειται για μια ερασιτεχνικής μορφής επιστημονική έρευνα, οι συνέπειες της οποίας είναι πάντα αποδεδειγμένες και άμεσα εφαρμόσιμες. Ίσως για αυτό η γοητεία μιας απανθισμένης ορχιδέας είναι τόσο καταλυτική για τουςσυλλέκτες της και τα τελευταία χρόνια καθημερινά πολλαπλασιάζονται εκείνοι που αναζητούν τέτοια φυτά με τελικό σκοπό την έρευνα και τον πειραματισμό

Πολλές φορές λόγω των καιρικών συνθηκών ή ακόμα και εξαιτίας των πλημελλών μεθόδων συντήρησης των μεγάλων κοινόχρηστων χώρων, ειδικά στα σύγχρονα αστικά κέντρα, εμφανίζονται στα καλλωπιστικά φυτά διάφορες ασθένειες. Ένα κλασσικό παράδειγμα στην πόλη μας είναι τα μεγάλα δέντρα του δήμου που σπάνια τυγχάνουν φροντίδας και συντήρησης με αποτέλεσμα πολλά βλαβερά έντομα και ζιζάνια που αναπτύσσονται εκεί, να μεταφέρονται σε καθημερινή βάση σε φυτά μπαλκονιών και καταστημάτων που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία μπορεί να εξελιχθεί σωτήρια για τα φυτά αυτά. Για αυτόν λοιπόν τον σκοπό τα φυτώρια Κέντια προσφέρουν πληροφορίες για 4 βασικές ασθένειες που ταλαιπωρούν το ευρύ κοινό, ούτως ώστε να επιτευχθεί η γρήγορη και σωστή διάγνωση και αντιμετώπιση τους. Πρώτη στη λίστα είναι η ψείρα, ένα έντομο που εύκολα διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού,  έχει λευκό χρώμα και συνήθως ξεχωρίζει για υπερβολική του κινητικότητα. Πολύ διαδεδομένη είναι η ψείρα στην τριανταφυλλιά όπου και έχει τη δυνατότητα να εκφυλίζει το φυτό μέσα σε λίγες μέρες. Οι περίοδοι με υπερβολική υγρασία και ζέστη ευνοούν το έντομο αυτό και κάποιοι προληπτικού ψεκασμοί δεν θα έβλαπταν. Ωστόσο, όταν πλέον έχει κάνει αισθητή την παρουσία της, χρειάζεται αμέσως επέμβαση με ειδικό διάλυμα για την καταστροφή της. Σε μαγαζιά με γεωργικά φάρμακα υπάρχουν ειδικά σκευάσματα για αυτήν την εργασία . Προσοχή το διάλυμα οφείλει να εφαρμοστεί αρκετές φορές για να έχει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Δεύτερη σε συχνότητα είναι η Βαμβακάδα, μια λευκή σκόνη που εμφανίζεται πάνω στα φύλλα και τους μίσχους και μοιάζει να κολλά κατά κάποιο τρόπο. Η διάγνωση της εύκολη, η θεραπεία της όμως όχι και τόσο. Χρειάζεται πολλές και συχνές εφαρμογές ειδικών διαλυμάτων για να εξαφανιστεί τελείως, καθώς επηρεάζει δραστικά την νέα βλάστηση του φυτού ανακόπτωντας την ανοδική του πορεία. Η βαμβακάδα ταλαιπωρεί ακόμα και τους επαγγελματίες με την επιμονή της, οπότε όσο πιο γρήγορα γίνει αντιληπτή και όσες περισσότερες φορές ψεκαστεί, τόσο το καλύτερο. Στην τρίτη θέση βρίσκεται ο βοτρίτης και οι υπόλοιποι μύκητες των φυτών. Όπως και στους υπόλοιπους ζωντανούς οργανισμούς έτσι και εδώ, ο μύκητας για να αναπτυχθεί χρειάζεται ένα ζεστό και υγρό περιβάλλον όπου ο αέρας δεν ανανεώνεται εύκολα. Ιδανικό παράδειγμα, το κυκλάμινο, ένα φυτό με μεγάλα πλατιά φύλλα που αναπτύσσονται κοντά στον κορμό σχηματίζοντας μια νοερή ομπρέλα. Εκεί ακριβώς εμφανίζεται ο βοτρίτης και εύκολα εξαπλώνεται σε όλη την νεαρή βλάστηση του φυτού. Η θεραπεία του πιο απαιτητική από τα υπόλοιπα γίνεται με ταυτόχρονο ριζοπότισμα στο χώμα και εναέριο ψεκασμό, σε φύλλα και κορμό. Η διαδικασία αυτή είναι χρονοβόρα, γιατί είναι απαραίτητο να  επαναλαμβάνεται κάθε 8-10 μέρες για 2 μήνες. Σε επαγγελματικές φυτεύσεις τα πράγματα είναι πιο σοβαρά και ακόμα πιο δύσκολα καθώς μια ελλειπής εφαρμογή του φαρμάκου μπορεί να καταστρέψει μια ολόκληρη παρτίδα φυτών. Τέλος, ο τετράνυχος, μια αρρώστια που προσβάλλει κυρίως λαχανικά και φρούτα, γίνεται αντιληπτός με το υπερβολικό και απότομο κιτρίνισμα των φύλλων. Τα φύλλα αποχρωματίζονται παροθσιάζοντας κάποια μικρά στίγματα στην κατώτερη επιφάνειά τους. Αντιμετωπίζεται με ψεκασμούς σε σύντομα χρονικά διαστήματα και με δραστικά κλαδέματα. Προχωρά με ηπιότερους ρυθμούς είναι όμως εξίσου καταστροφικός με τα υπόλοιπα. Σε προχωρημένο στάδιο δεν είναι αντιμετωπίσιμος.

Η πιο γνωστή και δημοφιλής ορχιδέα σε όλο τον κόσμο με τεράστιες ποσότητες προσφοράς από παραγωγούς, εκπληκτικές πωλήσεις και άπειρους υβριδικούς τύπους, είναι η ποικιλία phalaenopsis, ευρέως διαδεδομένη και στη χώρα μας τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτός ο τύπος ορχιδέας διαθέτει οβάλ σε σχήμα σαρκώδη φύλλα σε σκούρο πράσινο χρώμα και αρκετά μαλακά σε υφή. Τα άνθη της άλλοτε περισσότερα άλλοτε λιγότερα είναι συνήθως πεντάφυλλα με ξεχωριστό χρωματιστό γλωσσίδιο και προβάλλουν μέσα από στελέχη που προεξέχουν του φυλλώματός σε κάθετη διάταξη. Οι ρίζες της πυκνές και καταπράσινες είναι πάντα σε άστατη διάταξη και ξεχωρίζουν από το υπόλοιπο φυτό πολύ έντονα. Η ορχιδέα ωστόσο, είνσι ένα φυτό εξαιρετικής ομορφιάς και ανθεκτικότητας με μοναδικό μειονέκτημα της μια μικρή ευαισθησία σε τρία βασικά θέματα που εάν ληφθούν υπόψιν νωρίς, θα χαρίσουν στον ιδιοκτήτη της πολλά και πανέμορφα λουλούδια καθ'όλη τη διάρκεια του χρόνου. Το πρώτο θέμα αφορά το νερό και τη συχνότητα του ποτίσματος. Ανάλογα με τη θερμοκρασία του χώρου και την εποχή η ορχιδέα θα πρέπει να ποτίζεται πάντα με μέτρο και σύνεση. Ούτε περισσότερο το καλοκαίρι ούτε λιγότερο το χειμώνα. Απαραίτητο επίσης, είναι το φυτό να στεγνώνει τελείως και ύστερα να δέχεται νέες ποσότητες νερού. Με αυτόν τον τρόπο διασφαλίζεται ένα υγιές και ισχυρό ριζικό σύστημα και απομακρύνεται ο κίνδυνος της σηψηριζίας. Τυχόν καφέ κηλίδες στο φύλλωμα μπορεί να έχουν την αιτία τους και στο υπερβολικό πότισμα. Το δεύτερο θέμα αφορά το φώς και τη θερμοκρασία. Οι ορχιδέες είναι τροπικά φυτά που στο φυσικό τους περιβάλλον έχουν υψηλά επίπεδα ζέστης, φωτισμού και υγρασίας. Ιδανικό σημείο για μια ορχιδέα είναι το εσωτερικό ενός χώρου που διαθέτει χειμωνα καλοκαίρι επαρκή φωτισμό, ζέστη και προστασία. Πολλές ορχιδέες πωλούνται το χειμώνα σε υπαίθρια καταστήματα χωρίς προφύλαξη και εκτεθειμένες στο κρύο και την παγωνιά. Αυτές δύσκολα επιβιώνουν και συνήθως το πρώτο σύμπτωμα που παρουσιάζουν είναι η απώλεια των μπουμπουκιών τους και ύστερα ο αποχρωματισμός των φύλλων τους. Όταν τα φύλλα γίνονται σαν ζελέ μαλακά και κιτρινίζουν σημαίνει πως το φυτό έχει εκτεθεί για πολλές ώρες σε αντίξοες συνθήκες, και είναι ηδη είναι σε φάση μαρασμού. Δύσκολα μια ορχιδέα επανέρχεται στην αρχική τγς υγιή κατάσταση όταν φτάσει σε αυτό το στάδιο. Τέλος, το τρίτο και βασικότερο όλων είναι η φροντίδα του ξεχωριστού ριζικού συστήματος του φυτού όπου και δημιουργούνται και τα περισσότερα προβλήματα. Οι ορχιδέες είναι επίφυτά, πράγμα που σημαίνει πως ζούνε και επιβιώνουν πάνω σε άλλα φυτά με τις ρίζες τους ελεύθερες και απλωμένες.  Για να μπορέσει το είδος αυτό να γίνει εμπορεύσιμο και να μεταφερθεί, οι παραγωγοί του το τοποθέτησαν σε κομμάτια πεύκου, τη λεγόμενη φλούδα πεύκου, που λόγω της φυσιολογίας της δεν δημιουργεί ένα συμπαγές και αδιαπέραστο υπόστρωμα, αφήνοντας τις ρίζες να αναπτυχθούν εύκολα ανάμεσα στα κενά που υπάρχουν. Εάν κάποιος μεταφυτέψει μια ορχιδέα phalaenopsis σε κανονικό χώμα ή την τοποθετήσει σε κάποιο κεραμικό δοχείο, όπως συνήθως γίνεται για λόγους κερδοφορίας, καταπλακώνοντας τις ρίζες της, το αποτέλεσμα θα είναι ολέθριο και ισοπεδωτικό. Το φυτό σε μια εβδομάδα θα έχει καταστραφεί από ασφυξία και έλλειψη φωτός στις ρίζες και οι πιθανότητες να επανέλθει θα είναι ελάχιστες. Το μοναδικό σκεύος όπου θα μπορούσε να ευδοκιμήσει μια phalaenopsis είναι ένα γυάλινο δοχείο με περιορισμό όμως στο πότισμα και έμφαση περισσότερο στον ψεκασμό. Η διάφανης επιφάνεια της γυάλας επιτρέπει όλο το απαραίτητο φως να διεισδύσει μέχρι την ρίζα της ορχιδέας και να τηντροφοδοτήσει ανάλογα, ενώ ο ψεκασμός στα φύλλα και τις ρίζες δημιουργεί ακριβώς αυτές τις συνθήκες του μικροπεριβάλλοντος που τόσο έχει ανάγκη αυτό το φυτό.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε επίσης και μια ποικιλία από εξειδικευμένα λιπάσματα για όλα τα είδη της ορχιδέας ώστε όλοι μας να αποκτήσουμε υγιή και εύρωστο φυτά με πλούσια και μακρά ανθοφορία.