Η μπουκαμβίλια είναι ενα τροπικό φυτό πολύ δημοφιλές στη χώρα μας, ειδικά τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες, καθώς εντυπωσιάζει τους πάντες μετα πανέμορφα φούξια και λευκά άνθη της και το πυκνό της φύλλωμα. Όλες οι αυλές και τα μπαλκόνια είναι στολισμένα με όλάνθιστες μπουκαμβίλιες σε διάφορους σχηματισμούς κάί μέγέθη. Ωστόσο, το καταπληκτικό αυτό λουλούδι έχει και μερικές αδυναμίες που καλό θα ήταν να τις γνωρίζουν εκείνοι που επιθυμούν να διατηρήσουν στό χώρο τους ένα υγιέστατο με πλούσια σνθοφορία τέτοιο φυτό. Πρώτον και κυριότερον, η μπουκαμβίλια χρειάζεται άπειρη ζέστη όλο το χρόνο ειδικά τον πρώτο μήνα της Άνοιξης, τον Μάρτιο, προκειμένου να εξασφαλίστεί μια σίγουρα "πλόύσια" χρονιά. Η ζεστή ατμόσφαιρα βοηθά το φυτό να ξυπνήσει από τήν χειμερία νάρκη του και να ξεκινήσει να φυλλώνει όπως λένε στη γλώσσα των φυτωρίων. Άκόμα και ολόκληρη να είναι γεμάτη ξερά κλαδιά η μπουκαμβίλια μπορεί να γέμίσει νέα καταπράσινα φύλλα με τη βοήθεια της ζέστης και ενός λιπάσματος ( κατά προτίμηση για ανθοφόρα φυτά, υδατοδιαλυτό) πάρα πολύ σύντομα. Ο παράγοντας ζέστη είναι τόσο σημαντικός από μονος του, ώστε μπορεί να οδηγήσει το φυτό στην αρχική του υγιή εικόνα ακόμα και σε έναν μήνα. Το δέύτερο που χρειάζεται ένα τέτοιο τροπικό φυτό είναι η άμεση έκθεση του σε ηλιόλουστο μέρος. Το προσήλιο περιβάλλον θρέφει σε καθοριστικό σημείο την μπουκαμβίλια που την εξωθεί να ανθίζει καθημερινά μέ όλο και εντονότερου χρωματισμού άνθη. Ένα απλό πείραμα θα πείσει και τον πιο καχύποπτο παρατηρητή. Έάν ένα μικρό φυτό μπουκαμβίλιας τοποθετηθεί για 10 μέρές σέ φωτεινό αλλά όχι άμεσα φωτιζόμενο μέρος, το χρώμα του φυλλώματος θα ξεθωριάσει και τα άνθη της θα αποχρωματιστούν. Ή άντίστροφη κίνηση, δηλαδή, η επανατοποθετησή σέ ηλιόλουστο σημείο, θα επαναφέρει το αρχικό χαρσκτηριστικό της χρώμα. Τρίτον, για να αποκτήσει κανείς τις όμορφες κομψές και ολάνθιστες μπουκαμβίλιες των νησιών, το μυστικό βρίσκεται στην θέση των φυτών σε σχέση με τον αέρα. Η μπουκαμβίλια δεν αγαπά τον αέρα. Αυτό πλέον είναι αξίωμα για όσους ασχολούνται με το φυτό αυτό και τις υποποικιλίες τόύ. Όπου υπάρχει εμπόδιο ή τόίχος το φυτό έχει την τάση να ανσπτύσσεται γρηγορότερα, ευκολότερα και σε αρκετό ύψος, πλευρικά με ασφάλεια και για πολλά, πολλα χρόνια. Δεν είναι τγχαίες όί αναοτύξεις στα νησιά του Αιγάίου δίπλα σε παλιά εγκαταλελειμμένα σπίτια, απάνεμα όμως και ηλιόλουστα. Τα μπάλκόνια των πόλεων δύσκολα έχουν τέτοια απάνεμα μέρη, για αυτό και το φυτό δυσκολεύεται να ξεπεράσει τό 1μ ανά χρονιά και τελικά καταλήγει το χειμώνα να πεθαίνει λόγω παγωνιάς. Τέλος, όπως σε όλα τα ανθοφόρα, απαραίτητη είναι η συνδρομή λιπασμάτων ειδικών για κάθε φύτό χωριστά.