Ο περιβάλλον φυσικός χώρος ενός σπιτιού οφείλει πάντα να είναι αντικείμενο σεβασμού αλλά και λεπτομερούς μελέτης προκειμένου να αποφευχθούν μελλοντικά προβλήματα, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που το κτίσμα έπεται της εξωτερικής διαμόρφωσης ή που η διαμόρφωση έχει εξ αρχής λανθασμένο προσανατολισμό και σχέδιο. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας ενέργειας είναι η ύπαρξη δέντρων, πολλές φορές υπερμεγεθών, σε σημεία του χώρου ακατάλληλα, αγγίζοντας τα όρια του υπερβολικού, πράγμα που τα καθιστά προβληματικά και περισσότερο δυσλειτουργικά, παρά όμορφα και εναρμονισμένα με το περιβάλλον. Σε ανάλογες  περιπτώσεις υπάρχουν λύσεις προς δύο διαφορετικές κατευθύνσεις, από την μια η ολοκληρωτική απομάκρυνση των δέντρων από το συγκεκριμένο σημείο, (σε περίπτωση που εμποδίζουντην ορατότητα ή αναπτύσσονται σε βάρος του κτίσματος ή δημιουργούν πρόσθετη επιβάρυνση στο σημείο με την έκταση τους ή από άποψη καθαριότητας) και από την άλλη πλευρά ο αισθητός περιορισμός του όγκου τους με αλλαγή στον τρόπο διαχείρισή τους. Εαν πρόκειται για την πρώτη λύση, απαιτείται η κοπή του κορμού αρχικά σε κάποιο ανώτερο σημείο και σταδιακά στα αμέσως κατώτερα, προκειμένου να ελαφρύνει το όλο εγχείρημα με σκοπό να γίνει ευκολότερη και ταχύτερη η ολοκλήρωση του. Στο επόμενο στάδιο περισσότερα αποδεκτό αισθητικά θα ήταν η συνολική αφαίρεση και του υπόλοιπου τμήματος του κορμού μαζί με το ριζικό του σύστημα, ούτως ώστε ή να επιχωματωθεί το μέρος αυτό ή να τοποθετηθεί κάποιο άλλο φυτό στην θέση του. Στην δεύτερη επιλογή απαραίτητο θα ήταν  η προσθήκη επιπλέον χώματος πιο φρέσκου για να μπορέσει η ρίζα του καινούργιου φυτού να προσαρμοστεί ομαλότερα και με περισσότερη επιτυχία. Αν και απαιτείται μεγάλη προσπάθεια για την αφαίρεση όλου του δέντρου, σε ορισμένες περιπτώσεις αυτός ο δρόμος είναι αναπόφευκτος και ασφαλέστερος για το υπάρχον κτίσμα και τα θεμέλια του. Αντίθετα στην φάση του περιορισμού του όγκου του δέντρου, τα πράγματα δυσκολεύουν γιατί απαιτείται περισσότερη γνώση και εξειδίκευση πάνω στην κηπουρική, αλλά και συνεχής προσοχή και παρακολούθηση πάνω στο αντικείμενο για τυχόν αλλαγές προς το δυσάρεστο. Η διεργσία ξεκινάει από την επιλεκτική κοπή κάποιου μέρους της ρίζας, κυρίως της επιφανειακής, ούτως ώστε να αποκοπεί η οριζόντια αναπτυξη του δέντρου που πιθανότατα δημιουργεί και τα οξύτερα προβλήματα κυρίως σε κολώνες και δάπεδα εσωτερικού και εξωτερικού χώρου. Μόνο όμως αυτό δεν είναι αρκετό για λυθεί το θέμα, χρειάζεται και περιορισμός του ποτίσματος σε μικρότερες αλλά συχνότερες δόσεις με απώτερο σκοπό να κινητοποιηθεί ο μηχανισμός επιβίωσης του δέντρου που θα το ωθήσει να ψάξει με τις ρίζες του βαθύτερα για να ανακαλύψει νέες πηγές υδροδότησης. Αυτό συμβαίνει με τεράστια επιτυχία και στις καλλιέργειες κάποιων φυτών όπως η μπουκαμβίλια, που αναπτύσσεται δραστικότερα όταν το νερό είναι λιγοστό, ενώ στην αντίθετη περίπτωση έχει διαρκή φυλλοροή και ελάχιστη ανθοφορία. Γι αυτό και οι μπυκαμβίλιες στα νησιά είναι πιο πλούσιες και στα φύλλα και σταλουλούδια, αν και δεν έχουν καμία απολύτως φροντίδα. Βέβαια, σε αυτό το στάδιο χρειάζεται ακόμα περισσότερη προσοχή για να αποφευχθεί η πλήρης αφυδάτωση του δέντρου που θα ανακόψει στην συνέχεια την ομαλή και σωστή του ωρίμανση και θα οδηγήσει στον μαρασμό του. Παν μέτρον άριστον είναι το γνωμικό που ταιριάζει ιδανικά σε αυτήν την περίπτωση. Αργότερα σε ένα σημαντικό χρονικό διάστημα και εφόσον το δέντρο έχει προσαρμοστεί στην νέα πραγμαικότητα, ένα σοβαρό κλάδεμα δεν θα έβλαπτε, με στόχο να περιοριστεί και ο εξωτερικός όγκος ανάλογα με τις ανάγκες. Μια τακτική σε ετήσια βάση φροντίδα θα ήταν πολυ σίγουρα και το τελευταίο βήμα σε αυτήν την προσπάθεια, ώστε και το δέντρο να διατηρηθεί στην θέση του υγιές και να μην αποτελεί αντικείμενο προβληματικό και ενοχλητικό στο χώρο.