Ανάμεσα στα αρωματικά φυτά και βότανα που αναφέρονται διεξοδικά σε άλλο, ξεχωριστό άρθρο, δεν εμφανίζεται η αρτεμισία ή αλλιώς αψιθιά, ένα πολύ γνωστό και σημαντικό, πολυετές, ποώδες φυτό που διακρίνεται για τις πολλαπλές χρήσεις και φαρμακευτικές δράσεις του. Πρόκειται για έναν μικρό θάμνο με ιδιάζον γκρί χρώμα που ασημίζει σε ορισμένα σημεία, όταν ο ήλιος πέσει πάνω του, και φύλλωμα λεπτοκαμωμένο σε υφή, απλωτό με πυκνή διάταξη. Φυτεύεται κατά την Άνοιξη, σε όλες τις ποιότητες χώματος, δεν έχει απαιτήσεις σε νερό και λίπασμα, μόνο στην σωστή αποστράγγιση. Κλαδεύεται δραστικά για να διατηρήσει το σχήμα της, αναπτύσσεται όμως και πάλι με ταχείς ρυθμούς, αποκτώντας περισσότερο όγκο και όταν ανθίσει, περισσότερα λουλούδια. Αποτελεί το βιβλικό συμβολο της αμαρτίας, λόγω της πικρής γεύσης των φύλλων της μετά το βρασμό, γεγονός που επιβεβαιώνει τη γνώση του φυτού από τα αρχαία χρόνια. Φάρμακο για την αυπνία και την κακή λειτουργία της μνήμης, οι παλιότεροι το χρησιμοποιούσαν ως βελτιωτικό της όρασης, οικολογικό εντομοαπωθητικό και προστατευτικό των κήπων και των μπαξέδων, αφού με την έντονη οσμή του απομακρύνει ποντίκια και άλλα βλαβέρά για τις παραγωγές ζώα. Η διασημότερη όμως χρήση της αρτεμισίας είναι αυτή που λίγοι γνωρίζουν και ακόμη πιο λίγοι εφαρμόζουν: ήταν το βασικό συστατικό του βερμούτ, πασίγνωστου λικέρ της δεκαετίας του 70 και του αψεντίου, αλκοολούχου ποτού των αρχών του αιώνα με μεγάλη διάδοση που απαγορεύθηκε όμως από τις αγορές λόγω των νευρολογικών διαταραχών και των παραισθήσεων που προκαλούσε σε όσους το κατανάλωναν. Σήμερα η αρτεμισία περιλαμβάνεται στις συνταγές των περισσότερων λικέρ παγκοσμίως σε μικρές ποσότητες όμως λόγω της ιδιόρρυθμης γεύσης της και των ξεχωριστών της ιδιοτήτων.

Στα φυτώρια μας μπορείτε να βρείτε αρτεμισία κάθε Άνοιξη μέχρι τις αρχές του Καλοκαιριού σε μικρά και μεγάλα μεγέθη.